Οι
γέροντες της πόλεως Πιάτρα Νεάμτς διηγούνταν ότι, την περίοδο του
χειμώνα, που εκεί το θερμόμετρο κατεβαίνει στους 20-25 βαθμούς κάτω από
το μηδέν, ο Γέρο-Γεώργιος δεν κοιμόταν στον πύργο, αλλά πήγαινε πλάγιαζε
δίπλα σ’ ένα φούρνο της πόλεως. Όμως δεν άφησε ποτέ το τυπικό του να
προσεύχεται κάθε νύκτα επί 3-4 ώρες στην εκκλησία του Τιμίου Προδρόμου.
– Κάποια
παγερή ημέρα –έλεγε ένας γέροντας της πόλεως– είδα τον Γέρο-Γεώργιο
ξυπόλυτο στον δρόμο. Εμείς θαυμάζαμε την τόση υπομονή και καρτερία του.
Περπατούσε με το στήθος του, όπως πάντα, ανοικτό, χωρίς σκούφο στο
κεφάλι του και το χιόνι με τον δυνατό αέρα τον σκέπαζε. Περπατούσε
ειρηνικός, χωρίς βιασύνη και έλεγε ψαλμούς και προσευχές. Όταν έμπαινε
στα αρτοπωλεία, άπλωνε τα πόδια του επάνω στην ανθρακιά. Ξεμούδιαζαν
λίγο μέχρι να φύγει η παγωνιά από τα δάκτυλά του.