– Γέροντα, τί εἶναι ἡ δικαιοκρισία τοῦ Θεοῦ;
– Ἡ δικαιοκρισία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ μακροθυμία, ἡ ὁποία ἔχει μέσα καὶ τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀγάπη. Ὁ Θεὸς εἶναι πολὺ δίκαιος, ἀλλὰ καὶ πολυεύσπλαχνος, καὶ ἡ εὐσπλαχνία Του νικάει τὴν δικαιοσύνη Του. Θὰ σοῦ πῶ ἕνα παράδειγμα, γιὰ νὰ καταλάβης. Ἂν κάποιος ἄνθρωπος δὲν εἶχε τὴν εὐκαιρία νὰ ἀκούση ποτὲ γιὰ τὸν Θεό, αὐτὸς δὲν θὰ κριθῆ σύμφωνα μὲ τὴν κατάσταση στὴν ὁποία βρίσκεται, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὴν κατάσταση στὴν ὁποία θὰ βρισκόταν, ἂν εἶχε γνωρίσει τὸν Θεό. Γιατὶ ἀλλιῶς δὲν θὰ ἦταν δίκαιος ὁ Θεός. Ἡ θεία δικαιοσύνη ἔχει δικούς της μαθηματικοὺς ὅρους· τὸ ἕνα κι ἕνα ἄλλοτε κάνουν δύο καὶ ἄλλοτε δύο ἑκατομμύρια.
– Γέροντα, πῶς ἐφαρμόζεται ἡ θεία δικαιοσύνη σὲ κάποιον ποὺ σφάλλει;
– Ἡ ἀνθρώπινη δικαιοσύνη λέει: Ἔσφαλες; Πρέπει νὰ τιμωρηθῆς. Ἡ θεία δικαιοσύνη λέει: Ἀναγνωρίζεις τὸ λάθος σου καὶ μετανοεῖς; Συγχωρεῖσαι. Βλέπεις, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὸν ἀνθρώπινο νόμο δικάζεται μὲ ἐπιείκεια κάποιος ποὺ κάνει ἕνα ἔγκλημα, ὅταν μετανοῆ εἰλικρινὰ καὶ πάη μόνος του καὶ τὸ ὁμολογῆ, ἐνῶ δὲν ὑπάρχει καμμία ὑποψία γιὰ τὸ πρόσωπό του. Καὶ ἂν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους δικάζεται μὲ ἐπιείκεια, πόσο μᾶλλον ἀπὸ τὸν δικαιοκρίτη καὶ πολυεύσπλαχνο Θεό!
– Ἡ δικαιοκρισία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ μακροθυμία, ἡ ὁποία ἔχει μέσα καὶ τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀγάπη. Ὁ Θεὸς εἶναι πολὺ δίκαιος, ἀλλὰ καὶ πολυεύσπλαχνος, καὶ ἡ εὐσπλαχνία Του νικάει τὴν δικαιοσύνη Του. Θὰ σοῦ πῶ ἕνα παράδειγμα, γιὰ νὰ καταλάβης. Ἂν κάποιος ἄνθρωπος δὲν εἶχε τὴν εὐκαιρία νὰ ἀκούση ποτὲ γιὰ τὸν Θεό, αὐτὸς δὲν θὰ κριθῆ σύμφωνα μὲ τὴν κατάσταση στὴν ὁποία βρίσκεται, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὴν κατάσταση στὴν ὁποία θὰ βρισκόταν, ἂν εἶχε γνωρίσει τὸν Θεό. Γιατὶ ἀλλιῶς δὲν θὰ ἦταν δίκαιος ὁ Θεός. Ἡ θεία δικαιοσύνη ἔχει δικούς της μαθηματικοὺς ὅρους· τὸ ἕνα κι ἕνα ἄλλοτε κάνουν δύο καὶ ἄλλοτε δύο ἑκατομμύρια.
– Γέροντα, πῶς ἐφαρμόζεται ἡ θεία δικαιοσύνη σὲ κάποιον ποὺ σφάλλει;
– Ἡ ἀνθρώπινη δικαιοσύνη λέει: Ἔσφαλες; Πρέπει νὰ τιμωρηθῆς. Ἡ θεία δικαιοσύνη λέει: Ἀναγνωρίζεις τὸ λάθος σου καὶ μετανοεῖς; Συγχωρεῖσαι. Βλέπεις, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὸν ἀνθρώπινο νόμο δικάζεται μὲ ἐπιείκεια κάποιος ποὺ κάνει ἕνα ἔγκλημα, ὅταν μετανοῆ εἰλικρινὰ καὶ πάη μόνος του καὶ τὸ ὁμολογῆ, ἐνῶ δὲν ὑπάρχει καμμία ὑποψία γιὰ τὸ πρόσωπό του. Καὶ ἂν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους δικάζεται μὲ ἐπιείκεια, πόσο μᾶλλον ἀπὸ τὸν δικαιοκρίτη καὶ πολυεύσπλαχνο Θεό!
