Μιὰ κατηγορία ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι αὐτὴ τῶν στρατιωτικῶν. Μάλιστα ἡ ἁγιασμένη αὐτὴ τάξη ἀνάδειξε πλῆθος Μαρτύρων στὰ πρωτοχριστιανικὰ χρόνια. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ ἅγιος Μεγαλομάρτυρας Εὐστάθιος.
Ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ Τραϊανοῦ (98-117) καὶ τοῦ Ἀδριανοῦ (117-138). Ἦταν στρατιωτικὸς καὶ ὑπηρετοῦσε ὡς ἀνώτερος ἀξιωματικὸς στὸν ρωμαϊκὸ στρατό. Τὸ ὄνομά του ἦταν Πλακίδας καὶ ἦταν εἰδωλολάτρης. Παρ’ ὅλα αὐτὰ ὅμως ἦταν δίκαιος ἄνθρωπος καὶ ἐγκρατὴς στὶς ἐπιθυμίες του. Εἶχε εὐγενικὴ ψυχὴ καὶ ἔδειχνε συμπόνια πρὸς τοὺς ἀναξιοπαθοῦντες. Ἡ σύζυγός του ὀνομαζόταν Τατιανὴ καὶ εἶχαν ἀποκτήσει δύο γιούς. Ἔχαιρε μεγάλης ἐκτιμήσεως στὸ στράτευμα καὶ τὴν κοινωνία.
Ἕνα ἀνεξήγητο θαῦμα στάθηκε ἀφορμὴ νὰ μεταστραφῇ στὸ χριστιανισμὸ καὶ νὰ ἀφήσει γιὰ πάντα τὴν δεισιδαίμονα εἰδωλολατρία. Εἶχε πάῃ γιὰ κυνήγι στὸ δάσος μὲ τὴ συνοδεία στρατιωτῶν του. Τοῦ ἄρεσε νὰ κυνηγᾶ ἐλάφια. Ξαφνικὰ εἶδε ἕνα ὑπερμεγέθες ἐλάφι, τὸ ὁποῖο ἄρχισε νὰ τὸ κυνηγᾶ γιὰ νὰ τὸ σκοτώσῃ. Ὅμως εἶδε μὲ ἔκπληξη πὼς ἀνάμεσα στὰ μεγάλα κέρατά του ἔφερε ἕναν λαμπερὸ σταυρό, μὲ τὴ μορφὴ ἐσταυρωμένου ἄνδρα. Ταυτόχρονα ἄκουσε μιὰ παράξενη φωνὴ ἀπὸ τὸ μέρος τοῦ ἐλαφιοῦ, ἡ ὁποία τοῦ ἔλεγε: «Πλακίδα γιατί μὲ διώκεις; Ἐγὼ εἶμαι ὁ Χριστός, τὸν Ὁποῖο τιμᾶς μὲ τὶς ἀρετές σου, ἀλλὰ δὲ μὲ γνωρίζεις!». Ἦταν ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ἴδια ἡ ὁποία εἶχε μεταστρέψῃ, μὲ ἴδια λόγια, τὸν ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν Παῦλο στὴν ἀληθινὴ πίστη.
Ὁ στρατηγὸς Πλακίδας σάστισε καὶ ἔπεσε ἀπὸ τὸ ἄλογό του. Ὅταν συνῆρθε ρώτησε τὸν ἀόρατο συνομιλητή του: «Ποιός εἶσαι; Φανερώσου γιὰ νὰ σὲ γνωρίσω». Ἡ φωνὴ ξανακούστηκε: «Ἐγὼ εἶμαι ὁ ἀληθινὸς Θεός, ὁ ποιητὴς τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔγινα ἄνθρωπος γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου». Ὁ στρατηγὸς συνταράχτηκε ἀπὸ τὸ παράδοξο συμβάν. Ἡ ἀγαθὴ ψυχή του δέχτηκε τὴ σωτήρια ἀποκάλυψη καὶ ὁμολόγησε: «Ναὶ Κύριε σὲ πιστεύω, δεῖξε μου τί νὰ κάνω».
«Νὰ πᾶς στὸν ἐπίσκοπο νὰ ζητήσῃς νὰ βαπτιστεῖς Χριστιανὸς ἐσὺ καὶ ἡ οἰκογένειά σου»!
Γεμᾶτος συγκίνηση καὶ ἄφατη χαρὰ ὁ Πλακίδας ἐπέστρεψε ἀμέσως στὸ σπίτι του, ὅπου διηγήθηκε τὸ σωτήριο ὅραμά του στοὺς οἰκείους του καὶ τοὺς ἀνακοίνωσε τὴν ἀπόφασή του νὰ ἀσπασθῇ τὴ νέα πίστη, ἡ ὁποία διώκονταν μὲ μανία ἀπὸ τὸ ρωμαϊκὸ κράτος καὶ τὰ σκοταδιστικὰ εἰδωλολατρικὰ ἱερατεῖα. Κατόπιν ἔτρεξαν ὅλοι μαζὶ στὸν ἐπίσκοπο τῆς πόλεως καὶ ζήτησαν νὰ βαπτιστοῦν. Ἐκεῖνος, ἀφοῦ τοὺς κατήχησε, τοὺς ἔδωσε τὸ Ἅγιο Βάπτισμα. Ὁ Πλακίδας μετονομάστηκε σὲ Εὐστάθιος, ἡ σύζυγός του σὲ Θεοπίστη καὶ τὰ παιδιά του Ἀγάπιος καὶ Θεόπιστος. Ἄλλαξαν τὰ ὀνόματά τους διότι ἤθελαν νὰ ἀφήσουν γιὰ πάντα στὴ λήθη τὸ εἰδωλολατρικό τους παρελθόν.
Μετὰ τὸ βάπτισμά του ὁ Εὐστάθιος ἔσπευσε στὸ σημεῖο τοῦ θαύματος. Ἔπεσε μπρούμυτα στὴ γῆ γιὰ νὰ εὐχαριστήσει τὸ Χριστὸ γιὰ τὴ μεγάλη δωρεὰ τῆς σωτηρίας του καὶ τῆς οἰκογένειάς του.
Ὅμως ὁ φθονερὸς διάβολος κήρυξε ἀνοιχτὸ πόλεμο μὲ τὸν νεοφώτιστο Εὐστάθιο. Ὁ Τραϊανὸς τὸν ἀπέλυσε ἀπὸ τὸ στρατό, ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι ἔγινε Χριστιανός. Φοβερὸς λοιμὸς ξέσπασε στὴν περιοχὴ ποὺ ζοῦσε. Ἀρρώστησαν βαριὰ καὶ σώθηκαν ἀπὸ θαῦμα ἀπὸ τὸ θάνατο. Ἔχασαν ἐπίσης τὴν περιουσία τους καὶ γι’ αὐτὸ ἀποφάσισαν νὰ μεταναστεύσουν στὴν Αἴγυπτο. Ἀλλὰ ὁ πόλεμος τοῦ διαβόλου ἐναντίον τους συνεχίστηκε. Ἡ ἀγαπημένη του γυναῖκα ἀπήχθη καὶ χάθηκαν τὰ παιδιά του. Ὁ ἴδιος γεμᾶτος θλίψη ἔφτασε σὲ μιὰ πόλη ποὺ ὀνομαζόταν Βάδησσος, ὅπου ἄρχισε νὰ ἐργάζεται χειρονακτικὰ προσευχόμενος νὰ ξαναβρῇ τὴν οἰκογένειά του. Τὸ θαῦμα ἔγινε, ὁ Θεὸς εἰσάκουσε τὶς θερμὲς προσευχές του καὶ ξανάσμιξε μὲ τὴν ἀγαπημένη του σύζυγο καὶ τὰ παιδιά του.
Ὕστερα ἀπὸ καιρὸ πέρασε ὁ λοιμὸς καὶ ξαναγύρισε στὴν πατρίδα του. Παράλληλα ὁ αὐτοκράτορας Τραϊανός, τὸν ἀποκατέστησε καὶ τοῦ ἔδωσε ἐντολὴ νὰ ἡγηθῇ ἐκστρατείας κατὰ βαρβάρων, οἱ ὁποῖοι ἀπειλοῦσαν τὴ Ρώμη, λόγῳ τῆς ἀνδρείας του. Στρατολόγησε καὶ τὰ παιδιά του καὶ κατατρόπωσε τοὺς εἰσβολεῖς. Κυρίευσε ἄπαρτα φρούρια καὶ ἐλευθέρωσε χιλιάδες αἰχμαλώτους. Κατόπιν γύρισε θριαμβευτὴς στὴ Ρώμη. Ἀλλὰ τὸ 117 εἶχε πεθάνει ὁ Τραϊανὸς καὶ στὸ θρόνο ἀνέβηκε ὁ ἀνεψιός του Ἀδριανός, ὁ ὁποῖος μισοῦσε μὲ πάθος τοὺς Χριστιανοὺς καὶ ἐγκαινίασε νέους σκληροὺς διωγμοὺς ἐναντίον τους. Ὁ νέος αὐτοκράτορας βγῆκε νὰ προϋπαντήσῃ τὸ γενναῖο στρατηλάτη Εὐστάθιο, νὰ τὸν συγχαρῇ καὶ νὰ τὸν τιμήσῃ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κράτους.
Τὸ πρῶτο πρᾶγμα ποὺ τοῦ ζήτησε Ἀδριανὸς ἦταν νὰ θυσιάσῃ στὸ «θεὸ» Ἀπόλλωνα, τὸν ὁποῖο θεωροῦσε σωτῆρα τῆς Ρώμης καὶ προσωπικό του προστάτη καὶ στοὺς ἄλλους «θεούς». Ὅμως ὁ ἡρωικὸς Εὐστάθιος τοῦ ἀποκρίθηκε μὲ θάρρος καὶ παρρησία: «Εἶμαι Χριστιανὸς αὐτοκράτορά μου. Πιστεύω στὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ μὴν ἐλπίζεις νὰ θυσιάσω στὰ ἄψυχα ξόανα τῶν σιχαμερῶν εἰδωλολατρικῶν «θεῶν».
Ὁ θρησκομανὴς καὶ ἀκόλαστος αὐτοκράτορας ἔγινε θηρίο ἀπὸ τὸ θυμό του. Ἀντὶ γιὰ τιμές, διέταξε νὰ τοῦ ἀφαιρέσουν τὴ στολὴ τοῦ στρατηγοῦ καὶ μὲ κολακεῖες προσπαθοῦσε νὰ τὸν μεταπείσῃ. Ἀλλὰ ἐκεῖνος ἔμεινε σταθερὸς στὴν πίστη του, ὅπως καὶ ἡ οἰκογένειά του. Τότε ἄρχισαν τὰ βασανιστήρια. Τοὺς ὁδήγησαν σὲ μιὰ πεδιάδα καὶ ἀμόλησαν ἕνα πεινασμένο λιοντάρι νὰ τοὺς κατασπαράξῃ. Ἐκεῖνο ὅμως τοὺς σεβάστηκε καὶ δὲν τοὺς ἔβλαψε, ἀλλὰ σὰν ὑπάκουο σκυλάκι τοὺς κουνοῦσε φιλικὰ τὴν οὐρά του! Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ διέταξε νὰ κατασκευάσουν ἕνα μεγάλο χάλκινο βόδι, νὰ τὸ πυρακτώσουν καὶ νὰ τοὺς κλείσουν μέσα, νὰ πεθάνουν μαρτυρικὸ θάνατο. Ἐκεῖνοι μπῆκαν μὲ εὐχαρίστηση στὸν φοβερὸ κλίβανο, ὅπου προσευχόμενοι ἄφησαν οἱ ψυχές τους τὰ ἐγκόσμια καὶ πέταξαν στὰ οὐράνια. Ὅταν ἄνοιξαν οἱ δήμιοι τὸν κλίβανο βρῆκαν ἄθικτα τὰ τίμια λείψανά τους, γεγονὸς ποὺ ἔκαμε πολλοὺς εἰδωλολάτρες νὰ ὁμολογήσουν πίστη στὸ Χριστό. Τὰ ἔθαψαν μὲ τιμὲς οἱ διωκόμενοι Χριστιανοί. Ἡ μνήμη τους τιμᾶται στὶς 20 Σεπτεμβρίου.
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου