Φανάρι και Μόσχα... Αντίπαλοι στις διεκδικήσεις, συνοδοιπόροι στον Οικουμενισμό

Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος                                                          Ἐν Πειραιεῖ 30-10-2018
                                                                  

Ὁ οἰκουμενικός πατήρ, καθηγητής τῆς Δογματικῆς, καί σύγχρονος ἅγιος τῆς ἁγιοσαββιτικῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τῆς καθόλου Ἐκκλησίας, ὅσιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, ἐκφράζοντας τήν βαθειά του αἴσθηση καί τήν πλήρη ὀδύνης ἐπίγνωση γιά τήν (τότε) μέλλουσα νά συνέλθει Πανορθόδοξη Σύνοδο, ὑπεγράμμισε τό 1971 : 

«Καί, εἰς τό τέλος τέλος, τί δύναται νά περιμένῃ κανείς ἀπό μίαν τοιαύτην Οἰκουμενικήν Σύνοδον; Ἕν, καί μόνον ἕν : σχίσματα καί αἱρέσεις καί διαφόρους ἄλλας συμφοράς»^[1]. 


Ἡ προφητεία αὐτή τοῦ ὁσίου Ἰουστίνου ἐπαληθεύθηκε δύο φορές ἕως τώρα. Ἡ πρώτη ἐπαλήθευση ἦλθε στά τέλη Ἰουνίου τοῦ 2016, ὅταν συνεκλήθη ἡ ληστρική, αἱρετική, οὐνιτική, οἰκουμενιστική ψευδοσύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου τῆς Κρήτης, ἡ ὁποία ἀνεγνώρισε τίς αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ, τοῦ Προτεσταντισμοῦ καί τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ ὡς Ἐκκλησίες, ἐξετίμησε θετικά τό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», δηλ. αἱρέσεων, καί τούς οἰκουμενιστικούς διαλόγους, καί εἰσήγαγε τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

1. Σχέση ψευδοσυνόδου Κρήτης καί Οὐκρανικοῦ ζητήματος  

Εἶναι γνωστό ὅτι ἀπό τήν ψευδοσύνοδο ἀπουσίαζε, ἐκτός τῶν Πατριαρχείων Ἀντιοχείας, Βουλγαρίας καί Γεωργίας, καί τό Πατριαρχεῖο Μόσχας καί μαζί μ’αὐτή ἡ Κανονική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ὑπό τόν Μητροπολίτη Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας κ. Ὀνούφριο. Μάλιστα, τό Πατριαρχεῖο Μόσχας, μέ ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας του τόν Δεκέμβριο τοῦ 2017 τονίζει σχετικά μέ τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης : 

«Ἡ ἐν λόγῳ Σύνοδος δέν δύναται νά θεωρεῖται Πανορθόδοξη οὔτε καί οἱ ἀποφάσεις της ὡς δεσμευτικές γιά ὅλο τό Ὀρθόδοξο πλήρωμα, ἐπειδή ἡ μή ἐξασφάλιση τῆς σύμφωνης γνώμης ὁρισμένων κατά τόπους Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν γιά τή σύγκλησή της στίς προκαθορισμένες ἡμερομηνίες παραβίασε τήν ἀρχή τῆς ὁμοφωνίας. Ταυτόχρονα πρέπει νά δεχθοῦμε ὅτι ἡ Σύνοδος στήν Κρήτη ἀποτελεῖ σημαντικό σταθμό στήν ἱστορία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»^[2].

Ἀντιθέτως, ὁ σχισματικός ψευδοπατριάρχης Κιέβου Φιλάρετος στήριξε τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης. «Ἀποδεχόμαστε τά ἔγγραφα, πού ἐγκρίθηκαν στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο», ἀνέφερε σέ μήνυμά του γιά τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης. Ὁ ψευδοπατριάρχης Κιέβου, πού δέν ἀναγνωρίζεται ἀπό καμία ἄλλη ἐπίσημη Ἐκκλησία, καταφέρθηκε ἐναντίον τῆς Μόσχας καί ὕμνησε τόν Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο. 

 Ὁ κ. Φιλάρετος σημείωσε πώς «ἡ Σύνοδος ἔχει δημιουργήσει ἕναν μηχανισμό γιά συνοδικές ἀποφάσεις μέσα, ὄχι μόνο ἀπό μία τοπική ἐκκλησία ἤ ὁμάδα τοπικῶν ἐκκλησιῶν, ὅπως ἔχει συμβεῖ κατά τους τελευταίους αἰῶνες, ἀλλά μέσα σέ Πανορθόδοξο ἐπίπεδο». Μίλησε γιά τήν «ἰδιαίτερη διακονία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη ὡς πρῶτος μεταξύ ἴσων πρωτεύοντα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί προέδρου τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου». Γιά τή δική του ἀπουσία σχολίασε : «Τό Πατριαρχεῖο Κιέβου εἶναι εὐαίσθητο στό γεγονός ὅτι δέν κλήθηκε νά συμμετάσχει ἤ νά στείλει ἀντιπροσώπους στή Σύνοδο, διότι τό ζήτημα τῆς ἀναγνώρισης τοῦ αὐτοκεφάλου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας ἀπό ἄλλες Τοπικές Ἐκκλησίες πρέπει ἀκόμη νά ἀντιμετωπιστεῖ. 

Ὡστόσο, τό Πατριαρχεῖο Κιέβου, μέ τήν ἐμπιστοσύνη καί τήν ἀγάπη γιά τήν Μητέρα Ἐκκλησία μας τῆς Κωνσταντινούπολης καί μέ κοινό νοῦ μέ τίς Τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, θεωρεῖ ὅτι τά θέματα, πού συμφωνήθηκαν ἀπό τή Σύνοδο εἶναι ἐπαρκῶς ἀποδεδειγμένα γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἡ θέση καί ἡ ἀπάντηση τοῦ Πατριαρχείου Κιέβου πρός τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο καί σχετικά μέ τίς ἀποφάσεις της θά πιστοποιηθεῖ ἐπίσημα στήν ἑπόμενη συνεδρίαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ UOC-KP, ἀλλά μποροῦμε νά βεβαιώσουμε σήμερα ὅτι ἡ στάση μας ἀπέναντί ​​τους εἶναι θετική καί ὅτι ἀποδεχόμαστε τά ἔγγραφα, πού ἐγκρίθηκαν»^[3]. 

Τό γεγονός τῆς ἀπουσίας τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ἀπό τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος τό ἔφερε βαρέως μέσα του καί ζητοῦσε εὐκαιρία νά τούς τό ἀνταποδώσει, νά τούς ἐδικηθεῖ. Καί νά τώρα ὁ Πατριαρχης Βαρθολομαῖος μέ τήν στήριξη τῆς Ἀμερικῆς βεβαίως, ἡ ὁποία εἶχε τόν ἔλεγχο καί τῆς ψευδοσυνόδου, ὑφαρπάζει μέ τό ἔτσι θέλω τήν Οὐκρανία ἀπό τό Πατριαρχεῖο Μόσχας, μέ τόν πλέον ἀντικανονικό τρόπο, προκαλώντας νέο σχίσμα στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι ἔχουμε τήν δεύτερη ἐπαλήθευση τῆς προφητείας τοῦ ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, ὅτι δηλαδή ἡ ψευδοσύνοδος δημιουργεῖ, ἐκτός ἀπό αἱρέσεις, σχίσματα καί ἄλλες συμφορές.

Ἄς προσέξουμε ἐδῶ τήν τακτική τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου. Ἐπιβραβεύει ὅσους εἶναι ὑπέρ αὐτοῦ καί ὑπέρ τῆς ψευδοσυνόδου, ἐνῶ τιμωρεῖ ὅσους εἶναι ἐναντίον του καί κατά τῆς ψευδοσυνόδου. Ἐπιβραβεύει τούς σχισματικούς Φιλάρετο καί Μακάριο καί τόν οὐνίτη Ποροσένκο, ἐνῶ τιμωρεῖ τήν Μόσχα μέ τήν ὑφαρπαγή τῆς Οὐκρανίας.

Στή συγκεκριμένη περίπτωση, μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος προχωρᾶ ἐκκλησιολογικά ἕνα βήμα πιό πέρα ἀπό τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης. Ἐνῶ μέχρι τώρα ἀνεγνώριζε ὡς Ἐκκλησίες μόνο τίς αἱρέσεις καί τούς αἱρετικούς, τώρα μέ τήν εὐκαιρία τοῦ Οὐκρανικοῦ ἀναγνωρίζει ὡς Ἐκκλησίες καί τά σχίσματα καί τούς σχισματικούς. Γιά τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο οἱ αἱρέσεις καί τά σχίσματα, οἱ αἱρετικοί καί οἱ σχισματικοί εἶναι πλέον Ἐκκλησίες. Ὅλοι εἶναι Ἐκκλησίες. Δέν ὑπάρχουν αἱρέσεις καί σχίσματα, κατά τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο. Αὐτό φάνηκε ἀπό τήν ἀποκατάσταση τῶν μέν Φιλαρέτου καί Μακαρίου στόν ἀρχιερατικό βαθμό, τῶν δέ πιστῶν τους σέ ἐκκλησιαστική κοινωνία.

Ἄς προσέξουμε ἐπίσης καί τόν τρόπο, μέ τόν ὁποῖο ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος κινεῖται σ’αὐτή τήν περίπτωση. Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται δεινός ὑπέρμαχος τοῦ διαλόγου καί ὅπου καί ἄν σταθεῖ κηρύττει τόν διάλογο ὡς τή μόνη καί ἀναγκαία λύση τῶν προβλημάτων, αὐτός ὁ ὁποῖος ἔχει ἐπικληθεῖ ὡς «Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ὁ Διάλογος», αὐτός, λοιπόν, στή συγκεκριμένη περίπτωση δέν διαλέγεται καθόλου οὔτε μέ τούς κανονικούς ἀδελφούς του στήν Μόσχα καί τήν Οὐκρανία, οὔτε μέ τούς ὑπολοίπους Προκαθημένους τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἀλλά ἁπλῶς τούς ἀνακοινώνει τήν ἀπό τόν Ἀπρίλιο τοῦ 2018 ἤδη εἰλημμένη μονομερῶς ἀπόφαση τῆς ἀποδόσεως Αὐτοκεφαλίας στούς σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας μέ ἀπόλυτο καί αὐταρχικό τρόπο, μέ τό «ἀποφασίζομεν καί διατάσσομεν», μέ τήν ὑποστήριξη βεβαίως τῆς Ἀμερικῆς^[4]. 

 Καί, γιά νά ἀποδείξει ὅτι αὐτός ὁ ἴδιος εἶναι πού κατέχει τά πρωτεῖα ἐξουσίας στην Ὀρθοδοξία, ὅτι αὐτός εἶναι ὁ πρῶτος ἄνευ ἴσων, ὁ πρῶτος τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Πάπας τῆς Ἀνατολῆς, κατ’ἀπομίμησιν τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης, καί ὅτι ἔχει δικαιοδοσιακά δικαιώματα στήν Οὐκρανία, βάζει τά ἐξαπτέρυγά του νά τόν ἐπευφημοῦν ὡς πρῶτο καί κεφαλή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί ὡς ἀκρογωνιαῖο λίθο τοῦ Ὀρθοδόξου οἰκοδομήματος^[5].

Ἔχουν γραφεῖ πολλά ἀξιόλογα κριτικά κείμενα γιά τίς ἀντικανονικές ἐνέργειες τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου στό Οὐκρανικό ζήτημα. Δύο, ὅμως, ξεχωρίζουν. Τοῦ Σεβ. Μητρ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ καί τοῦ ὁμοτίμου καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ., Αἰδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση. Ὁ μέν Σεβ. Μητρ. Πειραιῶς μέ κείμενό του^[6] κονιορτοποεῖ τους ἰσχυρισμούς τοῦ πατριαρχικοῦ ἀνακοινωθέντος τῆς 11ης-10-2018^[7], ὁ δέ π. Θεόδωρος ἀποδεικνύει ἐμπεριστατωμένα ὅτι ἡ Οὐκρανία ἀποτελεῖ κανονικό ἔδαφος τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας^[8] καί ὄχι τοῦ Φαναρίου.

2. Ὑπερόριες ἐπεμβάσεις καί πρόκληση σχίσματος

Ἡ Οὐκρανία ἀναμφισβήτητα ἀποτελεῖ κανονικό ἔδαφος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας. Γι’αὐτό ἡ ἀπόδοση Αὐτοκεφαλίας ἀπό τό Φανάρι στούς σχισματικούς τοῦ λεγομένου «Πατριαρχείου τοῦ Κιέβου» ὑπό τόν καθηρημένο, ἀφορισμένο καί ἀναθεματισμένο Φιλάρετο καί τῆς λεγομένης «Οὐκρανικῆς Αὐτοκέφαλης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας» ὑπό τόν Μακάριο, ἀποτελεῖ τό βαρύ κανονικό παράπτωμα τῆς εἰσπηδήσεως σέ ξένη ἐκκλησιαστική δικαιοδοσία^[9]. 

Ὑπάρχει μάλιστα τόση ἀποφασιστικότητα γιά τήν ἀπόδοση Αὐτοκεφαλίας στούς ἀμερικανόφιλους καί φιλοπαπικούς σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας καί στόν δυτικόφιλο οὐνίτη πρόεδρο τῆς Οὐκρανίας Ποροσένκο, ὥστε δέν ὑπολογίζεται ἀκόμη καί ὁ κίνδυνος ἑνός νέου σχίσματος στήν Ὀρθοδοξία. Οἱ τοῦ Φαναρίου εἶναι διατεθειμένοι νά προκαλέσουν καί νέο τραῦμα, νέο σχίσμα, μετά ἀπό αὐτό πού προκάλεσαν τό 2016 μέ τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης.  

3. Συνοδοιπόροι, συνόμιλοι καί αἰχμάλωτοι στόν Οἰκουμενισμό Φανάρι καί Μόσχα

Φανάρι καί Μόσχα, παρά τίς ὑφιστάμενες διαφορές τους σέ θέματα δικαιοδοσίας καί ἐξουσίας, δέν διαφέρουν οὐσιαστικῶς ὡς πρός τήν στάση τους ἀπέναντι τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο βρίσκεται ἐδῶ καί παραπάνω ἀπό ἕνα αἰώνα, σέ νέα αἰχμαλωσία, μετά ἀπό ἐκείνη τῆς Τουρκοκρατίας, στήν αἰχμαλωσία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀποτυγχάνει καί συρρικνοῦται, γιατί τοῦ ἔλειψε ἡ δυναμική τῆς φυλακῆς καί προστασίας τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Ἡ ἐπαναπόκτηση αὐτοῦ τοῦ ρόλου θά τοῦ ἐπαναπροσφέρει δυναμισμό, ἀφοσιωμένα καί ἱκανά στελέχη μέ πνεῦμα καί διάθεση ὁμολογίας καί θυσίας μέχρι θανάτου, ὑπεράνω ὅμως ὅλων θά τοῦ προσφέρει τήν δύναμη, τήν εὐλογία, τήν μεσιτεία, τήν συναντίληψη τῶν ὁμολογητῶν τῆς πίστεως, τῶν μαρτύρων καί τῶν νεομαρτύρων, τήν συμμαχία τοῦ Θεοῦ.

Οἱ Μοσχοβῖτες τελευταῖα ἐπιθυμοῦν νά γίνουν «βασιλικώτεροι τοῦ βασιλέως», οἰκουμενιστικώτεροι τῶν οἰκουμενιστῶν Φαναριωτῶν. Ἡ Μόσχα τελευταῖα ἀναπτύσσει ἐσχάτως ἀρκετές οἰκουμενιστικές πρωτοβουλίες, ἀγνοῶντας τό Φανάρι. Ἀρκεῖ νά θυμηθεῖ κανείς τήν ὑπογραφή τοῦ κοινοῦ Κειμένου τῆς Ἀβάνας ἀπό τόν αἱρεσιάρχη Πάπα Φραγκῖσκο καί τόν οἰκουμενιστή Πατριάρχη Ρωσίας κ. Κύριλλο τόν Φεβρουάριο τοῦ 2016^[10], μόλις τεσσερεις μῆνες πρίν τήν σύγκληση τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης. 

Ἐπίσης, ἄν διαβάσει κανείς τό ἐπίσημο κείμενο μέ τίτλο «Οἱ βασικές ἀρχές ἀντιμετώπισης τῶν ἑτερoδόξων ἀπό τή Ρωσική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία»^[11], πού εἶναι ἀναρτημένο στόν ἐπίσημο διαδικτυακό ἱστότοπο τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, στό Τμῆμα Ἐξωτερικῶν Ἐκκλησιαστικῶν Σχέσεων, ὅπου εἶναι ὑπεύθυνος ὁ οἰκουμενιστής Σεβ. Μητρ. Βολοκολάμσκ κ. Ἰλαρίων, θά διαπιστώσει ὅτι αὐτό εἶναι γεμᾶτο ἀπό τίς αἱρετικές θεωρίες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅτι εἶναι ὅμοιο κατά πάντα μέ τό κείμενο τῆς ψευδοσυνόδου «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον», καί ὅτι οὐσιαστικά ἀποτελεῖ μία ἄλλη ρωσική - θά λέγαμε - ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης. Σέ τί, λοιπόν, ὠφέλησε τήν Μόσχα ἡ ἀπουσία της ἀπό τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, ἀφοῦ κι αὐτή τά ἴδια καί ἀπαράλλακτα πιστεύει περί Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως καί τό Φανάρι; Ὁ Οἰκουμενισμός καί φιλοπαπισμός τῆς Μόσχας καταδεικνύεται καί ἀπό τίς συχνότατες καί ἀλεπάλληλες ἐπισκέψεις τοῦ οἰκουμενιστοῦ Σεβ. Μητρ. Βολοκολάμσκ κ. Ἰλαρίωνος στό Βατικανό πρός συνάντηση τοῦ αἱρεσιάρχου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου. Ἡ πρόσφατη μάλιστα ἐπίσκεψη τοῦ προαναφερομένου Ἱεράρχου στόν Ποντίφηκα, γιά νά τόν ἐνημερώσει περί τῶν ἀποφάσεων τῆς Ρωσικῆς Ἱεραρχίας γιά τό Οὐκρανικό καί τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο^[12], καταδεικνύει τοῦ λόγου τό ἀληθές.    

Ἴσως αὐτά καί ἄλλα, ἐκτός τῶν δικαιοδοσιῶν καί τῶν πρωτείων, νά ἐνισχύουν τήν διαμάχη, τήν ἀντιπαλότητα καί τόν ἀνταγωνισμό ὡς εἰσπήδηση σέ χώρους, ὅπου ἄλλοι ἔχουν τά πρωτοτόκια, τίς περγαμηνές καί τά πνευματικά δικαιώματα. Καί ἐπειδή ἡ υἱοθέτηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀποτελεῖ φοβερή καί τραγική ἀπομείωση καί προδοσία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί ἐπιφέρει ἀναποδράστως τήν ἐγκατάλειψη τοῦ Θεοῦ, τήν Θεοεγκατάληψη, τήν ἄρση τῆς Χάριτός Του, ἄς προσέξουμε πῶς ὁ Θεός ἐπιτρέπει κατά παραχώρησιν νά ἐκδηλώνεται ἡ παιδαγωγική τιμωρία Του σέ Φανάρι καί Μόσχα, μέ σκοπό πάντα τήν μετάνοια καί τήν ἀποτίναξη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀπό τήν μία, ἐξαιτίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τοῦ Φαναρίου ἐπιτρέπει στόν Μόσχας Κύριλλο καί τήν περί αὐτόν Σύνοδο νά προβεῖ σέ διακοπή μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου καί νά ἀμφισβητεῖ τόν ἡγετικό του ρόλο στήν Ὀρθοδοξία^[13]. Ἀπό τήν ἄλλη, ἐξαιτίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τῆς Μόσχας ἐπιτρέπει στόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο καί τήν περί αὐτόν Σύνοδο νά προβεῖ στήν ἀπόδοση Αὐτοκεφαλίας στούς σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας, πρᾶγμα πού θά ἔχει ὡς αποτέλεσμα τήν ἀπόσπασή της ἀπό τήν Μόσχα.    

4. Προτιμότερη ἡ διακοπή μνημονεύσεως μέ βάση τόν 15ο Κανόνα τῆς ΑΒ΄ Συνόδου

Θά πρέπει, ἐπίσης, νά ἐπισημανθεῖ καί νά ὑπογραμμισθεῖ δεόντως ὅτι ἡ διακοπή μνημονεύσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου ἀπό τόν Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο θα ἦταν προτιμώτερο νά γίνει μέ βάση τόν 15ο Ἱερό Κανόνα τῆς ΑΒ΄ Σύνοδου ἐπί Μ. Φωτίου^[14]. Βεβαίως δέν ἀπουσιάζει καί τώρα ἡ κανονική βάση καί θεμελίωση, ἀφοῦ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος κοινωνεῖ μέ καταδικασμένους, καθηρημένους καί ἀναθεματισμένους κληρικούς, τῶν ὁποίων ἡ κατάσταση δέν ἔχει ἀλλάξει, διότι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, πού τούς τιμώρησε, ἐξακολουθεῖ νά τούς θεωρεῖ ὡς σχισματικούς, καί μαζί με αὐτήν σύμπασα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Στίς περιπτώσεις αὐτές ἰσχύει ὁ Κανών Β΄ τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Τοπικῆς Συνόδου^[15], ἀναγνωρισμένης ἀπό Οἰκουμενικές, ὅτι «ὁ κοινωνών ἀκοινωνήτῳ ἀκοινώνητος ἔσται» καί ἄλλοι συμφωνοῦντες Κανόνες.

Τό Ὀρθόδοξο πάντως πλήρωμα ἐπιθυμεῖ διακαῶς νά τεθεῖ ὡς βάση διακοπῆς τῆς κοινωνίας καί κατ’ἀκολουθίαν καί τῆς μνημονεύσεως, ἡ μομφή ἐπί αἱρέσει, νά κατηγορηθεῖ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ὡς αἱρετικός καί οἰκουμενιστής. Τό ὅτι ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος αἱρετίζει καί οἰκουμενίζει εἶναι πάρα πολύ εὔκολο νά ἀποδειχθεῖ. Ἔχουν γραφεῖ πάρα πολλά σημαντικά κείμενα, πού ἀποδεικνύουν τήν αἵρεση καί τόν οἰκουμενισμό τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου. Ἀπό αὐτά ξεχωρίζουν ἡ ἐπιστολή τοῦ Σεβ. Μητρ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ πρός τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο^[16], τό κείμενο τῆς Συνάξεως Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καί Μοναχῶν μέ θέμα : «Ἡ νέα ἐκκλησιολογία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου»^[17] καί τό κείμενο τοῦ Ἀρχιμ. Χρυσοστόμου Ν. Πήχου, Ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Κοινοβιακῆς Μονῆς «Ἡ Ζωοδόχος Πηγὴ» Λογγοβάρδας Πάρου, μέ θέμα : «Κατάγνωσις ἑτεροδιδασκαλιῶν, διατυπωθεισῶν ὑπὸ τῆς αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου»^[18]. Μποροῦν οἱ Μοσχοβῖτες νά μελετήσουν τά ἀνωτέρω κείμενα καί νά βγάλουν τά συμπεράσματά τους. Ἔτσι θα καταστεῖ δυνατόν εὐκολότερα νά συγκληθεῖ Πανορθόδοξη Σύνοδος πού ἐπιθυμοῦν, γιά νά καταδικαστεῖ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος πρωτίστως καί κυρίως ὡς αἱρετικός καί οἰκουμενιστής.

Βεβαίως, ἡ Ρωσική Ἐκκλησία, πρίν προχωρήσει στό ἀνωτέρω ἀναγκαῖο βῆμα, θά πρέπει προηγουμένως νά κάνει ἕνα ἐξίσου σπουδαῖο καί ἀναγκαῖο βῆμα. Νά ἀποτινάξει ἀπό πάνω της τόν ζυγό τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πού τήν κρατᾶ αἰχμάλωτη, καί νά ὀρθοδοξοποιηθεῖ. Αὐτό μπορεῖ νά γίνει μέ τήν συνοδική καταδίκη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, μέ τήν διακοπή τῆς συμμετοχῆς στούς διαφόρους διαχριστιανικούς καί διαθρησκειακούς ὀργανισμούς καί μέ τήν ἀπόρριψη τῶν διαφόρων οἰκουμενιστικῶν κειμένων, ὅπως τοῦ Κειμένου τῆς Ἀβάνας, τοῦ Κειμένου γιά τίς ἀρχές ἀντιμετώπισης τῶν ἑτερoδόξων καί ἄλλων παρομοίων κειμένων.                

5. Ἐπίλογος

Ἡ διένεξη Φαναρίου καί Μόσχας, ἐνῶ μᾶς στενοχωρεῖ, μᾶς σκανδαλίζει καί μᾶς πικραίνει, μπορεῖ νά ἑρμηνευθεῖ, κατά τό ἑπόμενο, κατά παραχώρησιν, θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ὄχι κατά τό προηγούμενο, τό κατ’εὐδοκίαν, ὡς ρύθμιση ἀποδυναμώσεως καί ἐξασθενήσεως τῆς οἰκουμενιστικῆς ξυνωρίδος Φαναρίου καί Μόσχας. Ἄν τά δύο ἐκκλησιαστικά κέντρα δέν εἶχαν προβλήματα καί ὁμονοοῦσαν, τότε ἡ οἰκουμενιστική πορεία θά συντελοῦνταν μέ μεγαλύτερη ἐπιτάχυνση.

Πόσο θά εὐφραινόμασταν καί θά χειροκροτούσαμε ὅλοι μας, ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ Τριαδικός Θεός, ἄν Φανάρι καί Μόσχα, ἀντί νά ἁμιλλῶνται σέ οἰκουμενιστικά ἀνοίγματα, ἡμιλλῶντο στήν κατίσχυση τῆς Ὀρθοδόξου διδασκαλίας καί ζωῆς, τῶν παραδόσεων, θεσμῶν καί δογμάτων τῆς φιλτάτης Ὀρθοδοξίας!

Νιώθουμε καί ἐμεῖς μεγάλο πόνο γιά τό ἐπιχειρούμενο νέο σχισματικό τόλμημα τοῦ οἰκουμενιστοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ἰδιαίτερα ὅσοι ἐπί ἔτη ἀγωνιζόμαστε νά συγκρατήσουμε τήν παράφορη ὁρμή του στήν κατάλυση καί περιφρόνηση τῶν δογμάτων τῆς Πίστεως καί τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Εὐχόμαστε νά ἐπέλθει ἡ συνεννόηση καί ἡ καταλλαγή, ὄχι μόνον γιά τό θέμα τῆς Οὐκρανίας, ἀλλά γιά τό πολύ σοβαρότερο θέμα τῆς καταδίκης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης. Ὁ Θεός βοηθός καί ὑπερασπιστής καί ὄχι οἱ ἄρχοντες καί οἱ πλανητάρχες, οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦν καί χαίρονται γιά τήν διάσπαση τῆς Ὀρθοδοξίας, χρησιμοποιῶντας ὡς μέσα τό Φανάρι καί τή Μόσχα.

---

[1] ΟΣΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ, «Ἔκθεσις ἐπί τοῦ θεματος τῆς «Πανορθοδόξου Συνόδου», ὑποβληθεῖσα πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς ἐν Σερβία Ἐκκλησίας, τό 1971», ἐν Α.Δ.ΔΕΛΗΜΠΑΣΗΣ, Πανορθόδοξος Σύνοδος, Σύνοδοι, Ἀντισύνοδοι καί ἡ «Πανορθόδοξος Σύνοδος», Ἀθήναι 1976, σσ. 111-118.

[2] Ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας (29 Νοεμβρίου – 2 Δεκεμβρίου 2017)  § 38, https://mospat.ru/gr/2017/12/02/news153781/

[3] Ὕμνοι τοῦ σχισματικού Φιλάρετου γιά Βαρθολομαίο καί πυρά κατά Μόσχας - Ἀποδεχόμαστε τά ἔγγραφα τῆς Πανορθόδοξης, 6-7-2017, http://www.vimaorthodoxias.gr/patriarcheia/item/84715. Σχ. βλ. ἡμέτερον κείμενο μέ τίτλο «Ὁ ἐκτός Ἐκκλησίας αἱρετικός κόσμος ἐπαινεῖ τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης», ἐν Θεοδρομία Κ2(Ἀπρίλιος - Ἰούνιος 2018), Πρακτικά ἡμερίδος μέ θέμα : ‘’Ὀρθοδοξία καί Κολυμπάρι. Δύο χρόνια μετά’’, σσ. 278-299, https://www.katanixis.gr/2018/06/blog-post_170.html

