Εάν δεν αλλάξουμε πορεία άμεσα, τιμωρώντας πριν από όλα τις υπεύθυνες της καταστροφής πολιτικές και οικονομικές ελίτ, είναι αναπόφευκτη η συνέχιση της ληστείας όλων μας – γεγονός που συμπεραίνεται από το ότι, θα κληθούμε να καταγράψουμε ότι έχουμε και δεν έχουμε, όπως οι Εβραίοι της Αυστρίας το 1937 από τους Γερμανούς, αφού διαφορετικά ο λογαριασμός των δανειστών δεν βγαίνει.
.
«Η περιγραφή ενός προβλήματος είναι ασφαλώς απαραίτητη για να καταλάβει κανείς πού βρίσκεται και τι έχει να αντιμετωπίσει – αλλά δεν φτάνει, αφού το ζητούμενο είναι η λύση. Με απλά λόγια, το σκοτεινό μέλλον που διαγράφεται μπροστά μας, κυριολεκτικά η γενοκτονία μας, δεν σημαίνει πως πρέπει να κρυφτούμε μέσα στα σπίτια μας, κάτω από το στρώμα του κρεβατιού μας, να αποδεχτούμε στωικά τη μοίρα μας, την απώλεια των σπιτιών μας, το κούρεμα των καταθέσεων μας ή να αυτοκτονήσουμε ως Έθνος, εγκαταλείποντας μαζικά την Ελλάδα – αλλά να αναζητήσουμε έναν τρόπο που θα μας επιτρέψει να ανακτήσουμε όλα όσα χάσαμε, κυρίως την εθνική μας κυριαρχία, χωρίς βέβαια την ψευδαίσθηση πως υπάρχουν μαγικά ραβδιά, από μηχανής Θεοί ή/και προικισμένοι ηγέτες».
.
Ανάλυση
Τα οικονομικά μεγέθη, τα νούμερα, η
σημερινή κατάσταση της Ελλάδας και οι μελλοντικές της προοπτικές
τρομοκρατούν – πανικοβάλλουν καλύτερα αυτόν που διαθέτει ακόμη κοινή
λογική! Από την πλευρά της Οικονομίας είναι πολύ χειρότερα, συγκριτικά
με το εάν είχε δεχθεί η χώρα μας βομβαρδισμό από το ΝΑΤΟ, όπως η
Γιουγκοσλαβία – ενώ ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη ο διαμελισμός της, με
αφετηρία το Σκοπιανό. Φυσικά δεν έχουμε τόσα πολλά ανθρώπινα θύματα, αλλά η οικονομική κατοχή της Ελλάδας είναι δεδομένη
– πολύ χειρότερη από τη μιλιταριστική, αφού με το ξεπούλημα των πάντων
δεν είναι τόσο εύκολη η ανάκτηση τους, όσο με την αντίσταση σε μία
στρατιωτική κατοχή.
Ειδικότερα, με το ένα σκάνδαλο ξεπουλήματος να ακολουθεί το άλλο, τα αεροδρόμια μας είναι γερμανικά, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ) επίσης, το λιμάνι του Πειραιά
κινέζικο (ΟΛΠ), οι σιδηρόδρομοι ιταλικοί, τα νερά μας σύντομα γαλλικά, ο
ΟΠΑΠ τσέχικος, ο ΟΤΕ γερμανικός, η απίστευτα απαξιωμένη ΔΕΗ θα δοθεί
«έναντι πινακίου φακής» στους σε Γερμανούς κοκ. – ενώ η μεγαλύτερη
τραγωδία είναι το γεγονός ότι, το τμήμα εκείνο της κοινωνίας που έχει επιβιώσει από την κρίση, είναι αυτό ακριβώς που την προκάλεσε: το βρώμικο κομματικό-πελατειακό κράτος (ανάλυση), μαζί με τους συνεργάτες του (ΜΜΕ), καθώς επίσης η διεφθαρμένη εγχώρια ελίτ. Το σύστημα
με λίγα λόγια, το οποίο κατέστρεψε την Ελλάδα, απομυζώντας την μέχρι
θανάτου – το οποίο, αφού την παρέδωσε στις δυνάμεις κατοχής, ζει και
βασιλεύει, κυβερνώντας ή/και διεκδικώντας ξανά την εξουσία!
Φτάνει μόνο να δει κανείς το πόσο χρήματα μοιράστηκαν μεταξύ τους τα κόμματα το 2017, όταν
περισσότεροι από 4.000.000 Έλληνες χρωστούν στο δημόσιο, στις τράπεζες ή
στους ασφαλιστικούς οργανισμούς, χάνοντας τα σπίτια τους στους
πλειστηριασμούς και λιμοκτονώντας, για να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει (από τους επίσημους ισολογισμούς τους, γράφημα), – όταν η εγχώρια ελίτ συνεχίζει να θησαυρίζει από το λαθρεμπόριο καυσίμων, από τη χρεοκοπημένη ΔΕΗ, από τα διόδια (ανάλυση), από τα δημόσια έργα κοκ., προφανώς με όπλο της το χρηματισμό και τη διαφθορά.
Αδυνατούμε πάντως να καταλάβουμε εάν είναι ανοησία ή ιδιοτέλεια, η τυφλή υποταγή των οπαδών ορισμένων παρατάξεων στο κόμμα και στην ηγεσία του – όπως στο πρόσφατο παράδειγμα της ΝΔ (δεν έχουμε απολύτως τίποτα εναντίον των ψηφοφόρων της),
όπου ένας από τους υποστηρικτές της επέμενε πως ρύθμισε τα χρέη της και
δεν έχει θέμα, παρά το ότι κατέθεσε αγωγή 160 εκ. € εναντίον της η
Πειραιώς!
Ο δύστυχος αυτός άνθρωπος δεν πείσθηκε ούτε όταν του
παρουσιάσαμε τον Ισολογισμό της, από τον οποίο φαίνεται ξεκάθαρα (α) η
αδυναμία εξυπηρέτησης των τόκων, αφού από τα 27 εκ. € πλήρωσε μόνο τα
3,5 εκ. € το 2017 και (β) η συνεχής αύξηση των χρεών της, σε επίπεδα άνω
των 250 εκ. €, παρά το ότι οι τακτικές κρατικές επιχορηγήσεις της πριν
την κρίση ήταν της τάξης των 2,5 εκ. € μηνιαία!
Όσον αφορά τώρα τα οικονομικά μεγέθη της Ελλάδας, από τα οποία φαίνεται ξεκάθαρα πως δεν βγαίνει ο λογαριασμός όσες θυσίες και αν κάνουν ακόμη οι Έλληνες, υπενθυμίζουμε πως έχουμε 4.769.000 εργαζόμενους (20% νόμιμοι ξένοι, οι οποίοι φυσικά εξάγουν συνάλλαγμα),
σε σύνολο πληθυσμού 10.750.000 χωρίς τους παράνομους μετανάστες – ενώ
από αυτούς οι 900.000 είναι άνεργοι. Επίσης 2.600.000 συνταξιούχους και
566.000 τακτικούς υπαλλήλους του δημοσίου.
Επομένως οι 3.869.000
εργαζόμενοι πρέπει να συντηρήσουν τους 2.600.000 συνταξιούχους (αφού τα χρήματα των ταμείων τους έχουν κάνει φτερά), τους 566.000 δημοσίους υπαλλήλους, τους 900.000 ανέργους και το υπόλοιπο 2.815.000 του πληθυσμού (τις οικογένειες τους),
με μισθούς πείνας. Άρα συνολικά 6.881.000, γεγονός που σημαίνει πως σε
κάθε εργαζόμενο αντιστοιχούν 1,78 μη εργαζόμενοι, συν όσοι δεν είναι
καταγεγραμμένοι νόμιμα στη χώρα.
Επίσης δημόσιο χρέος 357,25 δις € σε ΑΕΠ 180 δις € (πηγή),
άρα στο 200% του, κόκκινο ιδιωτικό χρέος 230 δις € που αυξάνεται
ασταμάτητα, αμελητέα φοροδοτική ικανότητα, αρνητικές αποταμιεύσεις,
αδυναμία επενδύσεων, αποψιλωμένο παραγωγικό ιστό και δημογραφική
κατάρρευση – ενώ έχουμε χάσει 60 δις € ΑΕΠ (άρα 18 δις € ετήσια έσοδα του δημοσίου!),
150 δις € από το χρηματιστήριο, 500 δις € από την πτώση των τιμών των
ιδιωτικών ακινήτων, τουλάχιστον 250 δις € από τα ακίνητα του δημοσίου
κοκ.
Στη νέα έκθεση του δε το ΔΝΤ ανέφερε πως η καθαρή θέση της Ελλάδας είναι στο -111% του ΑΕΠ της
– γεγονός που σημαίνει πως εάν το κράτος πουλήσει ότι έχει και δεν έχει
για να πληρώσει τα χρέη του, θα μείνει στο τέλος με 200 δις € υπόλοιπο
χρεών, χωρίς κανένα απολύτως περιουσιακό στοιχείο!
Ως εκ τούτου είναι αναπόφευκτη η
συνέχιση της ληστείας των Ελλήνων που θα κληθούν να καταγράψουν ότι
έχουν και δεν έχουν, όπως οι Εβραίοι της Αυστρίας το 1937 από τους
Γερμανούς (άρθρο)
– αφού διαφορετικά ο λογαριασμός, των δανειστών εν προκειμένω, δεν
βγαίνει.
Τονίζουμε δε ξανά πως η Ελλάδα δεν έχει βιώσιμο χρέος ούτε
φυσικά πρωτογενή πλεονάσματα, δεν έχει βιώσιμο ασφαλιστικό, δεν έχει βιώσιμο κοινωνικό κράτος, δεν έχει βιώσιμο δημόσιο τομέα, δεν έχει βιώσιμο φορολογικό σύστημα, δεν έχει βιώσιμο πολιτικό σύστημα και δεν διαθέτει ούτε βιώσιμες τράπεζες (ενώ σε όλα αυτά τα θέματα έχουμε αναφερθεί με ειδικές αναλύσεις μας που τεκμηριώνουν τα συμπεράσματα μας).
Η λύση του προβλήματος
Περαιτέρω, η περιγραφή ενός προβλήματος
είναι ασφαλώς απαραίτητη για να καταλάβει κανείς πού βρίσκεται και τι
έχει να αντιμετωπίσει, αλλά δεν φτάνει – αφού το ζητούμενο είναι η λύση.
Με απλά λόγια, όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν πως πρέπει να κρυφτούμε
μέσα στα σπίτια μας, κάτω από το στρώμα του κρεβατιού μας, να
αποδεχτούμε στωικά τη μοίρα μας, την απώλεια των σπιτιών μας, το κούρεμα
των καταθέσεων μας ή να αυτοκτονήσουμε ως Έθνος, εγκαταλείποντας μαζικά
την Ελλάδα – αλλά να αναζητήσουμε έναν τρόπο που θα μας
επιτρέψει να ανακτήσουμε όλα όσα χάσαμε, όση δουλειά και αν απαιτείται,
κυρίως βέβαια την εθνική μας κυριαρχία.
Εν προκειμένω, χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, δεν θα προτείναμε τη λαϊκή εξέγερση, αφού θα ήταν ανεύθυνο γνωρίζοντας τις αιματηρές συνέπειες της
– παρά το ότι τελικά δεν θα την αποφύγουμε εάν δεν αλλάξουμε αμέσως
σελίδα, αφού οι άνθρωποι πάντοτε εξεγείρονται και επαναστατούν όταν
χάσουν ότι έχουν και δεν έχουν, μη διακρίνοντας ταυτόχρονα κάποια
προοπτική για το μέλλον τους και ιδιαίτερα για το μέλλον των παιδιών
τους.
Ως εκ τούτου αυτό που θεωρούμε πως χρειάζεται είναι μία έντιμη, ικανή και, κυρίως, αποφασιστική κοινοβουλευτική παράταξη (μία τέτοια στηρίζουμε και εμείς, πιστεύοντας πως δεν υπάρχουν πια περιθώρια για θεωρητικές αναλύσεις), όπως στο παράδειγμα της Ιταλίας – η
οποία να είναι πρόθυμη να πολεμήσει με την Ευρώπη, επιτυγχάνοντας εν
πρώτοις την κατάργηση των πρωτογενών πλεονασμάτων του συγκεκριμένου
ύψους (3,5%), τη διενέργεια δημοσίων επενδύσεων πριν
καταρρεύσουν τα πάντα, τη μείωση των υπερβολικών φόρων, τη στήριξη των
αδύναμων συμπολιτών μας, καθώς επίσης το άμεσο σταμάτημα του
ξεπουλήματος των δημοσίων επιχειρήσεων.
Ταυτόχρονα, πρέπει να διεκδικήσει ενεργητικά τα χρήματα που μας οφείλουν οι Γερμανοί, σε συνεργασία με την Πολωνία
που έχει αντίστοιχες απαιτήσεις – καθώς επίσης να ξεκινήσει συζητήσεις,
τουλάχιστον για το πάγωμα ενός μεγάλου μέρους των δημοσίων χρεών από
την ΕΚΤ, συντασσόμενη με την Ιταλία που έχει αντίστοιχες απαιτήσεις.
Εκτός αυτού, οφείλει να εκδώσει αμέσως ένα φορολογικό νόμισμα που δεν απαγορεύεται εντός του ευρώ, στο οποίο είμαστε εγκλωβισμένοι – σημειώνοντας πως εάν μας διέγραφαν χρέη, έτσι ώστε να μειωθούν στο 50% του ΑΕΠ μας, δεν θα είχαμε καμία αντίρρηση να φύγουμε
Πρώτος στόχος του φορολογικού νομίσματος θα ήταν πια η διάσωση των τραπεζών, (σημειώνοντας πως ήταν ανόητο που τις διασώσαμε με 40 δις € χωρίς ανταλλάγματα, όπως το κούρεμα των οφειλών των πελατών τους – ακόμη πιο ανόητο να τις διασώσουμε ξανά σήμερα, αφού έχουν αφελληνισθεί, χωρίς να τις εθνικοποιήσουμε), καθώς επίσης η παροχή ρευστότητας στην πραγματική οικονομία.
Παράλληλα, η νέα αυτή κυβέρνηση πρέπει
να προβεί στην παραδειγματική τιμωρία όλων εκείνων που οδήγησαν την
Ελλάδα στο σημερινό, τρομακτικό αδιέξοδο, έτσι ώστε να δοθεί τέλος στο
βρώμικο κομματικό-πελατειακό κράτος – ξεκινώντας από αυτούς που σκόπιμα την διέσυραν διεθνώς και δρομολόγησαν την υπαγωγή της στο ΔΝΤ (ο πρωθυπουργός του 2010, ο υπουργός οικονομικών και ο επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ).
Αμέσως μετά, θεωρώντας πως η πρώτη
δανειακή σύμβαση ήταν ευθύνη των παραπάνω και δυστυχώς νομοτελειακή μετά
τις ενδοτικές ενέργειες τους, θα πρέπει να ασκηθούν ποινικές
διώξεις σε όλους τους βουλευτές και στις κυβερνήσεις μετά το 2011,
κυρίως στα κόμματα που ψήφισαν το καταστροφικό PSI
– το οποίο είναι αναμφίβολα το μεγαλύτερο έγκλημα στη σύγχρονη ιστορία
της Ελλάδας, ακολουθούμενο από την παράνομη και αντισυνταγματική
κυβίστηση του 2015, οπότε από τη δολοφονία της τελευταίας ελπίδας των Ελλήνων.
Έχοντας αναφερθεί ήδη στις ενέργειες των πρώτων 100 ημερών μίας τέτοιας κυβέρνησης (ανάλυση), καθώς επίσης απαντώντας σε ερωτήματα που τέθηκαν (πηγή), οφείλουμε να τονίσουμε πως η Οικονομία δεν είναι στατική αλλά δυναμική
– οπότε αντίστοιχα πρέπει να βελτιώνονται οι λύσεις που έχουν προταθεί,
αφού τα πάντα αλλάζουν σε καθημερινή σχεδόν βάση.
Για παράδειγμα,
έκτοτε προέκυψε το πρόβλημα των τραπεζών και η ιταλική σύγκρουση με την
Κομισιόν – ενώ πολύ σύντομα θα αντιμετωπίσει ο πλανήτης μία επόμενη,
μεγαλύτερη από την τελευταία, χρηματοπιστωτική κρίση, από την οποία πολύ
δύσκολα θα επιβιώσει η Ευρωζώνη, εάν υποθέσουμε πως δεν θα συμβεί κάτι
προηγουμένως με την Ιταλία (ή με την Ισπανία που καρκινοβατεί).
Εκτός αυτού, όταν χάνονται οι μεγάλες επιχειρήσεις μας και τα κεφάλαια τους (όπως η ΔΕΗ που με καθαρή θέση 5 δις € και πάνω από 15 δις € ενεργητικό κοστίζει πλέον κάτω από 300 εκ. €!),
ενώ εγκαθίστανται ξένες που δεν πληρώνουν καν φόρους στην πατρίδα μας,
δεν αλλάζουν ριζικά οι συνθήκες εις βάρος μας, οπότε οι λύσεις που έχουν
προταθεί; Πόσο μάλλον όταν έχουν πέσει ήδη οι τίτλοι τέλους;
Επίλογος
Κλείνοντας, αυτό που παραμένει σταθερό είναι η ανάγκη αλλαγής σελίδας στην Ελλάδα, η οποία είναι επείγουσα – με πρώτη προτεραιότητα την εξαΰλωση όλων εκείνων των κομμάτων που την οδήγησαν στην άκρη του γκρεμού.
Επομένως,
με την αντικατάσταση τους από έντιμες, πατριωτικές, νέες παρατάξεις που
θα είναι πρόθυμες, κυρίως όμως αποφασισμένες να αγωνιστούν για την
πατρίδα τους – καταπολεμώντας πριν από όλα το βρώμικο
κομματικό-πελατειακό κράτος και τη διεφθαρμένη εγχώρια ελίτ, καθώς
επίσης παράγοντας πλούτο, με πολύ δουλειά και με όλα τα μέσα που έχει
ακόμη στη διάθεση της η Ελλάδα.
Εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε αργά ή γρήγορα η πατρίδα μας είτε θα οδηγηθεί σε μία αιματηρή κοινωνική επανάσταση, είτε θα ακολουθήσει ο εκφασισμός της
– από τις δυνάμεις κατοχής που θα θέλουν να εμποδίζουν με κατασταλτικά
μέτρα τυχόν εξεγέρσεις, πριν ακόμη συμβούν. Εάν έχουμε λοιπόν ακόμη
κοινή λογική, θα πρέπει να εμποδίσουμε τόσο το ένα, όσο και το άλλο –
αλλάζοντας ριζικά σελίδα στις επόμενες εκλογές.
Εν προκειμένω, δυστυχώς
το λευκό ή η αποχή δεν βοηθούν καθόλου – αφού στο σύστημα που έχει
διαστρεβλώσει και κατακρεουργήσει το αρχικό Σύνταγμα της χώρας, λειτουργεί εντελώς αντίθετα, από ότι θα έπρεπε, μετατρέποντας τα σε παγίδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου