Ο
παπά Εφραίμ ο Κατουνακιώτης ένιωθε εκείνα τα χρόνια για τον Γέροντα
Ιωσήφ τον Ησυχαστή ένα κράμα αγάπης, δέους, σεβασμού και ευλαβικού φόβου
προς έναν κορυφαίον του Θεού:
«Δεν αγάπησα και δε φοβήθηκα τόσο πολύ
κανέναν άλλον άνθρωπο στον κόσμο, όσο τον Γέροντα Ιωσήφ» συνήθιζε να
λέει.
Ο Κατουνακιώτης είχε καταλάβει από τις πρώτες συναντήσεις με τον
πολύπειρο Γέροντα, ότι εκείνος μπορούσε να τον διαβάζει σαν ανοιχτό βιβλίο, ανιχνεύοντας τα τρίσβαθα της ψυχής
του, σαν οτιδήποτε κι αν είχε μέσα του, να το γνώριζε από πριν ο
Ησυχαστής.
«Παιδί μου, δεν έχεις μόνο καθαρότητα ψυχής…»
Κάποια
φορά, ο Ησυχαστής πήρε το κεφάλι του παπά Εφραίμ και το έβαλε μέσα στο
στήθος του. Προσεύχονταν ο Γέρο Ιωσήφ, έτσι σιωπηλός, αμίλητος, ενώ
έπειτα από ώρα, είπε: