Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ
«Θαύματα καὶ σημεῖα» ΕΔΩΚεφάλαιο Γ' - Πῶς πρέπει νὰ βλέπουμε τὰ σημεῖα σήμερα: Σημεῖα τοῦ Χριστοῦ καὶ σημεῖα τοῦ Ἀντιχρίστου. Σὲ τί διαφέρουν;
Ἡ ἁγία Γραφή μᾶς πληροφορεῖ, ὅτι λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ θὰ γίνουν «σημεῖα» στὸν ἥλιο, στὴν σελήνη, στὰ ἄστρα καὶ στὴν θάλασσα[94]. Παράλληλα μᾶς λέγει, ὅτι καὶ ὁ ἀντίχριστος θὰ κάμῃ σημεῖα στὸν ἥλιο, στὴν σελήνη, στὰ ἄστρα καὶ στὸν ἀέρα[95]!
Πὼς θὰ τὰ ξεχωρίσωμε τὰ σημεῖα αὐτά; Πὼς θὰ ξεχωρίσωμε τὰ σημεῖα-ἔργα τοῦ ἀντιχρίστου, ἀπὸ τὰ σημεῖα ποὺ προεῖπε ὁ Χριστός;
Τὰ πρῶτα (τὰ «σημεῖα» τοῦ Χριστοῦ) θὰ εἶναι ἀληθινά. Τὰ σημεῖα τοῦ ἀντιχρίστου θὰ εἶναι ἁπλῶς φαινομενικά· καὶ θὰ ἀπατοῦν τίς αἰσθήσεις.
Τὰ σημεῖα τοῦ ἀντιχρίστου θὰ τὰ κάνουν ὁ ἀντίχριστος καὶ οἱ ἀπόστολοί του. Τὰ «σημεῖα» στὸν ἥλιο, στὴ σελήνη, στὰ ἄστρα, τὰ «σημεῖα» προάγγελοι τῆς Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, θὰ γίνουν μόνα τους, χωρὶς τὴν μεσολάβηση κανενός. Οἱ φωστῆρες τοῦ οὐρανοῦ, θὰ ἔχουν πιὰ ὁλοκληρωτικὰ ἐκπληρώσει το σκοπό, γιὰ τὸν ὁποῖο, κατ᾿ ἐντολήν του Δημιουργοῦ, ἔλαμπαν στὸν οὐρανό[96]. Βέβαια τὸν εἶχαν καὶ ἄλλοτε ἐκπληρώσει. Στὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, μὲ τὸ παράδοξο ἀστέρι[97]. Καὶ στὴ Σταύρωσή Του, ποὺ ὁ ἥλιος κρύφτηκε τίς πιὸ φωτεινὲς ὧρες τῆς ἡμέρας, τὸ καταμεσήμερο[98], πίσω ἀπὸ ἕνα μαῦρο πέπλο πηχτὸ σκοτάδι, γιὰ νὰ μὴν ἰδῇ νεκρὸ τὸν Δημιουργό του. Τότε ὅμως θὰ γίνῃ κάτι τὸ τελειωτικό.
Ὁ ἅγιος Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, λέγει ὅτι μετὰ «τὴ θλίψη» ποὺ θὰ προκαλέσῃ ἡ τυρρανία τοῦ ἀντιχρίστου, θὰ ἔλθῃ ἀμέσως ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Καὶ θὰ ἀρχίσῃ ὡς ἑξῆς: «ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται· ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος· καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἐκ τοῦ οὐρανοῦ»[99]. Οἱ φωστῆρες τοῦ οὐρανοῦ, παρατηρεῖ ὁ ἅγιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, δὲν θὰ χαθοῦν τότε. Θὰ ἐξακολουθήσουν γιὰ λίγο νὰ στέκουν στὴν θέση τους. Ὅμως στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων θὰ φανοῦν τότε, σὰν νὰ εἶχαν χαθῇ ἀπὸ τὸ στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ. Γιατί ἕνα ἄπλετο οὐράνιο φῶς θὰ κραυγάζῃ τὸν κόσμο καὶ θὰ τὸν προετοιμάζῃ νὰ ὑποδεχθῇ τὸν Κύριο, ποὺ θὰ ἔλθῃ ἐν τὴ δόξῃ Αὐτοῦ. Τὸ φῶς αὐτὸ θὰ κάμῃ νὰ μὴν διακρίνεται κανένα ἀπὸ τὰ οὐράνια σώματα.
