Αποφεύγουμε να δίνουμε ονόματα Μακεδονική δύναμη, Σπαρτιατική ταξιαρχία, Μυρμιδόνες, κά
Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις ταξιαρχίες του αμερικανικού στρατού με το όνομα "Spartan Brigade", τιμώντας με αυτόν τον τρόπο την αιώνια ισχύ της Σπάρτης αλλά και τους αγώνες τους κατά των Περσών.
Οι Αμερικανοί με αυτά τα ονόματα δίνουν φήμη και ισχυρή ιδεολογία στους στρατιωτικούς και τους στρατιώτες τους, ώστε αυτοί να γνωρίζουν ότι υπηρετούν σε πλέον επίλεκτους σχηματισμούς, συνεχίζοντας την τρομερή φήμη που είχαν στην αρχαιότητα οι Σπαρτιάτες οπλίτες.
Επίσης τιμούν την Σπάρτη και όλα τα ιδανικά που αυτή έδωσε στην ανθρωπότητα.
Στην πατρίδα μας τώρα, δεν υπάρχει ούτε μία σύγχρονη μονάδα, σχηματισμός, που να φέρει αυτό το ένδοξο όνομα, μετά το τάγμα “Σπάρτη” που πολέμησε στην Κορέα ο 1950, προκαλώντας τρόμο και πανικό στους Κινέζους του Μάο.
Ενώ η ένδοξη ελληνική ιστορία είναι γεμάτη στην κυριολεξία με ένδοξα ονόματα, εμείς ως Έλληνες δεν τα χρησιμοποιούμε στις ένοπλες δυνάμεις μας, όπως κάνουν άλλοι στρατοί, Βρετανοί, Ρώσοι, κά.
Η Σπάρτη (Σπάρτα στη Δωρική διάλεκτο, Σπάρτη στην Αττική διάλεκτο) ήταν πόλη-κράτος στην Αρχαία Ελλάδα που ήταν χτισμένη στις όχθες του ποταμού Ευρώτα στηΛακωνία στο νότιο ανατολικό μέρος της Πελοποννήσου. Έχει μείνει γνωστή στην παγκόσμια ιστορία για τη στρατιωτική δύναμή της, την πειθαρχία της, τον ηρωισμό της και το μεγάλο αριθμό των δούλων της. Επίσης, είναι γνωστή και στην Ελληνική Μυθολογία, κυρίως για τον μύθο της Ωραίας Ελένης.
Η στρατιωτική δύναμη της Σπάρτης οφειλόταν στο σύστημά της Αγωγής που είχε επιβάλει η νομοθεσία του Λυκούργου, κάτι που ήταν μοναδικό στην Αρχαία Ελλάδα. Η ιστορική περίοδος της Σπάρτης αρχίζει μετά την Κάθοδο των Δωριέων γύρω στο 1100 π.Χ., (αν και η αρχαιολογία υποστηρίζει ότι η κάθοδος των Δωριέων έγινε αργότερα) και τελειώνει κατά τη διάρκεια της Ρωμαιοκρατίας, αν και υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για την επίδραση του Μυκηναϊκού Πολιτισμού στην περιοχή πολύ πριν την άφιξη των Δωριέων, πράγμα που θεωρείται η προϊστορία της Αρχαίας Σπάρτης.
Κατά τη διάρκεια της Κλασσικής Αρχαιότητας η Σπάρτη ήταν μία από τις δύο πιο ισχυρές πόλεις-κράτη στην Αρχαία Ελλάδα, μαζί με την Αθήνα. Η Σπάρτη άρχισε να αναδύεται ως πολιτικο-στρατιωτική δύναμη στην Ελλάδα κατά την αρχή της Αρχαϊκής Εποχής μετά το τέλος των σκοτεινών χρόνων της Γεωμετρικής Εποχής και έφτασε στην απόλυτη ακμή της μετά τη νίκη της στον Πελοποννησιακό Πόλεμο επί της Αθήνας και των συμμάχων της, όταν και πέτυχε να επιβάλει την ηγεμονία και την επιρροή της στο μεγαλύτερο μέρος του αρχαιοελληνικού κόσμου.
Ο Σπαρτιατικός Στρατός ήταν, ίσως, η πιο τρομερή πολεμική μηχανή του αρχαίου κόσμου. Αυτή η πολεμική μηχανή με την απίστευτη πειθαρχία και εκπαίδευση κατάφερνε πολύ καλά επί αιώνες να καλύπτει το μεγαλύτερο και βασικότερο ελάττωμά της, που βεβαίως δεν ήταν άλλο από την αριθμητική της σύσταση. Οι Σπαρτιάτες οπλίτες φορούσαν πάντα κόκκινο μανδύα, γιατί κάλυπτε το αίμα εάν πληγώνονταν και επίσης, κατά το Λυκούργο, τρόμαζε κάτα κάποιον τρόπο τον αντίπαλο.
Στις μάχες οι Σπαρτιάτες οπλίτες δεν φορούσαν σανδάλια, αλλά πήγαιναν ξυπόλητοι, ώστε να διατηρείται πιο σταθερή η φάλαγγα. Στη Σπάρτη υπήρχε η αντίληψη ότι οι στρατιώτες έπρεπε να γυρίσουν από τη μάχη νικητές ή πεθαμένοι, αν και δεν υπήρχε νόμος που καταδίκαζε αυτούς που εγκατέλειπαν τη μάχη, αλλά αυτοί τότε περιθωριοποιούνταν από την κοινωνία, όπως ο Αριστόδημος που έφυγε από τις Θερμοπύλες με διαταγή του Λεωνίδα να ειδοποιήσει ότι οι Έλληνες είχαν περικυκλωθεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν πάνε στη μάχη, όταν η μητέρα έδινε την ασπίδα στο γιο της, έλεγε «ή ταν, ή επί τας», που σήμαινε ότι «ή με αυτήν θα γύριζε νικητής ή επάνω σε αυτήν νεκρός».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου