Ο Mag. Ο Gerald Hauser, ένας Αυστριακός νομοθέτης, ενημέρωσε τον Johannes Rauch, υπουργό Υγείας της χώρας, σχετικά με το ποιος είναι νομικά υπεύθυνος για τους εμβολιασμούς κατά του COVID-19. Οι ιατροί που δέχτηκαν υπάκουα τις υποσχέσεις του υπουργείου «χωρίς στοιχεία» ότι οι εμβολιασμοί ήταν ασφαλείς, τώρα θα μπορούσαν κάλλιστα να θεωρηθούν ποινικά υπεύθυνοι σε περίπτωση που συμβεί βλάβη από τον εμβολιασμό.
Ειδικότερα, οι γιατροί είναι υποχρεωμένοι να παρέχουν εκ των προτέρων τις κατάλληλες πληροφορίες σχετικά με τους πιθανούς κινδύνους και τις αρνητικές επιπτώσεις των ενέσεων, ώστε τα άτομα να μπορούν να λάβουν μια «ενημερωμένη και ελεύθερη απόφαση». Εάν δεν συμμορφωθούν, οι επαγγελματίες του ιατρικού κλάδου ενδέχεται να κινδυνέψουν με πρόστιμα έως και 14.000 ευρώ. Ο Rauch συνέχισε εξηγώντας τις συνέπειες για τους γιατρούς, επικαλούμενος πάγια νομολογία απο το Ανώτατο Δικαστήριο της Αυστρίας:
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«ΑΝΑΖΗΤΗΣΙΣ ΚΑΙ ΕΥΡΕΣΙΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 9-7-1995]
(Β319)
Ἀκούσαμε, ἀγαπητοί, τὴν ὡραία περικοπὴ τοῦ Ματθαίου σήμερα, ποὺ ἕνας ἑκατόνταρχος ζητᾷ ἀπὸ τὸν Κύριον τὴν θεραπεία τοῦ δεινῶς βασανιζομένου δούλου του. Κι αὐτὸς ὁ ἑκατόνταρχος βεβαίως δὲν ἀνῆκε εἰς τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ. Ἦταν Ρωμαῖος πολίτης, ἀξιωματοῦχος καὶ εἰδωλολάτρης. Ἡ στάση του, ὅμως, ἔναντι τοῦ Κυρίου ἦταν στάση ἀξιοθαύμαστη. Λέγει τὸ ἱερὸ κείμενο ὅτι: «Ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον».
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ[: Ρωμ. 6,18-23]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Ἐλευθερωθέντες δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῇ δικαιοσύνῃ (:Κι ἔτσι, ἀφοῦ ἐλευθερωθήκατε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, γίνατε δοῦλοι στὴν ἀρετή)» [Ρωμ. 6,18]. Ἐδῶ δείχνει δύο δωρεὲς τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, καὶ τὴν ὑποδούλωση στὴν ἀρετή, πρᾶγμα ποὺ εἶναι καλύτερο ἀπὸ κάθε ἐλευθερία. Γιατί ὁ Θεὸς ἔκανε τὸ ἴδιο, ὅπως θὰ ἔκανε κάποιος ἄν, παραλαμβάνοντας ἕνα ὀρφανὸ παιδὶ ποὺ μεταφέρθηκε ἀπὸ τοὺς βαρβάρους στὴν χώρα τους, δὲν τὸ ἐλευθέρωνε μόνο ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσία, ἀλλὰ καὶ γινόταν γι᾿ αὐτὸ πατέρας προνοητικὸς καὶ τὸ ἀνέβαζε στὴν πιὸ μεγάλη τιμή. Αὐτὸ ἀκριβῶς ἔγινε καί σε μᾶς. Γιατί ὄχι μόνον μᾶς ἐλευθέρωσε ἀπὸ τὰ παλαιὰ κακά, ἀλλὰ καὶ σὲ ἀγγελικὴ ζωή μᾶς ὁδήγησε, καὶ ἄνοιξε γιά μᾶς δρόμο ἄριστης διαγωγῆς, ἀφοῦ μᾶς παρέδωσε στὴν ἀσφάλεια τῆς ἀρετῆς, θανάτωσε τὰ παλαιὰ κακά, νέκρωσε τὸν παλαιό μας ἄνθρωπο καὶ μᾶς ὁδήγησε στὴν αἰώνια ζωή[...].
Θάνατοι από τροχαία: Δεν μπορεί να χωρέσει ανθρώπινος νους, τον φόρο αίματος που συνεχίζει να πληρώνει τούτη η χώρα στους δρόμους. Μια ανοιχτή πληγή που αντί να θεραπεύεται από κράτος και κοινωνία, συνηθίσαμε να την έχουμε αγιάτρευτη και εξοικειωθήκαμε με το θανατικό που αποψιλώνει έναν ολόκληρο πληθυσμό.
Μέσα σε λίγες ώρες χθες, τέσσερεις νέοι άνθρωποι σκοτώθηκαν επάνω στο τιμόνι. Ένας 22χρονος, δύο 25χρονοι και ένας 33χρονος σε Αθήνα, Πάτρα και Κρήτη άφησαν την τελευταία τους πνοή στον δρόμο. Κάποιοι τραγικοί γονείς θα συνοδεύσουν τα φέρετρα των παιδιών τους. Το διανοούμαστε αυτό; Νέοι σε παραγωγικότατες ηλικίες, που είχαν όνειρα και δίψα για ζωή «έφυγαν» για το τίποτα. Νέοι που θα πρόσφεραν στον τόπο, θα έκαναν οικογένειες, θα πολλαπλασίαζαν την «μαγιά» της ζωής.
Μετά την αναχώρησή μου από τον τάφο, συνειδητοποίησα ότι του είχα θέσει ωρισμένη ημερομηνία, και τοιουτοτρόπως τον έφερνα σε δύσκολη θέση· τότε είπα: «Δεν πειράζει, ας λείπουν και μερικές ημέρες». Με την πάροδο του χρόνου, ξέχασα το αίτημα που του είχα υποβάλει, ώσπου μία ημέρα ήλθε η σχετική Απόφαση. Το ημερολόγιο έγραφε 21η Φεβρουαρίου 1994, δηλαδή, ακριβώς τρεις μήνες, όπως του ζήτησα στην αρχή. Θαύμασα για το γεγονός και είπα: «Ουδέν αδύνατον για τον μακαριστό Γέροντα».
Τα σημαντικά σημεία της συνέντευξης:
▪ Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ενέπνεαν φόβο στον πληθυσμό και εναντιώθηκαν στις μεθόδους έγκαιρης θεραπείας
▪
Το Ανώτατο Δικαστήριο της Βραζιλίας έχει αντιταχθεί στα δικαιώματα της
σωματικής ακεραιότητας, της σωματικής αυτονομίας και της αυτοδιάθεσης.
(Σημείωση: Είναι επίσης συνυπεύθυνο για τους αυστηρούς κανονισμούς
εισόδου για τους τουρίστες).
Πριν κοιμηθεί, έδωσε την εξής εντολή στον οικοδεσπότη:
Αύριο χαράματα, εσύ κι εγώ έχουμε μια δουλειά.
Σε μία περίεργη «τιμητική» πολιτογράφηση-«παρασημοφόρηση» Τούρκου επιχειρηματία προχώρησε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου την ίδια στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση φυλακίζει τους υγειονομικούς που κάποτε τους χειροκροτούσε.
Συγκεκριμένα, Έλληνας υπήκοος είναι από τις 14 Ιουνίου ο 39χρονος Τούρκος Γιασάμ Αγιαβέφε, ο οποίος μεταξύ πολλών άλλων είναι και «υπήκοος»του ψευδοκράτους όπως αποκαλύπτουν το Inside Story και ο Πολίτης της Κύπρου.
Χθες όμως η κυβέρνηση δεν είχε κανένα πρόβλημα να προχωρήσει στην σύλληψη (στην αρχή ήταν προσαγωγή) 40 υγειονομικών υπαλλήλων που διαμαρτύρονταν έξω από το σπίτι του πρωθυπουργού Κ.Μητσοτάκη για την αναγκαστική αργία στην οποία έχουν τεθεί λόγω μη εμβολιασμού τους.
Ενάμιση μήνα μετά τα διθυραμβικά σχόλια των «πετσωμένων» ελληνικών μέσων ενημέρωσης για την ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Κογκρέσο όπου έκαναν ρεπορτάζ μέχρι και για το πόσες φορές χτύπησαν παλαμάκια οι γερουσιαστές, ήρθε η χθεσινή ομιλία που έκανε ο πρωθυπουργός στο Ευρωκοινοβούλιο, η οποία έφερε την απότομη προσγείωση στην ευρωπαϊκή και ελληνική πραγματικότητα.
Η υποδοχή στο Ευρωκοινοβούλιο δεν επεφύλαξε για τον πρωθυπουργό ούτε «standing ovations», ούτε γεμάτα καθίσματα, ούτε επιδοκιμαστικά νεύματα και πανηγυράκια χολιγουντιανού τύπου. Εκεί δεν υπήρξε αποθέωση του «Μωυσή» της πολιτικής, άλλα μια θάλασσα από άδεια καθίσματα και μερικά «ραπίσματα» σκληρής κριτικής για τα κακώς κείμενα της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
– Εὐλάβεια εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, ἡ συστολή, ἡ πνευματικὴ εὐαισθησία. Ὁ εὐλαβὴς μπορεῖ νὰ σφίγγεται, ἀλλὰ αὐτὸ τὸ σφίξιμο στάζει μέλι στὴν καρδιά του· δὲν τοῦ κάνει μαρτυρικὴ τὴν ζωή, ἀλλὰ τὸν εὐχαριστεῖ. Οἱ κινήσεις του εἶναι λεπτές, προσεγμένες. Αἰσθάνεται ἔντονα τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ, τῶν Ἀγγέλων, τῶν Ἁγίων.
Νιώθει δίπλα του τὸν Φύλακα Ἄγγελο νὰ τὸν παρακολουθῆ. Ἔχει συνέχεια στὸν νοῦ του ὅτι τὸ σῶμα του εἶναι Ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος[1] καὶ ζῆ ἁπλά, ἁγνὰ καὶ ἁγιασμένα. Παντοῦ συμπεριφέρεται μὲ προσοχὴ καὶ συστολὴ καὶ νιώθει ζωντανὰ ὅλα τὰ ἱερά. Προσέχει λ.χ. νὰ μὴν εἶναι πίσω ἀπὸ τὴν πλάτη του οἱ εἰκόνες.
Δὲν βάζει ἐκεῖ ποὺ κάθεται, στὸν καναπὲ ἢ στὴν καρέκλα, τὸ Εὐαγγέλιο ἢ ἕνα πνευματικὸ βιβλίο κ.λπ. Ἂν δῆ μιὰ εἰκόνα, σκιρτᾶ ἡ καρδιά του, βουρκώνουν τὰ μάτια του. Ἀλλὰ καὶ μόνον τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ νὰ δῆ κάπου γραμμένο, τὸ ἀσπάζεται καὶ αὐτὸ μὲ εὐλάβεια καὶ γλυκαίνεται ἐσωτερικὰ ἡ ψυχή του.
Ἡ ἐπὶ τοῦ Ὅρους Ὁμιλία τοῦ Κυρίου (Ματθ. κεφ. ε’- ζ’) ἀποτελεῖ ἕνα ἐξαίρετο δεῖγμα ὄχι μόνον ὀρθοδόξου θεολογίας ἀλλὰ καὶ ὀρθοδόξου παιδαγωγίας, μάλιστα δὲ καὶ κοινωνιολογίας. Περιέχει τὶς θεμελιώδεις ἀρχὲς τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἀποτελοῦν συγχρόνως καὶ τὶς βάσεις τῆς ὀρθοδόξου ζωῆς καὶ πολιτείας, ποὺ ὁ Ἴδιος ἑδραίωσε στὴν γῆ. Μεταξὺ ἄλλων ὁ Κύριος μιλάει γιὰ τὴν τελεία ἀγάπη καὶ τὴν ἀληθινὴ ἐλεημοσύνη, ὑποδεικνύει τὸν ὀρθὸ τρόπο προσευχῆς, «τὸ Πάτερ ἡμῶν», ἀναφέρει τὸν «χρυσὸ κανόνα», ποὺ διέπει τὶς σχέσεις μας μὲ τὸν συνάνθρωπο, καὶ τονίζει τὴν σημασία τῶν ἔργων γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.
