«...ὅταν ποιῇς ἄριστον ἢ δεῖπνον, μὴ φώνει τοὺς φίλους σου μηδὲ τοὺς ἀδελφούς σου μηδὲ τοὺς συγγενεῖς σου μηδὲ γείτονας πλουσίους, μήποτε καὶ αὐτοὶ σὲ ἀντικαλέσωσι, καὶ γενήσεταί σοι ἀνταπόδομα. ἀλλ᾿ ὅταν ποιῇς δοχήν, κάλει πτωχούς, ἀναπήρους, χωλούς, τυφλούς, καὶ μακάριος ἔσῃ, ὅτι οὐκ ἔχουσιν ἀνταποδοῦναὶ σοι· ἀνταποδοθήσεται γὰρ σοι ἐν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων».
«...ἔξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ρύμας τῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλοὺς εἰσάγαγε ὧδε». ( Λουκ, ΙΔ, 12-14,21)
Ἔρχονται οἱ Ἅγιες μέρες τοῦ δωδεκαημέρου. Ὁ καθένας διαφορετικὰ συναισθάνεται τὴ σπουδαιότητα αὐτῶν τῶν ἡμερῶν. Κάποιοι κάνουν πλάνα καὶ σχέδια γιὰ ρεβεγιὸν καὶ καλεσμένους... ἀνταποδοτικά, συμφεροντολογικά, μὲ τὸ βλέμμα στὸ μέλλον, μὲ προοπτική, μὲ μιά, ἔστω καὶ λανθάνουσα, ὑστεροβουλία. Ὑπάρχουν ὅμως καὶ μερικοί, ἔστω καὶ ἐλάχιστοι, ποὺ ὅλη τους τὴ ζωὴ τὴν περνοῦν ἀνάμεσα στὰ Θεϊκὰ λόγια τοῦ Εὐαγγελίου. Τὰ Χριστουγεννιάτικα... πλάνα γιὰ ἐκείνους, ἀρχινᾶνε τὴν Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Προπατόρων, μὲ τὴν παραβολὴ τοῦ μεγάλου Δείπνου.