Έχουμε ασφάλεια μέσα στην Εκκλησία - π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)

Όλα τα έχουμε μέσα στην Εκκλησία. Έξω από την Εκκλησία είναι η πλάνη και δεν υπάρχει σωτηρία. Όχι όμως απλώς να μπαίνουμε μέσα στους ναούς. Όχι. 

Πρέπει να πάρουμε το αληθινό πνεύμα, την αληθινή διδασκαλία της Εκκλησίας. Να έχουμε τον νου μας ότι είναι ενδεχόμενο, ακόμη και άνθρωποι που μπορεί να εμφανίζονται σαν άνθρωποι της Εκκλησίας, να μας διδάσκουν κολοβωμένη την αλήθεια, παραποιημένη, νοθευμένη με πλάνη. Χρειάζεται προσοχή.

Έχουμε ασφάλεια μέσα στην Εκκλησία, η οποία δεν είναι κάτι το αόριστο και θεωρητικό. Εμείς τώρα στον εικοστό αιώνα έχουμε ασφάλεια, γιατί έχουμε τους συγκεκριμένους Πατέρες, τους συγκεκριμένους αγίους, τη συγκεκριμένη ζωή που έζησαν οι άγιοι μέσα στην Εκκλησία, την όλη ζωή τους και το όλο πνεύμα τους. 

Ο φόνος των εμβρύων είναι «η εσχάτη ανομία» (π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου)

Οι υπολογιζόμενες αμβλώσεις στην χώρα μας που ανέρχονται σε 400 χιλιάδες το χρόνο προκαλούν ίλιγγο, φρίκη και εγκληματικότητα. 

Κάθε χρόνο κατα-στρέφεται μια πολυάνθρωπη πόλη με εκτελεστές, εγκληματίες και δολοφόνους, γονείς, γιατρούς και πολιτεία, η οποία νομιμοποίησε τις εκτρώσεις και τις επιχορηγεί, δυστυχώς!! Νόμος 1609 του 1986.

Ο φόνος των εμβρύων που αναχωρούν αβάπτιστα είναι βαρύτερο αμάρτημα από τον φόνο βαπτισμένου ανθρώπου.

Η Γερμανίδα πλοίαρχος και η υποκρισία…

Ας υποθέσουμε ότι πλοίο περισυλλέγει ναυαγούς μετανάστες κάπου στο Αιγαίο. Το πλοίο κατευθύνεται σε ελληνικό λιμάνι ειδοποιώντας συγχρόνως τις Αρχές πως ορισμένοι απ’ αυτούς χρειάζονται άμεση βοήθεια. 

Οι Αρχές τους περιθάλπουν, απαγορεύουν όμως στο πλοίο να πλησιάσει ελληνικό λιμάνι. Η πλοίαρχος όμως, η «καπετάνισσα» έχει αντίθετη γνώμη.

Βάζει πλώρη για την Καλαμάτα ή τα Χανιά όπου όταν προσεγγίζει την παρεμποδίζει ακταιωρός του Λιμενικού Σώματος.

Εκείνη, σαν άλλη Μαντώ Μαυρογένους, δεν διστάζει να εμβολίσει το ταχύπλοο που την εμποδίζει αναγκάζοντας το σκάφος του Λιμενικού να απομακρυνθεί για να μην το εγκλωβίσει ανάμεσα στο δικό της και στην προβλήτα. 

Όχι, όλοι μαζί δεν μπορούμε!

του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

Καθώς πλησιάζουμε σε μία ακόμη εκλογική διαδικασία, είναι πιο σαφές από κάθε άλλη φορά ότι ως λαός ζούμε μέρες απίστευτης παρακμής. 

Μέρες μιας άνευ προηγουμένου πολιτικής αποσάθρωσης, κοινωνικής διάλυσης και εθνικής κατάρρευσης, που δεν είναι ασφαλώς παρά οι μοιραίες συνέπειες μιας βαθύτατης πνευματικής κρίσης. 

