Ὅλοι ἔχουμε πάθη κληρονομικά, ἀλλὰ αὐτὰ δὲν μᾶς βλάπτουν. Εἶναι ὅπως ἕνας γεννιέται λ.χ. Μὲ μία ἐλιά στὸ πρόσωπο. Αὐτή καὶ ὀμορφιά τοῦ δίνει, ἄν ὅμως τὴν ξεσκαλίση, μπορεῖ νὰ δημιουργηθῆ καρκίνος.
Νὰ μήν ἀφήνουμε τὸν διάβολο νὰ ξεσκαλίζη τὰ πάθη. Ἄν τὸν ἀφήσουμε νὰ ξεσκαλίζη τὴν ἀδυναμία μας, δημιουργεῖται «καρκίνος».
Πρέπει νὰ ἔχουμε τὴν πνευματική λεβεντιά, νὰ περιφρονοῦμε τὸν διάβολο καὶ ὅλα τὰ πονηρά του τηλεγραφήματα –τούς λογισμούς – καὶ νὰ μήν ἀνοίγουμε συζήτηση μαζί του.
Ὅλοι οἱ δικηγόροι νὰ μαζευτοῦν, δὲν μποροῦν νὰ τὰ βγάλουν πέρα μὲ ἕνα μικρό διαβολάκι. Γιὰ νὰ κόψουμε τὶς σχέσεις μὲ τὸν πειρασμό καὶ νὰ ἀποφύγουμε τούς πειρασμούς, πολύ βοηθάει τὸ νὰ κόψουμε τὶς συζητήσεις μαζί του.
Μᾶς συνέβη κάτι; Μᾶς ἀδίκησαν; Μᾶς ἔβρισαν; Νὰ ἐξετάσουμε ἄν σφάλαμε. Ἄν δὲν σφάλαμε, ἔχουμε μισθό. Δὲν χρειάζεται συνέχεια.
Ὅποιος συνεχίζει νὰ συζητάη μὲ τὸ ταγκαλάκι, τοῦ πλέκει μετά δαντέλλα[1] καὶ τὸν ἀναστατώνει. Τὸν κάνει νὰ τὰ ἐξετάζη μὲ τὴν ταγκαλίστικη νομική καὶ τὸν ἀγριεύει.
Θυμᾶμαι, ὅταν εἶχαν φύγει οἱ Ἰταλοί, εἶχαν ἀφήσει μέσα σὲ σκηνές λοφίσκους ἀπὸ χειροβομβίδες, τὰ δέ μπαρούτια ἦταν ὁλόκληροι λόφοι.
Πήγαιναν οἱ ἄνθρωποι καὶ ἔπαιρναν τὶς σκηνές. Τὰ παιδιά ἔπαιζαν μὲ τὶς χειροβομβίδες καὶ πόσα, τὰ καημένα, σκοτώθηκαν! Μὲ τὶς χειροβομβίδες νὰ παίξουν! Ἔτσι καὶ μὲ τὸν διάβολο παιχνίδια θὰ κάνουμε;
Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ Α' «Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο»
__________________________
[1]. Δηλαδή τὸ ταγκαλάκι δίνει στὸν ἄνθρωπο λεπτό ἐργόχειρο, τοῦ βάζει λογισμούς, γιὰ νὰ ἀσχολῆται συνέχεια καὶ νὰ εἶναι ταραγμένος, ὥστε νὰ μήν μπορῆ νὰ ἐργασθῆ πνευματικά, καὶ τὸν ἀποδυναμώνει.
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου