ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΙΣΤΩΝ Ι.Μ. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
«Δημοφιλῆ ἱεροκήρυκα» προσκάλεσε ὁ μητροπολίτης Περιστερίου Γρηγόριος γιά νά διδάσκει τόν λαό «ὀρθοδοξία» κάθε Τρίτη στό ἐπισκοπεῖο… Οἱ ὁμιλίες του ἔχουν λίγο ἀπ’ ὅλα: λίγο ἀλήθεια, λίγο ψέμα, λίγο κατάκριση, λίγο φαντασία, λίγο μυθοπλασία, λίγο ἀνακρίβειες, λίγο συκοφαντίες, λίγο θέατρο, λίγο «πικάντικα»… καί φυσικά ἀρκετό γέλιο…Ἕνα πλούσιο πότ πουρί – δοκιμασμένη συνταγή ἐπιτυχίας – ὅ,τι πρέπει γιά νά παραμείνει ὁ λαός νωθρός, ὑπνωμένος καί ἀνυποψίαστος γιά τόν συντελούμενο πόλεμο κατά τῆς Πίστης.
Γιά τόν Ἐσταυρωμένο Κύριο μας, ὁ π. Εὐάγγελος Παπανικολάου πῆρε θέση ὑπέρ τῆς βλάσφημης ἀποβολῆς Του[1], συντασσόμενος μέ τόν «δεσπότη», ἀποκαλώντας τό σύνολο τοῦ πιστοῦ λαοῦ πού ἀντιδρᾶ, «θεούσους», «φανατικούς» καί ἐπιστρατεύοντας δυστυχῶς ψευδεῖς πληροφορίες, ὅπως αὐτή ὅτι στό Ἅγιον Ὄρος δέν ὑπάρχει πουθενά Ἐσταυρωμένος ! Καί ὅτι ἐκεῖ, ὁ Σταυρός βρίσκεται στόν Νάρθηκα, ἐνῶ μέσα στό Ἱερό εἶναι «σκέτη» ἡ Ἁγία Τράπεζα.
Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος
Ἕναν ἀληθινὰ καθολικὸ Ἅγιο ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας, τὴν 23η Ὀκτωβρίου, τὸν Ἅγιο Ἰάκωβο τὸν Ἀδελφόθεο. Ὅπως, ἐξ ἄλλου, ἀναφέρει τὸ Συναξάρι τῆς ἡμέρας, ὁ Ἰάκωβος «πρῶτος Ἐπίσκοπος ἐν Ἱεροσολύμοις ἐγένετο παρ’ αὐτοῦ τοῦ Κυρίου χειροτονηθείς, καὶ πρῶτος τὴν θείαν λειτουργίαν ἔγραψε καὶ ἐξέθετο παρ’ αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ ταύτην διδαχθείς». Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ πνευματικός, ὑπῆρξε καὶ μορφωτικὸς καὶ κοινωνικὸς λειτουργὸς καὶ διδάσκαλος ὁ Ἅγιος, ὅπως διαπιστώνουμε ἀπὸ τὸ περιεχόμενο τῆς Καθολικῆς του ἐπιστολῆς.
Ὅσο γιὰ τὸν ὅρο «Ἀδελφόθεος», ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι ὁ μνήστωρ Ἰωσήφ, ὅταν μοίρασε τὴν περιουσία του στὰ ὑπόλοιπα παιδιά του καὶ θέλησε νὰ ἀφήσῃ μερίδιο καὶ στὸν Υἱὸ τῆς Παρθένου, οἱ ὑπόλοιποι δὲν τὸ δέχθηκαν﮲ μόνον ὁ Ἰάκωβος τὸν δέχθηκε ὡς συγκληρονόμο του, καλούμενος, ἔτσι, ὄχι μόνον Ἀδελφόθεος ἀλλὰ καὶ Δίκαιος. Ἀκόμη καὶ ἀνάμεσα στοὺς πολεμίους τοῦ κηρύγματός του Ἰουδαίους εἶχε τὴν προσωνυμία «Δίκαιος» (στὰ ἑβραϊκὰ «Ὠβλίας»).
Γράφει ὁ Νεκτάριος Δαπέργολας
Συνεχίζεται ἀκάθεκτος καί κλιμακώνεται ἀπὸ τὴν φασιστοσυμμορία τοῦ Ζελένσκι καὶ τοῦ ψευτορασοφόρου Ἐπιφανίου Ντουμένκο ὁ διωγμὸς τῆς γνήσιας Ὀρθόδοξης Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας. Τῆς ἴδιας Ἐκκλησίας πού θυμίζουμε ὅτι ἤδη ἡ Οὐκρανική Βουλή ἔθεσε ἐκτός νόμου καί αὐτή τή στιγμή μάλιστα ἔχει προκύψει καί ὁλοκληρωμένο σχέδιο γιά τήν «ἀπαλλοτρίωση» (δηλαδή τήν ἁρπαγή) τῆς περιουσίας της.
Βεβαίως ὅμως τά κτήνη τοῦ καθεστῶτος δέν περίμεναν οὔτε κἄν αὐτά τά (οὕτως ἤ ἄλλως πανάθλια) νομιμοφανῆ προσχήματα, καθώς ἐδῶ καί 5 συναπτά ἔτη ἔχουν ἐπιδοθεῖ σέ ἕνα ξεδιάντροπο πογκρόμ μέ εἰσβολές σέ ναούς καί μοναστήρια, καταπατήσεις ἱερῶν προσκυνημάτων, προπηλακισμούς καί συλλήψεις ἐπισκόπων καί ἱερέων καί κάθε λογῆς ἀκόμη ἀχρειότητα. Ἔχουμε στό παρελθόν (ἐνδεικτικά καί μόνον) ἀναφερθεῖ σέ κάποια ἐξ αὐτῶν.
Έβαλε μετάνοια και κάθισε στο κοντινό σεντούκι.
– Λοιπόν, τι έχουμε; κι έστρεψε ο Γέροντας το διαπεραστικό του βλέμμα στον νέο.
– Έχω προβλήματα, Γέροντα, διάφορα προβλήματα.
– Κάθε πότε εξομολογείσαι;
– Γέροντα –διστακτικά ο νέος– δεν εξομολογούμαι.
– Ε, τότε τα προβλήματα είναι φυσικό να βρίθουν.
– Μα, δεν έχω τι να εξομολογηθώ!
Όταν μεγάλωσε, οι βίοι των αγίων και τα θαύματά τους πυρπόλησαν την νεανική του καρδιά από αγάπη προς τον Θεό, ο νους του προσκολλήθηκε στην αδιάλειπτη μνήμη του και προσευχόταν πολύ με δάκρυα. Η χαρισματική αυτή κατάσταση, που διήρκεσε τρεις μήνες, διήγειρε μέσα του τον πόθο για τη μοναχική ζωή. Νέος όμως, εύθυμος εκ χαρακτήρος και προικισμένος με εξαιρετική φυσική δύναμη, επανήλθε στην κοσμική ζωή και συμμετείχε σε όλες τις διασκεδάσεις του χωριού. Κάποια ημέρα σε μία συμπλοκή παρά λίγο θα σκότωνε ένα συγχωριανό του. Λίγο καιρό μετά από αυτό το επεισόδιο αποκοιμήθηκε ελαφρά και είδε στον ύπνο του ένα φίδι να σύρεται μέσα του από το στόμα. Μαζί με την αηδία που ένοιωσε άκουσε την φωνή της Θεοτόκου να του λέει με ασυνήθιστη γλυκύτητα: «Κατάπιες στο όνειρό σου φίδι και δεν σου άρεσε· το ίδιο δεν αρέσει και σε μένα να βλέπω τα έργα σου».
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΛΟΥΚΑ[: Λουκά 8,26-39]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«Η ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΣΤΑΣΙΣ ΜΙΑΣ ΠΟΛΕΩΣ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 22-10-2000]
(Β424)
Ο Κύριος, αγαπητοί μου, μαζί με τους μαθητάς Του κατέπλευσε με πλοιάριο απέναντι από τη Γαλιλαία, ανατολικά, στην περιοχή των Γεργεσηνών. Τα Γέργεσα ή Γάδαρα, ήταν πόλις της Δεκαπόλεως της Παλαιστίνης και κατοικούσαν εκεί κυρίως Έλληνες. Μη σας κάνει εντύπωση. Λέγεται μάλιστα ότι αυτοί οι Έλληνες εκεί ήσαν επίγονοι εκ των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Είναι γνωστό πού πέθανε ο Μέγας Αλέξανδρος και το στράτευμά του έμεινε σκορπισμένο από δω και από εκεί, εγκατεστάθησαν οι άνθρωποι κ.λπ. Έτσι θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ζωή των κατοίκων ήταν απρόσεκτη· α φού μάλιστα έτρεφαν χοίρους, πράγμα που απαγορευόταν βεβαίως στους Εβραίους.Έτσι ακόμη μπορούμε να κατανοήσουμε και την παρουσία δαιμονιζομένων ανθρώπων.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 8,26-39]
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΓΑΔΑΡΗΝΩΝ
«Καὶ κατέπλευσεν εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ἥτις ἐστὶν ἀντίπερα τῆς Γαλιλαίας(:Και έφτασαν με το πλοίο στη χώρα των Γαδαρηνών, η οποία βρίσκεται απέναντι από τη Γαλιλαία)»[Λουκ. 8, 26].
Κατέβηκε ο Σωτήρας στη χώρα των Γαδαρηνών μαζί με τους άγιους μαθητές. Έπειτα τους συνάντησε κάποιος άνδρας, ο οποίος ήταν κατοικία πολλών και ακαθάρτων πνευμάτων, χωρίς νου και μυαλό, και δεν ξεχώριζε καθόλου από εκείνους που είχαν πεθάνει και βρίσκονταν στη γη και μάλλον ήταν ίσως ακόμα χειρότερος γιατί τριγυρνώντας γυμνός στα μνήματα των πεθαμένων, ήταν απόδειξη της απανθρωπιάς των δαιμόνων. Επιτρέπει βέβαια ο Θεός των όλων κατ’ οικονομίαν κάποιοι να υποταχτούν σε αυτούς, όχι για να υποφέρουν, αλλά μάλλον για να μάθουμε εμείς μέσω αυτών πόσο μισάνθρωποι και μισόκαλοι είναι οι δαίμονες απέναντι εμάς, και έτσι να πάψουμε να θέλουμε να υποτασσόμαστε σε αυτούς, γιατί όταν πάσχει ένας, οικοδομούνται πολλοί…
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΛΟΥΚΑ[: Λουκά 8,26-39]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΝ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΟΥ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 20-10-1996]
(Β346)
Μας καταλαμβάνει φόβος, αγαπητοί μου, κάθε φορά που έχομε ευαγγελική περικοπή, που αναφέρεται εις τους δαίμονες και τους δαιμονισμένους ανθρώπους, δηλαδή θύματα των δαιμόνων.
Ο Κύριος είχε περάσει στην ανατολική όχθη της λίμνης Γενησαρέτ, ακριβώς για να συναντήσει αυτόν τον περιγραφόμενον δαιμονισμένον άνδρα, που ακούσαμε στην ευαγγελική περικοπή. Και τον ελευθέρωσε. Και όπως γράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου». Γι'αυτό φανερώθηκε. Για να λύσει τα έργα του διαβόλου. Και έργο του διαβόλου είναι να κατέχει την κτίσιν και τον άνθρωπο. Και να εμποδίζει την επέμβαση του Θεού. Και η άλογος κτίσις δαιμονίζεται πάντοτε για καταστροφή. Και πρόχειρο παράδειγμα, ο δαιμονισμός των δύο χιλιάδων χοίρων που απεπνίγησαν εις την λίμνην.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ’ ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 8,27-39]
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΓΑΔΑΡΗΝΩΝ
«Ὁ ὢν ἐκ τοῦ Θεοῦ τὰ ῥήματα τοῦ Θεοῦ ἀκούει (:Εκείνος που κατάγεται από τον Θεό και απέκτησε με την άσκηση της αρετής πραγματική συγγένεια με τον Θεό, ακούει με προσοχή και ενδιαφέρον τους λόγους του Θεού και τους εγκολπώνεται)»[Ιω.8,47], λέγει ο Κύριος. Δηλαδή υπακούει στις εντολές του Θεού και μετατρέπει τους λόγους σε έργα, ζει και πολιτεύεται κατά Χριστόν, εκτελεί το θέλημα του ουρανίου Πατρός, και γίνεται « κληρονόμος μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμος δὲ Χριστοῦ»[βλ. Ρωμ.8,17: «Εἰ δὲ τέκνα, καὶ κληρονόμοι, κληρονόμοι μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ, εἴπερ συμπάσχομεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν(:αφού λοιπόν είμαστε παιδιά, είναι φυσικό να είμαστε και κληρονόμοι του Θεού ως πατέρα μας και συγκληρονόμοι του Χριστού ως αδελφού μα. Και γινόμαστε συγκληρονόμοι του Χριστού εάν βεβαίως πάσχουμε μαζί με Αυτόν, έτσι ώστε και να δοξαστούμε μαζί Του)»].
Ας προχωρήσω τώρα στη γενική εικόνα και στην πραγματικότητα:
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 8,26-39]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΓΕΡΓΕΣΗΝΩΝ
[:Υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ. 8,28-34]
«Καὶ ἐλθόντι αὐτῷ εἰς τὸ πέραν εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης. καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν λέγοντες· τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς;(:και όταν ο Κύριος ήλθε στην απέναντι όχθη, στη χώρα των Γεργεσηνών, τον συνάντησαν δύο δαιμονισμένοι που έβγαιναν από τα μνήματα που υπήρχαν εκεί, στα οποία ευχαριστιούνταν να κατοικούν. Ήταν και οι δύο επιθετικοί και πολύ επικίνδυνοι˙ τόσο, ώστε να μην μπορεί κανείς να περάσει απ’ τον δρόμο εκείνο. Και ξαφνικά απ’ τον φόβο τους κραύγασαν δυνατά και είπαν: “Ποια σχέση υπάρχει ανάμεσα σε μας και σε σένα, Ιησού, υιέ του Θεού; Ήλθες εδώ πρόωρα, πριν από τον καιρό της παγκόσμιας κρίσεως, για να μας βασανίσεις;”)»[Ματθ.8,28-29].
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ [:Β΄ Κορ. 6,16-7,1]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Β΄ Κορ. 6,14-7,1]
«Μὴ γίνεσθε ἐτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; Τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότός; Τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; Ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; (:Μὴ συνάπτετε στενὸ σύνδεσμο πρὸς τοὺς ἀπίστους, μὲ τοὺς ὁποίους δὲν μπορεῖτε νὰ ἀποτελέσετε ταιριαστὸ ζευγάρι, ὥστε νὰ μπαίνετε στὸν ἴδιο ζυγὸ μαζί τους· διότι ποιά συνάφεια καὶ ἀνάμειξη μπορεῖ νὰ ὑπάρχει μεταξὺ τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς παρανομίας; Καὶ ποιά ἐπικοινωνία μεταξὺ φωτὸς καὶ σκότους; Καὶ ποιά συμφωνία μπορεῖ νὰ γίνει μεταξὺ τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Σατανᾶ; Ἢ ποιό μερίδιο δύναται νὰ ἔχει ἕνας πιστὸς μὲ ἕναν ἄπιστο;)» [Β΄ Κορ. 16,14-15].