[4] State Department : ''Φωνή τῆς θρησκευτικῆς ἀνοχῆς ὁ Βαρθολομαίος'', 17-10-2018, http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/24432-state-department-foni-tis-thriskeutikis-anoxis-o-bartholomaios

[5] Σχ. βλ. ἡμέτερον κείμενο μέ θέμα : «Ἰησοῦς Χριστός˙ ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος, ἡ μοναδική κεφαλή καί ὁ πρῶτος ἄνευ ἴσων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», 27-9-2018, https://www.katanixis.gr/2018/09/blog-post_623.html

[6] ΣΕΒ. ΜΗΤΡ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ, Ὑφίσταται ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Καθολικῇ Ἐκκλησίᾳ δικαιοδοτική ἀρμοδιότης ἐφ’ὅλης τῆς Ἐκκλησίας ἐκτός τῆς ἀρμοδιότητος τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου; 18-10-2018, http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/24454-o-mitropolitis-peiraios-gia-to-oukraniko-zitima

[7] Τί ἀποφάσισε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο γιά τήν Οὐκρανία (11 Ὀκτ. 2018), http://aktines.blogspot.com/2018/10/11-2018.html

[8] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Ἡ Οὐκρανία εἶναι κανονικό ἔδαφος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας. Δέν ὑπάρχουν ἀποδεικτικά ἔγγραφα ὑπέρ τῆς Κωνσταντινούπολης, 10-10-2018, https://katihisis.blogspot.com/2018/10/blog-post_10.html

[9] 8ος Ἱερός Κανών τῆς Γ΄ Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς Συνόδου. ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πηδάλιον, ἐκδ. Β. Ρηγόπουλος, Θεσ/κη 2003, σσ. 176-178.

[10] Κοινή δήλωσις τοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου καί τοῦ Πατριάρχου Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσσιῶν Κυρίλλου, 12-2-2016, https://mospat.ru/gr/2016/02/13/news128178/

[11] Οἱ βασικές ἀρχές ἀντιμετώπισης τῶν ἑτερoδόξων ἀπό τή Ρωσική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία,  https://mospat.ru/gr/documents/attitude-to-the-non-orthodox/

[12] Συνάντηση Βολοκολάμσκ Ἰλαρίωνα μέ τόν Πάπα Φραγκῖσκο, 19-10-2018, https://www.vimaorthodoxias.gr/rosiki-ekklisia/synantisi-volokolamsk-ilariona-me-ton-papa-fragkisko/ καί http://www.romfea.gr/patriarxeia-ts/patriarxeio-mosxas/24486-me-ton-papa-fragkisko-sunantithike-o-mitropolitis-bolokolamsk, Ἐπίσης, Ἀποστάσεις ἀπό Βατικανό στήν κόντρα Φαναρίου - Μόσχας – Διατηρεῖ τήν κοινωνία τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο – Τί εἶπε ἡ Βουλγαρία, 19-10-2018, https://www.pentapostagma.gr/2018/10/αποστάσεις-από-βατικανό-στην-κόντρα-φ.html

[13] Βολοκολάμσκ Ἰλαρίωνας : «Ὁ Βαρθολομαῖος δέν εἶναι πλέον ὁ ἡγέτης τῆς οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας», 23-10-2018, http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/24555-bolokolamsk-ilarionas-o-bartholomaios-den-einai-pleon-o-igetis-tis-oikoumenikis-orthodojias

[14] ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πηδάλιον, ἐκδ. Β. Ρηγόπουλος, Θεσ/κη 2003, σ. 358

[15] Ὅ. π., σσ. 407-408.

[16] 27-6-2013,  https://www.imp.gr/images/Epikairothta_2013/ANAKOINOTHEN_EPISTOLH_OIKOYMENIKOS_OIKOYMENISMOS_DIALOGOI.pdf

[17] 26-11-2014, http://www.theodromia.gr/A9455A79.el.aspx

[18] Μάρτιος 2017, https://www.katanixis.gr/2017/03/blog-post_305.html

«Πᾶνος»