Μετά από μία μακρά περίοδο ιστορικής αμνησίας, πολιτισμικής διάβρωσης και ηθικής καταρράκωσης, μετά από δεκαετίες συστηματικού αφελληνισμού και αποχριστιανισμού, μετά από δεκαετίες οργανωμένης και μεθοδικής αποδόμησης και μαζικής λοβοτομής, που απονεύρωσαν και ευνούχισαν πνευματικά τον λαό μας (με πλήρη φυσικά συνέργεια και συνενοχή και του ιδίου), ήρθαν εν τέλει και οι ταφόπλακες των μνημονίων, του εθνικού ξεπουλήματος, της αθρόας λαθρομετανάστευσης και της νομοθετικής επιβολής όλης της διαστροφικής νεοταξικής ατζέντας. 

Ο όσιος Ανδρέας Ρουμπλιώφ ο εικονογράφος

Ο όσιος Ανδρέας, ο μεγαλύτερος των αγίων εικονογράφων, γεννήθηκε περί το 1360. Επιθυμώντας παιδιόθεν να γίνει μοναχός, μετέβη στην Λαύρα της Αγίας Τριάδος την οποία καθοδηγούσε τα χρόνια εκείνα ο άγιος Νίκων (17 Νοεμ.), που τον έστειλε στην Μονή Σερπουχώφ, κοντά στον μαθητή του Αθανάσιο, από τον οποίο έλαβε το μοναχικό Σχήμα.

Αφού χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, δεδομένου ότι ο Αθανάσιος είχε φύγει για την Κωνσταντινούπολη, ο Ανδρέας επέστρεψε στην Λαύρα της Αγίας Τριάδος για να ζήσει στην σκιά του αγίου Σεργίου. 

Εκεί μυήθηκε στην τέχνη της εικονογραφίας εν μέρει από τον συμμαθητή και εν Χριστώ αδελφό του Δανιήλ τον Μαύρο, βουλγαρικής καταγωγής, ο οποίος του μετέδωσε τα στοιχειώδη της βυζαντινής παράδοσης. 

Μνήμη Οσίου Αθανασίου Αθωνίτου (Φωτογραφίες)

Μνήμη Αγιορείτη Αγίου

5 Ιουλίου

του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών

Αθανασίου του εν τω Άθω

Την εν σαρκί ζωήν σου κατεπλάγησαν, Αγγέλων τάγματα, πώς μετά σώματος, προς αοράτους συμπλοκάς, έχώρησας άοίδιμε, και κατετραυμάτισας, των δαιμόνων τάς φάλαγγας. Όθεν Αθανάσιε, ό Χριστός σε ήμείψατο πλουσίαις δωρεαίς. Διό Πάτερ πρέσβευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Αναμφισβήτητα ο πραγματικός διοργανωτής των μοναστικών κοινοβίων στον Άθω υπήρξε ο Όσιος Αθανάσιος.  

Δεν είμαι εγώ για θάνατο! (Αληθινή ιστορία)

Το αληθινό γεγονός πού καταγράφουμε έγινε γύρω στο 1940, πριν από την έναρξη του πολέμου. Ένας ιερεύς ο παπα-Θεόδωρος κλήθηκε για να κοινωνήσει δύο χριστιανούς ετοιμοθάνατους.

Έναν πλούσιο, σκληρό και φιλάργυρο και μια ενάρετη χήρα, πού μεγάλωσε μόνη της, με τιμιότητα και σωφροσύνη, σκληρό αγώνα και φτώχεια πολλή, εκείνα τα χρόνια, οκτώ παιδιά!

Ο παπα-Θεόδωρος πήρε μαζί τον διάκονο του, τον πατέρα Λαυρέντιο. Μπροστά ο νεωκόρος, στο πλάι ο διάκονος και ο ιερεύς με το άγιο Ποτήριο, ασκεπής και με τον Αέρα στους ώμους, (όπως εσυνηθίζετο τότε), πήγαν πρώτα στο σπίτι του πλούσιου, αλλά αυτός ούτε καν ήθελε να ακούσει για Θεία Κοινωνία. Μόνο φώναζε:

Πέφτει ο ΣΥΡΙΖΑ, λύνονται οι γλώσσες επιστημόνων, άκυρη η συμφωνία των Πρεσπών.

Πρόλογος του Γιώργου Τάτσιου και άρθρο του Πέτρου Παραρά.

Επιτέλους άρχισαν να λύνονται οι γλώσσες των επιστημόνων που μέχρι τώρα τελούσαν υπό καθεστώς κυβερνητικής τρομοκρατίας και τηρούσαν σιγή ιχθύος για την «συμπαιγνία» (συμφωνία) των Πρεσπών. 

Μέχρι πρότινος η κυβέρνηση είχε ξαμολύσει στα ΜΜΕ και σε συνέδρια ανά την Ελλάδα δικούς της διεθνολόγους, καθηγητές νομικής και άλλους επιστήμονες με σκοπό να πείσουν τους Έλληνες για τα ΑΝΎΠΑΡΚΤΑ οφέλη της συμφωνίας των Πρεσπών. 

Οι περισσότεροι από τους επιστήμονες που στρατεύτηκαν με την  κυβέρνηση έλαβαν ως αντάλλαγμα προαγωγές, επιδοτήσεις, μεταθέσεις κτλ Οσοι είχαν αντίθετη άποψη για την Συμφωνία των Πρεσπών προτίμησαν να κρατήσουν ένα χαμηλό προφίλ ώστε να μην πέσουν στη δυσμένεια της εκδικητικής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Σαν σήμερα 100 κελλιώτες μοναχοί αιχμαλώτισαν απόσπασμα βουλγαρικού στρατού που είχε εγκατασταθεί στην Ιερά Μονή Ζωγράφου (21 Ιουνίου/4 Ιουλίου 1913)

Ιερολοχίτες μοναχοί του Αγίου Όρους με χωροφύλακες.
Αναμνηστική φωτογραφία μετά την απώθηση των Βούλγαρων στρατιωτών
από τη μονή Ζωγράφου (Καρυές, 21 Ιουνίου 1913)
(Φωτογράφος: Στέφανος ιερομόναχος)

Μετά την απελευθέρωση του Αγίου Όρους, στις 2 Νοεμβρίου 1912, η πλειοψηφία των μοναχών, πλην των Ρώσων, πανηγυρίζει το τέλος της αλλόθρησκης οθωμανικής κατοχής και κυρίως για την αυτονόητη προοπτική ενσωμάτωσης του Αγίου Όρους στον Εθνικό Κορμό. 

Ωστόσο η de jure αναγνώριση της Ελληνικής κυριαρχίας στον Άθω, που αρχικά επιχειρήθηκε να αποτραπεί από άλλα ορθόδοξα κράτη, έγινε το 1919 με τη Συνθήκη του Νεϊγύ και οριστικά το 1920 με τη Συνθήκη των Σερβών.

Νέος Οσιομάρτυς Ακάκιος ο Ιβηρίτης († 4 Ιουλίου 1913)

Βρισκόταν στο μετόχι της μονής Ιβήρων, παρά το χωριό Καλύβια της περιφέρειας Μαλγάρων της Ανατολικής Θράκης, με τον οικονόμο του μετοχιού ιερομάρτυρα Ευδόκιμο Ιβηρίτη († 1913), περί του οποίου αναφέρουμε στο βιβλίο μας Οι άγιοι τον Αγίου Όρους. 

Στις 4.7.1913 οι Τούρκοι εισέβαλαν στο χωριό, το οποίο λεηλάτησαν και φόνευσαν όσους κατοίκους είχαν απομείνει. 

‘Ο μοναχός Ακάκιος μαζί με τον οικονόμο Ευδόκιμο κι έναν άλλο ιερέα, Χρήστο, ήταν κρυμμένοι στο καμπαναριό του μετοχιού, δίχως να μπορούν να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους. 

Όταν τους αντιλήφθηκαν οι Τούρκοι, προσπάθησαν να διαφύγουν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Τους συνέλαβαν και τους υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια, τραβώντας τους από τα γένεια. 

Μνήμες από τον παπα Ισαάκ τον Αθωνίτη… Ημέρα μνήμης σήμερα

Θάταν καλοκαίρι του 1983 .....

η Ελλάδα στα μεγαλεία της...η Ευρώπη, της είχε ανοίξει τις τσέπες και την προκαλούσε να ζήσει μια ζωή έκλυτη ...μια ζωή ψεύτικη όπως αποδείχθηκε στις μέρες μας!!!!

και τελικά την πλάνεψε όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και το Άγιο Όρος!!!

…ήμουν μέσα στο κελί φιλοξενούμενος του Αγίου Γέροντα παπά Ισαάκ και του νέου πολλά υποσχόμενου παπα Ευθύμιου.

Μόλις είχε τελειώσει το φαγητό στη μικρή αλλά τόσο ευλογημένη τράπεζα  και είχαμε πάει για "ησυχία" όπως έλεγε ο Γέροντας..

Ιερομόναχος Ισαάκ Σταυρονικητιανός (1937 – 3 Ιουλίου 1998)

Ο κατά κόσμον Φάρες Αττάλα γεννήθηκε στο Ναμπάυ του πολύπαθου Λιβάνου το 1937. Νέος μόνασε στην πατρίδα του. Στη συνέχεια ήλθε για σπουδές στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. 

Την περίοδο αυτή γνωρίσθηκε και συνδέθηκε πνευματικά με πατέρες του Αγίου Όρους και κυρίως με τον μακαριστό Γέροντα Παΐσιο (†1994), του οποίου στάθηκε καλός βιογράφος.

Το 1979 έλαβε το μέγα και αγγελικό σχήμα και από Φίλιππος ονομάσθηκε Ισαάκ. Το μοναχικό σχήμα του το έδωσε ο Γέροντας Παΐσιος. Διετέλεσε Πνευματικός των μαθητών της Αθωνιάδος Σχολής και πολλών ανθρώπων. 

Οι γονείς να έχουν ταπείνωση και αγάπη - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Λέει ο όσιος Πορφύριος: «Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονέων μέσα στο σπίτι, οι γονείς πρέπει να δοθούνε στην αγάπη του Θεού. 

Πρέπει να γίνουν άγιοι κοντά στα παιδιά με την πραότητά τους, την υπομονή τους, την αγάπη τους. Να βάζουνε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ενθουσιασμό κι αγάπη στα παιδιά. Και η χαρά που θα τους έλθει, η αγιοσύνη που θα τους έχει επισκεφθεί, θα εξακοντίσει στα παιδιά τη χάρι.

»Για την κακή συμπεριφορά των παιδιών φταίνε γενικά οι γονείς. Δεν τα σώζουν ούτε οι συμβουλές, ούτε η πειθαρχία, ούτε η αυστηρότητα. 

«Τέτοιο το μαντρί, τέτοιο και το τυρί»

«Πάντα χρειάζεται μισή φέτα όνειρο και λίγες θρούμπες ουτοπίες

για να βαδίζεις έστω πάνω στα κύματα».

Τάσος Κουράκης, αντιπρόεδρος της Βουλής,

βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ και ποιητής.

Νομίζω στους παραπάνω στίχους - «ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς» - συμπυκνώνεται όλη η κοσμοθεωρία του ΣΥΡΙΖΑ. 

Επιχειρώντας, με πρόδηλη, έντονη και ζωηρά την συγκίνησή μου, μια αποκρυπτογράφηση των στίχων του κ. αντιπροέδρου της Βουλής, θα αποτολμούσα να γράψω τα εξής: 

Για να σταθείς όρθιος στην πολυκύμαντη ζωή, στο πέλαγος του βίου, «πάντα χρειάζεσαι» μισή φέτα: τυρί; ψωμί με βούτυρο; χαλβά «μακεδονικό»; Δεν το διευκρινίζει ο ποιητής, αλλά εννοεί φέτα τυρί μάλλον και λίγες, ευάριθμες θρούμπες. 

ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ… Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ!!!

ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΠΑΓΙΔΑ…

Η καταχθόνια σκέψη της «Συριζαϊκής συμμορίας» φάνηκε καθαρά, αμέσως μετά τις πρόσφατες Ευρωεκλογές και Δημοτικές Εκλογές.

Όχι μόνο δεν σεβάσθηκαν την ετυμηγορία του Ελληνικού Λαού, που με την ψήφο του τους εστιγμάτισε παραδειγματικά, αλλά, χωρίς καμμιά ντροπή, επανήλθαν σε παλαιοκομμουνιστικές μεθόδους, γιά να εμποδίσουν με κάθε τρόπο τους Έλληνες ψηφοφόρους, να εκφρασθούν ελεύθερα και ανεμπόδιστα στις ερχόμενες Βουλευτικές Εκλογές…

Ενώ, δηλαδή, ο παραζαλισμένος αρχηγίσκος τους, αμέσως μετά την αποδοκιμασία και το τραγικό γι’ αυτόν εκλογικό αποτέλεσμα της 19ης Μαΐου, είπε σαφώς ότι, άμεσα θα επήγαινε στον κ.Πρόεδρο της Δημοκρατίας, γιά να επισπευσθούν το αργότερο μέχρι τις 30 Ιουνίου οι Βουλευτικές Εκλογές, εν συνεχεία και υπό την πίεση του σκληροπυρηνικού μαρξιστικού και αθεϊστικού περιβάλλοντός του, έκανε στροφή 180 μοιρών…

Πώς να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου όταν θυμώνει

Μη λες ότι αυτά και αυτά έπαθα, ότι το και το μου είπαν, γιατί εσύ είσαι που ελέγχεις τα πάντα. Ακριβώς όπως μπορείς να σβήσεις και να ανάψεις μια σπίθα, έτσι και τον θυμό μπορείς μέσα σου να τον ξανάψεις ή να τον συγκρατήσεις. 

Όταν δεις εκείνον που σε στενοχωρεί ή όταν έρθουν στον νου σου όσα σου είπε ή σου έκανε και σε στενοχώρησε, να τα ξεχάσεις όλα αυτά. Κι αν τα θυμηθείς, να τα ρίχνεις στον πειρασμό. 

Αντίθετα, ψάξε και βρες κάτι καλό που μπορεί να είπε ή να έκανε κάποτε. Και αν έχεις αυτά στο μυαλό σου, γρήγορα θα νικήσεις την εχθρότητα. 

Τις αμφιταλαντευόμενες ψυχές πρέπει με στοργή να τις παρηγορούμε (Ευεργετινός)

Η μακαρία Συγκλητική έλεγε πρέπει να επαινούμε τις ψυχές που εύκολα εξαντλούνται στον αγώνα του καλού, όπως και τις ψυχές εκείνες που εύκολα απογοητεύονται και πέφτουν σε απόγνωση.

Σ' αυτές τις ψυχές, και το παραμικρό καλό αν παρουσιάσουν, πρέπει να το μεγαλοποιούμε και να το θαυμάζουμε. Έτσι θα τις δώσουμε θάρρος. 

Αντίθετα, τα μεγάλα και σοβαρά σφάλματά τους να τα χαρακτηρίζουμε, ενώπιον τους, ως ελάχιστα και ανάξια λόγου.

Διότι ο διάβολος, που όλα τα διαστρέφει, καταφεύγει στην εξής πανουργία: Στους σπουδαίους και ασκητικούς άνδρες προσπαθεί να αποκρύψει τα αμαρτήματά τους και να τους κάνει να τα λησμονούν, για να τους εμπνεύσει την υπερηφάνεια. 

Ένα σημάδι ότι ξεκινάει η εν πνεύματι αληθινή ζωή είναι η "απογοήτευση"

Ένα σημάδι ότι ξεκινάει η εν πνεύματι αληθινή ζωή είναι η "απογοήτευση". Ναι, καλά το ακούσατε, η "απογοήτευση". 

Θα έρθει μια στιγμή στη ζωή μας, θα τα φέρει έτσι ο Θεός, που θα αισθανθούμε απόλυτη ματαίωση από όλους και όλα. 

Θα είναι μια φοβερή ψυχική και σωματική περίοδος που στον καθένα ποικίλει σε ένταση και χρόνο, ωστόσο όμως συνήθως απαραίτητη.

Η ματαίωση θα κινηθεί σε δύο επίπεδα, ένα εσωτερικό, προς τον εαυτό μας δηλαδή, κι ένα εξωτερικό, από τους άλλους. 

Άγιος Νεκτάριος: Τίποτα να μην σας απελπίζει!

Σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι νὰ γίνουμε τέλειοι καὶ ἅγιοι. Νὰ ἀναδειχθοῦμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. 

Ἂς προσέξουμε μήπως, γιὰ χάρη τῆς παρούσας ζωῆς, στερηθοῦμε τὴ μέλλουσα, μήπως, ἀπὸ τὶς βιοτικὲς φροντίδες καὶ μέριμνες, ἀμελήσουμε τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας.

Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καὶ ἡ προσευχὴ ἀπὸ μόνες τους δὲν φέρνουν τοὺς ἐπιθυμητοὺς καρπούς, γιατί αὐτὲς δὲν εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, ἀποτελοῦν τὰ μέσα γιὰ νὰ πετύχουμε τὸ σκοπό.

Επεισοδιακή ομιλία Ηλιόπουλου στα Γιαννιτσά: Ζευγάρι του έδειξε την ελληνική σημαία και η αστυνομία τους συνέλαβε!

Οι δηλώσεις που είχε κάνει ο Νάσος Ηλιόπουλος με αφορμή το Αthens Pride φαίνεται ότι ενόχλησαν ιδιαίτερα έναν άνδρα και μια εγκυμονούσα γυναίκα στα Γιαννιτσά, οι οποίοι κατά τη διάρκεια ομιλίας του υποψήφιου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ εξέφρασαν έντονα την αντίδρασή τους για όσα είχε πει.

«Η σημαία της πατρίδας μου είναι πολύχρωμη», είχε τονίσει προ ημερών ο Νάσος Ηλιόπουλος ο οποίος μετά την ήττα του στις δημοτικές εκλογές για την Αθήνα συμπεριλήφθηκε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ σε μη εκλόγιμη θέση.

Εδειξαν στον Ηλιόπουλο ελληνική σημαία.

Η CAROLA, Η ΗΡΩΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΠΟΥ ΣΩΖΕΙ ΖΩΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΟΜΒΕΣ ΤΟΥ ... ΜΠΑΜΠΑ ΤΗΣ !!!

Την αριστερή φωτογραφία την έχετε δει όλοι πάνω από 500 φορές. Είναι η ηρωίδα του ΣύριζοSorros εκείνη η αδάμαστη καπετάνισσα Carola Rackete που ....μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα....

Πάμε στην δεξιά φωτό τώρα.

Είναι μια φωτό που δεν την έχετε ξαναδεί εδώ στην Ελλάδα διότι ποιος να σας την δείξει άραγε;;

Εκεί βλέπετε πάλι την Carola Rackete λίγα χρόνια πριν με τον μπαμπά της.

Ο μπαμπάς της ηρωίδας του σύριζα, ο Ekkehart Rackete είναι ο .... ήρωας της Carola και εργάζεται στην Γερμανία. Πού;

ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ Η ΠΑΤΡΙΣ

Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου

Η παρέλαση υπερηφάνειας των ομοφυλοφίλων κατέστη πλέον θεσμός και στη χώρα μας και προσετέθη στους «θεσμούς», που διαφεντεύουν τη χώρα μας και μετά τα μνημόνια, από τα οποία οι κυβερνώντες πανηγυρίζουν ότι έχουμε απαλλαγεί! 

Η εφετινή στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιήθηκε παρουσία του πρώτου πολίτη της πόλης, όπως ήταν αναμενόμενο, και άλλων πολιτικών. Κάποιοι από τους ημίγυμνους, κατά την κλασική στο παρελθόν θεώρηση, άνδρες είχαν γραμμένο στην πλάτη τους: «Η Μακεδονία δεν είναι ελληνική είναι ομοφυλόφιλη». Μία ομάδα κρατούσε με πρόσθετη υπερηφάνεια πινακίδα μεγάλων διαστάσεων, στην οποία ήταν γραμμένο: «Στο διάολο η οικογένεια, στο διάολο η πατρίς η Ελλάδα να πεθάνει να ζήσουμε εμείς»! 

Ἅγιος Παΐσιος: Ἡ ἁμαρτία ἔγινε μόδα

– Γέροντα, εἴπατε σὲ κανέναν ὅτι θὰ γίνη πόλεμος; Ἔτσι ἀκούσαμε. Εἶναι ἀλήθεια;

– Ἐγώ δὲν λέω τίποτε καὶ ὁ κόσμος λέει ὅ,τι θέλει. Καὶ νὰ ξέρω κάτι, ποῦ νὰ τὸ πῶ;

– Τί βάρβαρο πράγμα, Γέροντα, ὁ πόλεμος!

– Ἄν οἱ ἄνθρωποι δὲν εἶχαν αὐτήν τὴν ... «εὐγένεια» τῆς ἁμαρτίας, δὲν θὰ ἔφθα­ναν σ' αὐτὸ τὸ βάρβαρο. Πιὸ βάρβαρο ἀκόμη εἶναι ἡ ἠθική καταστροφή. Δια­λύονται ψυχικά καὶ σωματικά οἱ ἄνθρωποι. 

Μοῦ ἔλεγε κάποιος: «Λένε γιὰ τὴν Ἀθήνα, «ζού­γκλα-ζούγκλα» καὶ κανεὶς δὲν φεύγει ἀπὸ 'κει! Ὅλοι «ζούγκλα» τὴν λένε καὶ ὅλοι στὴν ζούγκλα μαζεύονται». 

Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΤΗΣ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ.

Ο πάτερ Ιωάννης αγαπούσε πολύ την Μικρά Ασία. Ήταν πάντα μέσα στην καρδιά του. Και όχι μόνο την γη της Ιωνίας αλλά και του Πόντου. 

Κατάφερε τελικά πριν λίγα χρόνια να κάνει μια πανέμορφη εκδρομή στα μέρη αυτά. ΣΜΎΡΝΗ, ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΎΠΟΛΗ, ΝΊΚΑΙΑ, ΚΛΠ. 

Είχε φτάσει μέχρι τα βάθη της Ανατολίας πέρα από την Άγκυρα. Γνώρισε πόσο Αγία ήταν τα μέρη αυτά διότι ήταν γεμάτο χριστιανούς Μάρτυρες, γεμάτο εκκλησίες, γεμάτο μοναστήρια. 

Ἅγιος Παΐσιος: Ο αλκοολικός μοναχός...

Κάποτε στο Άγιον Όρος ήταν ένας μοναχός που διέμενε στις Καρυές. 

Έπινε καθημερινά και μεθούσε και γινόταν αιτία να σκανδαλίζονται οι προσκυνητές.

Κάποια στιγμή πέθανε και ανακουφισμένοι κάποιοι πιστοί πήγαν στον γέροντα Παΐσιο να του πουν με ιδιαίτερη χαρά ότι επιτέλους λύθηκε αυτό το τεράστιο πρόβλημα.

Ο γέροντας τους απάντησε ότι γνώριζε για το θάνατο του μοναχού, αφού είδε ολόκληρο τάγμα αγγέλων που ήρθαν να παραλάβουν την ψυχή του.

Οι προσκυνητές απόρησαν και διαμαρτυρήθηκαν και κάποιοι προσπαθούσαν να εξηγήσουν στον γέροντα για ποιον ακριβώς μιλούσαν, νομίζοντας ότι δεν κατάλαβε...