Τότε οἱ μάγοι (οἱ σημερινοὶ μέντιουμς καὶ ἀστρολόγοι) σὰν τρελοὶ καὶ μὴ ξέροντας τί νὰ κάνουν, οἱ ἀμετανόητοι ἄρχισαν νὰ κάνουν μεγαλύτερες θυσίες στὸν δαίμονα Λύσσωνα, προκειμένου νὰ ἱκανοποιήσουν τὸν ἐγωισμό τους, ἄρχισαν νὰ σφάζουν τράγους καὶ ταύρους, γεμίζοντας φιάλες ἀπὸ αἵματα καὶ ἀποφασίζοντες, νὰ ρίξουν κλῆρο σὲ ἐπιφανεῖς ἀνθρώπους τοῦ τόπου, προκειμένου νὰ κάνουν καὶ ἀνθρωποθυσία, πέφτοντας ὁ κλῆρος στὸν ἄρχοντα τοῦ τόπου Βονιφάτιο, καὶ ὅλα αὐτὰ γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν τὸν δαίμονα.
Ὁ δὲ Παγκράτιος ἐρχόμενος ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ εἰδώλου τοῦ Λύσσωνα, φόρεσε τὴν ἱερατική του στολὴ καὶ ὅλοι οἱ παρευρισκόμενοι, θαύμασαν τὸ θεῖο φῶς ποὺ ἔλουζε τὸν Ἅγιο καὶ ἔπεσαν ὅλοι στὰ γόνατα ἐκστασιασμένοι. Ὁ δὲ δαίμονας ἔπινε τὸ αἷμα τῶν θυσιασθέντων ἀπὸ τὶς φιάλες. Τότε ὁ Παγκράτιος ἐπιτίμησε τὸ δαίμονα Λύσσωνα, ποὺ εἶχε τὴ μορφὴ ὄφι λέγοντάς του: «Ὁρκίζω σε δαίμονα ἀκάθαρτε εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδας νὰ φύγεις ἀπὸ τοῦτον τὸν τόπο καὶ νὰ βυθισθεῖς μὲ τὸν Φάλκωνα στὴ θάλασσα».
Ἀμέσως ὁ δαίμονας, ἔκανε ἕναν μεγάλο κρότο καὶ ὅλοι τρόμαξαν. Ἔπειτα ξεριζώθηκε τὸ φοβερό του εἴδωλο καὶ ἔπεσε στὴ θάλασσα. Ὁ ὄφις Λύσσωνας μὲ τὸν ὁποῖο εἶχε ὁμοιωθεῖ ὁ δαίμονας, ἔσκασε καὶ ἄνοιξε κατὰ μῆκος ἡ κοιλιά του. Ὅσοι παρευρίσκονταν ἐκεῖ, ἔσυραν τὸν δαίμονα ὡς τὴ θάλασσα κρατώντας ἕνα κομμάτι ἀπὸ τὴ ράχη του σὲ ἀνάμνηση τοῦ θαύματος. Μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ προσῆλθε στὸν Ἅγιο μία μάγισσα ἱέρεια τῆς Ἥρας μὲ δόλο δῆθεν νὰ βαπτισθεῖ, προκειμένου ὁ Ἅγιος νὰ τὴν θεραπεύσει ἀπὸ τὴ λέπρα ποὺ τὴν βασάνιζε.
Ὁ Παγκράτιος κατάλαβε τὴν πονηρία της, ὡστόσο ὅμως σημείωσε στὸ μέτωπό της τὸν Τίμιο Σταυρὸ καὶ ἀμέσως ἡ λέπρα ποὺ εἶχε στὸ σῶμα της ἔπεσε στὸ ἔδαφος. Ἐκείνη ἀντὶ νὰ εὐχαριστήσει, ἄρχισε νὰ λέει βλάσφημα λόγια καὶ ὕβρεις. Τότε καὶ ὁ Παγκράτιος μὴ ἀντέχοντας τῆς ἀποκρίθηκε «Ἐπειδὴ τόλμησες γύναι νὰ ἐνοχλήσεις τὸν Κύριο ποὺ σὲ θεράπευσε καὶ σοῦ ἔδωσε τὴν ὑγεία αὐτὸς δύναται καὶ πάλι νὰ ἐπιστρέψει καὶ πάλι πάνω σου τὴν λέπρα».
Σκύβοντας ὁ Ἅγιος, πῆρε μὲ τὴ χούφτα του σάπια σάρκα της ποὺ ἔπεσε στὸ χῶμα καὶ τὴν ἔριξε πάνω της καὶ ἐκείνη ἀμέσως τότε φλογίσθηκε ὅπως καὶ πρίν. Αὐτὸ στάθηκε αἰτία νὰ καταλάβει πλέον ἡ μάγισσα τὸ λάθος της καὶ μετανοημένη, δέχθηκε ὀχτὼ ἡμέρες κατήχηση καὶ στὴ συνέχεια βαπτίσθηκε, πετώντας καὶ καίγοντας τὰ μαγικά της.
Ἕνα ἀκόμη περιστατικὸ ἔχει ὡς ἑξῆς: Ὅταν χρειάσθηκε ὁ Πολιτάρχης Βονιφάτιος νὰ ἀφήσει γιὰ λίγες ἡμέρες τὸν Ἐπίτροπο Ἔλιδο στὴ θέση του, ὁ Ἔλιδος θέλησε νὰ ἐκβιάσει τὴν ἀδελφὴ τῆς διακόνισσας Βενέδικτας νὰ γίνει μία ἀπὸ τὶς γυναῖκες παλλακίδες τοῦ παλατιοῦ. Αὐτὲς οἱ δυὸ ἀδελφὲς ζοῦσαν σὲ μοναστήρι, ποὺ ἵδρυσε ὁ ἴδιος ὁ Παγκράτιος καὶ μάλιστα ὁ Ἅγιος τὶς βάφτισε χριστιανές. Ὁ Ἔλιδος ἐπειδὴ εἶδε ὅτι ἀποτύγχαναν οἱ προσπάθειές του, νὰ πείσει τὴν ἀδελφὴ τῆς διακόνισσας Βενέδικτας κατέφυγε στοὺς Μοντανιστές, μιὰ αἵρεση τῆς ἐποχῆς μὲ μαγικὰ νὰ κερδίσει τὸ σκοπό του.
Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς τοῦ ἔδωσε ἕνα βιβλίο μαντείας, μὲ τὸ ὁποῖο ἐπικαλέσθηκε τοὺς δαίμονες καὶ συνάχθηκαν ἀναρίθμητοι μαῦροι σὰν Αἰθίοπες, κρατοῦντες βέλη καὶ τόξα καὶ τοὺς ἔστειλε στὶς δυὸ ἁγίες αὐτὲς ἀδερφές. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ὅμως δὲν ἐπέτρεψε διόλου νὰ τὶς ἐνοχλήσουν καὶ ὅταν ἐπέστρεψαν ντροπιασμένοι στὸν Ἔλιδο, ὁμολόγησαν οἱ ψεῦτες πρὸς δόξαν Θεοῦ τὴν ἀλήθεια λέγοντας: «Εἴδαμε μέγα βοηθό, στὶς γυναῖκες ἐκεῖνες καὶ δὲν μπορούσαμε νὰ ὑποφέρουμε αὐτὴ τὴ θέα καὶ φύγαμε ἄπρακτοι· ἐσὺ κάνε ὅ,τι θέλεις γιατὶ ἐμεῖς ἀναχωροῦμε ἀπὸ αὐτὸν τὸν τόπο ὅπως ὁ Φάλκωνας, ὁ Λύσσωνας καὶ ὁ Δίας ὑπὸ θείας δύναμης διωκόμενοι».
Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ ὁ Ἔλιδος, ἀφοῦ βασάνισε τὶς ἀδελφὲς τὶς ἀποκεφάλισε. Οἱ δὲ Μοντανιστὲς συναθροίσθηκαν ἐνάντια στὸν Παγκράτιο. Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ γεγονότα φοβηθέντες, ἔσπευσαν νὰ φύγουν ἀπὸ τὴ θάλασσα, ὅπου σηκώθηκε φοβερὸς ἄνεμος καὶ πνίγηκαν. Ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς μόνο ὁ μάγος μοντανιστὴς ποὺ ἔδωσε τὸ μαγικὸ βιβλίο τῆς μαντείας, πίστεψε στὸν Χριστὸ καὶ βαπτίσθηκε χριστιανός. Αὐτὸς δέ, ἔγραψε καὶ τὸ βίο καὶ τοὺς ἄθλους τῶν Ἁγίων ποὺ γνωρίζουμε ὡς σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου