Μάλιστα και πολύ συχνά συνήθιζαν να διανύουν εκείνο το χιονισμένο παγόδρομο και ν’ ανεβαίνουν στα αγαπημένο τους εκκλησάκι της Παναγίας μας [λίγο πιο κάτω από την κορυφή του Άθωνα], όπου διανυκτέρευαν προσευχόμενοι.
Μια φορά -διηγείται ο παππούς [ο Γέροντας Αρσένιος ο Σπηλαιώτης]- ανεβαίνοντας κατά τον χειμώνα το χιονισμένο μονοπάτι [προς την κορυφή του Άθωνα], όταν κοντέψαμε στην Παναγία, είτε από δαιμονικήν ενέργειαν, είτε για να μας δοκιμάση η Παναγία μας, έπιασε μια τόσο πυκνή ομίχλη, ώστε δεν βλέπαμε ούτε βήμα μπροστά μας.
Μου λέει ο γέροντας: