Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς - Ὁ ὁμολογητής τῆς Ὀρθοδοξίας

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Στὶς 19 Ἰανουαρίου ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησίας μας τὴν ἱερὴ μνήμη ἑνὸς ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους ὁμολογητὲς τῆς πίστεώς μας, τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Μιᾶς μεγάλης μορφῆς, τὴν ὁποία ἡ Θεία Πρόνοια πρόβαλλε στὴ συγκεκριμένη καὶ κρίσιμη ἐκείνη ἐποχή, προκειμένου νὰ ὑπερασπισθεῖ καὶ νὰ σώσει τὴν Ὀρθοδοξία.
 

Γεννήθηκε τὸ 1392 στὴν Κωνσταντινούπολη ἀπὸ εὐγενεῖς καὶ εὐσεβεῖς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι τὸν μεγάλωσαν καὶ τὸν ἀνάθρεψαν μὲ παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου. Τὸ βαφτιστικό του ὄνομα ἦταν Ἐμμανουήλ. Φρόντισαν οἱ γονεῖς του νὰ τοῦ δώσουν σπουδαῖα μόρφωση. Ἡ Ἰδιωτικὴ σχολὴ τοῦ πατέρα του ὑπῆρξε καθοριστικὴ γιὰ τὴν πνευματική του πορεία. Δυστυχῶς ἔμεινε ὀρφανὸς μὲ τὸν ἀδελφὸ του Ἰωάννη, ὁ πατέρας τους πέθανε ὅταν ἦταν ἀκόμη παιδί. Ἡ μητέρα του φρόντισε νὰ μαθητεύσει κοντὰ σὲ φημισμένους δασκάλους τῆς ἐποχῆς του, ὅπως τὸν περίφημο Ἰωάννη Χορτασμένο, τὸν μετέπειτα μητροπολίτη Σηλυβρίας καὶ τὸν γνωστὸ μαθηματικὸ καὶ φιλόσοφο Γεώργιο Γεμιστό - Πλήθωνα, πρὶν παρεκκλίνει στὸν παγανισμό.

π. Δημήτριος Μπόκος: ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!

π. Δημήτριος Μπόκος

Ὁ Χριστὸς θεράπευσε δέκα λεπρούς, ἀπ’ τοὺς ὁποίους ἕνας μόνο (καὶ μάλιστα Σαμαρείτης, ὄχι δηλαδὴ βέρος, αὐτόχθων Ἰουδαῖος) αἰσθάνθηκε τὴν ἀνάγκη νὰ ἐπιστρέψει καὶ νὰ τοῦ ἐκφράσει τὴν εὐγνωμοσύνη του (Κυριακὴ ΙΒ΄ Λουκᾶ).

Ἕνας στοὺς δέκα λοιπὸν τὸ ποσοστὸ τῶν εὐεργετημένων ποὺ λένε «εὐχαριστῶ». Οἱ ὑπόλοιποι τί κάνουν; Πιθανὸν νὰ αἰσθάνονται πολὺ ἄσχημα μέσα τους, ἐπειδὴ βρέθηκαν στὴν ἀνάγκη νὰ εὐεργετηθοῦν. Ἀρνοῦνται νὰ ἐκφράσουν εὐγνωμοσύνη, ἐπειδὴ ἴσως, ὅπως ἀναφέρει κάποιος, ἡ συμπεριφορὰ τοῦ «εὐεργέτη» «ἔχει στραπατσάρει τὴν ἀξιοπρέπειά τους μὲ χειρουργικὴ ἀκρίβεια, τοὺς ἔχει φτύσει κατάμουτρα».

Ὅμως ὁ Θεὸς εὐεργετεῖ μὲ τέλεια διάκριση. Χωρὶς νὰ ἐξευτελίζει τὸν ἄνθρωπο. Καὶ φυσικὸ θὰ ἦταν, αὐθόρμητα ὁ ἄνθρωπος νὰ τὸν εὐχαριστεῖ. «Εὐλόγει ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον», λέει ὁ Δαυΐδ, «καὶ μὴ ἐπιλανθάνου πάσας τὰς ἀνταποδόσεις αὐτοῦ».

Σοφία Μπεκρῆ: Ἂς ζηλέψωμε τόν ἕνα!

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος 

«Οὐδεὶς ἀχαριστώτερος τοῦ εὐεργετηθέντος» καὶ μάλιστα «οὐδεὶς ἀσφαλέστερος ἐχθρὸς τοῦ εὐεργετηθέντος», ἔλεγαν οἱ σοφοί μας πρόγονοι, γιὰ νὰ ψέξουν τὸ πάθος τῆς ἀχαριστίας καὶ νὰ τονίσουν τὴν τάση τοῦ εὐεργετημένου νὰ διακόπτει, κάποτε, κάθε ἐπικοινωνία μὲ τὸν εὐεργέτη του, προκειμένου νὰ μὴν χρειαστῆ νὰ πῆ εὐχαριστῶ καὶ νὰ ἐκφράσῃ τὴν εὐγνωμοσύνη του, νὰ φτάνῃ δὲ στὸ σημεῖο ἀκόμη καὶ νὰ τὸν ἐχθρεύεται γιὰ τὴν ἀνωτερότητά του!  

Ἔτσι καὶ στὴν περικοπὴ τῶν δέκα λεπρῶν (Λουκ. ιζ’12-19). Μετὰ ἀπὸ τὴν θεραπεία των ἀπὸ τὸν Κύριο μόνον ὁ ἕνας «θυμήθηκε» νὰ ἐπιστρέψῃ, γιὰ νὰ Τὸν εὐχαριστήσῃ. Οἱ ἄλλοι ἐννέα δὲν αἰσθάνθηκαν τὴν ἀνάγκη νὰ τὸ κάνουν. 

MΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΕΡΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ (απόσπασμα)

MΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ 

                        ΠΕΡΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ (απόσπασμα)    

 Ακούσατε τα λόγια του αποστόλου Παύλου με τα οποία απευθύνεται προς τους Θεσσαλονικείς, ενώ νομοθετεί για ολόκληρο τον κόσμο· διότι η διδασκαλία γινόταν γι’ αυτούς που κάθε φορά βρίσκονταν κοντά του, όμως η ωφέλεια από αυτήν διαβαίνει σε ολόκληρη τη ζωή των ανθρώπων. Λέει, λοιπόν, ο Απόστολος: «Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε(:Πάντοτε να χαίρεστε, ακόμη κι όταν έχετε πειρασμούς και θλίψεις. Αδιάλειπτα και ακατάπαυστα με την προσευχή και την ευλαβική διάθεση να επικοινωνείτε με τον Θεό. Για καθετί να ευχαριστείτε τον Θεό· διότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού, που μας το δίδαξε ο Ιησούς Χριστός για να σας το κηρύξουμε)» Α’ Θεσ. 5, 16-18]. Λοιπόν, τι σημαίνει αυτό το «να χαίρεστε» και ποια ωφέλεια μπορεί να προκύψει από αυτήν την προτροπή, το πώς μπορεί επίσης να αποκτήσει κανείς την αδιάλειπτη προσευχή και το πώς θα κατορθώσει να ευχαριστεί τον Θεό για το καθετί, θα τα αναλύσουμε, κατά το δυνατόν, λίγο αργότερα. 

ΚΥΡΙΑΚΗ IB΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 17, 12-19] Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου «Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ» [17-1-1999] (Β 390) [β΄ έκδοσις]

ΚΥΡΙΑΚΗ IB΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 17, 12-19] 

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ»

                                 [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 17-1-1999]

(Β 390)                                                                                                                   [β΄έκδοσις]

      Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας προβάλλει τη θεραπεία των δέκα λεπρών. Την διήγηση την ακούσατε από το ιερό Ευαγγέλιον. Είναι γεμάτη περιεχομένου, με πολλά διδάγματα και συμπεράσματα. Θα μείνομε ωστόσο σε ένα. Εκείνο που έκανε εντύπωση και εις Αυτόν τον Κύριον. Η αχαριστία των εννέα λεπρών, αλλά και η ευγνωμοσύνη μόνον του ενός λεπρού που εθεραπεύθη και γύρισε να πει το «ευχαριστώ» του εις τον Κύριον. Κι αν πρέπει να δούμε το πράγμα επί τοις εκατό -μας προκαλεί ο αριθμός «δέκα λεπροί»- θα λέγαμε ότι το 90% είναι αχάριστοι οι άνθρωποι μέσα σε μία κοινωνία. Και μόνον το 10% είναι ευγνώμονες. Είναι απογοητευτικό. Και φαίνεται ότι είναι μία πραγματικότητα, την οποία ομολογουμένως ζούμε. Σε κάθε εποχή. Και στην εποχή μας.

Τό Εὐαγγέλιο καί ὁ Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς 19 Ἰανουαρίου 2025

Ἑωθινόν

 

Ἦχος πλ. α´ - Ἑωθινόν Η´
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ´ 11 - 18

¹¹ Μαρία δὲ εἱστήκει πρὸς τῷ μνημείῳ κλαίουσα ἔξω. ¹² ὡς οὖν ἔκλαιε, παρέκυψεν εἰς τὸ μνημεῖον καὶ θεωρεῖ δύο ἀγγέλους ἐν λευκοῖς καθεζομένους ἕνα πρὸς τῇ κεφαλῇ καὶ ἕνα πρὸς τοῖς ποσίν, ὅπου ἔκειτο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. ¹³ καὶ λέγουσιν αὐτῇ ἐκεῖνοι· Γύναι, τί κλαίεις; λέγει αὐτοῖς· Ὅτι ἦραν τὸν Κύριόν μου, καὶ οὐκ οἶδα ποῦ ἔθηκαν αὐτόν. ¹⁴ καὶ ταῦτα εἰποῦσα ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω, καὶ θεωρεῖ τὸν Ἰησοῦν ἑστῶτα, καὶ οὐκ ᾔδει ὅτι Ἰησοῦς ἐστι. ¹⁵ λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Γύναι, τί κλαίεις; τίνα ζητεῖς; ἐκείνη δοκοῦσα ὅτι ὁ κηπουρός ἐστι, λέγει αὐτῷ· Κύριε, εἰ σὺ ἐβάστασας αὐτόν, εἰπέ μοι ποῦ ἔθηκας αὐτόν, κἀγὼ αὐτὸν ἀρῶ. ¹⁶ λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μαρία. στραφεῖσα ἐκείνη λέγει αὐτῷ· Ραββουνί, ὃ λέγεται, διδάσκαλε. ¹⁷ λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μή μου ἅπτου· οὔπω γὰρ ἀναβέβηκα πρὸς τὸν πατέρα μου· πορεύου δὲ πρὸς τοὺς ἀδελφούς μου καὶ εἰπὲ αὐτοῖς· ἀναβαίνω πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ πατέρα ὑμῶν, καὶ Θεόν μου καὶ Θεὸν ὑμῶν. ¹⁸ ἔρχεται Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ἀπαγγέλλουσα τοῖς μαθηταῖς ὅτι ἑώρακε τὸν Κύριον, καὶ ταῦτα εἶπεν αὐτῇ.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2025

 Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς Ἐπίσκοπος Ἐφέσου 

 

Κρατεί μεν Άτλας μυθικώς ώμοις πόλον,

Κρατεί δ’ αληθώς Μάρκος Oρθοδοξίαν.

Ὁ Ἅγιος Μάρκος γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1392 καὶ 1393 «ἔκ τινος πατρωνυμίας Εὐγενικὸς καλούμενος». Ὁ πατέρας του Γεώργιος ἦταν διάκονος καὶ σακελλίων τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, μετέπειτα δὲ ἔγινε πρωτέκδικος, πρωτονοτάριος καὶ μέγας χαρτοφύλαξ, ἡ δὲ μητέρα του ὀνομαζόταν Μαρία καὶ ἦταν θυγατέρα τοῦ ἰατροῦ Λουκᾶ.

Σπούδασε σὲ μεγάλους διδασκάλους, στὸν Γεώργιο Πλήθωνα, τὸν Μητροπολίτη Σηλυβρίας Χορτασμένο, τὸν Μανουὴλ Χρυσόκκο, τὸν Ἰωσὴφ Βρυέννιο καὶ ἄλλους καὶ εἶχε ἔξοχη παιδεία.

Στὴ συνέχεια προσῆλθε στὸ μοναχικὸ βίο, κατὰ τὸ ἔτος 1418, σὲ κάποια μονὴ στὰ Πριγκηπόννησα καὶ τάχθηκε ὑπὸ τὴν πνευματικὴ ἐπιστασία τοῦ ἐνάρετου μοναχοῦ Συμεών, ὁ ὁποῖος τὸν ἔκειρε μοναχὸ καὶ τὸν μετονόμασε ἀπὸ Μανουήλ, Μᾶρκο.

Νώντας Σκοπετέας: Ὡς τό τελευταῖο μας βῆμα...

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας 

 

Ἕνα παράσχου Κύριε, ποὺ πρέπει τὰ χείλη καὶ ἡ φωνὴ τῆς ψυχῆς νὰ βροντοφωνάζῃ... Ἀκούγαμε τὶς προάλλες, ἕνα ἀπὸ τὰ δόξα τῷ θεῷ σὲ ἀφθονία, ἠχογραφημένα κηρύγματα τοῦ Θείου λόγου, ἀπὸ τὸν Χρυσόστομο τῶν ἡμερῶν μας, Ἅγιο γέροντα Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο, πάνω στὴν ἑρμηνεία τῆς Θείας λειτουργίας. Ὁμιλίες ποὺ ἀλλάζουν ζωές, πορεῖες, καὶ προσανατολισμούς... Περιέγραφε, ἢ μᾶλλον καλύτερα προσομοίαζε, τὴν διαδρομὴ τῆς πνευματικῆς ζωῆς ἑνὸς ἀνθρώπου, σὰν μία περίοδο σπορᾶς, ὡρίμανσης, ἀνθοφορίας καὶ καρποφορίας, θέλοντας νὰ τονίσῃ, πὼς ἡ μετάνοια καὶ ἡ πνευματικὴ ζωή, δὲν εἶναι μία ἔννοια, ἀλλὰ μιὰ διαρκὴς κατάσταση. 

Φώτης Μιχαήλ: Ἡ λύση τοῦ ζοφεροῦ δημογραφικοῦ μας προβλήματος

 

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ ἰατρός

 

Ἡ λύση τοῦ ζοφεροῦ δημογραφικοῦ μας προβλήματος βρίσκεται στήν ἀνάδειξη καί τήν ἐνίσχυση τῶν προϋποθέσεων τῆς Ἑλληνορθόδοξης παραδοσιακῆς οἰκογένειας.      

Οἱ σχετικές συμβουλἐς τοῦ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ εἶναι πολύτιμες:

Ὅταν στό καράβι τσακώνονται οἱ κυβερνῆτες, κινδυνεύουν καί ὅσοι μαζί τους ταξιδεύουν, καί τό πλοῖο βυθίζεται αὔτανδρο.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 17,12-19] Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 17,12-19]

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ

«Καὶ εἰσερχομένου αὐτοῦ εἰς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· ᾿Ιησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς (:Καὶ τὴν ὥρα ποὺ ὁ Ἰησοῦς ἔμπαινε σὲ κάποιο χωριό, Τὸν συνάντησαν δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι στάθηκαν ἀπὸ μακριά, ἐπειδή, σύμφωνα μὲ τὸν νόμο, κάθε λεπρὸς θεωροῦνταν ἀκάθαρτος καὶ δὲν τοῦ ἐπιτρεπόταν νὰ πλησιάσει κανέναν. Καὶ αὐτοὶ ἄρχισαν νὰ Τοῦ φωνάζουν δυνατά: ''Ἰησοῦ, Κύριε, σπλαχνίσου μας καὶ θεράπευσέ μας'')» [Λουκ. 17,12-13].

