Οἱ Ἅγιοι Εὐλάμπιος καὶ Εὐλαμπία τὰ ἀδέλφια
Καὶ προφθάσασα τὴν τομὴν Εὐλαμπία.
Εὐλαμπίῳ τμηθέντι κοινωνεῖ στέφους.
Τμήθησαν δεκάτῃ Εὐλάμπιος ἠδὲ ἀδελφή.
Ἔζησαν στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ (296 μ.Χ.). Ὁ διωγμὸς κατὰ τῶν χριστιανῶν ἦταν σκληρὸς καὶ ἀνελέητος. Γι’ αὐτό, ὁ Εὐλάμπιος καὶ ἡ ἀδελφή του Εὐλαμπία κρύβονταν μαζὶ μὲ ἄλλους χριστιανοὺς στὸ βουνό.
Ἐκεῖ, ζοῦσαν καλλιεργώντας τὴν προσευχὴ καὶ τὴ μελέτη τῶν Ἱερῶν Γραφῶν.
Ἐκεῖ, ζοῦσαν καλλιεργώντας τὴν προσευχὴ καὶ τὴ μελέτη τῶν Ἱερῶν Γραφῶν.
Κάποια μέρα, ὁ Εὐλάμπιος πῆγε στὴ Νικομήδεια νὰ προμηθευθεῖ τροφές. Ἀλλὰ οἱ εἰδωλολάτρες τὸν ἀναγνώρισαν καὶ ἀμέσως τὸν συνέλαβαν. Βέβαια, στὴν ἐρώτηση τοῦ βασιλιὰ ἂν πιστεύει στὸ Χριστό, ὁμολόγησε φανερὰ ὅτι εἶναι χριστιανός, ὁπότε τὸν ἔβαλαν μέσα σὲ εἰδωλολατρικὸ ναὸ γιὰ νὰ θυσιάσει μὲ τὴ βία. Ὁ Εὐλάμπιος, ὅμως, διὰ τῆς προσευχῆς συνέτριψε τὸ εἴδωλο τοῦ θεοῦ Ἄρη. Καὶ ἐνῷ ἄρχισαν νὰ τὸν μαστιγώνουν μὲ τὸν πιὸ ἀπάνθρωπο τρόπο, ὅρμησε ἡ ἀδελφή του Εὐλαμπία, καὶ ἀφοῦ τὸν ἀγκάλιασε, παρακάλεσε τὸ Θεὸ νὰ τὴν ἀξιώσει νὰ συμμαρτυρήσει μὲ τὸν ἀδελφό της. Τότε ἔβαλαν καὶ τοὺς δυὸ σὲ ἕνα καζάνι μὲ βραστὸ νερό. Ἀλλὰ διὰ θαύματος αὐτοὶ δροσίζονταν, καὶ ἔτσι βγῆκαν σῶοι καὶ ἀβλαβεῖς.
Αὐτὸ ἔκανε νὰ πιστέψουν στὸ Χριστὸ 200 εἰδωλολάτρες, οἱ ὁποῖοι μαζὶ μὲ τὸν Εὐλάμπιο καὶ τὴν Εὐλαμπία ἀποκεφαλίστηκαν ὑπὲρ τῆς ἀλήθειας τοῦ Κυρίου.
Καὶ ὅπως λέει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, «Δόξα καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῷ ἐργαζομένῃ τὸ ἀγαθόν». Δηλαδή, δόξα καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη θὰ ἀποδοθεῖ στὸν καθένα ποὺ ἐργάζεται τὸ ἀγαθὸ καὶ πεθαίνει γι’ αὐτό.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.
Τῆς φύσεως θεσμῷ, συνημμένοι ἐνθέως, ὁμόψυχοι στερρῶς, ὡς ὁμαίμονες θεῖοι, αὐτάδελφοι Μάρτυρες, ἐν ἀθλήσει ὡράθητε, ὦ Εὐλάμπιε, σὺν τῇ σεμνῇ Εὐλαμπίᾳ· ὅθεν στέφανον, νικητικὸν δεδεγμένοι, ἡμᾶς διασῴζετε.
Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τοὺς γενναίους Μάρτυρας, καὶ ἀδελφοὺς κατὰ σάρκα, τὸν σοφὸν Εὐλάμπιον, καὶ Εὐλαμπίαν τιμῶμεν· οὗτοι γὰρ, τῶν παρανόμων μηχανουργίας, ᾔσχυναν,ἐν τῇ δυνάμει τοῦ Σταυρωθέντος· ἀνεδείχθησαν διό περ, Μαρτύρων δόξα, ὁμοῦ καὶ καύχημα.
Μεγαλυνάριον.
Ἐκλαμπρὸν ἐν ἄθλοις καὶ θεαυγῆ, Εὐλάμπιε Μάρτυς, Εὐλαμπία ἡ εὐκλεής, σὲ τεθεαμένη, ἐκλάμπρως κοινωνεῖ σοι, τῶν ὑπερλάμπρων πόνων· μεθ’ ἧς τιμῶμέν σε.
Όσιοι Θεόφιλος ο Ομολογητής και Λογγίνος ο Στυλίτης
Τὴν κλῆσιν ἔργοις Θεόφιλος δεικνύων,
Θεανδρικῆς ἤθλησεν εἰκόνος χάριν.
Ο Άγιος Θεόφιλος ο ομολογητής καταγόταν από ένα χωριό κοντά στην Τιβεριούπολη. Ανατράφηκε με τις σωστές αρχές της πίστεως.
Σε νεαρή ηλικία επισκέφτηκε τον μοναχό Στέφανο, ο οποίος του διεύρυνε τους πνευματικούς και γνωστικούς του ορίζοντες. Με την βοήθεια των γονέων του, που ήταν ευσεβείς άνθρωποι, έκτισε ένα μοναστήρι στο όρος Σελεντίου, όπου και μόναζε.
Τον καιρό που βασίλευε ο Λέων ο Ισαυρός, ο οποίος πολέμησε την ορθοδοξία, ο Θεόφιλος έκρινε ότι έπρεπε να βρεθεί στο κέντρο της μάχης. Έτσι αφήνοντας την σκήτη του άρχισε να κηρύττει υπέρ της Ορθοδοξίας. Γι' αυτό το έργο του φυλακίσθηκε στη Νίκαια και εκβιάστηκε με ραβδισμούς και αλλά βασανιστήρια για να αρνηθεί την πίστη του. Ο Άγιος διατηρώντας άσβεστη τη φλόγα της πίστης υποβλήθηκε στο μαρτύριο του ραβδισμού. Φέροντας τα τίμια στίγματα του μαρτυρίου επέστρεψε στη μονή του, όπου και τον δέχθηκαν με τιμές. Ο Άγιος όμως απεσύρθηκε στην σκήτη του όπου και παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.
Ο Όσιος Λογγίνος ο Στυλίτης ήταν βοηθός του Αγίου Θεοφίλου και όταν πήγαν μαζί στην Νίκαια υποβλήθηκε και αυτός σε πολλά μαρτύρια. Σε ένα από αυτά, αφού τον έβαλαν ανάσκελα, πάνω στο κεφάλι του έβαλαν τις ιερές εικόνες που είχε μαζί του και τις έκαψαν.
Σε νεαρή ηλικία επισκέφτηκε τον μοναχό Στέφανο, ο οποίος του διεύρυνε τους πνευματικούς και γνωστικούς του ορίζοντες. Με την βοήθεια των γονέων του, που ήταν ευσεβείς άνθρωποι, έκτισε ένα μοναστήρι στο όρος Σελεντίου, όπου και μόναζε.
Τον καιρό που βασίλευε ο Λέων ο Ισαυρός, ο οποίος πολέμησε την ορθοδοξία, ο Θεόφιλος έκρινε ότι έπρεπε να βρεθεί στο κέντρο της μάχης. Έτσι αφήνοντας την σκήτη του άρχισε να κηρύττει υπέρ της Ορθοδοξίας. Γι' αυτό το έργο του φυλακίσθηκε στη Νίκαια και εκβιάστηκε με ραβδισμούς και αλλά βασανιστήρια για να αρνηθεί την πίστη του. Ο Άγιος διατηρώντας άσβεστη τη φλόγα της πίστης υποβλήθηκε στο μαρτύριο του ραβδισμού. Φέροντας τα τίμια στίγματα του μαρτυρίου επέστρεψε στη μονή του, όπου και τον δέχθηκαν με τιμές. Ο Άγιος όμως απεσύρθηκε στην σκήτη του όπου και παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.
Ο Όσιος Λογγίνος ο Στυλίτης ήταν βοηθός του Αγίου Θεοφίλου και όταν πήγαν μαζί στην Νίκαια υποβλήθηκε και αυτός σε πολλά μαρτύρια. Σε ένα από αυτά, αφού τον έβαλαν ανάσκελα, πάνω στο κεφάλι του έβαλαν τις ιερές εικόνες που είχε μαζί του και τις έκαψαν.
Οἱ Ἅγιοι 200 Μάρτυρες
Ἀνδρῶν τετραπλῆν οἶδα πεντηκοντάδα,
Ξίφει τελειωθεῖσαν, ὦ θείου τέλους!
Ἀνδρῶν τετραπλῆν οἶδα πεντηκοντάδα,
Ξίφει τελειωθεῖσαν, ὦ θείου τέλους!
Ὅταν κατὰ τὸν διωγμὸ τοῦ Μαξιμιανοῦ (286 – 305) οἱ χριστιανοὶ τῆς Νικομήδειας κατέφυγαν στὰ ὄρη γιὰ ν’ ἀποφύγουν τὸν θάνατο, μετὰ τὴν σύλληψη τοῦ Εὐλαμπίου (ἡ μνήμη τους τιμᾶται τὴν ἴδια ἡμέρα) συνελήφθησαν καὶ αὐτοί.
Μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κατασφαγοῦν ὅλοι μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο Εὐλάμπιο.
Μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κατασφαγοῦν ὅλοι μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο Εὐλάμπιο.
Ὁ Ἅγιος Βασιανός
Ὁ Βασιανός, τὸν κάτω λιπὼν βίον,
Χαίρων πρὸς αὐτήν τὴν ἄνω χωρεῖ βάσιν.
Ὁ Βασιανός, τὸν κάτω λιπὼν βίον,
Χαίρων πρὸς αὐτήν τὴν ἄνω χωρεῖ βάσιν.
Ὁ Ἅγιος Βασιανὸς καταγόταν ἀπὸ τὴν Συρία καὶ ἔζησε στὰ χρόνια ποὺ βασιλέας ἦταν ὁ Μαρκιανός.
Ἀπὸ τὰ παιδικά του χρόνια διακρινόταν γιὰ τὶς χριστιανικές του ἀρχές. Α Ἀναδείχθηκε ἄξιος ἐξηγητὴς τῶν Χριστιανικῶν ἀληθειῶν καὶ τοῦ Εὐαγγελίου.
Μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη ὅπου καὶ συνέχισε τὴν διδασκαλία του μὲ μεγάλη ἀπήχηση. Τὸν ἀκολουθοῦσαν ὄχι μόνο ἄνδρες ἀλλὰ καὶ γυναῖκες. Μία ἀπὸ τὶς πολλὲς μαθήτριές του ἦταν καὶ ἡ Ἁγία Ματρώνα.
Ὁ Βασιανὸς ἀπεβίωσε σὲ μεγάλη ἡλικία καὶ μέχρι τὶς τελευταῖες του στιγμὲς κήρυττε τὸν Λόγο τοῦ Κυρίου.
Ἀπὸ τὰ παιδικά του χρόνια διακρινόταν γιὰ τὶς χριστιανικές του ἀρχές. Α Ἀναδείχθηκε ἄξιος ἐξηγητὴς τῶν Χριστιανικῶν ἀληθειῶν καὶ τοῦ Εὐαγγελίου.
Μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη ὅπου καὶ συνέχισε τὴν διδασκαλία του μὲ μεγάλη ἀπήχηση. Τὸν ἀκολουθοῦσαν ὄχι μόνο ἄνδρες ἀλλὰ καὶ γυναῖκες. Μία ἀπὸ τὶς πολλὲς μαθήτριές του ἦταν καὶ ἡ Ἁγία Ματρώνα.
Ὁ Βασιανὸς ἀπεβίωσε σὲ μεγάλη ἡλικία καὶ μέχρι τὶς τελευταῖες του στιγμὲς κήρυττε τὸν Λόγο τοῦ Κυρίου.
Άγιος Paulinus Αρχιεπίσκοπος Υόρκης
Ο Άγιος Paulinus (Παυλίνος) ήταν ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος Υόρκης. Κοιμήθηκε στο Rochester του Kent το 644 μ.Χ.
Ὁ Ὅσιος Ἀμβρόσιος τῆς Ὄπτινα (Ρῶσος)
Γεννήθηκε στὶς 23 Νοεμβρίου τοῦ 1812 στὸ χωριὸ Μεγάλο Λιπόβιτς τῆς περιφέρειας τοῦ Ταμπώφ. Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Μιχαὴλ Θεοδώροβιτς Γρένκωφ καὶ ἡ μητέρα του Μάρθα Νικολάγεβνα. Εἶχαν συνολικὰ ὀκτὼ παιδιὰ καὶ ὁ Ὅσιος Ἀμβρόσιος ἦταν ἕκτος στὴν σειρά. Τὸ βαπτιστικὸ ὄνομα τοῦ Ὁσίου ἦταν Ἀλέξανδρος καὶ ἡ εὐσεβὴς οἰκογένειά του τὸν ἀνέθρεψε σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου, ἂν καὶ ὁ ἴδιος, ἀπὸ μικρός, ἦταν πολὺ ζωηρὸς ἀλλὰ καὶ πολὺ εὐφυής.
Σπούδασε Ἱερατικὸ σεμινάριο καὶ στὴν ἀρχὴ ἔγινε δάσκαλος. Κατόπιν ἔγινε μοναχὸς στὴν Ὄπτινα καὶ στὶς 2 Φεβρουαρίου τοῦ 1843 Διάκονος. Στὰ τέλη τοῦ 1845 (9 Δεκεμβρίου) καὶ σὲ ἡλικία 33 χρονῶν, ἔγινε ἱερέας.
Σὲ λίγο ὅμως ἡ ὑγεία του χειροτέρεψε, ἀλλὰ ἡ ζωὴ του ὑπῆρξε ὁσιακῆ καὶ ἄκρως εὐεργετικὴ στοὺς συνανθρώπους του. Εἶχε προορατικὸ χάρισμα καὶ ἵδρυσε γυναικεῖο κοινόβιο τὸ 1872. Οἱ δοκιμασίες ποὺ ὑπέστη ἦταν πολλές, ἀλλὰ αὐτὸς στάθηκε βράχος ὑπομονῆς καὶ ἔμπρακτος διδάσκαλος τῶν θεϊκῶν ἀρετῶν.
Πέθανε στὶς 10 Ὀκτωβρίου τοῦ 1891 καὶ ἁγιοποιήθηκε τὸ 1990.
Σπούδασε Ἱερατικὸ σεμινάριο καὶ στὴν ἀρχὴ ἔγινε δάσκαλος. Κατόπιν ἔγινε μοναχὸς στὴν Ὄπτινα καὶ στὶς 2 Φεβρουαρίου τοῦ 1843 Διάκονος. Στὰ τέλη τοῦ 1845 (9 Δεκεμβρίου) καὶ σὲ ἡλικία 33 χρονῶν, ἔγινε ἱερέας.
Σὲ λίγο ὅμως ἡ ὑγεία του χειροτέρεψε, ἀλλὰ ἡ ζωὴ του ὑπῆρξε ὁσιακῆ καὶ ἄκρως εὐεργετικὴ στοὺς συνανθρώπους του. Εἶχε προορατικὸ χάρισμα καὶ ἵδρυσε γυναικεῖο κοινόβιο τὸ 1872. Οἱ δοκιμασίες ποὺ ὑπέστη ἦταν πολλές, ἀλλὰ αὐτὸς στάθηκε βράχος ὑπομονῆς καὶ ἔμπρακτος διδάσκαλος τῶν θεϊκῶν ἀρετῶν.
Πέθανε στὶς 10 Ὀκτωβρίου τοῦ 1891 καὶ ἁγιοποιήθηκε τὸ 1990.
Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστὸν Σαλός ἐκ Τότμα (Ρῶσος)
Ο Άγιος Ανδρέας της Τότμα γεννήθηκε το 1638 μ.Χ. και ήταν δια Χριστόν σαλός. Κοιμήθηκε το 1673 μ.Χ. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου.
Άγιος Διονύσιος ο φιλόσοφος
Το βιογραφικό του σημείωμα, αναφέρεται στο «Λεξικό Νεομαρτύρων» του Περαντώνη ως εξής:
«Διονύσιος ο Σκυλόσοφος, Μητροπολίτης Λαρίσης. Ούτος ήτο Ιεράρχης έλλογιμώτατος και φιλόσοφος, χλευαστικώς υπό των Τούρκων «σκυλόσοφος» αποκαλούμενος.
«Διονύσιος ο Σκυλόσοφος, Μητροπολίτης Λαρίσης. Ούτος ήτο Ιεράρχης έλλογιμώτατος και φιλόσοφος, χλευαστικώς υπό των Τούρκων «σκυλόσοφος» αποκαλούμενος.
Εν Τρίκκη εδρεύων ούτος και παρακινηθείς υπό του Δουκός του Νεβέρ, αναγνωρισθέντος υπό πολλών Ιεραρχών, ως έχοντος κληρονομικά δικαιώματα επί του θρόνου των Παλαιολόγων, προυκάλεσε τω 1600 την κατά των Τούρκων έξέγερσιν του Χριστιανικού λαού, όν και καθώπλισεν, άνευ πολεμικής προπαρασκευής, δια της πίστεως εις την έλευθερίαν και του θρησκευτικού ενθουσιασμού.
Μετά την άποτυχίαν της επαναστάσεως ταύτης, κατέφυγεν εις την Δύσιν, καταδιωχθείς υπό των Τούρκων. 'Ορμηθείς άργότερον εκ της Μονής του αγίου Δημητρίου του Διχούνη, κειμένης μεταξύ Παραμυθίας, Καρασόβου και Ραδοβίτσης, είσέβαλεν εις Ιωάννινα τω 1611 και έπολιόρκησε το Διοικητήριο. Καταπνιγείσης και ταύτης της επαναστάσεως ο Διονύσιος έκρύβη εις τι σπήλαιον της εν τη λίμνη των Ιωαννίνων νησίδος.
Προδοθείς υπό των Εβραίων και συλληφθείς υπό των Τούρκων, υπέστη φρικτά βασανιστήρια, παραμένων αδούλωτος την ψυχήν και πιστός εις την Χριστιανικήν πίστιν.
Οι Τούρκοι εξέδειραν τον άγιον ζώντα και παραγεμίσαντες το δέρμα αυτού δι' άχυρων περιήγαγαν αυτό εις διαφόρους πόλεις. Κομίσαντες τούτο εις Κωνσταντινούπολιν, το επέδειξαν εις τον Σουλτάνον, όστις φρικιάσας επί τη οικτρή ταύτη θέα, ήγέρθη από του θρόνου.
Οι σύγχρονοι του Διουνυσίου έπέκριναν αυτόν μέχρι τοιούτου σημείου, ώστε το Πατριαρχείο έκήρυξεν αυτόν έκπτωτον του θρόνου Λαρίσης. Εκ του λόγου τούτου αιτιολογείται πιθανώς ή έλλειψις πάσης μνείας του αγίου τούτου ανδρός, όστις ήδικήθη υπό της ιστορίας, εν τοις συναξαρισταίς.
Παρά ταύτα ο μάρτυς ούτος δια την εν Χριστώ άθλησιν αυτού τιμάται ως άγιος εν Ηπείρω. Μνεία του αγίου τούτου ελλείπει εκ της τοπικής αγιολογίας Μητροπόλεως Ιωαννίνων και Λαρίσης, εν Ημερολογίω της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ωσαύτως ουδεμία μνεία του αγίου γίνεται εν Μ. Εύχολογίω και τω Άγιολογίω Σωφρ. Εύστρατιάδου».
Σύναξη των Αγίων της Βολυνίας
Οι Άγιοι αυτοί είναι:
Ισαπόστολοι Κύριλλος και Μεθόδιος, Όλγα πριγκίπισσα του Βλαδιμίρ, Ιερομάρτυς Αθανάσιος του Μπρέστ, Όσιος Ιώβ του Ποτσάεφ, Στέφανος και Αμφιλόχιος Επίσκοποι Βλαδιμίρ, Ιερομάρτυς Μακάριος Αρχιμανδρίτης του Κάνεφ, Γιαροπόλκ ηγεμόνας του Βλαδιμίρ, Όσιος Θεοδόσιος (ηγεμόνας Θεόδωρος του Οστρόβου), Άγιος Πέτρος Μόσχας, Άγιος Φώτιος Μόσχας, Άγιος Θεόγνωστος Μόσχας, Άγιος Κυπριανός Μόσχας, Άγιος Ιννοκέντιος του Ιρκούτσκ, Όσιος Βαρλαάμ, Όσιος Νέστωρ της Κρονίστα, Όσιος Νικόλαος του Σαντονέ, Όσιος Ιώβ του Ποτσάεβ, Όσιος Μεθόδιος του Ποτσάεβ, Άγιος Όλεγκ του Μπρυάνσκ, Αγία Ιουλιανή Οσλάνσκαγια, Άγιος Γιαροπόλκ του Βλαδιμίρ, Άγιος Ίγκορ.
Η Εκκλησία τιμά, επίσης, την ιερή μνήμη αυτών στις 25 Μαΐου.
Ισαπόστολοι Κύριλλος και Μεθόδιος, Όλγα πριγκίπισσα του Βλαδιμίρ, Ιερομάρτυς Αθανάσιος του Μπρέστ, Όσιος Ιώβ του Ποτσάεφ, Στέφανος και Αμφιλόχιος Επίσκοποι Βλαδιμίρ, Ιερομάρτυς Μακάριος Αρχιμανδρίτης του Κάνεφ, Γιαροπόλκ ηγεμόνας του Βλαδιμίρ, Όσιος Θεοδόσιος (ηγεμόνας Θεόδωρος του Οστρόβου), Άγιος Πέτρος Μόσχας, Άγιος Φώτιος Μόσχας, Άγιος Θεόγνωστος Μόσχας, Άγιος Κυπριανός Μόσχας, Άγιος Ιννοκέντιος του Ιρκούτσκ, Όσιος Βαρλαάμ, Όσιος Νέστωρ της Κρονίστα, Όσιος Νικόλαος του Σαντονέ, Όσιος Ιώβ του Ποτσάεβ, Όσιος Μεθόδιος του Ποτσάεβ, Άγιος Όλεγκ του Μπρυάνσκ, Αγία Ιουλιανή Οσλάνσκαγια, Άγιος Γιαροπόλκ του Βλαδιμίρ, Άγιος Ίγκορ.
Η Εκκλησία τιμά, επίσης, την ιερή μνήμη αυτών στις 25 Μαΐου.
Οἱ Ἅγιοι 26 οἱ Ὁσιομάρτυρες Ζωγραφίτες τοῦ Ἁγίου Ὄρους
Πρόκειται γιὰ τοὺς 26 Μάρτυρες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ζωγράφου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, που ἡ μνήμη τους ἑορτάζεται τὴν 22α Σεπτεμβρίου. Ἄγνωστο γιατὶ ἐπαναλαμβάνεται σήμερα.
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου