– Γέροντα, εἶναι σωστό νὰ λέη κανεὶς γι' αὐτόν ποῦ τὸν ἀδικεῖ: «Ἄς τὸ βρῆ ἀπὸ τὸν Θεό»;
– Ὅποιος τὸ λέει αὐτὸ κοροϊδεύεται ἀπὸ τὸν πονηρό καὶ δὲν καταλαβαίνει ὅτι μὲ αὐτόν τὸν τρόπο καταριέται μὲ εὐγένεια.
Εἶναι μερικοί ποὺ λένε ὅτι εἶναι εὐαίσθητοι καὶ ἔχουν ἀγάπη καὶ λεπτότητα καὶ ἀνέχονται μέν τὶς ἀδικίες ποὺ τούς κάνουν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ λένε: «Ἄς τὸ βροῦν ἀπὸ τὸν Θεό».
Σ' αὐτήν τὴν ζωή ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δίνουμε ἐξετάσεις, γιὰ νὰ περάσουμε στὴν ἄλλη τὴν αἰώνια, στὸν Παράδεισο.
Μοῦ λέει ὁ λογισμός ὅτι αὐτή ἡ εὐγενική κατάρα εἶναι κάτω ἀπὸ τὴν πνευματική βάση καὶ δὲν ἐπιτρέπεται σὲ Χριστιανό, γιατί ὁ Χριστός δὲν μᾶς δίδαξε τέτοιου εἴδους ἀγάπη, ἀλλὰ τὸ «Πάτερ, ἅφες αὐτοῖς, οὐ γάρ οἴδασι τί ποιούσι»[1].