Καὶ πάλι μᾶς φανερώνει τὴν δόξα Του ὁ Σωτῆρας καὶ μὲ τὴ θεοπρεπῆ μεγαλουργία μὲ τὴν ὁποία ἔρχεται νὰ ἁλιεύσει στὴν πίστη, τοὺς ἄκαρδους καὶ ἀγνώμονες Ἰσραηλῖτες. Ἀλλὰ ἦταν καὶ αὐτῆς τῆς γενιᾶς οἱ Ἰσραηλῖτες σκληροὶ καὶ ἀπείθαρχοι, ὅπως καὶ οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς προπάτορές τους. Ποιός λοιπὸν λόγος θὰ τοὺς βοηθήσει τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως, ἀφοῦ δὲν ἀνέχτηκαν νὰ δεχτοῦν τὴ σωτηρία ποὺ τοὺς πρόσφερε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, καὶ μάλιστα μολονότι ἄκουσαν μὲ τὰ αὐτιά τους τοὺς λόγους Του καὶ εἶδαν τίς παράδοξες καὶ τίς πέρα ἀπὸ κάθε ἀνθρώπινη λογικὴ θαυματουργικὲς ἐνέργειές Του;

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

           ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ                                                     

     «Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν τόπῳ τινὶ προσευχόμενον, ὡς ἐπαύσατο, εἶπέ τις τῶν μαθητῶν αὐτοῦ πρὸς αὐτόν· Κύριε, δίδαξον ἡμᾶς προσεύχεσθαι, καθὼς καὶ Ἰωάννης ἐδίδαξε τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ(:κάποτε ο Ιησούς προσευχόταν σ’ ένα τόπο, κι όταν τελείωσε, κάποιος από τους μαθητές Του Τού είπε: “Κύριε, δίδαξέ μας και μάθε μας να προσευχόμαστε σωστά και θεάρεστα, όπως κι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής δίδαξε τους μαθητές του”)»[Λουκ. 11,1].

       Προσευχόταν[«εἶναι αὐτὸν ἐν τόπῳ τινὶ προσευχόμενον»], αν και είναι Θεός αληθινός και Υιός του Θεού των όλων και διανέμει ο Ίδιος στην κτίση τα πάντα, με τα οποία βρίσκεται σε καλή κατάσταση και διατηρείται στη ζωή, ενώ Αυτός δεν έχει ανάγκη από τίποτα απολύτως, γιατί λέει: «Τί μοι πλῆθος τῶν θυσιῶν ὑμῶν; λέγει Κύριος· πλήρης εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων κριῶν, καὶ στέαρ ἀρνῶν καὶ αἷμα ταύρων καὶ τράγων οὐ βούλομαι (: ο Κύριος λέγει· “Τι να το κάνω εγώ το πλήθος των θυσιών σας; Είμαι γεμάτος και χόρτασα από θυσίες ολοκαυτωμάτων κριών, που μου προσφέρετε. Δεν θέλω πλέον ούτε το λίπος των αμνών, ούτε το αίμα των ταύρων και των τράγων)»[Ησ. 1,11].

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ [18-1-1998]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                 με θέμα:

                 ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

                       ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

                                                                                  [εκφωνήθηκε στις 18-1-1998]                                        

     Ο λόγος, αγαπητοί μου, σήμερα περί του μεγάλου πατρός αγίου Αθανασίου, που άγομεν την σεπτή του μνήμη. Ό,τι και να πει κανείς, τους ωραιοτέρους χαρακτηρισμούς αν αποδώσει, της αγίας προσωπικότητός του, πάντοτε θα υπολείπεται. Δεν είναι χωρίς κίνδυνο μειώσεως η περιγραφή του προσώπου γενικά ενός αγίου, πολύ δε περισσότερον εάν πρόκειται περί του όντως Μεγάλου, Αθανασίου. Η ανάγκη όμως να σκιαγραφηθεί η μεγάλη του προσωπικότης προς μίμησιν από τους πιστούς μέσα εις την Εκκλησία, μας κάνει τολμηρούς κάτι όντως να ψελλίσομεν.

Λάμπρος Σκόντζος: Μέγας Ἀθανάσιος - Ὁ στύλος τῆς Ὀρθοδοξίας

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ 

 

Ἐλάχιστοι ἄνθρωποι ἀξιώθηκαν νὰ λάβουν τὸν τίτλο τοῦ «Μεγάλου» στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, διότι αὐτὸ προϋποθέτει νὰ ὑπάρξει κάποιος ὑπέρμετρα σπουδαῖος καὶ νὰ προσφέρει ὑπέρτατες καὶ μοναδικὲς ὑπηρεσίες σὲ αὐτή. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ὁ ὁποῖος ἐκτὸς ἀπὸ τὸν τίτλου τοῦ «Μεγάλου» τοῦ ἀποδόθηκε καὶ ὁ μοναδικὸς τίτλος «Στῦλος τῆς Ὀρθοδοξίας». Μελετῶντας κάποιος τὴν προσωπικότητα καὶ τὸ τιτάνιο ἔργο του, δὲ μπορεῖ παρὰ νὰ συμφωνήσει μὲ τὴν ἐπιλογὴ αὐτὴ τῆς Ἐκκλησίας μας.
 

Γεννήθηκε περὶ τὸ 298 στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου ἀπὸ εὐσεβεῖς Ἕλληνες γονεῖς καὶ ἀνατράφηκε μὲ παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου. Οἱ εὐκατάστατοι γονεῖς του φρόντισαν νὰ λάβει μιὰ σπάνια κλασικὴ παιδεία, ἡ ὁποία ἄκμαζε ἀκόμα στὴν Ἀλεξάνδρεια. Παράλληλα φοίτησε στὴν περίφημη Κατηχητικὴ Σχολὴ θεολογία, ἀναδεικνυόμενος ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς σπουδαιότερους Πατέρες καὶ Διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας μας ὅλων τῶν ἐποχῶν. Καθοριστικὴ σημασία γιὰ τὴν κατοπινὴ πορεία τοῦ Ἀθανασίου ὑπῆρξε ἡ γνωριμία του καὶ ἡ πνευματική του σύνδεση μὲ τὸν μέγιστο ἀσκητὴ τῆς Ἐκκλησίας μας Μέγα Ἀντώνιο. Κοντά του μυήθηκε στὴν εὐσέβεια καὶ χαλυβδώθηκε ὁ χαρακτῆρας του νὰ εἶναι ἀμετακίνητος καὶ ἀπόλυτα προσηλωμένος στὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας. Σὲ ἡλικία δεκαοκτὼ ἐτῶν εἰσέρχεται στὶς τάξεις τοῦ ἱεροῦ κλήρου, ὡς διάκονος τῆς ἀλεξανδρινῆς Ἐκκλησίας, μπαίνοντας στὴν ὑπηρεσία τοῦ γηραιοῦ καὶ σεβάσμιου ἐπισκόπου Ἀλεξάνδρου.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΣΑΒΒΑΡΟ 18 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Μέγας

Eις τον Aθανάσιον.
Ἀθανάσιον καὶ θανόντα ζῆν λέγω.
Οἱ γὰρ δίκαιοι ζῶσι καὶ τεθνηκότες.

Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος γεννήθηκε κατὰ τὸ ἔτος 295 μ.Χ. στὴν Ἀλεξάνδρεια ἀπὸ Χριστιανοὺς γονεῖς. Ἔτυχε ἐπιμελημένης ἐκπαιδεύσεως φιλοσοφικῆς καὶ θεολογικῆς. Κατὰ τὴ νεανική του ἡλικία συνδέθηκε μὲ τὸν Μέγα Ἀντώνιο καὶ ἀσκήτευσε μαζί του στὴν ἔρημο.

Σοφία Μπεκρῆ: Πατὴρ Πατέρων ὁ Ἀντώνιος

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

 

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ μήνας Ἰανουάριος κοσμεῖται ἀπὸ πολλὲς καὶ ἐξέχουσες μορφὲς Ἁγίων, ἀνάμεσα στὶς ὁποῖες ξεχωριστὴ θέση κατέχει ὁ «θεοφόρος» Ἀντώνιος, «τῶν ἀσκητῶν ἡ δόξα καὶ μοναζόντων τὸ καύχημα». Ἐξ ἄλλου καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας τὸν ἀποκαλεῖ Μέγα εἶναι δηλωτικὸ τῆς ἀξίας τοῦ ἀνδρός, καθ’ ὅτι τὸ προσωνύμιο αὐτὸ σὲ λίγους μόνον ἀπὸ τὸν ἀναρίθμητο χορὸ τῶν Ἁγίων ἔχει δοθῆ.

Εἶναι γνωστός, βεβαίως, ὁ βίος καὶ θαυμαστὴ ἡ πολιτεία τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου, τὸ ἄστρο τοῦ ὁποίου μεσουράνησε γιὰ ἑκατὸ καὶ πλέον ἔτη, ἀπὸ τὰ μέσα τοῦ 3^ου ἕως καὶ τὰ μέσα τοῦ 4^ου αἰ., σὲ μιὰ ἰδιαίτερα κρίσιμη περίοδο καὶ μάλιστα γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία. Ἐπειδή, ὅμως, «ἐπιλήψῃ ἡμᾶς ὁ χρόνος διηγουμένους» τὴν πολύπλευρη προσφορὰ τοῦ Ἁγίου, θὰ σταθοῦμε ἁπλῶς σὲ 1-2 σημεῖα τῆς ζωῆς του, ποὺ θεωροῦμε ὅτι ὑπῆρξαν σημαντικὰ καὶ συγχρόνως μποροῦν νὰ βοηθήσουν καὶ τὸν σημερινὸ ἄνθρωπο στὴν χάραξη τῆς δικῆς του ζωῆς καὶ πολιτείας. 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 17,11-19] Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 17,11-19]

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ

Ὅλα ὅσα ὅριζε ὁ παλαιὸς νόμος (ὁ μωσαϊκὸς) ἦταν συμβολικὰ καὶ τυπικὰ καὶ σκιώδη· γι᾿ αὐτὸ ὁ  μωσαϊκὸς νόμος θεωροῦσε καὶ τὴ λέπρα ἐφάμαρτη καὶ μιαρὴ καὶ ἀποτρόπαια καὶ ὀνόμαζε ἀκάθαρτους τοὺς λεπροὺς καὶ ὅσους ἔπασχαν ἀπὸ βλεννόρροια καὶ γενικὰ ἐκείνους ποὺ τοὺς ἄγγιζαν [βλ. Λευιτ. 13,15: «Καὶ ὄψεται ὁ ἱερεὺς τὸν χρῶτα τὸν ὑγιῆ, καὶ μιανεῖ αὐτὸν ὁ χρὼς ὁ ὑγιής, ὅτι ἀκάθαρτός ἐστι· λέπρα ἐστί (: Ὁ ἱερέας θὰ δεῖ τὰ ὑγιῆ μέρη τοῦ δέρματος σὲ ἀντιπαραβολὴ πρὸς τὰ ἀσθενῆ καὶ θὰ κηρύξει αὐτὸν ἀκάθαρτο, διότι πρόκειται περὶ λέπρας)», καθὼς καὶ ἐκείνους ποὺ ἄγγιζαν κάθε νεκρὸ σῶμα [Ἀριθ. 19,11: «Ὁ ἁπτόμενος τοῦ τεθνηκότος πάσης ψυχῆς ἀνθρώπου ἀκάθαρτος ἔσται ἑπτὰ ἡμέρας (:Ἐκεῖνος ποὺ θὰ ἀγγίξει τὸ σῶμα νεκροῦ ἀνθρώπου, θὰ εἶναι ἀκάθαρτος γιὰ ἑπτὰ ἡμέρες)»], ὑποδεικνύοντας μὲ γριφώδη καὶ ἀσαφῆ τρόπο τὴν ἀκαθαρσία ἐκείνων ποὺ ἁμάρταναν ἀπέναντι στὸν Θεὸ καὶ αὐτῶν ποὺ συνέπρατταν μὲ αὐτοὺς καὶ συναναστρέφονταν αὐτούς.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ [: Κολ. 3,4-11] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ [Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Κολ. 3,4-15]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ [: Κολ. 3,4-11]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Κολ. 3,4-15]

«Ὃταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν (:Ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθεῖ ὁ αἴτιος καὶ χορηγὸς τῆς πνευματικῆς αὐτῆς ζωῆς μας)», τότε νὰ ζητεῖτε τὴ δόξα, τότε τὴ ζωή, τότε τὴν ἀπόλαυση. Αὐτὰ εἶναι προπαρασκευαστικὰ γιὰ νὰ ἀπομακρύνει αὐτοὺς ἀπὸ τίς ἀπολαύσεις καὶ τίς ἀνέσεις. Ἔτσι συνηθίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἐνῶ ὁμιλεῖ γιὰ ἄλλα, μεταπηδᾷ σὲ ἄλλα· γιὰ παράδειγμα, ὁμιλῶντας γιὰ ἐκείνους ποὺ τρέχουν ἔγκαιρα στὰ δεῖπνα [Κολ. 2.16-23], μεταπήδησε ἀμέσως στὴν παρατήρηση τῶν μυστηρίων· διότι ἔχει μεγάλη δύναμη ὁ ἔλεγχος, ὅταν γίνει σὲ ἀνύποπτο χρόνο. «Εἶναι κρυμμένη», λέγει, «ἀπὸ ἐσᾶς». «Τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε (:Τότε κι ἐσεῖς μαζὶ μὲ Αὐτὸν θὰ φανερωθεῖτε)». Συνεπῶς τώρα δὲν φαίνεστε. Πρόσεχε μὲ ποιόν τρόπο μετέθεσε αὐτοὺς στὸν οὐρανό. Ὅπως δηλαδὴ προανέφερα, πάντοτε προσπαθεῖ νὰ δείξει ὅτι ἔχουν τὰ ἴδια ποὺ ἔχει καὶ ὁ Χριστὸς καὶ σὲ ὅλες τίς ἐπιστολές του τὸ ἴδιο θέμα ὑπάρχει, νὰ δείξει δηλαδὴ ὅτι σὲ ὅλα εἶναι μέτοχοι μὲ τὸν Χριστό. Γι᾿ αὐτὸ καὶ κεφαλὴ καὶ σῶμα Τὸν ὀνομάζει καὶ τὰ πάντα κάνει γιὰ νὰ παρουσιάσει αὐτὸ τὸ πρᾶγμα.

Μέγας Ἀντώνιος: Δάσκαλος, ὁ μπαλωματής καί ὁ οὐρανός

Χρόνια κράτησε ὁ διωγμός τῶν χριστιανῶν. Ποτάμια χύθηκε τό τίμιο αἷμα τῶν Μαρτύρων. Κι ἦρθε κάποια στιγμή πού ἡ εἰδωλολατρική μανία τοῦ αὐτοκράτορα κορέστηκε, ἀφοῦ εἶχε πιά τελειωθεῖ μαρτυρικά καί ὁ ἅγιος Ἐπίσκοπός της Ἀλεξάνδρειας, ὁ Πέτρος.

— Δέν μέ ἔκρινε ἄξιο ὁ Κύριος νά μαρτυρήσω γιά τήν πίστη, δίπλα στούς ἀδελφούς μου, σκεπτόταν ὁ Ἀντώνιος. Θά πορευτῶ λοιπόν στή βαθιά ἔρημο γιά νά δώσω τήν τελική μάχη μέ τόν πονηρό μονολόγησε ἀποφασιστικά καί κάτι σάν κρυμμένη ὑπερηφάνεια πῆγε νά σκιάσει τῆς ἀπόφασης τοῦ τούτης τή χάρη. Σάν νά ’νιωσε κείνη τήν ὥρα ὁ ἀσκητής πώς ξεχωρίζει ὁ ἐρημίτης ἀπό τούς πολλούς σάν νά ἦταν ἡ παλαίστρα τῆς ἐρήμου ἀνώτερη μορφή χριστιανικῆς ζωῆς.

Τόν πείραξε τοῦτος ὁ λογισμός, σάν ἀγκαθιῶν κάρφωμα βαθύ κι ὅρμησε τούτη ἡ σκέψη νά τοῦ πνίξει ὅλα τά λουλούδια πού ἡ μαρτυρική του προαίρεση εἶχε συλλέξει ὅλα τά χρόνια τοῦ διωγμοῦ. Ἔμπειρος ὅμως πιά ἀγωνιστής γρήγορα κατανόησε πώς εἶχε πάλι νά κάνει μέ παγίδα τοῦ ἀντίδικου. Γι’ αὐτό ἔπεσε σέ βαθιά προσευχή.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Ὁ Ὅσιος Ἀντώνιος ὁ Μέγας

Ἔχει τι μεῖζον οὐρανὸς καὶ τῶν Νόων,

Ἔξαρχον Ἀντώνιον Ἀσκητῶν ἔχων.

Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ Ἀντώνιον ἔνθεν ἄειραν.

Ὁ Μέγας Ἀντώνιος γεννήθηκε περὶ τὸ 251 μ.Χ. στὴν πόλη Κομὰ τῆς Ἄνω Αἰγύπτου, κοντὰ στὴ Μέμφιδα, ἀπὸ γονεῖς εὐλαβεῖς καὶ εὔπορους. Ἔζησε στὰ χρόνια τῶν αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.) καὶ Μαξιμιανοὺ (285 – 305 μ.Χ.) μέχρι καὶ τὴν ἐποχὴ τοῦ εὐσεβοῦς αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου καὶ τῶν παιδιῶν του. 

Φώτης Μιχαήλ: Ὀρθοδοξία καί Ἑλληνοπρέπεια, ὑπό διωγμόν ἀπροκάλυπτο καί ἀνελέητο

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ ἰατρός

 

Εἶναι ὁλοφάνερο πλέον, ὅτι στήν Πατρίδα μας ἐδῶ καί ἀρκετές δεκαετίες, ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ Ἑλληνοπρέπεια βρίσκονται ὑπό διωγμόν ἀπροκάλυπτο καί ἀνελέητο.  
 

Καί ὅσοι ἀπό ἐμᾶς δέν τό ἔχουμε ἀκόμη καταλάβει, εἶναι γιατί, ὅπως ἔλεγε καί ὁ ἀγαπημένος μας Ἅγιος Παΐσιος, «ἐνῷ ὁ διάβολος ἁλωνίζει, ἐμεῖς κοιμόμαστε μέ τά τσαρούχια».

Καί τό μεγαλύτερο ἁλώνι φαίνεται, ὅτι ὁ διάβολος τό ἔχει στήσει μέσα στήν οἰκογένεια.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Οἱ ψεύτικοι θεοί τοῦ πολιτισμοῦ

Κατά τόν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ἡ τιμωρία τοῦ Θεοῦ ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων ἀναπόφευκτα ἦρθε μετά ἀπό τήν ἐπανάσταση τῶν ἀνθρώπων ἐναντίον τοῦ Θεοῦ.
 

Οἱ αἱρετικοί λαοί στήν ἐποχή μας ἔβαλαν τόν Χριστό, τόν Θεό, στήν τελευταία θέση τοῦ δείπνου αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Τόν ἄφησαν σάν κακόμοιρο, γιά νά βάλουν στίς πρῶτες θέσεις τοῦ τραπεζιοῦ τούς δικούς τους «μεγάλους» ἀνθρώπους, τούς πολιτικούς, τούς φιλοσόφους, τούς παραμυθάδες, τούς οἰκονομολόγους. Στόν Ἀναστημένο Χριστό ἔδωσαν πολύ λίγη σημασία.
 

Τότε καταστράφηκαν πολλοί λαοί τῆς γῆς μπροστά στά μάτια μας.

Ελευθέριος Ανδρώνης: Ο Α.Γεωργιάδης φέρνει τον «Μεγάλο Αδερφό» στο ΕΣΥ με ηλεκτρονικά βραχιολάκια για τους ασθενείς στα επείγοντα!

Θέλουν να μας σκανάρουν «για το καλό μας» - Αντί για προσλήψεις στο ΕΣΥ, ο Άδωνις φέρνει σύστημα παρακολούθησης τύπου «Όργουελ» 

 

Γράφει ο  Ελευθέριος Ανδρώνης

Έναν προάγγελο του χαράγματος εισάγει στις δημόσιες δομές Υγείας ο Άδωνις Γεωργιάδης, σε μια προσπάθεια – δήθεν – να μειωθούν οι πολύωρες αναμονές και η ταλαιπωρία των ασθενών στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών.

Μια είδηση πολύ σοβαρή, που δυστυχώς ελάχιστοι της έδωσαν την αρμόζουσα σημασία. Ο Μεγάλος Αδερφός μπαίνει και επίσημα στο ΕΣΥ, πρώτα πιλοτικά σε 4 νοσοκομεία της Αττικής (Ιπποκράτειο, Λαϊκό, Ευαγγελισμός και Κωνσταντοπούλειο) κι έπειτα φιλοδοξούν να το καθιερώσουν παντού. Το μέτρο αναμένεται να κάνει πρεμιέρα από αρχές Φεβρουαρίου.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 16 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Ἡ προσκύνησις τῆς Τιμίας ἁλύσεως τοῦ Ἁγίου καὶ ἐνδόξου Ἀποστόλου Πέτρου

 Σὴν προσκυνοῦντα Πέτρε σειρὰν τιμίαν,
Σειρὰς μακρᾶς λῦσόν με τῶν ἐγκλημάτων.
Σειρὴν προσκυνέω Πέτρου δεκάτῃ ἑνὶ ἕκτῃ.

Τὴν ἡμέρα αὐτὴ τελοῦμε τὴν προσκύνηση τῆς τιμίας ἁλυσίδας τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Πέτρου, μὲ τὴν ὁποία τὸν ἔδεσε καὶ τὸν ἔριξε στὴν φυλακὴ ὁ τετράρχης Ἡρώδης, σύμφωνα μὲ τὴν ἐξιστόρηση τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων.

Σοφία Μπεκρῆ: Οἱ Καταβασίες τῆς Ὑπαπαντῆς

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

Οἱ Καταβασίες τῆς Ὑπαπαντῆς εἶναι πoίημα τoῦ Ἁγίoυ Κoσμᾶ τοῦ Μελωδοῦ, Ἐπισκόπoυ Мαϊoυμᾶ, καὶ ψάλλoνται ἀπὸ τὶς 15 Ἰανoυαρίoυ μέχρι τὴν ἀπόδοση τῆς ἑορτῆς, στὶς 9 Фεβρoυαρίoυ. Στὸ παρὸν ἄρθρο θὰ ἐπιχειρήσωμε μιὰ προσέγγιση τῶν ὑπερόχων αὐτῶν ὕμνων, ἐμβαθύνοντας στὸ θεολογικό των περιεχόμενο, μὲ ὄχημα τὴν θαυμάσια ἑλληνική γλῶσσα, τὴν θεραπαινίδα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.

Ἡ κεντρικὴ ἰδέα τῶν Καταβασιῶν αὐτῶν εἶναι ἡ ἑξῆς: ὅπως οἱ Ἰσραηλῖτες διέβησαν τὴν Ἐρυθρὰ θάλασσα, περνῶντας «ἐκ θανάτου εἰς τὴν ζωήν», ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο τῆς ἁμαρτίας στὴν γῆ τῆς σωτηρίας, ἔτσι καὶ ὁ Συμεών «ἐθεώθη», διότι ἀπέκτησε τὴν ἐμπειρία τοῦ θείου φωτός, εἶδε μὲ τὰ μάτια τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς του τὸν Σωτῆρα Του («εἶδον οἰ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου»), τὸ φῶς τὸ ἀληθινό, τὸ ὁποῖο ἑτοιμάστηκε «κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν», γιὰ νὰ ἀποκαλυφθῆ σὲ ὅλα τὰ ἔθνη καὶ γιὰ νὰ δοξασθῆ δι’ αὐτοῦ καὶ ὁ δικός του λαός, ὁ Ἰσραήλ («φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ Σου Ἰσραήλ»).

Πρωτοπρ. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος: Στοιχεῖα σχετικὰ μέ τήν ἀθώωσή μου γιά τό «ἀδίκημα» τῆς τέλεσης τῆς Θείας Λειτουργίας...

Πρεσβύτερος

Ἀναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος

Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν

τηλ. 6945-377621,  agotsopo@gmail.com

                                                                                                                   Πάτρα,  13 . 1 . 2025

                                                                                                                   

ΑΘΩΟΣ…

Σήμερα η Ελληνική Δικαιοσύνη μού στέρησε την ύψιστη τιμή που μπορεί να αποδοθεί σε ένα ιερέα: να καταδικαστεί επειδή επιτέλεσε το ιερατικό και εφημεριακό του καθήκον για να είναι στοιχειωδώς συνεπής απέναντι στη συνείδησή του, στους ενορίτες του και στο Θεό.

Ταυτόχρονα όμως η Ελληνική Δικαιοσύνη διαφύλαξε το κύρος της και προστάτεψε την Ελληνική Δημοκρατία και Πολιτεία από το όνειδος και την ντροπή να καταδικαστεί Έλληνας παπάς επειδή “τόλμησε” να λειτουργήσει ανήμερα του Ευαγγελισμού.