Γράφει ο Μέτοικος
Η ενεστώσα πανδημία του κορωνοϊού πρόβαλε στο φως τα γνωστά «υποκείμενα νοσήματα» της Ιεραρχίας, καθώς, έγινε φανερό πως «Οι επίσκοποι διεδέξαντο [μεν] τους Αποστόλους εν τη τιμή, [ουχί] δε και εν τω κόπω, και επομένως εν τη τελειώσει των εντολών του Χριστού».
Στην προ πανδημίας εποχή «Τα ασήμαντα, καλογεροφορεμένα «παπαδάκια» [που] ακαριαία μεταμορφώθηκαν σε πρίγκιπες, [και έγιναν] αφέντες, δεσπότες,… και… σεβασμιότατοι [που] όλοι γονατίζουν μπροστά τους και τους προσκυνούν» σύμφωνα με οφφικιάλιο του Φαναρίου, δαπάνησαν κάθε τους ικμάδα στην ανάπτυξη «ετέρων ρημάτων του εν Νικαία Συμβόλου» και κατανάλωσαν την όποια ενεργητικότητά τους στην υποστήριξη αποφάσεων και πρακτικών άγνωστων στους Πατέρες της Εκκλησίας και αλλότριων των Ιερών Κανόνων.
Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι και Επίσκοποι παρέκλιναν της ορθής γραμμής και, οδό του ψεύδους κατέστησαν το αποστολικό τους αξίωμα.