γράφει η Φανούλα Αργυρού*
Σήμερα, και μετά τα αποτελέσματα της Αστυνομικής Αναθεώρησης από την Μητροπολιτική Αστυνομία (2022-2023) για την ανεπαρκή έρευνά τους το 1968 για τα αίτια της καταστροφής του Κομήτη των Βρετανικών Ευρωπαϊκών Αερογραμμών πτήσης CY 284 12.10.1967, για τα οποία έγραψα στην «Ελευθερία» 26.10.2023 και στην «Σημερινή» 29.10.23, είναι ανάγκη πλέον, να καταγραφεί και το ιστορικό ως προς το πώς ξεκίνησε αυτή η έρευνα και από ποιους. Για την ιστορική αλήθεια και όχι μόνο…
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 6η Νοεμβρίου 2023
ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ
Σε προηγούμενη ανακοίνωσή μας με τίτλο: «Η Ορθόδοξη και η κακόδοξη αντίληψη περί της αγιότητος», (23-10-2023), παραθέσαμε συνοπτικά την Ορθόδοξη διδασκαλία περί της αγιότητος και παρουσιάσαμε τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την αγιοκατάταξη πιστών με βάση τη διδασκαλία μεγάλων και κορυφαίων Ορθοδόξων θεολόγων της Εκκλησίας μας. Αφορμή πήραμε από την πρόσφατη «αγιοκατάταξη» της μακαριστής μοναχής Γαρβριηλίας, η οποία προκάλεσε πολλές και δικαιολογημένες αντιδράσεις και επιφυλάξεις από πολλά πιστά μέλη της τοπικής μας Εκκλησίας. Αυτό ήταν φυσικό και επόμενο, διότι κατά την ταπεινή μας γνώμη υπάρχει πληθώρα στοιχείων, που μαρτυρούν, ότι η μακαριστή ήταν ένα πρόσωπο διαβρωμένο από οικουμενιστικές θέσεις. Η μοναδική πηγή που έχουμε, (μέχρι στιγμής τουλάχιστον), για τον βίο, τη διδασκαλία και το έργο της μακαριστής είναι το γνωστό βιβλίο με τίτλο: «Η Ασκητική της αγάπης», με συγγραφέα την υποτακτική της μακαριστής, ονόματι και αυτή Γαβριηλία, εκπεσούσα μοναχή και αποστατήσασα της πίστεως. Πρόκειται για ένα βιβλίο, στο οποίο προβάλλεται κατά κόρον η οικουμενιστική ιδεολογία, όπως αποδείξαμε σε παλαιότερη ανακοίνωσή μας με τίτλο: «“Ασκητική της αγάπης, ή άσκηση θρησκευτικού συγκρητισμού;», (18.10.20218).
Ἀγαπητός ἀδελφός μᾶς ἀπέστειλε ἀποσπάσματα ἀπό δύο πρόσφατες ὁμιλίες τοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη (στό ἑξῆς: π. Β.). Μέ ἔκπληξιν, ἀλλά καί βαθύτατη θλίψιν, ἀκούσαμε τόν π. Β. νά ἀναμασᾶ ὅσα πεπλανημένα, ἀλλά καί ψευδῆ καί ἀνυπόστατα, ἤδη ἀπό τοῦ 1986 καί κατά διαστήματα ἔχει γράψει, μέ διάφορες παραλλαγές καί ἀντιφάσεις, σχετικῶς μέ τό 666, τίς ταυτότητες, τό χάραγμα, τόν Ἅγιο Παΐσιο, τήν θέσιν τῆς Ἐκκλησίας, κ.λπ., καί διά τά ὁποῖα ἔχει δεχθεῖ πληθώρα ἀναιρέσεων. Τό φαιδρόν δέ -ἤ μᾶλλον ἀξιοθρήνητον- εἶναι ὅτι ἔχει τό κουράγιο νά καυχᾶται ἀνερυθρίαστα ὅτι οὐδείς ἐτόλμησε νά ἀναιρέσει τίς «θεολογικές» του θέσεις! Κατόπιν παροτρύνσεως ἀδελφῶν καί διά νά μήν μένη τό ψεῦδος καί ἡ πλάνη ἀναπάντητη καί ἐπηρεάζει τούς ἁπλοϊκούς, ἀλλά καί τούς ἀγνοοῦντας τήν προϊστορίαν τῆς ὑποθέσεως, θεωρήσαμε χρέος μας νά ἀναφερθοῦμε δι’ ὀλίγων στήν προϊστορίαν αὐτήν, καί, ἐν συνεχείᾳ, νά ἀνασκευάσωμε μερικά ἀπό τά ἀναρίθμητα μαργαριτάρια ἐκ τῶν δύο προσφάτων ὁμιλιῶν του. Ἐφ’ ὅσον δέ ὁ π. Β. ἐπιμένει εἰλικρινῶς νά ἐπιθυμῆ ἐκτενεστέραν ἀπάντησιν, εἴμεθα πρόθυμοι χάριν τῆς ἀληθείας –παρά τήν ἔλλειψιν τοῦ ἀπαιτουμένου χρόνου πού ἀντιμετωπίζομε- νά τοῦ ἀπαντήσωμε ἀναλυτικώτερον.
Ας μην μπερδευόμαστε. Μόνον καρδιές που δεν αγαπούν, αλλά σκέπτονται τον εαυτό τους, ζητούν να δουν τον Θεόν, να επιβεβαιώσουν την παρουσία Του. Η επιβεβαίωσις όμως της παρουσίας του Θεού έγινε με τον θάνατο και την ανάστασι του Χριστού, με το σημείο του Ιωνά. Πίστευσε λοιπόν και συ στον θάνατο του εγώ σου, για να ζήσης την ανάστασι.
Ο θάνατός σου θα σου δώση την απόδειξι της παρουσίας του Θεού, την δυνατότητα να βλέπης τον Θεόν.
Στενή και «δύσκολη» σχέση.
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει ανακοίνωση του πρόσφατου ετησίου συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Ιατρικής Ογκολογίας, (European Society for Medical Oncology, ESMO), που αφορά τη σχέση κατάχρησης αλκοόλ και εμφάνισης καρκίνου. Η ανακοίνωση αυτή δημιουργεί την ανάγκη να υπάρξει ευαισθητοποίηση για την άμεση σχέση μεταξύ κατανάλωσης αλκοόλ και κινδύνου καρκίνου του πεπτικού και του μαστού.
«Σκοτώνουν τα παιδιά μας» 
ΚΥΡΙΑΚΗ E΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 16,19-31]
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ
«Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς(:Υπήρχε κάποιος πλούσιος άνθρωπος, ο οποίος φορούσε βασιλικά ενδύματα. Απέξω φορούσε ένα μάλλινο κόκκινο και πανάκριβο ρούχο και από μέσα φορούσε λευκό χιτώνα πολυτελή από λεπτό αιγυπτιακό λινάρι. Και διασκέδαζε σε πλούσια συμπόσια κάθε μέρα με μεγαλοπρέπεια)» [Λουκ. 16,19].
Θα ρωτούσε ίσως κάποιος : «Άραγε, σύμφωνα με την ευαγγελική ιστορία, η οποία λέγει ότι ο φτωχός πήγε στον τόπο της ανάπαυσης, ενώ ο πλούσιος στην κόλαση, έχουν ήδη γίνει αυτά, και κληρώθηκε ανταπόδοση αντάξια στον καθένα, ή με αυτά που λέγει ο Κύριος παριστάνει την εικόνα της μελλοντικής κρίσεως; Αλλά βέβαια», θα συνέχιζε τον συλλογισμό του, «επειδή αναφέρει τον Λάζαρο, πραγματικά έγινε και πραγματοποιήθηκε. Και γιατί δεν είπε ‘’κάποιος φτωχός άνθρωπος’’, αλλά είπε ‘’Λάζαρος’’; Μήπως για να δείξει με την ονομασία ότι αυτά έγιναν πραγματικά και αληθινά και δεν είναι παραβολή;».
Τὸ γεγονός, πάντως, ὅτι εἰδικὰ ὁ Λουκᾶς ἀναφέρει αὐτὴν τὴν παραβολὴ ἔχει νὰ κάνῃ καὶ μὲ τὴν κοινωνικὴ διάσταση τοῦ Εὐαγγελίου του, ὅπως καὶ ἄλλοτε ἔχομε ἀναφέρει. Ὁ Λουκᾶς, καὶ λόγῳ τῆς ἰδιότητός του ὡς ἰατροῦ, ἐνδιαφέρεται ἰδιαιτέρως γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ προβλήματα ποὺ προξενοῦνται στὴν κοινωνία ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη ἐκμετάλλευση καὶ ἀδιαφορία, τὴν ἐγωπάθεια, τὴν ὑλόφρονα συμπεριφορά﮲ γι’ αὐτὸ ἐκεῖνος μόνον ἀναφέρει τὶς παραβολὲς τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου, τοῦ Ζακχαίου, τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ φτωχοῦ Λαζάρου, τοῦ Ἀσώτου, κ. ἄ.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ[: Λουκά, 16, 19-31]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«ΠΗΓΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 2-11-1997]
[Β364]
Όλοι γνωρίζομε, αγαπητοί μου, την θαυμασία παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου. Κάθε της φράση, κάθε της λέξη, είναι και μία θεολογική αποκάλυψις. Και είναι αποκάλυψη, γιατί Αυτός ο Κύριος την εδίδαξε. Μέσα σε όσα ειπώθηκαν, διαλογικά, ανάμεσα στον πλούσιον και τον Αβραάμ, είναι και τούτα τα λόγια. Σας διαβάζω: «Ἐρωτῶ οὖν σε, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου· ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς· ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου. Λέγει αὐτῷ ᾿Αβραάμ· ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. Ὁ δὲ εἶπεν· οὐχί, πάτερ ᾿Αβραάμ, ἀλλ᾿ ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτούς, μετανοήσουσιν. Εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ, πεισθήσονται».
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ[: Λουκά, 16, 19-31]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
« Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ. ΔΥΟ ΨΥΧΟΓΡΑΦΙΕΣ»
(Έκδοσις Β΄)
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 4-11-1995]
[Β323]
Η παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου, αγαπητοί μου, που ακούσαμε στη σημερινήν ευαγγελική περικοπή, είναι μία κατασκευασμένη ιστορία, που ο Κύριος ήθελε να δώσει μία απάντηση εις τους Φαρισαίους.
Σημειώνει ο ευαγγελιστής Λουκάς: «Ἤκουον δὲ ταῦτα πάντα καὶ οἱ Φαρισαῖοι φιλάργυροι ὑπάρχοντες, καὶ ἐξεμυκτήριζον αὐτόν». Κάθε κήρυγμα του Κυρίου, προπαντός περί πτωχείας, περί εκουσίου πτωχείας, όταν οι Φαρισαίοι άκουγαν αυτά, φιλάργυροι υπάρχοντες, ήσαν φιλοχρήματοι και φιλάργυροι άνθρωποι, τον εξεμυκτήριζον, τον κορόιδευαν τον Ιησούν. «Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ὑμεῖς ἐστε οἱ δικαιοῦντες ἑαυτοὺς ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, ὁ δὲ Θεὸς γινώσκει τὰς καρδίας ὑμῶν· ὅτι τὸ ἐν ἀνθρώποις ὑψηλὸν, βδέλυγμα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ». «Σεις», λέει, «είσαστε εκείνοι οι οποίοι δικαιώνετε τους εαυτούς σας μπροστά στους ανθρώπους και δείχνετε ότι έχετε αγιότητα. Όμως ο Θεός γνωρίζει τις καρδιές σας, και εκείνο που είναι εις τους ανθρώπους υψηλόν, -δηλαδή υπερηφάνεια-, αυτό στον Θεό μπροστά είναι βδέλυγμα, είναι σίχαμα».
Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης, Καθηγητής Ποινικού Δικαίου – Δικηγόρος Αθηνών
«Η Ελλάδα κινδυνεύει από μια ιδιαίτερη ασθένεια που ονομάζεται αδιαφορία.
Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ κινδυνεύει ο ελληνισμός και η ορθοδοξία.
Δεν κινδυνεύει από τους κυβερνώντες, αλλά από την δική μας αδιαφορία.
Ο σημερινός γονέας πρέπει να μεταδώσει στα παιδιά του αυτό που σημαίνει Έλληνας, αυτό που σημαίνει Ορθοδοξία, αυτό που σημαίνει πατρίδα.
…..Όταν ήμουν μικρό παιδάκι και η γιαγιά σου έκανε τακτικά Αγιασμό στο πατρικό σπίτι μας μου συνέβαινε κάθε φορά που παρευρισκόμουν εκεί να μην μπορώ να συγκρατήσω τα γέλια μου. Ο Ιερέας που ήταν ασκητικό-καλόγερος με έβλεπε αλλά δεν μου έδινε σημασία, μία φορά όμως στο τέλος ενός Αγιασμού με πλησίασε και μου είπε “Γιαννάκη σήμερα θα βγάλουμε αυτόν τον βρώμικο που έχεις μέσα σου”.
Δυσανασχέτησα που με καθυστερούσε ο Παπά-Γιώργης από το παιχνίδι, αλλά κάθισα και αυτός μου διάβαζε κάτω από το πετραχήλι του κάτι λόγια που πρώτη φορά τα άκουγα. Στο τέλος μου έριξε ΑΓΙΑΣΜΟ και μου έδωσε να ασπασθώ τον ΣΤΑΥΡΟ. Από εκείνη την στιγμή σαν να έφυγε ένα βάρος από επάνω μου. Μετά κάθε φορά που κάναμε αγιασμό τον παρακολουθούσα κατανυκτικά και μάλιστα σιγόψελνα. Πέρασαν τα χρόνια και αυτή η αλλαγή είχε αποτυπωθεί στο μυαλό μου διότι αισθανόμουν την ευλάβεια σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής.
