Πώς κατάντησε απόψε αυτή η ήσυχη επαρχιακή πόλη; Θαρρείς καί δέν τήν κατοικούν άνθρωποι αλλά ανθρωπόμορφα τέρατα πού άλλος μέ κεφάλι γαϊδάρου, άλλος λιονταριού, άλλος πιθήκου τρέχουν νά προλάβουν νά γλεντήσουν, νά μεθύσουν, νά άμαρτήσουν όσο γίνεται περισσότερο.
Η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού θα είναι το συγκλονιστικό επιστέγασμα της ιστορίας του κόσμου, η τελική αποκατάσταση της όλης δημιουργίας του Θεού, η οποία μέχρι τη στιγμή εκείνη θα συστενάζει και θα συνωδίνει με τον εκπεσόντα στην αμαρτία άνθρωπο. Τα πρωτόγνωρα γεγονότα θα συγκλονίσουν τη σύμπασα κτίση, φυσική και πνευματική, ανθρώπους και αγγέλους. Ακόμα «και αι δυνάμεις των ουρανών (οι αγγελικές τάξεις) σαλευθήσονται». Τα γεγονότα αυτά θα είναι η ανάσταση των νεκρών, η ανακαίνιση του σύμπαντος, η θριαμβευτική παρουσία του Χριστού και η τελική κρίση των ανθρώπων (Κυριακή της Απόκρεω).
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ
Ὑπομνηματισμὸς στὸ ἐδάφιο Ματθ. 25,31
«Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ (:ὅταν λοιπὸν ἔλθει ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὴ δόξα Του καὶ μαζὶ Του ὅλοι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι, τότε θὰ καθίσει σὲ θρόνο ἔνδοξο καὶ λαμπρό)» [Ματθ. 25,31].
Πῶς ὅμως θὰ ἔρθει, πῶς θὰ ἐμφανιστεῖ; Ὅπως δήλωσε ὁ ἴδιος ἀλλοῦ, λέγοντας: «Καὶ τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς (:Καὶ θὰ δοῦν τὸν υἱὸ τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἔρχεται καθισμένος στὰ σύννεφα τοῦ οὐρανοῦ μὲ δύναμη καὶ συνοδεία ἀγγέλων καὶ μὲ δόξα πολλή)» [Ματθ. 24,30]. Θὰ ἔρθει δηλαδή, ὄχι πιὰ μὲ ταπεινὴ ὄψη, οὔτε μὲ τὴ μικροπρέπεια τὴ δική μας, ἀλλὰ μὲ δόξα καὶ δύναμη θεϊκή. Θὰ ἀκούσεις καὶ στὰ δύο οὐσιαστικὰ τὸ ἐπίθετο «πολλή»· διότι μὲ δύναμη πολλὴ καὶ μὲ δόξα πολλὴ θὰ κάνει τὴ δεύτερη θεϊκὴ παρουσία Του, γιατί τὴν προηγούμενη τὴν ἔκανε μὲ ἀδύναμη καὶ περιφρονημένη ὄψη, ὅση δηλαδὴ ἦταν σὲ θέση νὰ δοῦν οἱ πολλοί. Γιατί ὅμως ἐπάνω σε σύννεφο; Ἐπειδὴ ἔτσι ἐμφανίζεται πάντοτε ὁ Θεός: «Νέφη καὶ γνόφος κύκλῳ αὐτοῦ (:Ἀπρόσιτη καὶ ἀκατάληπτη εἶναι ἡ τελειότητά Του, σὰν μιὰ νεφέλη καὶ γνόφος νὰ ἁπλώνεται γύρω Του)» [Ψαλμ. 96,2] καὶ «Ἰδοὺ Κύριος κάθηται ἐπὶ νεφέλης κούφης (:Ἰδού,ὁ Κύριος κάθεται ἐπάνω σε ἐλαφριὰ ταχυκίνητη νεφέλη)» [Ἠσ. 19,1].
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ[:Ματθ. 25,31-46]
Ρίζα κάθε καλοῦ ἔργου εἶναι ἡ ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως. Ἡ προσδοκία τῆς ἀνταποδόσεως παρακινεῖ τὴν ψυχὴ στὴν ἀγαθοεργία. Ὁ ἐργάτης ποὺ ἐλπίζει στὸν μισθὸ τῶν κόπων του, εἶναι πρόθυμος νὰ ὑπομείνει κάθε δυσκολία, ἐνῶ ὅσοι κοπιάζουν χωρὶς τὴν ἐλπίδα τῆς ἀμοιβῆς, γρήγορα ἐγκαταλείπουν τὸ ἔργο τους. Ὁ στρατιώτης ποὺ προσδοκᾷ νὰ βραβευθεῖ, εἶναι ἑτοιμοπόλεμος. Κανεὶς ὅμως δὲν προθυμοποιεῖται νὰ διακινδυνεύσει γιὰ χάρη ἀσύνετου βασιλιᾶ, ποὺ δὲν ἐπιβραβεύει τὰ κατορθώματα τῶν στρατιωτῶν του.
Μὲ παρόμοιο τρόπο καὶ κάθε ψυχή, ὅταν πιστεύει στὴν ἀνάσταση καὶ στὴ μέλλουσα ἀνταπόδοση, φροντίζει γιὰ τὸν ἑαυτό της. Ἐνῶ ὅταν δὲν πιστεύει στὴν ἀνάσταση καὶ στὴ μέλλουσα κρίση, παραδίνεται στὴν ἁμαρτία καὶ στὴν καταστροφή. Ὅποιος πιστεύει ὅτι τὸ σῶμα του θὰ ἀναστηθεῖ, δὲν τὸ μολύνει μὲ ἀσέλγειες. Ἐνῶ ὅποιος δὲν πιστεύει στὴν ἀνάσταση, παραδίνεται στὴν ἁμαρτία καὶ κακομεταχειρίζεται σὰν ξένο τὸ σῶμα του. Εἶναι λοιπὸν πολὺ σπουδαῖο παράγγελμα καὶ τρισμέγιστη διδασκαλία καὶ δόγμα τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας μας, ἡ πίστη στὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Εἶναι βασικὴ διδασκαλία τῆς Ὀρθοδοξίας μας. Καὶ ἐνῶ ἀπὸ πολλοὺς ἀμφισβητεῖται, ἀπὸ τὴν ἀλήθεια ἐπιβεβαιώνεται. Οἱ εἰδωλολάτρες ἀμφισβητοῦν, οἱ Σαμαρεῖτες ἀπιστοῦν, οἱ αἱρετικοὶ διαστρεβλώνουν τὸ δόγμα αὐτό. Πολλὲς οἱ ἀντιρρήσεις. Μία ὅμως εἶναι ἡ ἀλήθεια.
Μελέτη ΙΑ΄: Περί της μελλούσης Κρίσεως
Η μέλλουσα κρίση πρόκειται να είναι μεγάλη:
α) για τα πρόσωπα, που πρόκειται να συγκεντρωθούν εκεί
β) για τα πράγματα, που πρόκειται εκεί να εξεταστούν
γ) για εκείνα, που θα αποφασιστούν.
Α΄
Σκέψου, αγαπητέ, ότι μετά την συντέλεια του παρόντος κόσμου, πρόκειται να γίνει η τελευταία ημέρα της καθολικής και γενικής Κρίσεως, η οποία καλείται πολλές φορές από τις θείες Γραφές μεγάλη[Έτσι την ονομάζει ο προφήτης Ιωήλ: «Διότι μεγάλη ἡ ἡμέρα Κυρίου, ἐπιφανὴς σφόδρα, καὶ τίς ἔσται ἱκανὸς αὐτῇ;(:Διότι μεγάλη είναι η ημέρα του Κυρίου, ένδοξη και φοβερή πολύ, και ποιος θα είναι ικανός να αντισταθεί σε αυτήν;)»(Ιωήλ 2,11) και πάλι: «Ὁ ἥλιος μεταστραφήσεται εἰς σκότος καὶ ἡ σελήνη εἰς αἷμαπρὶν ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν Κυρίου τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανῆ(:Ο ήλιος θα μεταστραφεί σε σκοτάδι και η σελήνη θα πάρει το χρώμα του αίματος, προτού να έλθει η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και περίβλεπτος, κατά την οποία ο Κύριος θα έλθει ενδόξως για να κρίνει τον κόσμο)»[Ιωήλ 3,4], έτσι ο Σοφονίας: «Ὅτι ἐγγὺς ἡμέρα Κυρίου ἡ μεγάλη, ἐγγὺς καὶ ταχεῖα σφόδρα(:Φοβηθείτε τον Κύριο, διότι η ημέρα της τιμωρίας η μεγάλη έχει πλησιάσει. Πλησιάζει και έρχεται με μεγάλη ταχύτητα)»[Σοφον.1,14], έτσι ο Μαλαχίας: «Πρὶν ἢ ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν Κυρίου τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανῆ(:προτού να έλθει η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και ένδοξη και φοβερή)» [ Μαλαχ. 4,4]], Και θα είναι εξαιρετικά μεγάλη για τρεις λόγους: α) για τα πρόσωπα, που πρόκειται να συγκεντρωθούν εκεί β) για τα πράγματα, που πρόκειται εκεί να εξεταστούν και γ) για εκείνα, που θα αποφασιστούν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Αγαπητοί μου αδελφοί, ακούστε για τη δεύτερη και φοβερή παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Έφερα στο νου μου την ώρα εκείνη και, καθώς αναλογίστηκα όσα πρόκειται τότε να συμβούν, κατατρόμαξα. Ποιος μπορεί να τα διηγηθεί; Ποια γλώσσα μπορεί να τα περιγράψει; Ποια αυτιά μπορούν να τα ακούσουν;
Τότε ο Βασιλιάς της οικουμένης θα σηκωθεί από τον θρόνο της δόξας Του και θα έρθει για να κρίνει όλους τους κατοίκους της γης, αμείβοντας με αιώνια μακαριότητα τους άξιους και τιμωρώντας με αιώνια κόλαση τους αμαρτωλούς! Όταν τα φέρνω αυτά στο νου μου, τρόμος με κυριεύει. Παραλύω ολόκληρος. Τα μάτια μου δακρύζουν. Η φωνή μου κόβεται. Τα χείλη μου παγώνουν. Η γλώσσα μου τρέμει. Οι λογισμοί μου σταματούν. Αν και ο φόβος με πιέζει να σωπάσω, αναγκάζομαι να μιλήσω για χάρη της δικής σας ωφέλειας.
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
«Ὅταν λοιπὸν ἔλθει ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μὲ ὅλη τὴ δόξα τοῦ Πατρός Του καὶ ὅλοι οἱ ἄγγελοι μαζί Του, τότε θὰ καθίσει στὸν θρόνο τῆς δόξας Του καὶ θὰ χωρίσει τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ ἐρίφια καὶ τοὺς μὲν πρώτους θὰ τοὺς ἐπιδοκιμάσει, διότι ὅταν πεινοῦσε τὸν ἔθρεψαν, ὅταν διψοῦσε τὸν πότισαν, ὅταν ἦταν ξένος τὸν περιμάζεψαν, ὅταν ἦταν γυμνὸς τὸν ἔντυσαν, ὅταν ἦταν ἀσθενὴς τὸν ἐπισκέφτηκαν καὶ ὅταν βρισκόταν στὴ φυλακὴ πῆγαν καὶ τὸν εἶδαν, καὶ θὰ δώσει τὴ βασιλεία Του σὲ αὐτούς. Τοὺς ἄλλους δὲ οἱ ὁποῖοι ἔκαναν τὰ ἀντίθετα, θὰ τοὺς ἀποδοκιμάσει καὶ θὰ τοὺς στείλει στὸ αἰώνιο πῦρ, ποὺ εἶναι ἑτοιμασμένο γιὰ τὸν διάβολο καὶ τοὺς ἀγγέλους του».
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Βρῶμα δὲ ἡμᾶς οὐ παρίστησι τῷ Θεῷ· οὔτε γὰρ ἐὰν φάγωμεν περισσεύωμεν, οὔτε ἐὰν μὴ φάγωμεν ὑστερούμεθα(:Δεν είναι το φαγητό που μας παρουσιάζει ευάρεστους στον Θεό· διότι ούτε εάν φάμε προκόπτουμε και προοδεύουμε στην αρετή, ούτε εάν δεν φάμε, υστερούμε και μένουμε πίσω σε αυτήν)»[Α΄Κορ.8,8].
Βλέπεις πως πάλι περιόρισε την αλαζονεία τους; Διότι, αφού είπε ότι «έχουμε γνώση όλοι και όχι μόνο εκείνοι, και ότι κανείς τίποτε δεν γνωρίζει όπως πρέπει να το γνωρίζει και ότι η γνώση καθιστά τον άνθρωπο αλαζόνα», κατόπιν, αφού τους παρηγόρησε και τους είπε ότι όλοι δεν κατέχουν τη γνώση και ότι αυτοί μολύνονται εξαιτίας της αδυναμίας τους, για να μη λένε εκείνοι: «Και τι μας ενδιαφέρει, αν όλοι δεν κατέχουν τη γνώση; Γιατί δεν έχει γνώση ο τάδε; Γιατί να είναι ασθενής στην πίστη;». Για να μην προβάλλουν αυτά τα επιχειρήματα λοιπόν, δεν προχώρησε ευθέως να τονίσει σαφώς ότι πρέπει κανείς να απέχει από τα ειδωλόθυτα, για να μη βλάψει εκείνον που είναι ασθενής ως προς την πίστη, αλλά αφού ανέφερε ακροθιγώς αυτό μόνο, κατά πρώτον αναφέρει κάτι ανώτερο από αυτό.
Μην ντρέπεστε να εξομολογείστε!
Όσο για τις σαρκικές αμαρτίες, και άλλες, αδέλφια, μην ντρέπεστε να εξομολογείστε! Είναι πολύ σημαντικό! Και εδώ απευθύνομαι πρώτα από όλα προς το ωραίο φύλο. Να σας πω τι έχω ακούσει; Έχω ακούσει αρκετά. Έχω ακούσει τα πάντα! Οπότε, δε θα εκπλήξετε κανέναν και με τίποτα. Εντάξει, δεν ξέρω πού ακριβώς έχετε βάλει βόμβα, ποιον σκοτώσατε κτλ, αλλά αδέλφια, πιστέψτε με: δε θα εκπλήξετε κανέναν και με τίποτα!
Ο πνευματικός δε θα σας κοιτάζει κάπως. Συνήθως, οι γυναίκες έχουν τέτοιους φόβους: «Ωχ, πώς θα με κοιτάει μετά από αυτό;». Δε θα σε κοιτάει!
Το μέρος Α' ΕΔΩ
Εκτός από το ότι ήταν απλός μοναχός, δηλαδή, είχε μόνο την χαρισματική δύναμη, δεν είχε καν την θεσμική δύναμη, επειδή δεν ήταν ιερέας, δεν επέτρεπε οι μοναχοί να ανοίγουν τους λογισμούς τους σε κάποιον άλλον, εκτός από τον ίδιον.
Βεβαίως, στον κόσμο κάτι τέτοιο δεν εφαρμόζεται, αλλά στο μοναχικό περιβάλλον το συναντάμε. Και ο Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής, επίσης, δεν ήταν ιερέας. Ήταν απλός μοναχός, αλλά, χάρη στα δικά του πνευματικά χαρίσματα άκουγε τους λογισμούς των άλλων και τους διόρθωνε κάθε μέρα.
Όταν πια μπήκαμε στο μοναστήρι και πήραμε τις ευχές των πατέρων, μας πήγαν στο πηγάδι την ώρα της ακολουθίας, και η καμήλα που ανέβαζε με το μάγγανο το νερό στεκόταν ακίνητη.
Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Απόσπασμα από την πρώτη ομιλία «ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ»
σχετικά με την παραβολή του ασώτου υιού
Ήταν δύο αδέλφια, τα οποία, αφού μοιράστηκαν αναμεταξύ τους την πατρική περιουσία, ο ένας έμεινε στο σπίτι, ενώ ο άλλος έφυγε σε μακρινή χώρα. Εκεί, αφού κατέφαγε όλα όσα του δόθηκαν, δυστύχησε και υπέφερε μη υπομένοντας τη ντροπή από τη φτώχεια. [Λουκά 15, 11 κ.ε.]. Αυτή την παραβολή θέλησα να σας την πω, για να μάθετε, ότι υπάρχει άφεση αμαρτημάτων και μετά το Βάπτισμα, εάν είμαστε προσεκτικοί. Και το λέγω αυτό όχι για να σάς κάνω αδιάφορους, αλλά για να σας απομακρύνω από την απόγνωση. Γιατί η απόγνωση μάς προξενεί χειρότερα κακά και από τη ραθυμία.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ [:Λουκά 15,11-32]
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
«Ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. καὶ μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους(:Ένας άνθρωπος είχε δύο γιους. Είπε λοιπόν ο μικρότερος γιος στον πατέρα του: “Πατέρα δώσε μου το μερίδιο της περιουσίας που μου ανήκει”. Και ο πατέρας μοίρασε και στους δύο γιους την περιουσία. Ύστερα από λίγες μέρες ο νεότερος γιος μάζεψε όλα όσα του έδωσε ο πατέρας του και ταξίδεψε σε χώρα μακρινή. Εκεί διασκόρπισε την περιουσία του κάνοντας μια ζωή άσωτη και ακόλαστη. Όταν ο νεότερος γιος ξόδεψε όλα όσα είχε, έπεσε μεγάλη πείνα στη χώρα εκείνη, κι αυτός άρχισε να στερείται. Και ο άσωτος γιος εξαιτίας των στερήσεων και της πείνας του πήγε σ’ έναν από τους πολίτες εκείνης της χώρας, ο οποίος τον προσέλαβε ως δούλο. Και τον έστειλε στα χωράφια του να βόσκει χοίρους)»[Λουκ.15,11-15].
Ἑωθινόν
