Ἅγιος Παΐσιος: Ἡ ... «εὐγενική» κατάρα

 

– Γέροντα, εἶναι σωστό νὰ λέη κανεὶς γι' αὐτόν ποῦ τὸν ἀδικεῖ: «Ἄς τὸ βρῆ ἀπὸ τὸν Θεό»;

– Ὅποιος τὸ λέει αὐτὸ κοροϊδεύεται ἀπὸ τὸν πονηρό καὶ δὲν καταλαβαίνει ὅτι μὲ αὐτόν τὸν τρόπο καταριέται μὲ εὐγένεια. 

 

Εἶναι μερικοί ποὺ λένε ὅτι εἶναι εὐαίσθητοι καὶ ἔχουν ἀγάπη καὶ λεπτότητα καὶ ἀνέχονται μέν τὶς ἀδικίες ποὺ τούς κάνουν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ λένε: «Ἄς τὸ βροῦν ἀπὸ τὸν Θεό». 

 

Σ' αὐτήν τὴν ζωή ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δίνουμε ἐξετάσεις, γιὰ νὰ περάσουμε στὴν ἄλλη τὴν αἰώνια, στὸν Παράδεισο. 

 

Μοῦ λέει ὁ λογισμός ὅτι αὐτή ἡ εὐγενική κατάρα εἶναι κάτω ἀπὸ τὴν πνευματική βάση καὶ δὲν ἐπιτρέπεται σὲ Χριστιανό, γιατί ὁ Χριστός δὲν μᾶς δίδαξε τέτοιου εἴδους ἀγάπη, ἀλλὰ τὸ «Πάτερ, ἅφες αὐτοῖς, οὐ γάρ οἴδασι τί ποιούσι»[1]. 

 

Ὅπως ἐπίσης καλύτερη εὐχή ἀπὸ ὅλες εἶναι, ὅταν μᾶς καταριοῦνται ἄδικα καὶ τὸ δεχώμαστε σιωπηλά μὲ καλωσύνη.

Ὅταν συκοφαντηθοῦμε ἤ ἀδικηθοῦμε εἴτε ἀπὸ ἐπιπόλαιους εἴτε ἀπὸ πονηρούς ἀνθρώπους, ποὺ ἔχουν κακότητα καὶ διαστρέφουν καὶ τὴν ἀλήθεια, ἐὰν μποροῦμε, καλά εἶναι νὰ μή θέλουμε νὰ δικαιωθοῦμε, ὅταν ἡ ἀδικία ἀφορᾶ μόνον τὸ ἄτομό μας. 

 

Οὔτε καὶ νὰ ποῦμε: «Νὰ τὸ βροῦν ἀπὸ τὸν Θεό», γιατί καὶ αὐτὸ εἶναι κατάρα. 

 

Καλά εἶναι νὰ τούς συγχωρέσουμε μὲ ὅλη τὴν καρδιά μας καὶ νὰ παρακαλέσουμε τὸν Θεό νὰ μᾶς δυναμώση, νὰ μπορέσουμε νὰ σηκώσουμε τὸ βάρος τῆς συκοφαντίας καὶ νὰ συνεχίσουμε τὴν πνευματική ζωή (στὴν ἀφάνεια, ὅσο μποροῦμε). 

 

Ἄς συνεχίζουν οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν ὡς τυπικό νὰ κρίνουν καὶ νὰ κατακρίνουν, νὰ μᾶς ἀδικοῦν, γιατί συνέχεια μὲ τὸν τρόπο τούς αὐτόν μας ἑτοιμάζουν χρυσά στεφάνια γιὰ τὴν ἀληθινή ζωή. 

 

Φυσικά, ὅσοι εἶναι κοντά στὸν Θεό ποτέ δὲν καταριοῦνται, γιατί δὲν ἔχουν κακότητα ἀλλὰ ὅλο καλωσύνη καὶ ὅ,τι κακό κι ἄν πετάξη κανεὶς σ' αὐτούς τούς ἁγιασμένους ἀνθρώπους ἁγιάζεται, καὶ αἰσθάνονται μεγάλη, κρυφή χαρά.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ Α' «Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο»
______________________

[1]. Λουκ. 23, 34.

«Πᾶνος»