Για πες μου, τί κάνει το θύμα της επιθέσεως ενός κακοποιού, αν δεν
κατορθώσει να τον τρέψει σε φυγή με χτυπήματα; Καλεί σε βοήθεια. Τότε τα
όργανα της τάξεως ανταποκρίνονται στο κάλεσμά του, τρέχουν και τον
σώζουν.
Αυτό πρέπει να γίνεται και στον πόλεμο με τα πάθη. Θα θυμώνεις
εναντίον τους, αλλά και θα ζητάς τη θεία βοήθεια: «Κύριε, βοήθησέ με!
Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, σώσε με!». «Θεέ μου, άκουσέ με και στείλε
μου την βοήθειά σου! Κύριε, μην αργήσεις να με βοηθήσεις!» (Ψαλμ. 69:2).
Όταν προσφεύγεις στον Κύριο, μην κοιτάς τι γίνεται μέσα σου. Κράτα την
προσοχή σου προσηλωμένη σ’ Εκείνον και ικέτευέ Τον για βοήθεια. Με τ’
όνομά Του μαστίγωνε τον εχθρό, όπως λέει ένας άγιος (όσιος Ιωάννης ο
Σιναϊτης, Κλίμαξ , Κ΄, στ΄).
Γιατί, όπως λέει ο ψαλμωδός, «ο Κύριος
είναι κοντά σ’ όλους όσους τον επικαλούνται με ειλικρίνεια. Τα αιτήματα
των πιστών Του τα εκπληρώνει. Ακούει τη δέησή τους και τους σώζει»
(Ψαλμ. 144: 18-19). Ο Ίδιος υπόσχεται σ’ όποιον Τον επικαλείται με
ελπίδα την ώρα της ανάγκης του: