Το γεφύρι της Αρτοτίβας (η «Καμάρα» ή το «Βενέτικο»), σημείο αναφοράς για τους ντόπιους, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία, την οικονομία και την κοινωνική ζωή της ευρύτερης περιοχής του Θέρμου, της βόρειας Ναυπακτίας και της νοτιοανατολικής Ευρυτανίας.
Κατασκευάστηκε ή ανακατασκευάστηκε, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην τοπική παράδοση, κατά την Α΄ Ενετοκρατία (1407-1499).
Είναι από τα αρχαιότερα γεφύρια από όσα σώζονται μέχρι σήμερα στην Αιτωλοακαρνανία και ένα από τα παλαιότερα στην Ελλάδα.
Έχει πρόσφατα επισκευασθεί, μάλιστα, και έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
Το γεφύρι είναι χτισμένο στο στενότερο σημείο του Ευήνου λίγο πριν τη συμβολή του με τον παραπόταμό του Κότσαλο.
Η ονομασία του οφείλεται στο χωριό Αρτοτίβα (το σημερινό Αχλαδόκαστρο), το πρώτο χωριό της Ναυπακτίας που συναντούσε το παλιό μονοπάτι – μουλαρόδρομος που διερχόταν από το γεφύρι στη μακρά πορεία του από τις ακτές της Αιτωλίας κοντά στις εκβολές του Ευήνου ως τα ορεινά της ενδοχώρας.
Το γεφύρι είναι μονότοξο, λιθόκτιστο με ασβεστοκονίαμα. με άνοιγμα τόξου 23,65 μ., συνολικό μήκος 42 μ. και το ελεύθερο από την κοίτη έως το εσωράχιο ύψος ανέρχεται σε 10,40 μ..
Το οδόστρωμα από τα δύο άκρα της γέφυρας ως την κορυφή προχωρεί με κεκλιμένα πλατύσκαλα.
Η τελική επίστρωση γίνεται με καλντερίμι επιμελώς κατασκευασμένο.
Ο τρόπος κατασκευής του εμφανίζει ομοιότητες με την ηπειρώτικη γεφυροποιΐα, κάτι που οδηγεί κάποιους να πιθανολογούν ότι το γεφύρι χτίστηκε στη μορφή που είναι σήμερα στα μέσα του 18ου αιώνα.
Κάτι τέτοιο, όμως, δεν τεκμηριώνεται από κανένα στοιχείο ούτε περιγράφεται σε καμία από τις μνήμες που διασώζονται μέχρι σήμερα.
Η διαφορετική τεχνική του γεφυριού, εξάλλου, συγκρινόμενη με αυτή που παρατηρούμε στα άλλα γεφύρια της ευρύτερης περιοχής, παραπέμπει σε εποχές πριν την Τουρκοκρατία.
Το γεφύρι λόγω της στρατηγικής θέσης του υπήρξε θέατρο σημαντικών μαχών κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας και της εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης του 1821 αλλά και τελευταία κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου.
Από το εν λόγω γεφύρι πέρασαν οι διασωθέντες της ηρωικής Εξόδου του Μεσολογγίου (10 Απριλίου 1826), ακολουθώντας το μοναδικό προς την ορεινή ενδοχώρα μονοπάτι των αρχαίων Αιτωλών και των μέχρι των ημερών μας ημινομάδων κτηνοτρόφων.
Το γεφύρι συνέδεε τη Δυτική Αιτωλία με την ορεινή Ναυπακτία και την Ευρυτανία μέχρι τη δεκαετία του 1950, οπότε κατασκευάσθηκε ο νέος δρόμος Θέρμου – Πλατάνου.
Η εγγύς περιοχή του γεφυριού προσφέρεται για πλήθος δραστηριοτήτων, ενώ σε κοντινή απόσταση απ’ αυτό προσφέρονται και βασικές εξυπηρετήσεις για τους επισκέπτες.
Το γεφύρι είναι προσβάσιμο με αυτοκίνητο, (κατά προτίμηση τύπου εκτός δρόμου, καθώς ο δρόμος σε μεγάλο μέρος του μήκους του είναι χωμάτινος), είτε μέσω της διαδρομής Θέρμο – Αβαρίκος – Δοσούλα – Γέφυρα Αρτοτίβας είτε μέσω της διαδρομής Θέρμο – Κάτω Χρυσοβίτσα – Δοσούλα – Γέφυρα Αρτοτίβας, όπου υπάρχει αντίστοιχη σήμανση.
Επίσης, είναι δυνατό να φτάσει κανείς ως εκεί μέσω μονοπατιού που ξεκινάει από την Κάτω Χρυσοβίτσα.
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου