Αὐγουστῖνος Καντιώτης: Οἱ τρεῖς γεννήσεις τοῦ Χριστοῦ

«Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν»
(Mατθ. 1,18)

ΚΑΙ ΠΑΛΙ, ἀγαπητοί μου, ὁ Κύριος μᾶς ἀξίωσε ν᾿ ἀκούσουμε τὸ «Χριστὸς γεννᾶται…». Ἂς προσπαθήσουμε κ᾿ ἐμεῖς νὰ πλησιάσουμε τὸ μέγα μυστήριο τῆς Γεννήσεως.

* * *

Ὁ ὀφθαλμὸς τῆς πίστεως διακρίνει τρεῖς γεννήσεις τοῦ Χριστοῦ.

―Τρεῖς γεννήσεις; Μὰ μία εἶνε ἡ γέννησις.

Καὶ ὅμως, ἀδελφοί· τρεῖς εἶνε οἱ γεννήσεις, ποὺ περικλείει τὸ μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας. Τὴν πρώτη σαλπίζει ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, τὴν δευτέρα ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, καὶ τὴν τρίτη ὁ ἀπόστολος Παῦλος.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [: Ματθ. 1,21] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ» [22-12-1984] (Β128) [ Ἔκδοσις Β΄]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [: Ματθ. 1,21]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 22-12-1984]

(Β128)                                                                                                                                     [Ἔκδοσις Β΄]

Σὲ λίγες μέρες, ἀγαπητοί μου, θὰ γιορτάσομε τὸ πιὸ μεγάλο ἱστορικὸ γεγονός. Εἶναι ἐκεῖνο ποὺ στάθηκε τὸ κέντρον τῆς Ἱστορίας. Καὶ ποὺ μέχρι τώρα αὐλακώνει τὴν Ἱστορία καὶ ἐπηρεάζει τὴν Ἱστορία. Εἶναι ἡ  εἴσοδος τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ μέσα εἰς αὐτὴν τὴν Ἱστορίαν. Καὶ ποὺ δὲν εἶναι τί ἄλλο παρὰ αὐτὸ ποὺ λέμε: ἡ Γέννησις τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Μὲ πολλὴ σαφήνεια ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης μᾶς παρουσιάζει ἀκριβῶς αὐτὸ τὸ γεγονός: «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». «Ὁ Λόγος σαρκώθηκε καὶ ἦλθε καὶ σκηνώθηκε, σκήνωσε ἀνάμεσά μας». Ἀπὸ τότε ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐμφανίζεται μέσα στὴν ἀνθρώπινη Ἱστορία, ἀναταράσσει τίς ἀνθρώπινες καρδιὲς καὶ θέτει ἕνα βαθύ, ὅσο κανένα ἄλλο, ἐρώτημα, στὴν κάθε ψυχή της κάθε ἐποχῆς: «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;». «Οἱ ἄνθρωποι τί λένε γιὰ μένα; Ποιός εἶμαι;».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [:Ἑβρ. 11,8-10 καί 32-40] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [:Ἑβρ. 11,8-10 καὶ 32-40]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Πίστει καλούμενος Ἀβραὰμ ὑπήκουσεν ἐξελθεῖν εἰς τὸν τόπον ὃν ἔμελλε λαμβάνειν εἰς κληρονομίαν, καὶ ἐξῆλθε μὴ ἐπιστάμενος ποῦ ἔρχεται. Πίστει παρῴκησεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς· ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός (:ἐξαιτίας τῆς πίστεώς του ὁ Ἀβραὰμ ὑπάκουσε στὸν Θεό, ὁ Ὁποῖος τὸν καλοῦσε νὰ φύγει ἀπὸ τὴν πατρίδα του καὶ νὰ πάει στὸν τόπο ποὺ θὰ κληρονομοῦσε. Καὶ ἔφυγε χωρὶς νὰ ξέρει ποῦ πηγαίνει. Χάρη στὴν πίστη του ὁ Ἀβραὰμ ἔμεινε ὡς ξένος στὴ γῆ ποὺ τοῦ ὑποσχέθηκε ὁ Θεὸς καὶ τὴ θεωροῦσε ξένη χώρα καὶ ὄχι δική του. Καὶ διέμεινε μέσα σὲ σκηνὲς μαζὶ μὲ τὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν Ἰακώβ, ποὺ ἦταν συγκληρονόμοι τῆς ἴδιας ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ. Ζοῦσε ὁ Ἀβραὰμ ἀκόμη καὶ στὴ γῆ τῆς ἐπαγγελίας ὡς ξένος καὶ μετανάστης, διότι περίμενε νὰ κατοικήσει στὴν ἐπουράνια πόλη, ἡ ὁποία ἔχει τὰ ἀληθινὰ καὶ ἀδιάσειστα θεμέλια, καὶ τεχνίτη καὶ κτίστη της τὸν ἴδιο τὸν Θεό)» [Ἑβρ. 11,8-10].

Λάμπρος Σκόντζος: Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

Οἱ Ἀποστολικοὶ Πατέρες ἀποτελοῦν μιὰ ξεχωριστὴ κατηγορία στὴν Ἐκκλησία μας. Ὀνομάζονται Ἀποστολικοί, διότι εἶναι οἱ ἄμεσοι διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων καὶ ὡς ἐκ τούτου ἕλκουν τὴν αὐθεντικότητά τους ἀπὸ ἐκείνους. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος. Μιὰ πραγματικὰ μεγάλη πατερικὴ μορφὴ καὶ οἰκουμενικὸς διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας μας.
 

Δὲν μᾶς ἔχουν διασωθεῖ πολλὰ πράγματα ἀπὸ τὴν προσωπική του ζωή, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστική του δράση καὶ τὸ σπουδαῖο συγγραφικό του ἔργο. Καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια καὶ εἶχε προφανῶς ἑλληνικὴ καταγωγὴ καὶ παιδεία. Γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι τὸν μεγάλωσαν μὲ τὴν πίστη στὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ τὴν εὐσέβεια, σὲ ἕνα περιβάλλον φανατικῶν εἰδωλολατρῶν. Ἡ παράδοση ἀναφέρει πὼς ὅταν ἦταν μικρὸς βρέθηκε στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ὑπῆρξε ἕνα ἀπὸ τὰ παιδιὰ ποὺ εὐλόγησε ὁ Χριστός, τὸν πῆρε στὰ χέρια του καὶ τὸν ἔδειξε στοὺς ἀκροουμένους Του καὶ τοὺς εἶπε πὼς ἂν δὲν γίνει ὁ ἄνθρωπος σὰν τὸ παιδὶ αὐτό, δὲν μπορεῖ νὰ μπεῖ στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Ἱερομάρτυρας καὶ Θεοφόρος

 
Λέουσιν, Ἰγνάτιε, δεῖπνον προὐτέθης,
Κοινωνὲ δείπνου μυστικοῦ, θάρσους λέον.
Εἰκάδι Ἰγνάτιος θάνε γαμφηλῇσι λεόντων.

Ὁ χρόνος γέννησης καὶ ἡ ἐθνικότητα τοῦ Ἅγιου Ἰγνατίου εἶναι ἀσαφή. Στὸ θρόνο τῆς Ἀντιόχειας ὁ Ἰγνάτιος ἀνέβηκε μεταξὺ 68 – 70 μ.Χ. Ποίμανε σὰν ἀποστολικὸς διδάσκαλος καὶ στάθηκε φρουρὸς τῶν ψυχῶν τοῦ ποιμνίου του.

Μυργιώτης Παναγιώτης: Χριστούγεννα μιᾶς ἄλλης νοσταλγικῆς ἐποχῆς.

 Γράφει ὁ Παναγιώτης Μυργιώτης

 

«Χιόνια στὸ καμπαναριὸ ποὺ Χριστούγεννα σημαίνει», διαβάζουμε σὲ παλαιὰ ἀναγνωστικὰ τῆς δεκαετίας τοῦ ‘60. Παλιὲς μνῆμες, νοσταλγικὲς γιὰ μᾶς ποὺ ἔχουμε μιὰ κάποια ἡλικία. Περιμέναμε τὸ ἅγιο 12ήμερο γιὰ νὰ ξεκουραστοῦμε ἀπὸ τὸ σχολεῖο (μὲ ὡράριο πρωί - ἀπόγευμα). Νὰ χαροῦμε τὴ ζεστασιὰ καὶ τὴν ἀγάπη τῆς γιαγιᾶς καὶ τοῦ παπποῦ. 

 

Περιμέναμε νὰ γιορτάσουμε τὶς ἑορτὲς Χριστουγέννων καὶ Πρωτοχρονιᾶς μὲ χαρά, χωρὶς νὰ σκεπτόμαστε τὸ δῶρο ποὺ θὰ μᾶς φέρει ὁ Ἅγιος Βασίλειος τὴν παραμονὴ τῆς πρωτοχρονιᾶς. Ὁ πραγματικὸς Ἅγιος, ὁ ἀσκητικὸς καὶ ἰσχνὸς καὶ ὄχι ὁ εὐτραφὴς τῆς σύγχρονης ἐποχῆς τῶν διαφημίσεων  τοῦ ἐκμαυλισμοῦ τῆς κοινωνίας, καὶ πρωτίστως τῶν μικρῶν τῆς Φωτεινούλας, τῆς Κατερίνας, τοῦ Δημήτρη, τοῦ Θανάση καὶ τοῦ Ἀποστόλη.
 

Νὰ καθίσουμε ὅλοι γύρω ἀπὸ τὸ ἀναμμένο τζάκι καὶ νὰ ἀκούσουμε ἐμεῖς τὰ μικρὰ παιδιὰ τὰ παραμύθια τῆς πολυαγαπημένης μας γιαγιᾶς καὶ τὰ ἡρωικὰ κατορθώματα τοῦ ἀγωνιστῆ τῆς ἐποχῆς τοῦ ΟΧΙ τοῦ ‘40 καὶ τῆς πραγματικῆς ἐθνικῆς ἀντίστασης, τοῦ γλυκύτατου παπποῦ. 

Εὐαγγελία Λάππα: Ἀλέξιος Ε΄ Δούκας (Βιβλιοπαρουσίαση)

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα

Πρόλογος

Φώτιος Χρ. Σταυρίδης,
Ἠλεκτρολόγος Μηχανικός, Συγγραφέας Ἱστορικῶν Βιβλίων

Tό ἔτος 1202 ὁ πάπας Ἰννοκέντιος Γ’ θά δήλωνε μέ στόμφο ὅτι “οἱ Ἕλληνες ἔγιναν ἔνοχοι βαρυτάτων κατά τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας ἐγ­κλημάτων καί ἀπεποιοῦντο πεισματωδῶς νά ἀναγνωρίσωσι τήν κυριαρχίαν τῆς Ρώμης”. Τό ἑπόμενο ἔτος, ὁ δόγης τῆς Βενετίας Ἑρρῖκος Δάνδολος θά ἔλεγε μέ τήν σειρά του στούς Φράγκους ἄρχοντες: “Κύριοι, στήν Ἑλλάδα ὑπάρχει μεγάλος πλοῦτος καί ἀφθονία σέ ὅλα τά ἀγαθά. Μέ μία καλή δικαιολογία θά μπορούσαμε νά πᾶμε ἐκεῖ καί νά ἀποκτήσουμε αὐτά τά ἀγαθά.” Αὐτοί ἦταν οἱ δύο κύριοι λόγοι γιά τούς ὁποίους οἱ βάρβαροι τῆς Δύσης ὀργάνωσαν τήν μοιραία Δ’ Σταυροφορία, ἡ ὁποία οὐσιαστικά διέλυσε τήν χιλιόχρονη Ἑλληνική Αὐτοκρα­τορία καί ἔθεσε τίς βάσεις γιά τήν ὁριστική της κατάλυση ἀπό τούς βαρβάρους τῆς Ἀνατολῆς. Ὁ πρῶτος λόγος ἦταν ἡ ἀνεξάρτητη πολιτική τοῦ Βυζαντίου καί ἡ ἀνυπακοή στίς ἐντολές τῆς Δύσης καί ὁ δεύτερος καί σημαντικότερος λόγος ἦταν ὁ πλοῦτος πού εἶχαν συγκεντρώσει οἱ Ἕλληνες ἐκείνη τήν ἐποχή, οἱ ὁποῖοι σύμφωνα μέ τόν Robert de Clari, “εἶχαν συγκεντρώσει στήν Κωνσταντινού­πολη τά δύο τρίτα τοῦ παγκόσμιου πλούτου.”

Ἅγιος Παΐσιος: «Μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωὴν»

Γέροντα, πονᾶτε;

– Ἐσὺ τί λές; Ἂν δὲν ξημερώσω ἀπόψε, τότε θὰ ἔχω μεγάλη ἡμέρα· δὲν θὰ βραδιάζη ποτὲ οὔτε θὰ ξημερώνη! Τὸν ἥλιο κρατῆστε τον ἐσεῖς[1]!

– Γέροντα, ὅταν πλησιάζη ὁ καιρὸς νὰ φύγη ἀπὸ αὐτὴν τὴν ζωὴ κάποιος ποὺ εἶναι τακτοποιημένος πνευματι­κά, ἄραγε πῶς νιώθει;

– Ποῦ νὰ ξέρω;

– Γέροντα, δὲν σᾶς εἶπε κανένας καμμιὰ φορά;

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 19 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Οἱ Ἅγιοι Βονιφάτιος καὶ Ἀγλαΐα ἡ Ρωμαία

 

Ζητῶν Βονιφάτιος ὀστᾶ Μαρτύρων.

Ἑαυτὸν εὗρε μάρτυρα, τμηθεὶς ξίφει.

Ἐννεακαιδεκάτῃ Βονιφάτιος αὐχένα τμήθη.

Ἔζησαν τὸν 3ο μ.Χ. αἰώνα. Ἡ Ἀγλαΐα ἀνῆκε στὴν τάξη τῶν εὐγενῶν καὶ πλούσιων Ρωμαίων γυναικὼν καὶ ἦταν πάντα πρόθυμη στὶς ἐλεημοσύνες καὶ στὶς διάφορες ἀγαθοεργίες.

Ὁ δὲ Βονιφάτιος ἦταν γραμματέας τῆς περιουσίας τῆς Ἀγλαΐας καὶ ἐπόπτης τῶν κτημάτων της. Ὅπως ἡ κυρία του, ἦταν καὶ αὐτὸς εὔσπλαχνος καὶ φιλάνθρωπος. Διαχειριζόταν τὴν περιουσία τῆς Ἀγλαΐας μὲ πολλὴ τιμιότητα, καὶ ἀπέναντι στοὺς ὑπηρέτες ἦταν εὐγενέστατος.

Παναγιώτης Μυργιώτης: Ἱερομάρτυς Ἅγιος Σεραφεὶμ ἐπίσκοπος Φαναρίου, τὸ κλέος τῶν Ἀγράφων.

Γράφει ὁ Παναγιώτης Μυργιώτης

 

Ἅγιος Σεραφεὶμ ὁ ἱερομάρτυς, ἐπίσκοπος Φαναρίου, ἀγωνιστὴς τοῦ Χριστοῦ καὶ πατριώτης ὑπέρμαχος τῆς ἐλευθερίας τῶν ὑπόδουλων Ἑλλήνων. Γεννήθηκε κατὰ τὸν 16ο αἰῶνα, δὲν γνωρίζουμε τὴν ἀκριβὴ ἡμερομηνία, εἰς τὸ χωριὸ Μπεζούλα του ν. Καρδίτσης. Γεννήθηκε σὲ οἰκογένεια θεοσεβῆ καὶ διαπαιδαγωγήθηκε «ἐν νουθεσίᾳ Κυρίου». Διδάχθηκε ἀπὸ τοὺς γονεῖς του Σωφρόνιο καὶ Μαρία νὰ ἀγαπᾶ τὰ πνευματικὰ καὶ τὸν Θεὸ καὶ νὰ ἀπεχθάνεται τὶς δόξες, τὶς τιμὲς καὶ τὶς ἁμαρτωλὲς ἀπολαύσεις. Τὸ βαπτιστικό του ὄνομα ἦτο Σωτήριος. Ἔτρεφε μεγάλη εὐλάβεια στοὺς ἱερεῖς καὶ ἦτο ὑπάκουος στοὺς γονεῖς του καὶ στοὺς συγχωριανούς του. Οἱ γονεῖς του τὸν ἔστειλαν καὶ ἔμαθε τὰ θεῖα γράμματα στὸ μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος πλησίον τοῦ χωρίου του. Διακρίθηκε στὴν σχολικὴ ζωὴ ὄντας εὐφυὴς καὶ ἐπιμελής. 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

 Άγιος Σεβαστιανός

 

 

Σεβαστιανὸς τῶν πλάνης σεβασμάτων,
Καταφρονήσας τύπτεται τὸ σαρκίον.
Ὀγδοάτῃ δεκάτῃ Σεβαστιανὸς ῥοπαλίσθη.

Ο Άγιος Σεβαστιανός γεννήθηκε στα Μεδιόλανα της Ιταλίας, το 250 με 256 μ.Χ. Οι γονείς του τον ανέθρεψαν με μεγάλη χριστιανική επιμέλεια. Καθώς ήταν και από γένος διακεκριμένο, είλκυσε την εύνοια του αυτοκράτορα Καρίνου, που γρήγορα τον ανέδειξε σαν στρατιωτικό. Έπειτα, ο Διοκλητιανός τον έκανε αρχηγό του πρώτου συντάγματος των πραιτοριανών.

Νεκτάριος Δαπέργολας: Ἕνα ἀκόμη κροῦσμα στυγνοῦ βιασμοῦ τῆς ἀλήθειας…

 τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Βυζαντινῆς Ἱστορίας

      Τελευταῖο (ἀλλά βεβαίως ὄχι καί στερνό) κροῦσμα τά ὅσα ξεστόμισε στόν ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου στίς 6 Δεκεμβρίου. Τό βλάσφημο παραλήρημα ξεκίνησε μέ πανηγυρική ἐπετειακή ἀναφορά στήν «ἱστορική ἀνακοίνωση» πού εἶχε κάνει μέσα στόν ἴδιο ναό ὁ διαβόητος ἀρχιμασῶνος Ἀθηναγόρας στίς 6/12/1963 γιά τήν ἐπικείμενη συνάντησή του μέ τόν τότε Πάπα Παῦλο Στ΄και συνεχίστηκε φυσικά μέ ὕμνους γιά ὅσα ἔκτοτε συντελέστηκαν στήν πολυετῆ πορεία συμφιλίωσης μέ τούς Παπικούς πού ἀκολούθησε, τά ὁποῖα χαρακτήρισε τόσο σπουδαῖα «ὥστε εἶναι ἀδύνατον νά μή αἰσθανώμεθα εὐγνώμονες πρός τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν διά τάς πλουσίας εὐεργεσίας Αὐτοῦ»! Προανήγγειλε καί πάλι τόν πανηγυρικό ἑορτασμό τῶν 1700 ἐτῶν ἀπό τήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο, παρέα μέ τόν Πάπα Φραγκίσκο καί φυσικά ἔφτασε καί στά σχέδια γιά τό κοινό Πάσχα: «Χαιρόμεθα βαθέως» εἶπε ἐπί λέξει, «διότι καί ὁ νῦν Πάπας ἔχει τάς αὐτάς ὡς καί οἱ ἄμεσοι προκάτοχοί του διαθέσεις διά τό μέγα ζήτημα «τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως», ὑπέρ τῆς ὁποίας προσεύχεται ἀδιαλείπτως ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μας. Καθώς δέ κατά τό προσεχές ἔτος ἡ ἡμερομηνία ἑορτασμοῦ τῆς ἑορτῶν ἑορτῆς, τοῦ Ἁγίου Πάσχα, συμπίπτει, τύχη ἀγαθή, διά τήν Ἀνατολικήν καί τήν Δυτικήν Χριστιανοσύνην, θεωροῦμε ὅτι μᾶς δίδεται χρυσῆ εὐκαιρία νά καταλήξωμεν εἰς συμφωνίαν μέ τόν ἀδελφόν Φραγκίσκον περί τῆς μονίμου καθιερώσεως τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου καί Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας τήν αὐτήν ἡμέραν καί διά τά ἑπόμενα ἔτη, συμφώνως μάλιστα πρός τό Κανόνιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἐκκλησίας. Εἴμεθα δέ αἰσιόδοξοι ὅτι καί ἡ Ἀγγλικανική Ἐκκλησία καί αἱ λοιπαί Προτεσταντικαί Ὁμολογίαι ἀσμένως θά υἱοθετήσουν μίαν τοιαύτην συμφωνίαν»! 

