Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: ΔΙΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης 

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

Ἡ ἔκταση τοῦ παρόντος ἄρθρου ξεπέρασε τὸν ἀρχικὸ σχεδιασμό, διότι ἔπρεπε νὰ προστεθοῦν καὶ νὰ ἀναιρεθοῦν νέες συκοφαντίες καὶ διαστρεβλώσεις τοῦ νεωτεριστῆ καὶ οἰκουμενιστῆ μητροπολίτη τῆς Φλώρινας Εἰρηναίου. Γι᾽ αὐτὸ θεώρησα ἀπαραίτητο νὰ προτάξω τοὺς τίτλους τῶν ἑνοτήτων, ὥστε νὰ παραμείνει τὸ ἐνδιαφέρον τῶν ἀναγνωστῶν ζωντανὸ καὶ νὰ μὴ ἀποκάμουν νὰ τὸ διαβάσουν μέχρι τέλους. Διαρθρώνεται λοιπὸν τὸ περιεχόμενο ὡς ἑξῆς:

1. Μεταβάλλουν τὸ κακὸ σὲ καλὸ καὶ τὸ σκοτάδι σὲ φῶς. Παρεμποδίζουν τὴν σωτηρία.

2. Ἐστάλη στὴν Φλώρινα γιὰ νὰ ξερριζώσει τὴν καλὴ φυτεία τοῦ ὁσίου Αὐγουστίνου Καντιώτη

3. Οἱ διαστρεβλωμένες καὶ κακοποιημένες ἀλήθειες

           α) Ἐκκλησία δὲν εἶναι οἱ ἐπίσκοποι, ἀλλὰ τὸ σύνολο τῶν πιστῶν. Ἡ πλάνη τοῦ ἐπισκοποκεντρισμοῦ

           β) Κακὴ ὑπακοὴ καὶ ἁγία ἀνυπακοή

           γ) Καλοὶ καὶ κακοὶ ἐπίσκοποι

           δ) Κακοποιοῦν καὶ ὑβρίζουν τὴν Θεοπαράδοτη καὶ Πατροπαράδοτη Ἀποτείχιση

           ε) Ξεπέρασε καὶ τὸν ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο στὴν διαστρέβλωση

           στ) Ὁ αἱρετικὸς Πολυχρόνιος καὶ οἱ ἀποτειχισμένοι. Συκοφαντικὴ μυθοπλασία.

           ζ) Πάμπολλες διαστρεβλώσεις. Δὲν χωροῦν σὲ ἕνα ἄρθρο.

           η) Οἱ προβατόσχημοι λύκοι καὶ ὁ καταξιωμένος καθηγητής

Ἐπίλογος: Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 13,10-17] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου σχετικὰ μὲ τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κυριακῆς Ι΄ Λουκᾶ «Η ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΣ» [7-12-1986] [Β168]

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 13,10-17]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

σχετικὰ μὲ τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κυριακῆς Ι΄ Λουκᾶ μὲ θέμα:

«Η ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΣ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 7-12-1986]

[Β168]

Κάποτε, ἀγαπητοί μου, ὁ Κύριος βρέθηκε σὲ μία Συναγωγὴ κατὰ τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου, ὅπου καὶ δίδαξε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἀνάμεσα στὸ πλῆθος, ἦτο καὶ μία γυναῖκα ραχητικὴ καὶ μὴ δυναμένη κἂν νὰ ἀνορθώσει τὸ κεφάλι της. Τὴν εἶδε ὁ  Κύριος καὶ τῆς λέγει: «Γύναι,  ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου». Καὶ ἔθεσε τὰ χέρια Του ἐπάνω της καὶ ἀμέσως ἡ γυναῖκα ἐκείνη ἀνορθώθηκε.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 13,10-17] Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 13,10-17]

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑΣ

«Καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτὼ καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές (:Ἐκεῖ βρισκόταν καὶ μία γυναῖκα ποὺ ὑπέφερε δεκαοκτὼ χρόνια ἀπὸ μιὰ ἀσθένεια ἐξαιτίας κάποιου πονηροῦ πνεύματος. Καὶ γι᾿ αὐτὸ ἦταν σκυμμένη διαρκῶς μὲ κυρτωμένο τὸ σῶμα της καὶ δὲν μποροῦσε καθόλου νὰ σηκώσει ὄρθιο τὸ κεφάλι της)» [Λουκ. 13,11].

Νεκτάριος Δαπέργολας: ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΝΑΓΚΑΛΙΣΜΟ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΠΑΣΧΑ

Μία ἀκόμη παρουσία μου προχτές (3 Δεκ. 2024) στόν Focus FM καί τήν πρωινή ἐκπομπή τοῦ Στέφανου Δαμιανίδη, μέ ἀντικείμενο σχολιασμοῦ τίς πρόσφατες νεοεποχίτικες ἀγαπολογικές ἀθλιότητες στό Φανάρι, τήν συνεχιζόμενη προκλητική ἀφωνία καί ἀναισθησία τῶν ἱεραρχῶν μας, ἐνῷ ὁ διωγμός τῆς Ὀρθοδοξίας κλιμακώνεται, τήν ἀναγκαιότητα τῆς δικῆς μας ἀντίδρασης, καθώς καί ἄλλα θέματα τῆς τρέχουσας ἐπικαιρότητας. Ἀκοῦστε πιό κάτω τό 15λεπτο ἠχητικό:

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Ἀμβρόσιος Μεδιολάνων - Ὁ ἀσυμβίβαστος Ἐπίσκοπος

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἡ Δυτικὴ Ἐκκλησία, ὅσο ἦταν ὀρθόδοξη, εἶχε ἀναδείξει μεγάλες πατερικὲς μορφές, ἐφάμιλλους τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἀνατολῆς. Ἐπειδὴ μιλοῦσαν τὴν λατινικὴ γλῶσσα, τοὺς ὀνομάζουμε Λατίνους Πατέρες. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ὑπῆρξε ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος ἐπίσκοπος Μεδιολάνων, τοῦ σημερινοῦ Μιλάνου τῆς Ἰταλίας.
 

Γεννήθηκε περὶ τὸ 340 στὴν πόλη Τρέβηρα τῆς Γερμανίας. Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Ἀμβρόσιος καὶ ἦταν ἔνθερμος χριστιανὸς καὶ ἀνῆκε σὲ εὐγενῆ οἰκογένεια. Μάλιστα ἡ οἰκογένειά του εἶχε καταλάβει ὕπατα πολιτικὰ ἀξιώματα. Ὁ ἴδιος ἦταν διοικητὴς τῆς Γαλλίας. Ὅταν πέθανε ὁ πατέρας του ἦταν ἀκόμη παιδὶ καὶ ἡ μητέρα του ἐγκαταστάθηκε στὴ Ρώμη, ὅπου ἀφιερώθηκε στὴν ἐπιμέλεια τοῦ παιδιοῦ της. Εἶχε τὴν εὐχέρεια νὰ τοῦ δώσει σπουδαῖα μόρφωση, μὰ περισσότερο ἀπὸ τὴν κοσμικὴ γνώση φρόντισε νὰ τὸν  μορφώσει πνευματικά. Τὸν κατήχησε στὴν χριστιανικὴ πίστη καὶ τοῦ δίδαξε τίς χριστιανικὲς ἀρετές.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Ἀμβρόσιος Ἐπίσκοπος Μεδιολάνων

Τὸ φθαρτὸν Ἀμβρόσιος ἐκδὺς σαρκίον,

Θείας μετέσχεν ἀμβροσίας ἀξίως.

Ἑβδόμῃ Ἀμβρόσιος ποτὶ ἄμβροτον ἤλυθεν οὖδας.

Ὁ Ἀμβρόσιος, διακεκριμένος Ρωμαῖος πολίτης, γεννήθηκε περίπου τὸ 340 μ.Χ.

Σπούδασε ρητορική, φιλοσοφία καὶ νομικά. Στὰ Μεδιόλανα ἀσχολήθηκε μὲ τὸ ἐπάγγελμα τοῦ δικαστή. Φύλασσε μὲ λόγια καὶ ἔργα τὴν ἀλήθεια καὶ ἀπέδιδε ἀντικειμενικὰ τὴν δικαιοσύνη , ἂν καὶ δὲν εἶχε βαπτισθεῖ ἀκόμα χριστιανός. Ὅσον ἀφορὰ σ’ αὐτὸ ὅμως, ἀπαντᾶ ὁ θεόπνευστος λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς:

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ [:Ἐφ. 2, 14-22] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ [:Ἐφ. 2, 14-22]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Νυνὶ δὲ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὑμεῖς οἱ ποτὲ ὄντες μακρὰν ἐγγὺς ἐγενήθητε ἐν τῷ αἵματι τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας (:Ἀλλὰ κι ἐσεῖς ποὺ ἤσασταν κάποτε εἰδωλολάτρες, μὲ τὴν ἕνωση καὶ κοινωνία σας μὲ τὸν Χριστό, ἀφοῦ ἀκούσατε τὸν λόγο τοῦ κηρύγματος ποὺ εἶναι ἡ ἴδια ἡ ἀλήθεια, δηλαδὴ τὸ χαρμόσυνο κήρυγμα τῆς σωτηρίας σας, κι ἀφοῦ πιστέψατε σὲ αὐτό, σφραγισθήκατε μὲ τὴ σφραγῖδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, σύμφωνα μὲ τίς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ. Πλησιάσατε καὶ τὸν Θεὸ καὶ τίς διαθῆκες Του μὲ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, διότι Αὐτὸς εἶναι ἡ εἰρήνη μας. Αὐτὸς ἔκανε καὶ τοὺς δύο ἀντιμαχόμενους κόσμους, τὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ τὸν Ἐθνισμό, ἕνα. Αὐτὸς γκρέμισε καὶ κατέλυσε τὸν τοῖχο ποὺ δημιουργοῦσε ὁ φραγμὸς τοῦ νόμου ποὺ ὀρθωνόταν ἀνάμεσα στοὺς δύο λαοὺς καὶ τοὺς χώριζε. Κατέλυσε δηλαδὴ τὴν ἔχθρα τῶν δύο λαῶν, ἀφοῦ κατάργησε μὲ τὸ αἷμα Του τὸν νόμο τῶν ἐντολῶν, ὁ ὁποῖος, ἐνῶ περιεῖχε ἐπιβλητικὲς προσταγές, δὲν ἔδινε ὅμως καὶ τὴ χάρη γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ καὶ τὴν τήρηση τῶν προσταγμάτων αὐτῶν)» [Ἐφ. 2,13-15].

Ο άγιος Νικόλαος και οι τρεις στρατηλάτες

Οι τρεις στρατηλάτες Νεπωτιανός, Ούρσος και Ερπυλίων επέστρεψαν από την αποστολή τους νικητές και πλέον έμεναν στο παλάτι απολαμβάνοντας μεγάλες τιμές. (1)

Οι άλλοι στρατηλάτες όμως που βρίσκονταν εκεί τους ζήλεψαν, παρακινούμενοι από τον διάβολο, και έπεισαν τον έπαρχο Αβλάβιο ότι συνωμοτούν εναντίον του βασιλιά και ότι υποκριτικά και με δόλο μιλάνε ειρηνικά. «Αν όμως βρουν κατάλληλη ευκαιρία», του είπαν, «τότε θα φανεί η κακία τους. Γι’ αυτό είναι καλύτερα να βγουν από τη μέση. Σου το φανερώσαμε, λοιπόν, και συ κρυφά, πριν το αντιληφθούν, πες στον κύριο της οικουμένης, ώστε να τους θανατώσει σύντομα και χωρίς θόρυβο».

Ο άγιος Νικόλαος σώζει από τον θάνατο

Στον καιρό του βασιλιά Κωνσταντίνου δημιουργήθηκε μια αναταραχή στη Φρυγία από τους Ταϊφάλους και τα νέα έφτασαν στον ευσεβή βασιλιά. Αμέσως λοιπόν έστειλε τρεις στρατηλάτες, τον Νεπωτιανό, τον Ούρσο και τον Ερπυλίωνα, με τους στρατιώτες τους.

Αφού ξεκίνησαν από την πανευδαίμονα Κωνσταντινούπολη, έπλευσαν στη Λυκία, στο επίνειο Ανδριάκη, λιμάνι των Μύρων τρία μίλια από την πόλη. Εκεί βγήκαν από τα πλοία για να ξεκουραστούν, γιατί το ταξίδι τους ήταν δύσκολο. Βγήκαν, λοιπόν, και μερικοί από τους στρατιώτες θέλοντας να βρουν τρόφιμα. Άρχισαν όμως να προκαλούν ζημιές και προξένησαν μεγάλη αναστάτωση και φασαρία σε μια περιοχή που λεγόταν Πλάκωμα, έτσι που μαθεύτηκε και στα Μύρα και οι κάτοικοι ξεσηκώθηκαν εναντίον των άτακτων και ταραχοποιών στρατιωτών.

Όταν τα άκουσε αυτά ο άγιος του Θεού επίσκοπος Νικόλαος, ο ποιμένας και διδάσκαλος της εκεί αγίας εκκλησίας, καταπράυνε τον λαό ώστε να μη διαπράξει κάτι απερίσκεπτο, και αμέσως έσπευσε στον Ανδριάκη. Μόλις τον είδαν όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί, τον προσκύνησαν με την πρέπουσα τιμή. Το έμαθαν και οι τρεις στρατηλάτες και τον προσκύνησαν και αυτοί  και τον ασπάσθηκαν.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Θαυματουργός Ἀρχιεπίσκοπος Μύρων τῆς Λυκίας

 
Ὁ Νικόλαος, πρέσβυς ὢν ἐν γῇ μέγας,
Καὶ γῆς ἀποστὰς εἰς τὸ πρεσβεύειν ζέει.
Ἕκτῃ Νικόλεώ γε φάνη βιότοιο τελευτή.

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 - 304 μ.Χ.), Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.) και Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Από τον βίο του αγίου Σάββα

Όταν ο μέγας πατέρας Σάββας ήταν νέος και ζούσε στις Φλαβιανές (μονή στην Καππαδοκία), τα χέρια του δεν ησύχαζαν ποτέ: όταν δεν τα είχε υψωμένα προς τον Θεό προσευχόμενος, έκανε συνεχώς κάποια εργασία, έτσι ώστε να μη χαλαρώσει ούτε στιγμή ο νους του και μπορέσει κρυφά ο εχθρός να εισχωρήσει απαρατήρητος. Αυτό έκανε την αρετή του να πετά ψηλά, και ο ίδιος ξεπερνούσε στην υπακοή, την ταπείνωση και σε όλα τα άλλα ευαγγελικά κατορθώματα όλη την εκεί αδελφότητα, που ήταν γύρω στους εβδομήντα.

Στη συνέχεια έφυγε από εκεί με τη συγκατάθεση του ηγουμένου, ο οποίος τον ξεπροβόδισε με την ευχή του, και πήγε στα Ιεροσόλυμα, στον μέγα Ευθύμιο. Τον συνάντησε την ώρα που πήγαινε, όπως συνήθιζε, στην εκκλησία. Έπεσε τότε στα πόδια του και τον παρακαλούσε με δάκρυα, τον ικέτευε, τον εκλιπαρούσε να τον δεχτεί ως λογικό πρόβατό του, και ως ποιμένας του να τον ποιμαίνει μαζί με τους άλλους.

Ωστόσο, ο μέγας Ευθύμιος, όντας σε τέτοια θέματα άριστος παιδαγωγός, καθώς είχε περάσει ο ίδιος στην πράξη από όλους τους πνευματικούς αγώνες, όταν είδε τον Σάββα νέο ακόμη, σκέφτηκε ότι η προθυμία του ίσως είναι ένας πρόσκαιρος ενθουσιασμός χωρίς τη βαρύτητα που δίνει η βαθύτερη σκέψη. Δεν του επέτρεψε λοιπόν να ζήσει μαζί με τους μοναχούς της λαύρας, προτού περάσει από όλη τη μοναχική αγωγή σε κοινόβιο και δείξει σε αυτήν την απαιτούμενη ακρίβεια.

«Δεν είναι καθόλου σωστό, παιδί μου», του είπε, «ενώ είσαι νέος, να κατοικείς στη λαύρα. Αυτό ούτε τη λαύρα ωφελεί, ούτε σ’ εσένα ταιριάζει. Αν θέλεις να με ακούσεις, πήγαινε τώρα στο κάτω μοναστήρι, στον αββά Θεόκτιστο, και είμαι βέβαιος ότι κοντά του θα ωφεληθείς πάρα πολύ».

Ο μακάριος Σάββας υπάκουσε στα λόγια αυτά, επειδή κοντά στα άλλα είχε εξασκηθεί και στην υπακοή, και υποσχέθηκε ότι θα κάνει με προθυμία όλα όσα τον προστάξει. «Αυτό ήθελα», πρόσθεσε, «και γι’ αυτό κατέφυγα σ’ εσένα, για να σωθώ με τη βοήθειά σου».

Ο Ευθύμιος τότε τον έστειλε αμέσως στον μακάριο Θεόκτιστο, ζητώντας από εκείνον να τον φροντίζει πολύ, γιατί, όπως είπε, έβλεπε ότι επάνω στον νέο είχε χυθεί πλούσια η χάρη του Πνεύματος και ότι σε λίγον καιρό θα γεμίσει με τη δόξα του όλη την οικουμένη – πράγμα που έγινε και απέδειξε αληθινά τα προφητικά του λόγια.

Έτσι λοιπόν ο άγιος Σάββας έγινε υποτακτικός του μακαρίου Θεοκτίστου και παρέδωσε ανεπιφύλακτα όλο τον εαυτό του στον Θεό και κυριεύτηκε πέρα για πέρα από τον θεϊκό πόθο. Και επειδή ήξερε ότι έχει διπλή σύσταση, εννοώ από ψυχή και σώμα, γι’ αυτό επινόησε και διπλή άσκηση, κοπιάζοντας άλλοτε με το σώμα και άλλοτε με την ψυχή.

Από τη μια περνούσε όλη τη μέρα με σωματικούς κόπους, από την άλλη έμενε τις νύχτες άυπνος με τις προσευχές. Πότε κουβαλούσε νερό, πότε μετέφερε ξύλα, και τις εργασίες όλων, όσοι είχαν κάποιο διακόνημα, αυτός τις έκανε καλύτερα, γιατί, πέρα από την ψυχική του ανδρεία, ήταν και στο σώμα ψηλός και ρωμαλέος.

Αυτός ανέλαβε διαδοχικά διάφορα διακονήματα, και μάλιστα και τη φροντίδα των μουλαριών. Επιπλέον πήγαινε πριν από όλους στην εκκλησία και έφευγε τελευταίος, και συμμετείχε με προθυμία στις ιερές ακολουθίες. Και επάνω από όλα αυτά έβαζε ως ιερό επιστέγασμα την υπακοή και την εγκράτεια. Γι’ αυτό και σε όλους τους μοναχούς προκαλούσε θαυμασμό το πώς μια τόσο νεαρή ηλικία τη στόλιζε το στεφάνι των αρετών και της τελειότητας.

Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Β’, Υπόθεση Γ’, σελ. 59. Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2003.

Πηγή:https://www.koinoniaorthodoxias.org/

«Πᾶνος»

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ὅσιος Σάββας ὁ Ἡγιασμένος

 
Ψυχὴν ὄπισθεν τοῦ Θεοῦ κολλῶν πάλαι,
Ἔμπροσθεν αὐτοῦ νῦν παρίσταται Σάββας.
Θεσπεσίοιο πόλου πέμπτῃ Σάββας ἐντὸς ἐσήχθη.

Ὁ Ἅγιος Σάββας ὁ ἡγιασμένος ἐγεννήθη τὸ ἔτος 439 ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ πλουσίους γονεῖς εἰς τὴν πόλιν Μουταλάσκην τῆς Καππαδοκίας. Ὁ πατήρ του, στρατιωτικὸς εἰς τὸ ἐπάγγελμα, ἠναγκάσθη νὰ μεταβῇ μετὰ τῆς συζύγου του Σοφίας, εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν διὰ ὑπηρεσιακοὺς λόγους, ἀναθέτοντας τὴν ἀνατροφὴν τοῦ μικροῦ Σάββα ὁ ὁποῖος ἦταν μόλις πέντε ἐτῶν εἰς τὸν συγγενῆ του Ἑρμία. 

Αγία Βαρβάρα Αλύκου, ο θρύλος της εικόνας και τα θαύματα της

H παλιά εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας χτίστηκε τέλη του 5ου αρχές του 6ου αιώνα και έπαψε να στέκει όρθια από το βάρος των αιώνων, είτε από κάποια άλλη αιτία: καταστροφή από φωτιά, από επιδρομές βαρβάρων ή από σεισμό, στα τέλη του 17ου αιώνα. Στη διάρκεια των 12 αιώνων η εκκλησία επισκευάστηκε μερικές φορές. Μας το επιβεβαίωσε ο αρχαιολόγος κ. Τσιόντης από τα ευρήματα οικοδομικών υλικών διαφόρων περιόδων. 

 

Στην τελευταία ερείπωση η εικόνα της Αγίας Βαρβάρας βρέθηκε από τους χωρικούς στην κορυφή του λόφου. Την πήραν και την τοποθέτησαν ξανά στην μισογκρεμισμένη εκκλησία. Την επομένη η εικόνα βρέθηκε ξανά στην κορυφή του λόφου και αφού αυτό το θαυματουργό γεγονός επαναλήφθηκε, τότε οι χωρικοί των χωριών Αλύκο, Τσαούσι και Τρέμουλη αποφάσισαν και έκτισαν την εκκλησία στην κορυφή του λόφου, στο μέρος όπου επέλεξε η Αγία, εκεί όπου η θέα ήταν εξαιρετική, στο μέρος όπου βρίσκεται και σήμερα.

Ἰωάννης Λίτινας: Ἔλεγχος καὶ ἀναίρεση ἐπιχειρημάτων Ἐγκυκλίου 1-2024 τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου καὶ τοῦ Συνοδευτικοῦ Μηνύματος.

(μικρά συμβολὴ στὸ ἔργο τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Νομοκανονικῶν καὶ Δογματικῶν Ζητημάτων)

 

Ἰωάννης Λίτινας
 

Γ΄ ΜΕΡΟΣ (τελευταῖο)

 

Τὸ Α΄ μέρος ΕΔΩ

Τὸ Β΄ μέρος ΕΔΩ  

 

5. Ἡ ὑποτιθέμενη «σύγχυση» μεταξύ τοῦ «Ἐσταυρωμένου τῆς Μ. Παρασκευῆς» καί τοῦ «Τιμίου Σταυροῦ».

Δεύτερη «σύγχυση» ποὺ καταλογίζεται στοὺς ὀρθοδόξους, εἶναι μεταξὺ τοῦ «Ἐσταυρωμένου τῆς Μ. Παρασκευῆς» καὶ τοῦ «Tιμίου Σταυροῦ». Μέσω τῆς κατηγόρησης αὐτῆς  ἐπιχειρεῖται νὰ διαχωρισθοῦν τὰ ἐν λόγω δύο ὡς ἀλλότρια,  ὥστε νὰ προστεθεῖ μία ἀκόμα δικαιολογία γιὰ  τὴν καταφρόνηση τοῦ Ἐσταυρωμένου ποὺ διενεργεῖται σὲ ὅλη τὴν ἔκταση τῆς Ἐγκύκλιου.

 Ἔτσι, δίνεται ἔμφαση στὴν ἀξία τοῦ τύπου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ποὺ δὲν ἔχει τὴν ἀπεικόνιση τοῦ Ἐσταυρωμένου, σὲ ἄκρα ἀντιδιαστολὴ μὲ τὸν  Ἐσταυρωμένο, ποὺ βεβαίως εἶναι ἐπίσης τύπος τοῦ Τιμίου Σταυροῦ μὲ προσαρτημένη ἢ ἁγιογραφημένη τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ.

Γεώργιος Τζανάκης: Κοινωνικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ ἐλεεινότης. Ἡ σιωπὴ τῶν ποιμένων.

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης 

Ὁ Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ζῶν, μαζὶ μὲ τοὺς ἥρωές του,  «ἐν μέσῳ τῆς κοινωνικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς ἐλεεινότητος, ἥτις πανταχόθεν μᾶς περιβάλλει...» [1]θέτει τὸ ἐρώτημα καὶ ταυτοχρόνως δίδει τὴν ἀπάντησι:

«Τίς πταίει; Βεβαίως πρῶτον οἱ ἐπίσκοποι, εἶτα οἱ ἱερεῖς, καὶ τελευταῖος ὁ λαός». ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ [2]

Εἶναι ἄραγε καὶ αὐτὸς ἱεροκατήγορος καὶ φανατικὸς καὶ ἐχθρὸς τῆς ἐκκλησίας καὶ τῆς ἑνότητος, ὅπως χαρακτηρίζουν σήμερα οἱ σημερινοὶ φταῖχτες, ποὺ εἶναι ἀκριβῶς οἱ ἴδιοι ὅπως καὶ τότε, ὅσους δὲν εἶναι σιωπηλά καὶ πειθήνια ὄργανά τους καὶ συναυτουργοὶ τῆς σημερινῆς ἐλεεινότητος;

Καὶ σήμερα τὸ κακὸ ἔχει παραγίνει. Οἱ ἐπίσκοποι συμπεριφέρονται, δημοσίως καὶ ἀναισχύντως πλέον, ὡς δεσπότες καὶ φεουδάρχες. Ὅπως φαίνεται ὁ σκοπὸς γιὰ τὸν ὁποῖο εἰσέρχονται στὴν ἱερωσύνη καὶ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἐπιλέγονται καὶ χειροτονοῦνται, δὲν ἔχουν καμμία σχέσι μὲ τοὺς παλαιοὺς ἀποστολικοὺς καὶ γνησίους πατερικοὺς κανόνες. Νομίζουν ὅτι ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ λένε καὶ νὰ πράττουν ὅτι θέλουν ἀνεξέλεγκτα.  Τὰ ἴδια κάνουν καὶ οἱ ἱερεῖς (τοῦ ἴδίου φρονήματος καὶ φυράματος-ὄχι ὅλοι) στὸ δικό τους πεδίο δράσεως, ἀπέναντι δηλαδὴ στὸ δικό τους ποίμνιο. Τὸ μόνο ποὺ ἀπαιτεῖται ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι νὰ συμπεριφέρονται ὡς ὑπηρέτες καὶ ὑπάλληλοι τῶν δεσποτῶν, νὰ ἀποδέχονται ὅλες τὶς αὐθαιρεσίες τους ἀδιαμαρτύρητα, καὶ νὰ τοὺς ἐγκωμιάζουν (μὲ ἐμμετικὲς ἐνίοτε  κολακίες) ἐνώπιον τοῦ λαοῦ. Καὶ ὁ λαός, - πεπεισμένος ὅτι τὸ μόνο χρέος του (καὶ ταυτοχρόνως ἡ μεγίστη σωτηριώδης ἀρετή του)  εἶναι νὰ ὑπακούῃ δουλικῶς σὲ ὅτι λένε οἱ κληρικοὶ, ἀσχέτως ἄν εἶναι ἐντελῶς ἀντίθετα μὲ τὴν πραγματικὴ διδασκαλία καὶ πράξι τῆς ἐκκλησίας- ἔχει παραιτηθῇ καὶ ἀπὸ τὸν στοιχειώδη ἀνθρώπινο προβληματισμὸ (τί νὰ ποῦμε γιὰ ὀρθόδοξο) μὲ ἀποτέλεσμα οἱ «πιστοί» νὰ ἔχουν μετατραπεῖ σὲ δουλοπαροίκους καὶ ἐνεργούμενα τῶν παπάδων, καὶ μάλιστα νὰ περηφανεύονται γι᾿ αὐτό.  Πόσες φορὲς δὲν ἀκοῦμε γιὰ τὶς ἀκατανόητες πράξεις ἤ τὴν προκλητικὴ ἀδράνεια κάποιου, νὰ ἐπικαλεῖται τὴν «ὑπακοή» του στὸν «πνευματικό» ἤ στὸν Δέσποτα ἤ στὴν Σύνοδο; 

Καὶ βλέπουμε π.χ. ἕναν ἐπίσκοπο, καὶ μάλιστα Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη – τὸν Κωνσταντινουπόλεως-  νὰ κάνει ὅτι τοῦ καπνίσει μέχρι τοῦ σημείου νὰ εἰσπηδᾷ σὲ ἄλλες ἐκκλησίες, νὰ ἀναγνωρίζῃ αἱρετικοὺς καὶ σχισματικοὺς καὶ ἀχειροτονήτους ὡς ἐκκλησία, νὰ συνεργῇ στὸν διωγμὸ τῆς πραγματικῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας μέχρι αἵματος ἀπὸ τοὺς φασίστες τοῦ Ζελένσκι, νὰ εἶναι ὁ κύριος ὑπεύθυνος γιὰ τὸ τελευταῖο σχίσμα τῆς Ἐκκλησίας, νὰ θέλῃ νὰ αἱματοκυλίσῃ καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος, νὰ ἀδιαφορῇ γιὰ τοὺς κανόνες καὶ νὰ συμπροσεύχεται μὲ παπιστὲς καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους αἱρετικούς καὶ ἀλλοθρήσκους, νὰ ἔχει στόχο καὶ νὰ μεθοδεύῃ τὸν κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα μαζί τους, καὶ κανεὶς ἀπὸ τοὺς συνεπισκόπους του νὰ μὴν τολμᾷ νὰ τοῦ μιλήσῃ. Ἄλλοι δεσποτάδες βγάζουν ἀπὸ τὶς ἐκκλησίες τὸν Ἐσταυρωμένο, ἀλλὰ βάζουν μπουζούκια καὶ ὀρχῆστρες καὶ κάνουν συναυλίες, λὲς καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλος χῶρος (Τόσα «πολιτιστικὰ» κέντρα ἔχουν φτιάξει. Τόσος πολὺς πολιτισμὸς ἔχει ἐπικωμάσει ἐκεῖ ποὺ λόγῳ ἀδιαχωρήτου γεμίζουν καὶ τοὺς ναούς;)  Ἄλλος ἀπαγορεύει στοὺς ἱερεῖς νὰ ὁμιλοῦν καὶ νὰ κηρύττουν, ἐνάντια στὴν ἴδια τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ!!! Τοὺς θέλει μόνον νὰ διαβάζουν τὶς δικές του σκέψεις καὶ ἀπόψεις. Τί ταπείνωσις καὶ τί σεβασμὸς στὴν ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ!!!  Ἄλλοι διαφήμιζαν τὰ σκευάσματα τῶν φαρμακοβιομηχανιῶν καὶ παρότρυναν ἤ καὶ ἐκβίαζαν μὲ τὸν τρόπο τους  τοὺς ἀνθρώπους νὰ τὰ κάνουν, ἀλλὰ τώρα ποὺ κάθε μέρα ἀρκετοὶ πέφτουν κάτω νεκροὶ, οὔτε θορυβοῦνται, οὔτε νοιάζονται, οὔτε συναιθάνονται τὴν εὐθύνη τους. Ἄλλοι συναγελάζονται ἐντὸς καὶ ἐκτὸς ναῶν μὲ πολιτικοὺς ποὺ ψήφισαν τὸν κιναιδονόμο καὶ δὲν θεωροῦν αὐτὸ ἐπίμεμπτο καὶ ἐπικίνδυνο γιὰ τὸν λαό. 

Ὅλα αὐτὰ τὰ πασιφανὴ συνθέτουν τὸν «πνευματικὸ» ἀφρὸ τῆς τωρινῆς ἐπιβλαβοῦς καὶ παρανόμου συνηθείας, ποὺ τηροῦν σὰν θεϊκὸ νόμο ὅλοι οἱ παραπάνω καὶ ἐξοστρακίζουν ὅσους (προσπαθοῦν νὰ) ζοῦν ὀρθῶς καὶ εὐαγγελικῶς. Φυσικὰ αὐτὰ πάντοτε συνέβαιναν, ἀλλὰ σὲ διαφορετικὴ ἔκτασι καὶ ἔντασι, καὶ ὑπῆρχαν καὶ κληρικοὶ καὶ λαὸς ποὺ ἀντιδροῦσαν δυναμικῶς γιὰ τὴν ὑπεράσπισι τῆς γνησίας πατροπαραδότου πίστεως. Ὑπάρχουν καὶ σήμερα, ἀλλὰ εἶναι ἐλάχιστοι καὶ στὸν κλῆρο καὶ στὸν λαό.

Ἕνας ποὺ μιλοῦσε εὐθέως καὶ ὀρθοτομοῦσε τὸν λόγο τῆς ἀληθείας ἦταν καὶ ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης. Ἀπὸ κεῖ ὁρμώμενος γράφω τὰ παραπάνω. Γράφει ὁ ἅγιος γιὰ ὅποιον ἤθελε στὴν ἐποχή του νὰ εἰσέλθῇ στὴν ἱερωσύνη, ὅτι αὐτὸ εἶναι φοβερὸ. Πολὺ φοβερὸ. 

 «Φοβερόν ἐστι, καὶ λίαν φοβερὸν τὸ εἰς ἱερωσύνην νυνὶ τελέσαι». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1608

Γιατί ὅμως; Φοβερὸ λίαν τὸ νὰ θέλῃ κανεὶς νὰ εἰσέλθῃ στὴν ἱερωσύνη; «Διότι θὰ τοῦ συμβῇ ἕνα ἀπὸ τὰ δύο», λέγει ὁ ἅγιος. «Δυοῖν γὰρ αὐτῷ θάτερον συμβήσεται·» (ὅ.π.) Ἤ θὰ ζήσῃ κατὰ τοὺς ἀρχαίους καὶ ἀποστολικοὺς κανόνας ὁπότε θὰ μισηθῇ καὶ θὰ ἐπιβουλευθῇ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ φυλάσσουν σὰ θεϊκὸ νόμο τὴν παράνομη καὶ ἐπιβλαβὴ συνήθεια καὶ ἐξοστρακίζουν ὅσους ζοῦν σωστά· ἤ θὰ ὑποκύψῃ καὶ θὰ προσαρμοστῇ στὴν νοσηρὴ κατάστασι,  ἀδιαφορῶντας  γιὰ τὴν σωτηρία του καὶ σκανδαλίζοντας πολλοὺς ἄλλους, γιὰ τοὺς ὁποίους θὰ καταδικαστῇ σκληρά.

«Ἤ κατὰ τοὺς ἀρχαίους καὶ ἀποστολικούς κανόνας ζῶντα μισηθῆναι καὶ ἐπιβουλευθῆναι παρὰ τῶν τὴν νυνὶ ἐπιπολάσασαν ἐπιβλαβῆ καὶ παράνομον συνήθειαν ὡς νόμον θεῖον φυλαττόντων, καὶ τοὺς ὀρθῶς βιοῦντας ἐξοστρακιζόντων· ἤ ὑποκατακλίναντα ἑαυτὸν, καὶ τῆς ἑαυτοῦ ἀφειδῆσαι σωτηρίας, καὶ ἄλλους πολλοὺς σκανδαλίσαι, ὑπὲρ ὧν καὶ δίκας σφοδροτάτας δώσει». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1608

Βλέπω νέα παιδιὰ νὰ χειροτονοῦνται καὶ γνωρίζοντας τὶ γίνεται ἀνησυχῶ καὶ προβληματίζομαι. Βεβαίως ὁ τελικὸς λόγος εἶναι τοῦ Θεοῦ ὁ ὁποῖος γνωρίζει τὶς ψυχὲς καὶ τὶς προαιρέσεις τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ γνωρίζω, κάπως, καὶ τί λένε οἱ ἅγιοι, ὅπως ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος. Ἅν ζήσῃ συμφώνως μὲ τοὺς παλαιοὺς καὶ ἀποστολικοὺς κανόνες θὰ μισηθῇ καὶ θὰ διωχθῇ. Θὰ ἀντέξῃ τὸν διωγμό; Οὔτως ἤ ἄλλως στὴν δαιμονοκρατούμενη ἐποχή μας ὁ κάθε πιστὸς, ἀλλὰ ἰδιαιτέρως ὁ ἱερεῦς εὑρίσκεται ὑπὸ διωγμόν. Ἀπὸ παντοῦ ἐχθρότης καὶ περιφρόνησις καὶ ἀπόρριψις. Νὰ συμβαίνει ὅμως τὸ ἴδιο καὶ ἀπὸ τὸν κλῆρο; Ἀπὸ τοὺς συλλειτουργούς; Τοὺς συναγωνιστές; Τοὺς πατέρες, ὡς πρὸς τὴν πίστι; Δὲν εἶναι μικρὸ πράγμα. Στὸ ἀποστολικὸ «Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζεῖν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, διωχθήσονται», οἱ διῶκτες δὲν εἶναι μόνον οἱ ἀντίθεοι καὶ οἱ σατανιστὲς, εἶναι ὅπως βλέπουμε κυρίως οἱ ἴδιοι οἱ ἐκκλησιαστικοί. 

Τί συνιστᾷ ὁ ἅγιος; «Εἶναι μακάριος ὅποιος δὲν κυριευτεῖ ἀπὸ αὐτὸν τὸν ἔρωτα». Δὲν ἀκούγεται παράξενο αὐτό; Νὰ μὴν κυριευτεῖ κάποιος ἀπὸ τὸν ἔρωτα, ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία, τῆς ἱερωσύνης; Ναί! Αὐτὸ ἀκριβῶς λέει:

«Μακάριον μὲν οὖν τὸ μηδὲ ἁλῶναί ποτε τῷ τοιούτῳ ἔρωτι». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1608

Γιατί τὸ λέει; Διότι δὲν γνωρίζει τὴν δύναμι τὴν ἐπιμονὴ καὶ τὴν σταθερότητα τοῦ ἀνθρώπου μπροστὰ στὰ ὅσα θὰ ἀντιμετωπίσῃ. Δὲν ἀπαγορεῦει, δὲν ἀποτρέπει. Προειδοποιεῖ, ὥστε νὰ μὴν βρεθῇ πρὸ ἐκπληξεως ὁ ὑποψήφιος κληρικός. Διότι ἄν ὑποκύψῃ στὴν ἐπιθυμία του καὶ χειροτονηθῇ τότε ὀφείλει νὰ ἀκολουθήσῃ τὸν ἀρχικὸ σκοπό καὶ μὲ θάρρος νὰ παρουσιάζῃ μὲ τὴν ζωή του τὰ ἀρχαῖα καὶ ἀποστολικὰ πράγματα καὶ νὰ μὴν συμπράττῃ στὰ πταίσματα μὲ αὐτοὺς ποὺ τώρα προδίδουν τὴν ἱερωσύνη καὶ νομίζουν ὅτι τοὺς ἐπιτρέπεται νὰ λένε καὶ νὰ κάνουν ὅτι θέλουν.

«Εἰ δὲ μὴ ἀλοὺς χειροτονηθείη, ἐχέσθω τοῦ προτέρου σκοποῦ, καὶ μετὰ παῤῥησίας τὰ ἀρχαῖα καὶ ἀποστολικὰ πράγματα ἀνανεούτω, μὴ τοῖς νῦν προπίνουσι  τὴν ἱερωσύνην, καὶ πάντα καὶ λέγειν καὶ πράττειν ἐξεῖναι αὐτοῖς νομίζουσιν, εἰς τὰ πταίσματα συμπράττων». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1608

Δηλαδὴ ἕνας ἱερεῦς θὰ ἔπρεπε νὰ ἀντισταθῇ τουλάχιστον στὰ χονδροειδὴ καὶ πασιφανή: Στὴν ἀντικανονικὴ σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, νὰ μὴν κλείσῃ τὴν ἐκκλησία του ὅταν τὸ ἐπέβαλε ἡ ἐκκλησιαστικὴ διοίκησις μαζί μὲ τὴν ἄθεη πολιτεία, νὰ μὴν διαφημίσῃ τὰ ἐμβόλια τοῦ θανάτου, νὰ μὴν ἑορτάσῃ τὸ Πάσχα τὸ Μεγάλο Σάββατο, νὰ μὴν βεβηλώσῃ τὸν ναὸ καὶ τὰ μυστήρια μὲ τὰ σατανικὰ μέτρα, νὰ μιλήσῃ εὐθαρσῶς γιὰ τοὺς ἀρσενοκοίτες καὶ νὰ μὴν ἀποδεχτῇ τοὺς ἀθέους νόμους γιὰ τοὺς κιναίδους καὶ τὴν εἴσοδο στοὺς ναοὺς τῶν ψηφισάντων, νὰ διαφωτίσῃ τὸ ποίμνιον του γιὰ τὸν προγραμματισμένο κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς αἱρετικούς.... κλπ, κλπ.

Οἱ οἰκουμενιστὲς νομίζουν ὅτι μποροῦν νὰ πράττουν καὶ νὰ λένε ὅτι θέλουν καὶ τὸ ἐφαρμόζουν. Ὅποιος ὅμως θέλει νὰ εἶναι πραγματικὸς λειτουργὸς τοῦ Ὑψίστου ὀφείλει νὰ πράττει καὶ νὰ λέγει ὅσα ἐνετείλατο ὁ Ὕψιστος καὶ ὄχι ὅσα ἐπιβάλλουν οἱ ἀντίθεοι προϊστάμενοί τους. 

Καὶ καταλήγει ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος: «Εἶναι προτιμώτερο νὰ συκοφαντηθῇ καὶ νὰ ἀποσχηματισθῇ, παρὰ νὰ συνταχθῇ μὲ τέτοιους ἀνθρώπους»

«Κρεῖττον γὰρ τὸ ἐπιβουλευθῆναι  καὶ ἀποχειροτονηθῆναι, τοῦ μετὰ τοιούτων ἀνδρῶν τετάχθαι». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1608

Πόσοι μποροῦν νὰ τὸ ἀντιληφθοῦν αὐτό; Καὶ πόσοι μποροῦν νὰ τὸ ἐφαρμόσουν; Βλέπετε ὅποιοι ἔχουν τὴν βαθεῖα γνώσι καὶ τὸ θάρρος, νὰ διαμαρτυρηθοῦν καὶ νὰ ἐφαρμόσουν ὅσα οἱ πατέρες καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ κανόνες ὁρίζουν, τί τραβοῦν καὶ πῶς περιθωριοποιοῦνται καὶ διώκονται. 

Ἀκόμη τραγικώτερο εἶναι ὅτι οἱ πολλοὶ θεωροῦν ὅτι τὸ νὰ συνταχθοῦν μὲ τέτοιους ἀνθρώπους,  «μετὰ τοιούτων ἀνδρῶν τετάχθαι», αὐτὴ εἶναι ἡ ὀρθὴ στάσι τοῦ χριστιανοῦ καὶ ἔχουν ἥσυχη τὴν συνείδησί τους, ὅτι πράττουν τὸ δὲον καὶ τὸ σωστό ἀρκεῖ νὰ ὑπακούουν σὲ αὐτούς. 

Καὶ ἔτσι τελικῶς οἱ πολλοὶ  μπροστὰ στὸν συνασπισμὸ τῶν φαύλων καὶ ἀναξίων τῆς ἱερωσύνης, -οἱ ὁποῖοι ἀναγκαστικῶς ὑπακούουν σὲ αὐτοὺς ποὺ τοὺς χειροτόνησαν, ἀκόμη καὶ ὅταν οἱ πράξεις τῶν χειροτονισάντων εἶναι ἐνάντιες στὶς Θεῖες ἐντολὲς, καὶ στὴν μεγάλη δύναμι ποὺ τοὺς δίδει αὐτὴ ἡ συμπαράταξις- δειλιοῦν καὶ συμπράττουν. 

«Τοὺς παρ' ἀξίαν τυχόντας ἱερατικῆς τιμῆς ὑπακούειν ἀνάγκη τοῖς οὐ δεόντως δεδωκόσι, κἂν εἰς αὐτὸ τὸ Θεῖον τὰ δρώμενα βλέπει· διὸ καὶ ἀλλήλοις τὴν ἄδικον ταύτην ἀντίδοσιν παρέχοντες, δύναμιν οὐ μικρὰν εἰς τὸ κατὰ τῶν εὖ βιούντων ὁπλίζεσθαι προσλαμβάνουσιν». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1629

Ἔτσι ἐξηγεῖται ἐν μέρει-διότι ὑπάρχουν καὶ ἄλλες διαστάσεις-  ἡ σιωπὴ καὶ ἡ ἀδράνεια τῆς μεγάλης μερίδος τοῦ κλήρου μπροστὰ στὰ ἐγκλήματα ποὺ διαπράττονται ἐνώπιον πάντων ἀπὸ τὴν μεγάλη μερίδα τῶν ἐπισκόπων (ὄχι ἀπὸ ὅλους-ὑπάρχουν καὶ οἱ λίγοι ποὺ κραττοῦν ἀκόμη) καὶ ἐπιτείνουν τὴν κοινωνικὴν καὶ ἐκκλησιαστικὴν ἐλεεινότητα, ἥτις πανταχόθεν μᾶς περιβάλλει.

Γεώργιος Κ. Τζανἀκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 3 Δεκεμβρίου 2024.

     [1] ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ: Ο ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ. ΑΠΑΝΤΑ.  Ἐκδ. ΔΟΜΟΣ. Ἀθήνα 1997. Β΄ ἐπανεκδ. Τομ.2 σελ. 335

[2] ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ: ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ.  ΑΠΑΝΤΑ.  Ἐκδ. ΔΟΜΟΣ. Ἀθήνα 1998. Β΄ ἐπανεκδ. Τομ.5 σελ.100

«Πᾶνος» 

Αγία Βαρβάρα: Διήγηση του υπερφυούς θαύματος στο Πολυδένδρι (15 Ιουλίου 1917)

Είναι γνωστή, αδελφοί μου, σε όλους μας η μεγάλη δύναμη των Αγίων. Αυτή η δύναμή τους, το να κάνουν δηλαδή θαύματα, να θεραπεύουν αρρώστους, να προφητεύουν, να καθοδηγούν τους πιστούς με τρόπο θαυμαστό, να λύνουν «άλυτα» προβλήματα, να προφυλάσσουν από κινδύνους και τόσα άλλα, δεν είναι δική τους.

Όπως λέει ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, οι Άγιοι λάμπουν με το φως του Χριστού. Έγιναν Άγιοι με τη δική Του χάρη, είναι δοξασμένοι με τη δική Του δόξα. Ό,τι τους ζητάμε το πετυχαίνουν για μας από το Χριστό, στου οποίου το θέλημα θυσίασαν ό,τι είχαν ακριβό στη γη. Οι Άγιοι εξεπλήρωσαν το λόγο του Θεού. Ο Κύριος εκπληρώνει το δικό τους λόγο. Εργάσθηκαν γι’ Αυτόν κι αυτός εργάζεται για χάρη τους.

Ακριβώς έτσι, αδελφοί μου, συνέβη και με την Αγία Βαρβάρα. Επειδή εργάσθηκε για το Χριστό και θυσίασε τά πλούτη και τη ζωή της για χάρη Του, της δόθηκαν απ’ Αυτόν πλούσια χαρίσματα.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 4 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ἡ Ἁγία Βαρβάρα ἡ Μεγαλομάρτυς

 
Ξίφει πατὴρ θύσας σε, Μάρτυς Βαρβάρα,
Ὑπῆρξεν ἄλλος Ἀβραὰμ διαβόλου.
Βαρβάρα ἀμφὶ τετάρτῃ χερσὶ τοκῆος ἐτμήθη.

Η Αγία Βαρβάρα έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορος Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.) και ήταν κόρη του ειδωλολάτρη Διοσκόρου ο οποίος ήταν από τους πιο πλούσιους ειδωλολάτρες της Ηλιουπόλεως.

Όσιος Σέργιος του Ραντονέζ: Εκ κοιλίας μητρός ηγιασμένος

Ο όσιος και θεοφόρος Σέργιος γεννήθηκε το 1314 στην πόλη Ροστώβ από ευσεβείς γονείς, τον Κύριλλο και την Μαρία. Ο Θεός τον ξεχώρισε από βρέφος για την υπηρεσία του. Λίγες ημέρες πριν από την γέννησή του, μια Κυριακή, η μητέρα του βρισκόταν σ’ ένα ναό και παρακολουθούσε τη θεία Λειτουργία. Ξαφνικά, καθώς θ’ άρχιζε η ανάγνωση του Ευαγγελίου, το βρέφος φώναξε μέσα από τα μητρικά σπλάγχνα! Η φωνή του ακούσθηκε από πολλούς. Την ώρα του Χερουβικού το βρέφος φώναξε πάλι. Και όταν ο ιερέας έφθασε στην εκφώνηση «πρόσχωμεν τα Άγια τοις αγίοις», το βρέφος φώναξε για τρίτη φορά. Όλοι τότε κατάλαβαν, ότι θα γεννιόταν ένας μεγάλος άγιος, ένας «λύχνος του κόσμου» και υπηρέτης της Αγ. Τριάδος.

Το βρέφος σκίρτησε στα μητρικά σπλάγχνα ενώπιον του Κυρίου, όπως ο Τίμιος Πρόδρομος σκίρτησε από χαρά ενώπιον της Υπεραγίας Θεοτόκου.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Προφήτης Σοφονίας

 
O πριν βοήσας τη Σιών χαίρε σφόδρα,
Xαίρει παραστάς τω Θεώ Σοφονίας.
Φαίδιμος εν τριτάτη Σοφονίας ήτορ αφήκεν.

Ἔζησε τὸν 7ο αἰώνα π.Χ., ἐπὶ βασιλέως Ἰωσίου.  Εἶναι ὁ ἔνατος ἀπὸ τοὺς μικροὺς λεγόμενους προφῆτες καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Συμεὼν ἢ κατ’ ἄλλους τοῦ Λευΐ. Τὸ ὄνομά του σημαίνει «ὁ Γιάχβε κρύπτει», δηλαδὴ περιφρουρεῖ, προστατεύει.

Ἅγιος Πορφύριος: Κανείς δεν μπορεί να φθάσει στον Θεό, αν δεν περάσει απ᾿ τους ανθρώπους

Είμαστε ευτυχισμένοι, όταν αγαπήσουμε όλους τους ανθρώπους μυστικά.
Θα νιώθουμε τότε ότι όλοι μας αγαπούν. Κανείς δεν μπορεί να φθάσει στον Θεό, αν δεν περάσει απ’ τους ανθρώπους… Ν’ αγαπάμε, να θυσιαζόμαστε για όλους ανιδιοτελώς, χωρίς να ζητάμε ανταπόδοση.
Τότε ισορροπεί ο άνθρωπος.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο μυστήριο της Εκκλησίας μας. Να γίνας προετοιμάζει ν’ αγαπήσομε περισσότερο τον Χριστό.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΑ 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ὅσιος Πορφύριος ὁ Θαυματουργός ο Καυσοκαλυβίτης

Ο όσιος Γέρων Πορφύριος, κατά κόσμον Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης, γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 μ.Χ., στην Εύβοια, στο χωριό Άγιος Ιωάννης της επαρχίας Καρυστίας. Οι γονείς του, Λεωνίδας Μπαϊρακτάρης και Ελένη, το γένος Αντωνίου Λάμπρου, ήταν ευσεβείς και φιλόθεοι άνθρωποι. Ο πατέρας του, μάλιστα, ήταν ψάλτης στο χωριό και είχε γνωρίσει προσωπικά τον Άγιο Νεκτάριο. Η οικογένειά του ήταν πολυμελής και οι γονείς, φτωχοί γεωργοί, δυσκολεύονταν να τη συντηρήσουν. Γι’ αυτό ο πατέρας υποχρεώθηκε να φύγει στην Αμερική, όπου δούλεψε στην κατασκευή της διώρυγας του Παναμά.

Ἰωάννης Λίτινας: Ἔλεγχος καὶ ἀναίρεση ἐπιχειρημάτων Ἐγκυκλίου 1-2024 τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου καὶ τοῦ Συνοδευτικοῦ Μηνύματος.

(μικρά συμβολὴ στὸ ἔργο τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Νομοκανονικῶν καὶ Δογματικῶν Ζητημάτων)

 

Ἰωάννης Λίτινας
 

Β΄ ΜΕΡΟΣ

 

Τὸ πρῶτο μέρος ΕΔΩ

Ὁ Ἐσταυρωμένος ὡς «αὐθαίρετη προσθήκη στὴν Θεία Εὐχαριστία»

Ἐκτὸς τοῦ λεγομένου «ἐσχατολογικοῦ σημείου τῆς Ἐκκλησίας» καὶ τῆς παράδοξης ἑρμηνείας του, ποὺ ἐξετάσαμε στὸ Α΄ Μέρος, δεύτερος βασικὸς πυλῶνας πάνω στὸν ὁποῖο βασίζεται ὅλη ἡ ἐπιχειρηματολογία ὑπὲρ τῆς ἀποβολῆς εἶναι ἡ καταγγελλόμενη «αὐθαίρετη προσθήκη» τοῦ Ἐσταυρωμένου στὴ Θ.Λειτουργία, ὑπὸ τὴν περιεκτικὴ κατηγορία: «ὁ “Ἐσταυρωμένος τῆς Μ.Παρασκευῆς” ἀποτελεῖ προσθήκη στὸ κείμενο καὶ στὴν πραγμάτωση τῆς Θ.Λειτουργίας».[1] Τὸ παράδοξο εἶναι ὅτι ὁ ἰσχυρισμὸς αὐτὸς ἀναιρεῖται ἀργότερα στὴν ἴδια Ἐγκύκλιο μὲ τὴν παραδοχή, ὅτι «ἀντίστοιχες εὐχὲς καὶ λειτουργικὲς προσφωνήσεις καὶ ἀνάλογες λειτουργικὲς συμπεριφορὲς δὲν ὑπάρχουν»[2]. Παρατηρεῖται δηλ. ἀντίφαση ἐπιχειρημάτων ποὺ προκαλοῦν σύγχυση στὸ ποίμνιο καὶ ἀπορία.

π. Δημήτριος Μπόκος: Η ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ

π. Δημήτριος Μπόκος

Καθ’ ὁδὸν πρὸς τὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ τὸ τελευταῖο Πάσχα του ὁ Χριστός, προσεγγίζοντας στὴν Ἱεριχώ, συνάντησε ἕνα ζητιάνο τυφλό, ὁ ὁποῖος τὸν ἱκέτευσε μὲ μεγάλες κραυγὲς νὰ τὸν ἐλεήσει. Ὁ Χριστὸς εἶπε νὰ τὸν φέρουν μπροστά του καὶ τὸν ρώτησε: Τί θέλεις νὰ σοῦ κάνω; Καὶ ὁ τυφλὸς ἀπάντησε: «Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω». Θέλω τὸ φῶς μου (Κυριακὴ ΙΔ΄ Λουκᾶ). 

Ὁ τυφλὸς τῆς Ἱεριχοῦς εἶχε ξεκάθαρο αἴτημα, γιατὶ εἶχε σαφῆ ἐπίγνωση τῆς κατάστασής του. Γνώριζε καλὰ τὴν ἀδυναμία του, ὅτι εἶναι τυφλός. Βίωνε τὶς συνέπειες τῆς τύφλωσης μὲ τρόπο ποὺ δὲν τοῦ ἄφηνε περιθώριο γιὰ ψευδαισθήσεις. Οἱ ἀνθρώπινες προσπάθειες, οἱ γιατροί, τὰ φάρμακα, κρίθηκαν ὅλα ἀνώφελα. Ἀπογοητευμένος ἀπὸ κάθε ἀνθρώπινο μέσο, ἔβλεπε καθαρὰ τί τοῦ ἔλειπε, ἀλλὰ καὶ ποῦ θὰ τὸ βρεῖ. Ἡ σωματικὴ τύφλωση εἶχε ἀνοίξει μιὰ φωτεινὴ ρωγμὴ στὴν ψυχή του. Κατάλαβε καλά, ὅτι βοήθεια θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει μόνο ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ὄχι ἀπὸ τὸν ἑαυτό του ἢ ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Ἔριξε λοιπὸν τὴν ἀδυναμία του μπροστὰ στὸν Θεό. 

Τό Εὐαγγέλιο καί ὁ Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς 1 Δεκεμβρίου 2024

Ἑωθινόν

 

Ἦχος πλ β´ - Ἑωθινόν Α´
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΗ´ 16 - 20

¹⁶ Οἱ δὲ ἕνδεκα μαθηταὶ ἐπορεύθησαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, εἰς τὸ ὄρος οὗ ἐτάξατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς. ¹⁷ καὶ ἰδόντες αὐτὸν προσεκύνησαν αὐτῷ, οἱ δὲ ἐδίστασαν. ¹⁸ καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων· Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς. ¹⁹ πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ²⁰ διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν. 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΚΥΡΙΑΚΉ 1 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Προφήτης Ναούμ

 
Ναούμ, τὸν Ἑλκεσαῖον ἐκπεπνευκότα,
Ἕλκει πόθος με σμυρνίσαι σμύρνῃ λόγου.
Πρώτη ἐκ βιότοιο Δεκεμβρίου ᾤχετο Ναούμ.

Εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα μικροὺς λεγομένους προφῆτες.

Ἔζησε τὸν 7ο αἰώνα πρὸ Χριστοῦ καὶ ἦταν ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Συμεών. Πατρίδα εἶχε τὴν Ἐλκεσέμ, γι’ αὐτὸ ὀνομάστηκε καὶ Ναοὺμ ὁ Ἐλκεσαῖος.

Τὸ βιβλίο τῆς προφητείας του ἀποτελεῖται ἀπὸ τρία μικρὰ κεφάλαια καὶ ἀφορὰ τὴν τύχη τῆς πόλης Νινευῆ.