Σκέψεις μετά καί ἀπό τήν προσπάθεια τοῦ Ἐπισκόπου Προικοννήσου γιά τήν ἄρση τῆς ἁγιότητος τοῦ Ἰωάννου Μαξίμοβιτς καί ὄχι μόνο...

 Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: «Οἱ κληρικοί θά γίνουν οἱ χειρότεροι καί ἀσεβέστεροι τῶν ὅλων» 

(«Ὁ Πατροκοσμᾶς», Προφητεία 57η , σελ. 39)

Γράφει ὁ Πᾶνος

Δὲν μᾶς ἔφταναν οἱ μέχρι τώρα ἄθεοι καὶ χριστιανομάχοι, εἴτε πολιτικοί, εἴτε ἁπλοὶ λαϊκοί ποὺ ἔχουν προσβάλλει, ἔχουν γελοιοποιήσει, ἔχουν βλασφημήσει μὲ διαφόρους τρόπους, εἴτε πρόσωπα ἁγίων μας, εἴτε τὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ μας καὶ τὴν Παναγία μας, εἴτε ἱερεῖς μας καὶ τὸ τιμημένο ράσο ποὺ φέρουν, τώρα ἔχουν εἰσέλθει δυναμικὰ καὶ μὲ περισσὴ θρασύτητα στὴν ἀλλοίωση τῶν δογμάτων  καὶ τὴν προδοσία τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας, καὶ ἱερᾶρχες. 

Ὅσοι δὲ, τολμοῦν νὰ ἀντισταθοῦν στὰ ἀκατάρτιστα, ἀνερμάτιστα, ἀντιπατερικά, ἀνιστόρητα καὶ ἀνορθόδοξα λεχθέντα τους, διώκονται ἤ τὸ λιγότερο ἀπειλοῦνται μὲ διαφόρους τρόπους, ὥστε νὰ κλείσουν τὸ στόμα τους ἤ νὰ πάψουν νὰ γράφουν καὶ νὰ συνταυτιστοῦν μὲ τὶς νεοπατερικὲς τους κατὰ τὸ δοκοῦν ἑρμηνεῖες (αὐθαιρεσίες) τῶν Πατερικῶν κειμένων καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Πρὶν λίγο καιρὸ ἀναγνώσθηκε σὲ μητροπολιτικό ναό τὸ Filioque (φιλιόκβε) ἀπὸ πολιτικὸ τῆς Ν.Δ.

Πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες, μεταξὺ πολλῶν ἄλλων προκλήσεών του, ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως μᾶς εἶπε ὅτι ἀφουγκράζεται τὴν γνώμη τῶν χριστιανῶν καὶ ἄς εἶναι ἀντίθετη μὲ αὐτὰ ποὺ λέει τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ὅτι οἱ Χριστιανοὶ μας ἔφτιαξαν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ὄχι ἡ Ἑκκλησία τὸ Εὐαγγέλιο καὶ πόσα ἄλλα τρελλὰ καὶ ἀπίστευτα ἔχουμε ἀκούσει ἀπὸ τόσους ἄλλους.

Τώρα ὁ Ἐπίσκοπος Προικοννήσου, ζητᾶ ἄρση τῆς ἁγιότητος τοῦς Ἰωάννου Μαξίμοβιτς.

Σὲ λίγο θὰ ζητήσουν νὰ ἀρθῆ καὶ ἡ ἁγιότητα τῆς Παναγίας... καὶ ποὺ ξέρετε, ἴσως μᾶς ποῦνε καὶ ὅτι ὁ Χριστὸς ἦταν ἕνας ἁπλὸς προφήτης.

Πρόσφατα κάπου διαβάσαμε ὅτι ἐπιχειροῦν τὴν ἁγιοποίηση τοῦ Μασόνου Πατριάρχου Ἀθηναγόρα.

Κάθε λίγο, ἀκοῦμε κάτι καινούργιο. 

Τὸ μόνο ποὺ ἔμεινε να μᾶς ποῦν, ὅτι ὅλοι «αὐτοὶ οἱ νεωτερίζοντες ἐκσυγχρονιστὲς» ποὺ κατὰ καιροὺς μᾶς βομβαρδίζουν μὲ τὶς πνευματικὲς σοφίες τους, φωτίσθηκαν καὶ ἁγίασαν καὶ θὰ πρέπει νὰ προσπεράσουμε τὰ ὅσα μέχρι τώρα, «λανθασμένα» μᾶς δίδαξαν ἤ ἐμεῖς «λανθασμένα ἑρμηνεύσαμε», τοὺς Πατέρες τῆς Ἑκκλησίας μας καὶ νὰ ἀκοῦμε καὶ νὰ συμπορευτοῦμε μὲ τὴν νεοπατερικὴ τους διδασκαλία.

Ἔχουμε συνειδητοποιήσει ποῦ ἔχουμε φτάσει καὶ τὶ ἔρχεται;

Μήπως τελικὰ πρέπει νὰ μαζευτοῦν ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότεροι πιστοὶ ἱερεὶς νὰ τοὺς διαβάσουν ὁμαδικὰ κάποια ἰδιαίτερη προσευχὴ, νὰ γίνουν κάποιες ἀγρυπνίες ἤ κανένας ἐξορκισμὸς γιὰ ὅλους αὐτοὺς, διότι τὸ μόνο σίγουρο εἶναι ὅτι ἔχουν ξεφύγει τελείως καὶ πᾶνε νὰ μᾶς τρελλάνουν ὅλους. 

Δὲν τὸ βλέπουμε ὅτι ὅλο αὐτὸ εἶναι καθαρὰ δαιμονικό;

Ἀλλὰ, δυστυχῶς ἐμεῖς ὁ λαὸς φταῖμε... ὁ ἄπιστος καὶ ἀδιάφορος... ποὺ τοὺς ἀνεχόμαστε ἀκόμα, νὰ προδίδουν τὴν πίστιν μας μὲ τόσο ἀσύστολο καὶ θρασύτατο τρόπο, νὰ διώκουν τοὺς παραδοσιακοὺς μας ἱερεῖς, νὰ βλασφημοῦν κατὰ καιροὺς τὰ τῆς πίστεώς μας, νὰ συλλειτουργοῦν μὲ αἰρετικοὺς καὶ σχισματικοὺς καὶ τόσα ἄλλα ποὺ ἔχουν ἐπιτρέψει καὶ ἔχουν ὑποκύψει στὶς ἐντολὲς τῶν ἄθεων καὶ χριστιανομάχων πολιτικῶν καὶ ὄχι μόνο, γιὰ νὰ μὴν ἐπεκταθῶ περισσότερο καὶ στὸ τέλος νὰ ἀκυρώνουν Εὐαγγέλιο καὶ Ἁγίους.

Μήπως θὰ πρέπει νὰ σταματήσουμε νὰ εἴμαστε τόσο εὐγενικοὶ καὶ ἀνεκτικοί μὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ δὲν σέβονται τίποτα καὶ ποὺ ἀκόμα τοὺς ἀποκαλοῦμε «Σεβασμιώτατους»;

Δὲν σέβονται τὴν Διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ μας, δὲν σέβονται τὴν Παναγία μας, δὲν σέβονται τοὺς ἀγῶνες καὶ τὰ μαρτύρια τῶν Ἁγίων μας καὶ τόσων μαρτύρων, δὲν σέβονται τὸν Ὀρθόδοξο λαὸ ποὺ πιστεύει καὶ ἔχει ἐναποθέσει τὶς ἐλπίδες του γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς του στὶς μεσιτεῖες τῆς γλυκυτάτης Παναγίας μας καὶ τοὺς Ἁγίους μας.

Δυστυχῶς ἀπὸ τὴν δικὴ μας ἀδράνεια καὶ χλιαρὴ πίστη, ἐνδυναμώνουν καὶ ἀποθρασύνονται ὅλοι αὐτοὶ οἰ ἐπωνομαζόμενοι «νεοπατερικοί».

Ἴσως ἡ δικὴ μας εὐθύνη ὅμως, γιὰ τὰ ὅσα συμβαίνουν, εἶναι πολὺ μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν δικὴ τους, ποὺ κατὰ τοὺς Ἁγίους μας εἶναι «ἀσθενεῖς» καὶ χρειάζονται «θεραπεία».

Ἀκούσαμε πόσες φορὲς γιὰ συλλείτουργα μὲ διάφορους αἰρετικοὺς ἤ σχισματικοὺς καὶ γενικὰ ἄλλων δογμάτων.

Ποιὸς ἤ ποιοί ποτὲ, ἀπὸ τοὺς ὑποτιθέμενους ὀρθόδοξους χριαστιανοὺς, ἀντέδρασαν δυναμικά ἤ τουλάχιστον, τὸ λιγότερο ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ κάνουν, νὰ βγοῦν ἔξω ἀπὸ τοὺς ναοὺς καὶ νὰ τοὺς ἀφήσουν μόνους;

Πόσες φορὲς εἴδαμε ἤ διαβάσαμε ἀνακοινώσεις γιὰ μουσικὲς συναυλίες ἐντὸς τῶν ἱερῶν ναῶν μας μὲ κλασσικὲς δημιουργεῖες, requiems κ.λπ. μὲ τὶς εὐλογίες τῆς ἑκάστοτε μητροπόλεως καὶ ἀντὶ νὰ μποῦμε μέσα στοὺς ναοὺς καὶ νὰ τοὺς πετάξουμε ἔξω, ὅπως ἔκανε ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας ὅταν στὸν ναὸ εἶχαν στήσει πάγκους και γινόταν ἐμπόριο, ἐμεῖς τοὺς ἀκοῦμε, τοὺς θαυμάζουμε τοὺς χειροκροτοῦμε καὶ προτείνουμε καὶ σὲ ἄλλους σὲ δοθείσα εὐκαιρία νὰ παρευρεθοῦν.

Δεδομένου, πὼς στοὺς ναοὺς μας δὲν ἐπιτρέπεται οὔτε κὰν συναυλία μὲ ψαλτικὰ. 

Εἶναι τόπος λατρείας, προσευχῆς, κατανύξεως καὶ τίποτα ἄλλο.

Ἀδελφοί, πρέπει νὰ ἀντιδράσουμε πολὺ δυναμικά, διότι πολὺ σύντομα θὰ εἶναι πολὺ ἀργὰ καὶ θὰ δοκιμαστοῦμε πολὺ σκληρότερα ἀπ' ὅσο ἔχουμε δοκιμαστεὶ μέχρι τώρα, διότι αἰτία ὅλων τῶν δεινῶν ποὺ περνᾶμε σὰν ἔθνος σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς, εἶναι ἡ ἀποστασία μας ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὶς παραδόσεις μας.

Ὅταν λέω νὰ ἀντιδράσουμε δυναμικὰ, δὲν ἐννοῶ βέβαια νὰ πάρουμε κουμπούρια.

Τὸ πρῶτο ἀπ' ὅλα ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε εἶναι νὰ συνειδητοποιήσουμε σὲ τὶ κατρακύλα φτάσαμε, καὶ νὰ πέσουμε στὰ γόνατα νὰ παρακαλέσουμε τὸν Θεὸ νὰ μᾶς ἐλεήση καὶ νὰ μᾶς δώσει μετάνοια.

Τὸ ἄλλο ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε, εἶναι νὰ ἀντιδροῦμε σθεναρὰ, κάθε φορὰ ποὺ γίνεται προσπάθεια ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς τοὺς «νεοπατερικοὺς φωστῆρες» νά διαστρεβλώνουν τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τοὺς Πατέρες τῆς Ἑκκλησίας μας, διαδηλώνοντας, γράφοντας, πληροφορώντας μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο τὸν κάθε συνάνθρωπό μας, ποὺ ἔστῳ καὶ λίγο εἶναι ἕτοιμος νὰ ἀκούσει κάτι διαφορετικό, εἴτε συγγενῆς μας εἶναι εἴτε ὄχι, ἀδιαφορώντας ἄν θὰ μᾶς χλευάσουν ἤ ἄν θὰ τὰ χαλάσουμε μὲ κάποιον ἤ γενικὰ χάσουμε κάτι, μὲ τελικὸ σκοπὸ νὰ καταρρίψουμε τὶς πλᾶνες τους.

Εἶναι καιρὸς ὁμολογίας καὶ ἄς μὴν ὑπολογίσουμε τὴν ὁποιαδήποτε συνέπεια, ἔχουμε τὸν Χριστὸ βοηθὸ μας, τὴν Παναγία μας καὶ τοὺς Ἁγίους μας!

Αὐτὰ ποὺ ἔρχονται θὰ εἶναι πολὺ χειρότερα ἀπὸ ὅσα περνᾶμε σήμερα καὶ θὰ τὰ ἐπιτρέψει ὁ Κύριος πρὸς παίδευσιν καὶ ἐπιστροφὴ μας πρὸς Ἐκεῖνον. 

«Πᾶνος»