Γιαγιά και παππούς. Δύο λέξεις-ορόσημο της ελληνικής οικογένειας. Λέξεις μικρές κι όμως γεμάτες αγάπη, στοργή, φροντίδα.
Δύο άτομα τα οποία σε αγάπησαν πριν έρθεις καν στον κόσμο. Και μόλις επιτέλους έκανες το μεγάλο σου ντεμπούτο, σε υποδέχθηκαν με τη μέγιστη δυνατή τρυφερότητα.
Η ζωή τους πλέον ήσουν εσύ, μια μικρή ανθρώπινη μπάλα, ανήμπορη ακόμα να διαχειριστεί τον εαυτό της, η οποία ήρθε να γεμίσει τα κενά τους και να τους προσδώσει τον ρόλο που επιθυμούσαν πάντοτε απ’ τη στιγμή που έγιναν κι εκείνοι γονείς: το ρόλο της γιαγιάς και του παππού.
Ήσουν ένα κομμάτι από το δικό τους κομμάτι, ένα ακόμα παιδί τους.