Ἡ περὶ σημείων καὶ θαυμάτων διδασκαλία, ποὺ ἐξεθέσαμε, εἶναι ἡ διδασκαλία τῆς ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων. Οὐσιῶδες χαρακτηριστικό της εἶναι ἡ ἀκρίβεια, ἡ (κατὰ τὸ δυνατὸν) σαφὴς διατύπωση τῆς διδασκαλίας. Τὰ ἀληθινὰ σημεῖα θὰ βοηθήσουν νὰ γίνῃ πιὸ βαθειὰ καὶ πιὸ ἀληθινὴ ἡ θεογνωσία, ποὺ εἶναι ἡ βάση τῆς σωτηρίας. Τὰ ψεύτικα σημεῖα θὰ αὐξήσουν τὴν πλάνη, καὶ κατὰ συνέπεια, τὴν ἀπώλεια.
Ἰδιαίτερα ἡ ἐνέργεια τῶν σημείων, ποὺ θὰ κάμῃ ὁ ἀντίχριστος θὰ εἶναι εὐρείας καὶ μεγαλειώδους μορφῆς. Καὶ θὰ παρασύρῃ μὲ αὐτὰ τὴν ἀνθρωπότητα νὰ ὁμολογήσῃ καὶ νὰ δεχθῇ σὰν Θεό της τὸν ἀπεσταλμένο του σατανᾶ.
Τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου μας πρέπει νὰ τὰ βλέπωμε σωστά. Τότε θὰ διαπιστώσωμε πόσο μᾶς οἰκοδομοῦν. Πόσο μᾶς παρηγοροῦν. Πόσο εἶναι γιά μᾶς σωτήρια.
Ἡ εὐσεβὴς θεώρηση τῶν θαυμάτων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἰκοδομεῖ, παρηγορεῖ καὶ σώζει. Τί ἁγία ἁπλότητα ποὺ ἔχουν! Πόσο μὲ αὐτὰ ἔγινε ἄνετη ἡ ἐπίγνωση τοῦ Θεοῦ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους! Τί ἀγαθότητα μαρτυροῦν! Τί ταπείνωση! Τί ἀκατανίκητη πειστικότητα ποὺ ἔχουν! Ἡ θεώρηση τῶν θαυμάτων τοῦ Χριστοῦ, μᾶς ἀνυψώνει στὸ Λόγο, ποὺ εἶναι ὁ Θεός.
Πὼς θὰ τὰ ξεχωρίσωμε τὰ σημεῖα αὐτά; Πὼς θὰ ξεχωρίσωμε τὰ σημεῖα-ἔργα τοῦ ἀντιχρίστου, ἀπὸ τὰ σημεῖα ποὺ προεῖπε ὁ Χριστός;
Τὰ πρῶτα (τὰ «σημεῖα» τοῦ Χριστοῦ) θὰ εἶναι ἀληθινά. Τὰ σημεῖα τοῦ ἀντιχρίστου θὰ εἶναι ἁπλῶς φαινομενικά· καὶ θὰ ἀπατοῦν τίς αἰσθήσεις.
Τὰ σημεῖα τοῦ ἀντιχρίστου θὰ τὰ κάνουν ὁ ἀντίχριστος καὶ οἱ ἀπόστολοί του. Τὰ «σημεῖα» στὸν ἥλιο, στὴ σελήνη, στὰ ἄστρα, τὰ «σημεῖα» προάγγελοι τῆς Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, θὰ γίνουν μόνα τους, χωρὶς τὴν μεσολάβηση κανενός. Οἱ φωστῆρες τοῦ οὐρανοῦ, θὰ ἔχουν πιὰ ὁλοκληρωτικὰ ἐκπληρώσει το σκοπό, γιὰ τὸν ὁποῖο, κατ᾿ ἐντολήν του Δημιουργοῦ, ἔλαμπαν στὸν οὐρανό[96]. Βέβαια τὸν εἶχαν καὶ ἄλλοτε ἐκπληρώσει. Στὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, μὲ τὸ παράδοξο ἀστέρι[97]. Καὶ στὴ Σταύρωσή Του, ποὺ ὁ ἥλιος κρύφτηκε τίς πιὸ φωτεινὲς ὧρες τῆς ἡμέρας, τὸ καταμεσήμερο[98], πίσω ἀπὸ ἕνα μαῦρο πέπλο πηχτὸ σκοτάδι, γιὰ νὰ μὴν ἰδῇ νεκρὸ τὸν Δημιουργό του. Τότε ὅμως θὰ γίνῃ κάτι τὸ τελειωτικό.
Ὁ ἅγιος Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, λέγει ὅτι μετὰ «τὴ θλίψη» ποὺ θὰ προκαλέσῃ ἡ τυρρανία τοῦ ἀντιχρίστου, θὰ ἔλθῃ ἀμέσως ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Καὶ θὰ ἀρχίσῃ ὡς ἑξῆς: «ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται· ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος· καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἐκ τοῦ οὐρανοῦ»[99]. Οἱ φωστῆρες τοῦ οὐρανοῦ, παρατηρεῖ ὁ ἅγιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, δὲν θὰ χαθοῦν τότε. Θὰ ἐξακολουθήσουν γιὰ λίγο νὰ στέκουν στὴν θέση τους. Ὅμως στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων θὰ φανοῦν τότε, σὰν νὰ εἶχαν χαθῇ ἀπὸ τὸ στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ. Γιατί ἕνα ἄπλετο οὐράνιο φῶς θὰ κραυγάζῃ τὸν κόσμο καὶ θὰ τὸν προετοιμάζῃ νὰ ὑποδεχθῇ τὸν Κύριο, ποὺ θὰ ἔλθῃ ἐν τὴ δόξῃ Αὐτοῦ. Τὸ φῶς αὐτὸ θὰ κάμῃ νὰ μὴν διακρίνεται κανένα ἀπὸ τὰ οὐράνια σώματα.
Ἡ περὶ σημείων καὶ θαυμάτων διδασκαλία, ποὺ ἐξεθέσαμε, εἶναι ἡ διδασκαλία τῆς ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων. Οὐσιῶδες χαρακτηριστικό της εἶναι ἡ ἀκρίβεια, ἡ (κατὰ τὸ δυνατὸν) σαφὴς διατύπωση τῆς διδασκαλίας. Τὰ ἀληθινὰ σημεῖα θὰ βοηθήσουν νὰ γίνῃ πιὸ βαθειὰ καὶ πιὸ ἀληθινὴ ἡ θεογνωσία, ποὺ εἶναι ἡ βάση τῆς σωτηρίας. Τὰ ψεύτικα σημεῖα θὰ αὐξήσουν τὴν πλάνη, καὶ κατὰ συνέπεια, τὴν ἀπώλεια.
Ἰδιαίτερα ἡ ἐνέργεια τῶν σημείων, ποὺ θὰ κάμῃ ὁ ἀντίχριστος θὰ εἶναι εὐρείας καὶ μεγαλειώδους μορφῆς. Καὶ θὰ παρασύρῃ μὲ αὐτὰ τὴν ἀνθρωπότητα νὰ ὁμολογήσῃ καὶ νὰ δεχθῇ σὰν Θεό της τὸν ἀπεσταλμένο του σατανᾶ.
Τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου μας πρέπει νὰ τὰ βλέπωμε σωστά. Τότε θὰ διαπιστώσωμε πόσο μᾶς οἰκοδομοῦν. Πόσο μᾶς παρηγοροῦν. Πόσο εἶναι γιά μᾶς σωτήρια.
Ἡ εὐσεβὴς θεώρηση τῶν θαυμάτων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἰκοδομεῖ, παρηγορεῖ καὶ σώζει. Τί ἁγία ἁπλότητα ποὺ ἔχουν! Πόσο μὲ αὐτὰ ἔγινε ἄνετη ἡ ἐπίγνωση τοῦ Θεοῦ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους! Τί ἀγαθότητα μαρτυροῦν! Τί ταπείνωση! Τί ἀκατανίκητη πειστικότητα ποὺ ἔχουν! Ἡ θεώρηση τῶν θαυμάτων τοῦ Χριστοῦ, μᾶς ἀνυψώνει στὸ Λόγο, ποὺ εἶναι ὁ Θεός.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Α Γ Ι Ο Υ Ι Γ Ν Α Τ Ι Ο Υ Μ Π Ρ Ι Α Ν Τ Σ Ι Α Ν Ι Ν Ω Φ Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Υ
Σ Τ Α Υ Ρ Ο Υ Π Ο Λ Ε Ω Σ
«Θ Α Υ Μ Α Τ Α Κ Α Ι Σ Η Μ Ε Ι Α»
(ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΠΡΕΒΕΖΑ 2000)
Σ Τ Α Υ Ρ Ο Υ Π Ο Λ Ε Ω Σ
«Θ Α Υ Μ Α Τ Α Κ Α Ι Σ Η Μ Ε Ι Α»
(ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΠΡΕΒΕΖΑ 2000)
Βιβλιογραφία
[94] Λουκ. 21, 25.
[95] Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας εἰς τὸ Μάρκ. 8, 11-12.
[96] Γεν. 1, 14.
[97] Ματθ. 2, 2.
[98] Ματθ. 27, 45.
[99] Ματθ. 24, 29.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου