ΕΔΩ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ:
Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ, τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.
«Ἡ …ἁγνὴ περιστερὰ προσηνέχθη κατοικεῖν ἐν τῷ οἶκῳ τοῦ Θεοῦ…» (ᾠδὴ ς΄, β΄ καν. Εἰσοδ., γ΄ τροπ.)
᾿Αναστᾶσα δὲ Μαριὰμ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς εἰς πόλιν ᾿Ιούδα, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν ᾿Ελισάβετ. καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ ᾿Ελισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς· καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος ῾Αγίου ἡ ᾿Ελισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου.
Για τη συκοφαντία διαβάζουμε στα Γεροντικά και στα Συναξάρια των Αγίων τα εξής αξιοπρόσεκτα:
Στον Αββά Αντώνιο ήλθε κάποτε ένας αδελφός από κάποιο κοινόβιο, ο οποίος συκοφαντήθηκε για πορνεία. Ήλθαν και οι αδελφοί από το κοινόβιο, για να τον θεραπεύσουν και να τον πάρουν. Αντί, όμως, για αγάπη, του έκαναν έλεγχο και εκείνος προσπαθούσε να απολογηθεί λέγοντας ότι δεν έπεσε σε εκείνο το αμάρτημα. Ο Αββάς Παφνούτιος που βρισκόταν εκεί άκουγε τη συνομιλία και θλιβόταν, για τον τρόπο αντιμετωπίσεως των άλλων αδελφών. Έτσι, βρήκε την ευκαιρία και τους είπε:
Εκείνοι που λένε ή κάνουν κάτι χωρίς ταπείνωση, μοιάζουν σαν να κτίζουν μέσα στο χειμώνα ή χωρίς λάσπη. Είναι πολύ λίγοι αυτοί που βρίσκουν και μαθαίνουν την ταπείνωση με την πείρα και τη γνώση. Κι εκείνοι που επιχειρούν να την περιγράψουν με λόγια, μοιάζουν μ’ αυτούς που προσπαθούν να μετρήσουν την άβυσσο. Εγώ τώρα ο τυφλός, έχοντας σχηματίσει μία αμυδρή εικόνα γι’ αυτό το μεγάλο φως, τολμώ και λέω.
Η πραγματική ταπείνωση ούτε ταπεινολογία έχει, ούτε ταπεινοσχημία· ούτε βιάζει τον κάτοχό της να φρονεί ταπεινά ή να μέμφεται τον εαυτό του για να δείξει ταπείνωση. Κι αυτά βέβαια, σαν διάφοροι τρόποι, είναι αφορμές και σχήματα ταπεινώσεως, εντούτοις η ταπείνωση είναι χάρη και δωρεά που δίνεται άνωθεν. Όπως λένε οι Πατέρες, υπάρχουν δύο ειδών ταπεινώσεις: να θεωρεί κανείς τον εαυτό του κατώτερο όλων και να αποδίδει στο Θεό τα κατορθώματα. Το πρώτο είναι η αρχή, το δεύτερο το τέλος.
Το Μαξίμου και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδωσε την εντολή. Για την εκτέλεσή μου.
Τις ώρες που σφυροκοπούσα την εγκληματική οργάνωση με τις αποκαλύψεις για το τεράστιο εισαγγελικό σκάνδαλο στην υπόθεση της Άννας Ψυχογυιού, τις ώρες που προανήγγειλα τη δημοσιοποίηση του στοιχείου που στέλνει στο σπίτι της την προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, τις ώρες που προανήγγειλα την κατάθεση στο Α.Τ. Αγίου Στεφάνου της μήνυσης κατά του Νίκου Καπραβέλου στο Παπανικολάου για την ανθρωποκτονία της Πασχαλίνας, τις ώρες που προανήγγειλα τη δημοσιοποίηση όλων των λιστών του ΕΚΑΒ με τους εκατοντάδες εμβολιασμένους ασθενείς, τις ώρες που προανήγγειλα τις μηνύσεις κατά των υπουργών και των επιτροπών για τις εγκληματικές εισηγήσεις και αποφάσεις για την αντιμετώπιση των εμβολιασμένων προ εξαμήνου ως πλήρως εμβολιασμένους ενώ οι ίδιοι οι εγκληματίες υπουργοί και ειδικοί ξεκαθαρίζουν ότι είναι στην πράξη ανεμβολίαστοι και με τις εισηγήσεις και αποφάσεις οι ίδιοι προκαλούν έκρηξη κρουσμάτων, νοσηλειών, διασωληνώσεων και θανάτων, τις ώρες που έχει πάρει φωτιά το πρωτόκολλο του θανάτου στα κολαστήρια και ρίχνω τη βόμβα της επιβεβαίωσης από τον πρόεδρο του σωματείου των εργαζομένων του ΑΧΕΠΑ του πρωτοκόλλου με τις δολοφονικές διασωληνώσεις ασθενών με 95, 96 και 97 κορεσμό και πλήρη πνευματική διαύγεια.
Τό επαναλαμβάνω μέ σθένος. Οι απορίες μου είναι απορίες ενός αφελούς καί «επιστημονικά» πλήρως αδαούς καλοπροαίρετου ανθρώπου, ο οποίος επιζητεί διακαώς πιό εμπεριστατωμένες απαντήσεις από ανθρώπους μέ περισσότερα δράμια μυαλού ή καί έστω μέ μόνο μέ τρία δράμια, έτσι ώστε νά μπορέσω νά διώξω μερικώς ή πλήρως τήν ομίχλη πού «πνίγει καί καταδυναστεύει» τό «θολωμένο μου μυαλό» από τόν φόβο τού αναπόφευκτου από κορωνοϊό θανάτου καί τόν φόβο μου ότι βρίσκομαι σέ καθεστώς πλήρης δουλείας καί δέν τό αντιλαμβάνομαι.
Δεν εζητούσα εγώ από τον Κύριο Πνεύμα Άγιο. Δεν ήξερα πως υπάρχει
Πνεύμα Άγιο, πως έρχεται στην ψυχή και πώς ενεργεί στην ψυχή. Τώρα όμως
χαίρομαι να γράψω γι’ αυτό.
Ω Πνεύμα Άγιο, πόσο Σε αγαπά η ψυχή!
ΟΤΑΝ Η ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΠΟΥ ΕΠΙ 18 ΜΗΝΕΣ ΔΕΝ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΜΕ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΙΝΗΘΕΙ ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΩΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΟΥ ΚΑΤΑΦΕΥΓΕΙ ΣΕ ΑΝΩΝΥΜΟ ΧΑΦΙΕΔΙΣΤΙΙΚΟ EMAIL ΜΕ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΩ ΑΜΕΤΡΗΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΕΧΩ ΚΑΤΑΜΗΝΥΣΕΙ ΣΤΗ ΓΑΔΑ ΣΤΙΣ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΑΕΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΗΣΕΙ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΔΩΣΕΙ ΒΟΡΡΑ ΣΤΑ ΣΑΡΚΟΒΟΡΑ Μ.Μ.Ε. ΠΟΥ ΑΛΥΧΤΟΥΝ ΑΠΟ ΧΘΕΣ !!! ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΟΡΚΟΥΣ ΤΗΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΠΟΥ ΕΡΙΞΑΝ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΝΕ ΔΙΠΛΑ ΔΙΠΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΟΧΕΤΟ ΤΩΝ Μ.Μ.Ε. ΤΗΣ ΒΡΩΜΙΚΗΣ ΛΙΣΤΑΣ ΠΕΤΣΑ !!!
Στο δρόμο προς την κορυφή του Άθωνος πέρασε από την καλύβα του ρουμανικής καταγωγής μεγαλόσχημου μοναχού Ιακώβου. Ο Γέροντας έμενε στον τόπο αυτό ήδη σαράντα χρόνια, τα πρώτα είκοσι σε μία σπηλιά. Μετά του έκτισαν μία μικρή καλύβη.
— Οἱ τρομακτικὲς μορφὲς ποὺ παίρνει ὁ πονηρὸς καὶ παρουσιάζεται στὸν χριστιανό, ὀφείλονται πολὺ συχνὰ στὸν βίαιο τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖον ὁ πιστὸς πολεμᾶ τὰ πάθη του, ἔλεγε.
Τὸ πνεῦμα τοῦ κακοῦ δὲν ἔχει μορφή.
Οἱ ἄνθρωποι τοῦ δίνουν μορφὴ ἀνάλογα μὲ τὰ βιώματά τους, τὰ γονίδιά τους καὶ τὴν κληρονομικότητά τους.
— Καὶ ὁ Μέγας Ἀντώνιος ποὺ ἔβλεπε τέτοιες μορφές;
— Ἔ, δὲν ἦταν μέγας καὶ ἅγιος ἀπὸ τὴν ἀρχή, ἔλεγε μὲ χαμόγελο.
Ἐπικαιροποιημένα Εἰσαγωγικὰ
Δὲν χόρτασε κολακεῖες καὶ ἐγκώμια ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος, τὰ ὁποῖα θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπαγορεύσει καὶ ὄχι νὰ τὰ ἐνθαρρύνει ἢ νὰ τὰ προκαλεῖ. Εἶναι καὶ αὐτό, μεταξὺ πολλῶν ἄλλων, μία ἀπόδειξη ὅτι δὲν ἀκολουθεῖ τὸν δρόμο τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι δὲν ἤθελαν νὰ εἶναι ἀρεστοὶ στοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ στὸν Θεό, ὅπως πολὺ δυνατὰ μᾶς τὸ λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Εἰ γὰρ ἔτι ἀνθρώποις ἤρεσκον, Χριστοῦ δοῦλος οὐκ ἂν ἤμην»[1]. Ἐπιδίωξή τους ἦταν νὰ λέγουν καὶ νὰ πράττουν ὄχι τὰ εὐάρεστα ἀλλὰ τὰ θεάρεστα. Ὅσοι διὰ τῆς ἱερωσύνης ἀνέλαβαν νὰ κηρύξουν τὸ Εὐαγγέλιο ὀφείλουν νὰ συμπεριφέρονται «οὐχ ὡς ἀνθρώποις ἀρέσκοντες, ἀλλὰ τῷ Θεῷ τῷ δοκιμάζοντι τὰς καρδίας ἡμῶν», χωρὶς νὰ κολακεύουν ἢ νὰ κολακεύονται, οὔτε νὰ πλουτίζουν καὶ νὰ πλεονεκτοῦν, «οὔτε ἐν λόγῳ κολακείας, οὔτε ἐν προφάσει πλεονεξίας, οὔτε ζητοῦντες ἀπ᾽ ἀνθρώπων δόξαν»[2].