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Διονύσιος Ζακύνθου - Ὁ ἁγιασμένος καί ἀνεξίκακος Ἐπίσκοπος

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Τὸ μόνιμο θαῦμα στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι οἱ ἅγιοί Της. Ἡ ἀέναη παρουσία τους σ᾿ Αὐτὴ φανερώνει περίτρανα τὸ σωτήριο ἔργο Της στὸν κόσμο, ἡ Ὁποία μεταμορφώνει τὰ ἀνθρώπινα πρόσωπα σὲ θεοειδεὶς ὑπάρξεις. Οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, ὡς εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ, ὡς σώματα Χριστοῦ, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς παρατεινόμενος στοὺς αἰῶνες. Μιὰ τέτοια εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καὶ ἁγιασμένο κύτταρο τοῦ ἁγίου Σώματός Του ὑπῆρξε καὶ ὁ Ἅγιος Διονύσιος Ζακύνθου.
 

Γεννήθηκε τὸ 1547 στὸ χωριὸ Αἰγιαλὸς τῆς Ζακύνθου. Τὸ κοσμικό του ὄνομα ἦταν Δραγανίνος, ἢ Γραδενίνος Σιγοῦρος. Οἱ εὐσεβεῖς, εὔποροι καὶ ἀριστοκράτες γονεῖς του Μώκιος καὶ Παυλίνα τὸν μεγάλωσαν μὲ παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου. Μάλιστα φρόντισαν νὰ εἶναι ἀνάδοχός του ὁ ἅγιος Γεράσιμος, ὁ ὀνομαστὸς ἀσκητὴς καὶ ἅγιος τῆς Κεφαλονιάς. Φρόντισαν ἐπίσης νὰ τοῦ δώσουν καὶ κοσμικὴ μόρφωση, προσλαμβάνοντας στὸ ἀρχοντικό τους τὸν ὀνομαστὸ δάσκαλό της ἐποχῆς Καιροφυλά. Ἰδιαίτερα φρόντισαν νὰ πάρει ἐκκλησιαστικὴ παιδεία. Ἔμαθε ἀρχαῖα ἑλληνικά, λατινικὰ καὶ ἰταλικά. Ἤδη ἔφηβος ἦταν καταρτισμένος θεολόγος, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὸ νεανικό του θεολογικὸ ἔργο ὑπομνήματα στὸν Γρηγόριο τὸ Θεολόγο.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΡΙΤΗ 17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

 

Ὁ Προφήτης Δανιὴλ καὶ τὰ τρία παιδιὰ Ἀνανίας, Ἀζαρίας καὶ Μισαὴλ

 
Eις τον Δανιήλ.
Ὕπαρ, Θεέ, βλέπει σε νῦν ἐπὶ θρόνου,
Τμηθεὶς Δανιήλ, οὐκ ὄναρ καθὼς πάλαι.

Eις τους τρεις Παίδας.
Εἰ μὴ θανεῖν τρεῖς Παῖδες ἤρων ἐκτόπως,
Ὡς τοῦ πυρὸς πρίν, ἦρχον ἂν καὶ τοῦ ξίφους.

Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ Δανιὴλ τάμον, ὃς βλέπει μέλλον.

 

Ὁ Προφήτης Δανιὴλ εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς τέσσερις μεγάλους προφῆτες καὶ ἔζησε στὰ τέλη τοῦ 7ου μὲ τὶς ἀρχὲς 6ου π.Χ. αἰώνα. Ἀνῆκε στὴ φυλὴ τοῦ Ἰούδα, ἦταν ἀπὸ βασιλικὸ γένος καὶ γεννήθηκε στὴν Ἄνω Βηθαρά.

Η μεταστροφή μου στην Ορθοδοξία

Μετά φόβου Θεού άλλα και με θερμή παράκληση προς τον Θεό να με φωτίσει να εκφράσω σωστά το πιο σημαντικό βίωμά μου, τη μεταστροφή μου στην Ορθοδοξία.

Ο παππούς μου, Ιταλός στην καταγωγή, από τη Σικελία, και αρχιτέκτονας στο επάγγελμα, βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Στα τέλη του 19ου αιώνα ο Σουλτάνος τον έστειλε στην Θεσσαλονίκη για να κτίσει δημόσια κτήρια. Στην Θεσσαλονίκη, η οποία ανήκε τότε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, έζησε έως το τέλος της ζωής του. Ένα από τα οκτώ παιδιά του ήταν ο πατέρας μου. Κι εγώ γεννήθηκα στην Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασα και δημιούργησα οικογένεια. Από παιδί προσπαθούσα να ανταποκρίνομαι στα θρησκευτικά μου καθήκοντα.

Καθώς φοιτούσα στο γαλλικό σχολείο Δελασάλ, η κατήχηση ήταν απαραίτητη, διότι την επιμέλεια του σχολείου την είχαν μοναχοί καθολικοί. Κάποια ημέρα κατέφθασε ένας καθολικός ιερέας και έκανε συζήτηση με έφηβους καθολικούς. Κάλεσαν κι εμένα. Κατά τη συζήτηση με ρώτησε αν θέλω να γίνω ιερέας. Απάντησα αρνητικά. Παρόλο που με συγκίνησε η πρόταση, αρνήθηκα.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΑ 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Προφήτης Ἀγγαῖος

Ἀγγαῖος, ἄγγος πλῆρες ὤφθη χαρίτων.
Ὡς ὑλικὸν δέ, τῷ χρόνῳ συνετρίβη.
Ἕκτῃ καὶ δεκάτῃ Ἀγγαῖον γαῖα συνέσχεν.

 

Καταγόταν ἀπὸ τὴν ἱερατικὴ φυλὴ τοῦ Λευΐ καὶ εἶναι ὁ 10ος τῶν μικρῶν λεγόμενων προφητῶν. Γεννήθηκε στὴν Βαβυλώνα, ὅταν διαρκοῦσε ἡ αἰχμαλωσία τῶν Ἰουδαίων. Ὁ Ἀγγαῖος ἦταν αὐτός, ποὺ μαζὶ μὲ τὸν Προφήτη Ζαχαρία ἀναθέρμαναν τὸν ζῆλο τῶν Ἰουδαίων γιὰ τὴν ἀνοικοδόμηση τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος.

Σοφία Μπεκρῆ: Κάλεσμα σωτηρίας

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

Μιὰ τιμητικὴ πρόσκληση μᾶς ἀπευθύνει ὁ ἀγαθὸς Θεὸς τὴν Κυριακὴ τῶν Προπατόρων (ΙΑ’ Λουκᾶ). Στὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας, μᾶς καλεῖ, διὰ τοῦ ἀπεσταλμένου δούλου Του, τοῦ Υἱοῦ Του, νὰ συμμετάσχωμε στό «λογικό» Του δεῖπνο (Λουκ., ιδ’ 16-24).

Οἱ Πατέρες βλέπουν πίσω ἀπὸ τὶς δικαιολογίες τῶν κεκλημένων, ποὺ ἀρνοῦνται τὴν πρόσκληση, διαφορετικὰ πάθη: τὸ πάθος τῆς ἀργίας καὶ περιεργείας, γιὰ ὅποιον «ἀγρὸν ἠγόρασε», τὸ πάθος τῆς φιλοϋλίας, γιὰ ὅποιον «ζεύγη βοῶν ἠγόρασε πέντε», καὶ θέλει νὰ τὰ «δοκιμάσῃ», νὰ γευτῆ, ὅπως ἑρμηνεύουν, τὶς χαρὲς τῶν πέντε αἰσθήσεων, καὶ τὸ πάθος τῆς φιληδονίας, γιὰ ὅποιον «γυναῖκα ἔγημε καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναται εἰσελθεῖν» στήν «ἡτοιμασμένην» ὑπὸ τοῦ Θεοῦ Βασιλεία γιὰ τοὺς ἐκλεκτούς Του. 

π. Δημήτριος Μπόκος: ΟΙ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ

π. Δημήτριος Μπόκος

 

Δύο Κυριακὲς πρὸ τῶν Χριστουγέννων φέρνουμε στὴ μνήμη μας τὴ χορεία τῶν ἁγίων Προπατόρων, τῶν κατὰ σάρκα προγόνων τοῦ Χριστοῦ. Ὅλοι αὐτοὶ κλήθηκαν ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ κρατήσουν ἀδιάσπαστη τὴ βιολογικὴ ἁλυσίδα μέσῳ τῆς ὁποίας θὰ λάμβανε χώρα ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ. 

 

Καὶ μιὰ ἄλλη ἐπίσης χορεία πνευματικῶν Προπατόρων, ὅλοι οἱ δίκαιοι «ἀπὸ Ἀδὰμ ἄχρι καὶ Ἰωσὴφ τοῦ μνήστορος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου», προοδοποίησαν τὴν κάθοδο τοῦ Θεοῦ, στήνοντας καὶ κρατώντας ὄρθια τὴν πνευματικὴ γέφυρα μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς. 

Τό Εὐαγγέλιο καί ὁ Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς 15 Δεκεμβρίου 2024

Ἑωθινόν 

 

Ἦχος πλ. δ´ - Ἑωθινόν Γ´
ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΙϚ´ 9 - 20

⁹ Ἀναστὰς δὲ πρωῒ πρώτῃ σαββάτου ἐφάνη πρῶτον Μαρίᾳ τῇ Μαγδαληνῇ, ἀφ’ ἧς ἐκβεβλήκει ἑπτὰ δαιμόνια. ¹⁰ ἐκείνη πορευθεῖσα ἀπήγγειλε τοῖς μετ’ αὐτοῦ γενομένοις, πενθοῦσι καὶ κλαίουσι. ¹¹ κἀκεῖνοι ἀκούσαντες ὅτι ζῇ καὶ ἐθεάθη ὑπ’ αὐτῆς, ἠπίστησαν. ¹² Μετὰ δὲ ταῦτα δυσὶν ἐξ αὐτῶν περιπατοῦσιν ἐφανερώθη ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ, πορευομένοις εἰς ἀγρόν. ¹³ κἀκεῖνοι ἀπελθόντες ἀπήγγειλαν τοῖς λοιποῖς· οὐδὲ ἐκείνοις ἐπίστευσαν. ¹⁴ Ὕστερον ἀνακειμένοις αὐτοῖς τοῖς ἕνδεκα ἐφανερώθη καὶ ὠνείδισε τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν καὶ τὴν σκληροκαρδίαν, ὅτι τοῖς θεασαμένοις αὐτὸν ἐγηγερμένον οὐκ ἐπίστευσαν. ¹⁵ καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει. ¹⁶ ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται· ¹⁷ σημεῖα δὲ τοῖς πιστεύσασι ταῦτα παρακολουθήσει· ἐν τῷ ὀνόματί μου δαιμόνια ἐκβαλοῦσι· γλώσσαις λαλήσουσι καιναῖς· ¹⁸ ὄφεις ἀροῦσι· κἂν θανάσιμόν τι πίωσιν, οὐ μὴ αὐτοὺς βλάψει· ἐπὶ ἀρρώστους χεῖρας ἐπιθήσουσι, καὶ καλῶς ἕξουσιν. ¹⁹ Ὁ μὲν οὖν Κύριος μετὰ τὸ λαλῆσαι αὐτοῖς ἀνελήφθη εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ. ²⁰ ἐκεῖνοι δὲ ἐξελθόντες ἐκήρυξαν πανταχοῦ, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος καὶ τὸν λόγον βεβαιοῦντος διὰ τῶν ἐπακολουθούντων σημείων. ἀμήν.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Κυριακή των Αγίων Προπατόρων

Δέξασθαι χαρὰν οἱ πάλαι Προπάτορες,
Βλέποντες ἐγγίζοντα Xριστὸν Μεσσίαν.
Γήθεο Ἀβραάμ, ὅτι Πρόπαππος Χριστοῦ ἐδείχθης.
 

Οι Πατέρες της Εκκλησίας, όρισαν την Κυριακή πριν την Κυριακή προ της γεννήσεως του Χριστού, τη μνήμη των Προπατόρων Του, δηλαδή των κατά σάρκα προγόνων Του, όπως είναι ο Αβραάμ και οι υπόλοιποι, από τους οποίους προήλθε ο Κύριος Ιησούς Χριστός.

Την Κυριακη των προπατορων γιορτάζει και η Αγία Μαρία η προμήτωρ της Θεοτόκου.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 14, 16-24] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Ο ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΟΣ» [16-12-2001] (Β 449) Ἔκδοσις Β΄

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 14, 16-24]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«Ο ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΟΣ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 16-12-2001]

(Β 449) Ἔκδοσις Β΄

Κάποτε ὁ Κύριος, ἀγαπητοί μου, ἐκλήθῃ σὲ ἕνα δεῖπνο ἀπὸ κάποιον Φαρισαῖον. Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ δείπνου, ὁ Κύριος εἶπε στὸν οἰκοδεσπότη νὰ μὴν καλεῖ φίλους καὶ συγγενεῖς στὸ τραπέζι του, ἀλλὰ ἀναγκεμένους ἀνθρώπους, ποὺ δὲν θὰ εἶχαν τὴ δυνατότητα νὰ τοῦ ἀνταποδώσουν τὴν εὐεργεσία. Μάλιστα προσέθεσε ὁ Κύριος: «Ἀνταποδοθήσεται γὰρ σοὶ ἐν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων». Δηλαδὴ «Θὰ ἔχεις τὴν ἀμοιβὴ σου κατὰ τὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Τώρα μὴν περιμένεις ἀμοιβή, γιατί τὸ κάλεσμα συγγενῶν καὶ φίλων δὲν θὰ εἶναι τίποτε ἄλλο, παρὰ γεμᾶτο ἐπαίνους: ''Ἦταν ὡραῖο τὸ φαγητό. Σὲ εὐχαριστοῦμε ποὺ μᾶς κάλεσες''» καὶ ἄλλα τέτοια. Κάποιος ἀνακείμενος ἐνθουσιάστηκε καὶ εἶπε εἰς τὸν Κύριον: «Μακάριος ὃς φάγεται ἄριστον ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ». Δηλαδὴ εἶναι εὐτυχισμένος ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος θὰ καθίσει στὸ τραπέζι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Καὶ τότε ὁ Κύριος, σὰν ἀπάντηση καὶ εἰς ἐπήκοον, μάλιστα, πάντων, εἶπε τὴν παραβολὴ τοῦ Μεγάλου Δείπνου, ποὺ σήμερα ἀκούσαμε σὰν εὐαγγελικὴ περικοπή.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 14,16-24] Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 14,16-24]

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ

«Ἄνθρωπὸς τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα· καὶ ἀπέστειλε τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμὰ ἐστι πάντα (:Κάποιος ἄνθρωπος ἔκανε μεγάλο βραδινὸ συμπόσιο καὶ κάλεσε πολλούς. Καὶ τὴν ὥρα τοῦ δείπνου ἔστειλε τὸ δοῦλο του γιὰ νὰ πεῖ στοὺς καλεσμένους: "Ἐλᾶτε καὶ μὴν ἀναβάλλετε, διότι εἶναι πλέον ὅλα ἕτοιμα")» [Λουκ. 14,16-17].

Ἄς ἐξετάσουμε μὲ λεπτομέρεια πρὶν ἀπὸ τὰ ἄλλα, ποιά ἀκριβῶς ἦταν ἡ αἰτία, ὥστε νὰ μὴν καλεῖ σὲ γεῦμα μᾶλλον, ἀλλὰ σὲ δεῖπνο πολλοὺς καὶ μᾶλλον πρὶν ἀπὸ αὐτό, ποιός ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ ἐννοηθεῖ ἀπὸ ἐμᾶς ὁ ὁποῖος ἔστειλε τὸν ὑπηρέτη του νὰ καλέσει γιὰ τὸ δεῖπνο καὶ ποιός εἶναι ἐκεῖνος ποὺ κάλεσε στὸ δεῖπνο, καὶ ποιοὶ εἶναι γενικὰ ἐκεῖνοι ποὺ κλήθηκαν βέβαια, ἀλλὰ περιφρόνησαν τὴν πρόσκληση.

π. Δημήτριος Μπόκος: ΤΟ ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΟΥ ΑΧΑΖ (β)

 

 π. Δημήτριος Μπόκος

 

Τὸ πρῶτο μέρος ΕΔΩ

 

Ἐνῶ τὸ βασίλειο τοῦ Ἰούδα βρίσκεται σὲ κρίσιμη κατάσταση (βλ. καὶ ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, ἀρ. φ. 449, Δεκ. 2020), ὁ Θεὸς προφητεύει ὅτι, ὄχι μόνο δὲν θὰ χαθεῖ ὁ λαός του, ἀλλὰ θὰ προέλθει ἀπὸ αὐτὸν στὸ μακρινὸ μέλλον ὁ Μεσσίας, ποὺ θὰ γεννηθεῖ μάλιστα μὲ τρόπο θαυμαστὸ ἀπὸ μητέρα παρθένο. «Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεὸς» (Ματθ. 1, 23. Ἡσ. 7, 14). 

Τὸ βασίλειο τοῦ Ἰούδα δὲν βρίσκεται πλέον στὴν αἴγλη ποὺ τὸ ἀνύψωσε ὁ ἐκλεκτὸς τοῦ Θεοῦ βασιλιὰς Δαυΐδ. Ἡ ἀποστασία ἀπὸ τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ, μὲ ἰδιαίτερο χαρακτηριστικὸ τὴν ἐκτροπὴ στὴν εἰδωλολατρία, τὸ ἔχουν φέρει στὴν ἔσχατη παρακμὴ καὶ κατάπτωση. Βρίσκεται σχεδὸν ἀδιάκοπα σὲ ἐμφύλια διαμάχη μὲ τὸ βασίλειο τοῦ Ἰσραήλ, τὸ βόρειο τμῆμα ποὺ ἀποκόπηκε ἀπὸ τὸ ἑνιαῖο ἀρχικὰ βασίλειο. Στὴ συγκεκριμένη στιγμὴ τὸ βασίλειο τοῦ Ἰούδα μετράει τὶς πληγές του ἀπὸ τὴ μεγάλη σύγκρουση μὲ τὶς δυνάμεις τοῦ βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τοῦ βασιλιᾶ τοῦ Ἀρὰμ (Συρίας), ποὺ συμμάχησαν ἐναντίον του. 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Οἱ Ἅγιοι Θύρσος, Λεύκιος καὶ Καλλίνικος 

 
Eις τον Θύρσον.
Οὐ δένδρινόν σε, Θύρσε, θύρσον ὁ πρίων,
Πρὸ τῆς τελευτῆς εὗρεν, ὡς ῥᾷστα πρῖσαι.

Eις τον Λεύκιον.
Ὁ πνεῦμα λευκὸς Λεύκιος, τμηθεὶς ξίφει,
Τὸ σῶμα βάπτει φοινικοῦν ἐξ αἱμάτων.

Eις τον Kαλλίνικον.
Ὁ Καλλίνικος, ἐκκοπεὶς τὸν αὐχένα,
Ὑπῆρξε Καλλίνικος ἐκ τῶν πραγμάτων.

Πρῖσιν ἀλύξας, Θύρσε, θάνες δεκάτῃ γε τετάρτῃ.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 14,16-24] Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ ΓΑΜΩΝ [:Ματθ. 22,1-14]

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 14,16-24] 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ ΓΑΜΩΝ [:Ματθ. 22,1-14]

Ἀντιλήφθηκες καὶ στὴν προηγούμενη παραβολὴ τοῦ υἱοῦ τοῦ νοικοκύρη ἐκείνου πού, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἀπεσταλμένους δούλους του γιὰ τὴ συγκομιδὴ τῶν καρπῶν στὸ ἀμπέλι ποὺ τοὺς ἐμπιστεύτηκε νὰ καλλιεργοῦν, θανάτωσαν οἱ κακοὶ γεωργοί[βλ. Ματθ.21,33-46]καὶ σὲ αὐτὴν ἐδῶ τὴν παραβολὴ τοῦ υἱοῦ καὶ τῶν ἀπεσταλμένων δούλων, τὸ ἐνδιάμεσο κεντρικὸ νόημα; Ἀντιλήφθηκες ὅτι ὑπάρχει βέβαια μεγάλη συγγένεια ἀνάμεσα στὶς δύο αὐτὲς παραβολές, ἀλλὰ καὶ πολὺ μεγάλη διαφορὰ ταυτόχρονα; Καθόσον καὶ αὐτὴ δείχνει καὶ τοῦ Θεοῦ τὴ μεγάλη μακροθυμία καὶ τὴν πρόνοια, ἀλλὰ καὶ τὴν ἰουδαϊκὴ ἀγνωμοσύνη.