Αργυρώ Στεφανάκη, η πολύαθλη (α’) - π. Ευάγγελος Παπανικολάου

Η μακαρία Αργυρώ Στεφανάκη (*) γεννήθηκε στις Βάσιλιες Ηρακλείου Κρήτης στις 7 Δεκεμβρίου 1924. Οι γονείς της ήταν ευλαβείς. Ζούσαν πτωχικά αλλά όχι στερημένα. Απέκτησαν πέντε παιδιά: Την Αργυρώ, τον Αριστείδη, την Ιωάννα, την Γεωργία και ένα μικρό Βενιζελάκι, που εκοιμήθη νήπιο. Η ζωή ήταν ατάραχη. Είχαν λευτερωθή από τον Τούρκο, είχαν ενωθή με την Ελλάδα.

Η Αργυρώ ήταν έξυπνη, εύστροφη, όμορφη – έφερε πάντα την μακρομαλλούσα κώμη της σε πλεξίδες –, μεγαλομάτα, ευσεβής, χαρούμενη, σεμνή, και το κυριώτερο αγαπούσε την Εκκλησία και τις Ακολουθίες. Όταν έφθασε σε ηλικία γάμου, αρραβωνιάστηκε έναν παλλήκαρο από το χωριό της.

Αμέσως μετά τον γάμο της κηρύχτηκε ο Ελληνο-Ιταλικός πόλεμος και ο άνδρας της έφυγε νιόπαντρος για το μέτωπο. Εκείνη σαν την Αρετούσα τον περίμενε, συμμετέχουσα σε οποιαδήποτε προσπάθεια συμπαραστάσεως στο δοκιμαζόμενο γένος, με ρούχα, δέματα κλπ.

Ο παππάς της Σπιναλόγκα.

Ήμουνα λεπρός. Έζησα στη Σπιναλόγκα πολλά χρόνια. Η κατάστασή μας ήταν φρικτή. Η αρρώστια παραμόρφωνε τα πρόσωπά μας, έτρωγε τα άκρα μας. Πολλοί λεπροί ήταν χωρίς φρύδια, χωρίς μάτια, χωρίς μύτη, χωρίς χείλη, χωρίς δάκτυλα χεριών και ποδιών. 

Πολλών το σώμα σκεπαζόταν από μια φρικτή κρούστα. Οι πληγές ξερνούσαν πολλές φορές ακαθαρσίες και έτσι κολλούσε το σώμα με τα ρούχα. Και είχαν οι πληγές μια τρομερή βρώμα από πύο! 

Η ιατρική περίθαλψη ήταν ασήμαντη. Υπήρχε στο νησί ένας γιατρός και ήμαστε οι άρρωστοι περίπου εξακόσιοι! Και δεν έφταναν αυτά. Ζούσαμε οι περισσότεροι σε σπίτια μικρά, υγρά και ανήλια.

"...κρυφοκοίταζαν τον παπά την ώρα της κατάλυσης..." (Σπιναλόγκα)

Σχόλιο Πᾶνος: Μία ἀληθινὴ ἱστορία, ἀφιερωμένη σὲ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν θορυβηθεῖ μὲ τὸν κοροναϊὸ καὶ φοβοῦνται νὰ κοινωνήσουν τῶν ἀχράντων μυστηρίων, μήπως κολλήσουν ὰπὸ κάποιον ποὺ τυχὸν εἶναι φορέας τοῦ ἰοῦ!

 _______________

Έγινε πολύς λόγος για το νησί της Σπιναλόγκα, με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο με τίτλο «Το νησί», της Αγγλίδας Victoria Hislop.

Ένα από τα ιστορικά στοιχεία που πληροφορούμαστε είναι ότι οι χανσενικοί που κατοικούσαν στη Σπιναλόγκα ήταν οργισμένοι με τον Θεό, για το λόγο ότι η ασθένειά τους ήταν μια μεγάλη και αφόρητη δοκιμασία. 

Ένας Γεραπετρίτης παπάς τόλμησε να τους επισκεφθεί κάποτε και να λειτουργήσει στον Άγιο Παντελεήμονα, που υπήρχε και ρήμαζε στο νησί, συντροφιά με τους νέους του κατοίκους. 

Αργυρώ Στεφανάκη, η πολύαθλη (β’)

Διηγείτο η Αργυρώ (*): «Πηγαίναμε στους Εσπερινούς, στους Όρθρους, στις Λειτουργίες, εξομολογούμασταν, κοινωνούσαμε. Μεγαλώναμε μέσα στην Εκκλησία. Πηγαίναμε συνέχεια. Την Μ. Εβδομάδα ασπρίζαμε τα γκρεμισμένα κατώφλια και τις φλοιές των παραθύρων. Στολίζαμε τον Επιτάφιο. Βάφαμε τ’ αυγά, κάναμε κουλούρια, καλιτσούνια, καίγαμε τον Ιούδα.

» Πονάγαμε με σουβλιές απίστευτες. Τρέχαμε στην πόρτα της Εκκλησίας – είχαμε κι άλλες Εκκλησίες. Πιάναμε κουβεντούλες με τους αγίους: “Άγιε Γιώργη μου, ξέρομε είσαι καλός άγιος, στρατιώτης άγιος. Βοήθα με να γλυτώσω, δεν μπορώ μπλιο από τους πόνους, θα πεθάνω, θα τρελλαθώ”.

» Και μέσα σ’ όλα αυτά κρατούσαμε νηστεία. Μ. Τεσσαρακοστή αλάδωτο όλη την εβδομάδα και μόνον Σαββατοκύριακο λάδι. Είχαμε κομποσχοίνια και ανά μία ώρα ο καθένας έκανε κομποσχοίνι υπέρ του κόσμου όλου και για να βρεθή το φάρμακο για την λέπρα.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Νικηφόρος ὁ λεπρός - Τὸ θαυμάσιο ὑπόδειγμα τῆς ὑπομονῆς

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἡ ἁγιότητα εἶναι ὕψιστη δωρεὰ τοῦ Θεοῦ πρὸς ἀνθρώπινα πρόσωπα, τὰ ὁποῖα εἶναι δεκτικὰ τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν Του. Ἀπαιτεῖται δὲ μεγάλος ἀγῶνας καὶ αὐταπάρνηση γιὰ νὰ καταστεῖ κάποιος ἅγιος, νὰ νικήσει τὸν ἑαυτό του, νὰ ξεπεράσει τὴ βιολογική του ὕπαρξη. Ἕνας τέτοιος ἁγιασμένος ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ὑπερέβῃ τὸν ἑαυτό του καὶ τὴν σωματική του κακοπάθεια, ὑπῆρξε ὁ νεοφανὴς ἅγιος Νικηφόρος ὁ Λεπρός. Ἕνα λαμπρὸ παράδειγμα ἰώβειας ὑπομονῆς καὶ ἀβραμιαίας πίστης στὸ Θεό.
 

Γεννήθηκε τὸ ἔτος 1890 σὲ ἕνα ὀρεινὸ χωριὸ τῶν Χανίων Κρήτης, τὸ Σηρικάρι ἀπὸ φτωχούς, ἀλλὰ εὐλαβεῖς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι στάλαξαν ἀπὸ νήπιο ἀκόμη τὴν εὐσέβεια καὶ τὴν σώζουσα πίστη στὸ Θεό. Τὸ βαπτιστικό του ὄνομα ἦταν Νικόλαος καὶ τὸ ἐπώνυμό του Τζανακάκης. Δυστυχῶς, ἐνῶ ἦταν ἀκόμη παιδί, ἔχασε τοὺς γονεῖς τους καὶ ἀπόμεινε νὰ ζεῖ μὲ τὸν ὑπέργηρο καὶ ἀνήμπορο παπποῦ του. Ἐκεῖνος μὴ μπορῶντας νὰ τὸν συντηρήσει, τὸν ἔστειλε, στὴν τρυφερὴ ἀκόμα ἡλικία τῶν 13 ἐτῶν, στὰ Χανιά, σὲ κάποιο κουρεῖο νὰ ἐργαστεῖ καὶ νὰ μάθει τὴν τέχνη τοῦ κουρέα.

Η Αργυρώ… μια κρυφή ασκήτρια μέσα στον κόσμο. Το λείψανό της ευωδίαζε! Συγκλονιστική ιστορία!

 

Η Αργυρώ γεννήθηκε στην Κρήτη σ’ ένα χωριό έξω από το Ηράκλειο γύρω στα 1920. Ήταν μια λεβέντισσα, όμορφη, καλοστημένη! 

Αγαπήθηκαν μ’ έναν νέο, αλλά πριν προλάβουν να παντρευθούν κηρύχθηκε ο πόλεμος. Το παλληκάρι έφυγε και πολέμησε στην Αλβανία τους Ιταλούς. Μετά την συνθηκολόγηση κατέβηκε στην Κρήτη για να αγωνιστεί κι εκεί εναντίον των Γερμανών. 

Κάποια στιγμή βρίσκεται αιχμάλωτος των Γερμανών να οδηγείται προς εκτέλεσιν. Πληροφορείται η Αργυρώ τα καθέκαστα και τρέχει στον τόπο της εκτέλεσης. Δέκα Έλληνες είναι στημένοι στον τοίχο κι απέναντί τους δέκα Γερμανοί με προτεταμμένα τα όπλα τους περιμένουν τη διαταγή για να πυροβολήσουν. Η Αργυρώ αγέρωχη, περήφανη, όμορφη σαν θεά περνάει μπροστά τους και μία μία κατεβάζει τις κάνες των όπλων. Όλοι σαστίζουν. 

Αργυρώ, ένα ευωδιαστό κομμάτι του Παραδείσου (Εξαιρετικό!)

Άκουσα την ιστορία της πριν λίγες μέρες σε μια ομιλία του π.Ευαγγέλου Παπανικολάου. 

Αξίζει να καταγραφεί και να κοινοποιηθεί. 

Γιατί οι άνθρωποι σαν την Αργυρώ αγιάζουν τον τόπο, αγιάζουν τον χρόνο, αφήνουν ευωδία Χριστού στο πέρασμά τους, γίνονται για όλους μας φως και άλας και νοστιμιά της ζωής μας και αφορμή και κίνητρο πνευματικού αγώνα. 

Και φέρνουν σ' αυτήν την ταλαίπωρη πραγματικότητά μας που βογγάει απ' τις κακίες και την ιδιοτέλεια των ανθρώπων ένα ευωδιαστό κομμάτι του Παραδείσου!

Αργυρώ Στεφανάκη, η πολύαθλη (γ’) - π. Ευάγγελος Παπανικολάου

Το 1957 (*) ήδη είχε βρεθή το φάρμακο από τον Χάνσεν. Η Δαψώνη. Ήρθε στην Σπιναλόγκα. Αρχικά την δοκίμασαν οι πιο βαρειά ασθενείς και καλυτέρευσαν. Μετά όλοι βέβαια οι ασθενείς έπαιρναν το φάρμακο.

Δεν γίνονταν τελείως καλά, αλλά όπου σε εύρισκε η θεραπεία εκεί σε άφηνε. Οι πληγές έκλειναν, αλλά οι ουλές και οι παραμορφώσεις και οι αναισθησίες των νεύρων έμεναν. Έτσι οι μύτες έλειπαν, τα χέρια ήταν παράλυτα, η παραμόρφωση του προσώπου παρέμεινε και η δυσκινησία ήταν φοβερή.

Η Σπιναλόγκα έκλεισε, καθώς και το λεπροκομείο της Χίου, που ήταν προστάτης ο άγιος Άνθιμος. Όλοι ήρθαν στον αντιλεπρικό Σταθμό της Αγίας Βαρβάρας στο Αιγάλεω. Η ζωή τους τώρα άλλαξε. Έγκλειστοι ήταν βέβαια, αλλά γνώριζαν οι ίδιοι ότι ήταν υγιείς από την νόσο και κυρίως ότι δεν μετέδιδαν την νόσο.

Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

του Μανώλη Μηλιαράκη

Με αφορμή την πανδημία, όπως την έχει χαρακτηρίσει ο Π.Ο.Υ., του κορονοϊού επανήλθε στην επικαιρότητα και μάλιστα κατά τρόπο απόλυτο, το θέμα που κατά καιρούς έθεταν κάπως έμμεσα και σπανίως άμεσα, οι souper ορθόδοξοι Ορθολογιστές, αυτοί που θεωρούν και τον άνθρωπο ως ένα καλοκουρδισμένο φυσικοχημικό σύστημα που η συμπεριφορά και η πορεία του μέσα στη ζωή και την κοινωνία προδιαγράφεται από άτεγκτους, αιώνιους και αναλλοίωτους νόμους.Για αυτούς, το πρόσωπο Θεός, η Πρόνοιά Του και το Θαύμα Του, ως ένοιες, είναι κενές περιεχομένου.

Έτσι από καιρού εις καιρό έθεταν το θέμα:

Να ληφθούν μέτρα προστασίας όσων μεταλαμβάνουν, γιατί η μετάληψη από το Κοινό Ποτήριο και με το ίδιο κουταλάκι εγκυμονεί κίνδυνο μετάδοσης μολυσματικών νόσων. 

Με την εμφάνιση του κορονοϊού το ζήτημα αυτό επανήλθε, αλλά αυτή τη φορά κατά τρόπο επιτακτικό. Οι ειδικοί επιστήμονες ήταν και είναι κατηγορηματικοί. Ο ιός μεταδίδεται με το σάλιο και έχει μακρά διάρκεια ζωής πάνω σε μεταλλικές επιφάνειες. 

Γέροντας Πέτρος ο Αγιορείτης

Γέροντας Πέτρος καταγότον από τη Λήμνο, ζούσε στο σπήλαιο του οσίου Πέτρου του Αθωνίτου, του οποίου το όνομα έφερε και τον θαυμαστό βίο προσπα­θούσε, κατά το δυνα­τόν, να μιμηθή. 

Δια­κρινόταν για την άσκητικότητα, την απλό­τητα και την ευλάβεια του. Σπάνια έβγαινε από το κελλί του, μάζευε τσάϊ του βουνού, έφτιαχνε κομποσχοίνια, πήγαινε στα μονα­στήρια, τα έδινε και λάβαινε τρόφιμα.

Κάποτε ορισμένοι μοναχοί πήγαν στις Καρυές και τοιχοκόλλησαν ανακοινώσεις ότι ο βασιλιάς Γεώργιος ο Β' είναι μασώνος. 

Μία "αἱρετική" ἄποψις : Κολλάει ὁ κορωνοϊός μέ τήν Θεία Κοινωνία καί γενικά ἐντός ναοῦ;

Γράφει ὁ Κυανοὺς Οὐρανός

Σχεδὸν ἐπὶ 2 ἔτη ἀσχολούμεθα μὲ τὸ ἂν ὁ (κάθε) κορωνοϊὸς "κολλάει" μὲ τὴν Θείαν Κοινωνίαν ἢ ἀπὸ τὶς εἰκόνες ἢ γενικὰ ἐντὸς ναοῦ. Θεωρῶν ὅτι πρῶτον ἀπευθύνομαι εἰς Ὀρθοδόξους (τοὺς λοιποὺς δὲν τοὺς ἀφορᾷ κι οὔτε δικαιοῦνται ἀπόψεως) καὶ δεύτερον λανθασμένο τὸ ἐρώτημα, τὸ διατυπώνω ἀλλιῶς :

ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΚΟΛΛΗΣΕΙ Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ;

Ἡ Ὀρθοδοξία δέχεται ἀνεπιφυλάκτως ὅτι τὰ πάντα ἐλέγχονται ἀπὸ τὸν Τριαδικὸν Θεόν. Τὰ πάντα εἴτε κατευθύνονται ἀπὸ τὴν Ἀγάπην Του πρὸς τὸν ἄνθρωπον-πλάσμα Του εἴτε ἐπιτρέπονται κατά την ἀλάνθαστον κρίσιν Του, πρὸς ὠφέλειαν τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ὠφέλεια ὅμως τοῦ ἀνθρώπου ἀφορᾷ τὸν σκοπὸν τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὴν θέωσιν, τὴν ἕνωσίν του μὲ τὸν Χριστόν. Κάθε τί, τὸ ὁποῖον σχετίζεται μὲ τὴν βιοτήν, δὲν εἶναι παρὰ δοκιμασία προκρίματος γιὰ τὴν αἰώνιαν ζωήν.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2020

Σύναξις τῶν Ἁγίων Ἑβδομήκοντα Ἀποστόλων

Τοὺς Ἑβδομήκοντ᾽ εὐκλεεῖς Ἀποστόλους,

Καὶ ὧδ᾽ ὁμοῦ σύμπαντας εὐφημεῖν θέμις.

Ἀμφὶ τετάρτην ἄνδρας ἀγακλεέας κυδαίνω.

Για τους Αποστόλους αυτούς μας πληροφορεί το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο στο δέκατο κεφάλαιο. Τους εξέλεξε ο Χριστός ύστερα από τους Δώδεκα για να βοηθούν το έργο Του, πηγαίνοντας αυτοί πρωτύτερα σε κάθε πόλη και τόπο, όπου θα πήγαινε κατόπιν ο Ίδιος. Στον αγώνα αυτό, έπρεπε να καταβάλουν όλη τους τη δραστηριότητα, χωρίς να χάνουν ούτε στιγμή.

Αργυρώ Στεφανάκη, η πολύαθλη (δ’) - π. Ευάγγελος Παπανικολάου

Από το 1958 η ζωή της Αργυρώς (*) και των υπολοίπων είχε συνδεθή με τον π. Σωφρόνιο, τον μετέπειτα Ευμένιο ιερομόναχο, και τον άγιο Νικηφόρο, τον οποίον ο π. Σωφρόνιος τον διακόνησε σαν πατέρα του. Συναντιλήπτορες ήταν η Αργυρώ, η Ντίνα και άλλες πολλές ψυχές.

Η Φωφώ είδε κάποτε τον άγιο Νικηφόρο πάνω από το κρεβάτι του όρθιο να λάμπη υγιής τελείως. Το ίδιο θαυμαστό γεγονός είδε και ο μοναχός Σωφρόνιος: Όταν κάποτε άνοιξε την πόρτα χωρίς ευλογία, είδε τον άγιο Νικηφόρο σε στάση προσευχής ένα μέτρο πάνω απ’ το κρεβάτι και το κυριώτερο έλαμπε και ήταν υγιής χωρίς πληγές, χωρίς παραμορφώσεις.

Όταν ο π. Σωφρόνιος πέρασε μία μεγάλη δοκιμασία, η Αργυρώ και η Ντίνα τον συνόδευαν, τον φρόντιζαν και τον διάβαζε ο π. Χρύσανθος, ο παπάς της Σπιναλόγκα, ήδη πολιός, κάτασπρος, πνευματοφόρος· και έτσι βοήθησε ο Θεός και η Κυρία Θεοτόκος η Κουδουμανή και ελευθερώθηκε ο π. Σωφρόνιος.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΑ 4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Σύναξις τῶν Ἁγίων Ἑβδομήκοντα Ἀποστόλων

Τοὺς Ἑβδομήκοντ᾽ εὐκλεεῖς Ἀποστόλους,

Καὶ ὧδ᾽ ὁμοῦ σύμπαντας εὐφημεῖν θέμις.

Ἀμφὶ τετάρτην ἄνδρας ἀγακλεέας κυδαίνω.

Για τους Αποστόλους αυτούς μας πληροφορεί το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο στο δέκατο κεφάλαιο. Τους εξέλεξε ο Χριστός ύστερα από τους Δώδεκα για να βοηθούν το έργο Του, πηγαίνοντας αυτοί πρωτύτερα σε κάθε πόλη και τόπο, όπου θα πήγαινε κατόπιν ο Ίδιος. Στον αγώνα αυτό, έπρεπε να καταβάλουν όλη τους τη δραστηριότητα, χωρίς να χάνουν ούτε στιγμή.

Συγκλονίζουν μαρτυρίες για Ιερέα που από το υστέρημά του βοηθά εκατοντάδες

Καλά Χριστούγεννα σε όλους. 

Διαβάστε τη συγκλονιστική επιστολή που απέστειλε στο ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE ο Εκπαιδευτικός Ιωάννης Λαγουτάρης για τη δράση και το έργο του Αρχιμαδρίτη της Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου, Αθανάσιου Μισσού. 

Ακολουθεί η επιστολή - Ένας Ιερεύς του Υψίστου, πράος, αφανής, άξιος και υποδειγματικός - 

«Μα όταν σβήνουν τα φώτα της πόλης, ποιος σου κρατά την χαρά που τελειώνει» λέει ο ποιητής. Οι στοίχοι αυτοί μου ήρθαν αμέσως στο μυαλό. 

Ως μέλος του εκκλησιάσματος του Ιερού Ναού Αγίου Τρύφωνος Ρόδου, Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως, τα χοϊκά μου μάτια θαμπώθηκαν από την Βυζαντινή Μεγαλοπρέπεια του Ιερουργούντος και Θύοντος τον Αμνό του Θεού, Αρχιμανδρίτου, Αθανασίου Μισσού.

«Μή μεταβάλλετε τόν οἶκο τοῦ πατρός μου εἰς ἐμπορικόν κατάστημα».

 

Γράφει ὁ Γεώργιος Ἰωάννου

 

"Μή μεταβάλλετε τό σπίτι τοῦ πατέρα μου εἰς ἐμπορικόν κατάστημα." (Ἰωάν. β΄16, Ἑρμηνεία Π.Τρεμπέλα)

Αὐτά εἶναι τά λόγια τοῦ Χριστοῦ ὃταν εἶδε ἐμπόρους εἰς τόν ἱερόν περίβολον(!) τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων.

Ὠνόμασε τόν ναόν "οἶκον τοῦ πατρός μου", δηλαδή "Οἶκον τοῦ Θεοῦ". 

Ὁ ναός τῶν Ἱεροσολύμων στάθηκε τό πρότυπο τῶν χριστιανικῶν ναῶν.

Ὁ χριστιανικός ναός ὀνομάζεται "Οἶκος Θεοῦ".

Εἶναι ὁ τόπος ὁ ἀφιερωμένος στή λατρεία τοῦ Θεοῦ.

καί στό ἒργο τοῦ Θεοῦ καί ἑπομένως ἀνήκει κατ΄ἐξοχήν στόν Θεόν.

 

Ὃμως:

ΡΩΜΗΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΙ: Πῶς νά ἀντιμετωπίσουμε τόν κορωνοϊό ὡς πρόσωπα, ὡς Ἑλληνικό Ἔθνος καί ὡς παγκόσμια κοινότητα;

30 Μαρτίου 2020

Πολλά ἔχουν γραφεῖ γιά τόν θανατηφόρο ἰό, τόν κορωνοϊό, ἐπιστημονικά καί μή, πνευματικά, θεολογικά, πολιτικά καί ἐθνικά. Ἐμεῖς θά προσπαθήσουμε νά δοῦμε τό θέμα αὐτό θεολογικά, ὀρθόδοξα καί ρωμαίϊκα.

1. Μερικοί ρωτοῦν : «Γιατί ὁ Θεός, ἄν ὑπάρχει, μᾶς τιμωρεῖ μέ πολέμους, ἀρρώστειες, ἀνεργία, μῖσος, ἀπανθρωπιά καί τόσα ἄλλα κακά, πού μᾶς βρῆκαν παλαιότερα, καί τώρα μέ τόν θανατηφόρο κορωνοϊό; Γιατί μᾶς ἐκδικεῖται; Τί Τοῦ ἐκάμαμε; Γιατί δέν μᾶς βοηθάει στίς δύσκολες ὧρες, πού περνᾶμε»;

Ἀπάντηση : «Δέν εἶναι αἴτιος τῶν κακῶν-ἁμαρτιῶν ὁ Θεός», ἀλλά οἱ ἄνθρωποι καί οἱ δαίμονες. Διότι, αὐτοί κάνουν κακή χρήση τῆς ἐλευθερίας, τοῦ αὐτεξουσίου καί κακές ἐπιλογές στόν καθ’ἡμέραν βίο καί πολιτεία τους.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2024

Σύναξις τῶν Ἁγίων Ἑβδομήκοντα Ἀποστόλων

Τοὺς Ἑβδομήκοντ᾽ εὐκλεεῖς Ἀποστόλους,

Καὶ ὧδ᾽ ὁμοῦ σύμπαντας εὐφημεῖν θέμις.

Ἀμφὶ τετάρτην ἄνδρας ἀγακλεέας κυδαίνω.

Για τους Αποστόλους αυτούς μας πληροφορεί το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο στο δέκατο κεφάλαιο. Τους εξέλεξε ο Χριστός ύστερα από τους Δώδεκα για να βοηθούν το έργο Του, πηγαίνοντας αυτοί πρωτύτερα σε κάθε πόλη και τόπο, όπου θα πήγαινε κατόπιν ο Ίδιος. Στον αγώνα αυτό, έπρεπε να καταβάλουν όλη τους τη δραστηριότητα, χωρίς να χάνουν ούτε στιγμή.

Επιστολή Ορθόδοξου Υπερπολύτεκνου προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο

Θεσσαλονίκη 3/4/2020

ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΕ

Με συναίσθημα ευθύνης για την Ορθόδοξη διαπαιδαγώγηση της πολυμελούς οικογένειας μου συνολικά 13 ατόμων (10 παιδιά, σύζυγος, μητέρα) και επειδή δεν έχω ιδιαίτερα θεολογικές γνώσεις ήθελα να σας υποβάλω κάποια ερωτήματα:

1) Μήπως άλλαξε Κεφαλή της Εκκλησίας και στη θέση του Χριστού μπήκε ο εκάστοτε κυβερνήτης;

2)Μήπως δεν υπάρχει στην εκκλησία μας βίωμα 2.000 ετών με μεταδοτικές ασθένειες πιο σοβαρές όπως φυματίωσης, πανούκλας, λέπρας με παράδειγμα τον Πατέρα Χρυσάνθο που διακόνησε χρόνια στο νησί των λεπρών στη Σπιναλόγκα με χειραψίες και χειροφίληματα από λεπρούς χωρίς να μεταδοθεί τίποτα σε αυτόν;

3) Δεν είναι Άγιος ο Ιερός ναός, δεν είναι Άγιος ο Τίμιος Σταυρός, οι Ιερές Εικόνες μας το χέρι του Ιερέως που τελεί τα μυστήρια της Εκκλησίας μας;  Υπάρχει περίπτωση να μολυνθεί κάποιος  ασπάζοντας όλα αυτά;

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2023

Σύναξις τῶν Ἁγίων Ἑβδομήκοντα Ἀποστόλων

Τοὺς Ἑβδομήκοντ᾽ εὐκλεεῖς Ἀποστόλους,

Καὶ ὧδ᾽ ὁμοῦ σύμπαντας εὐφημεῖν θέμις.

Ἀμφὶ τετάρτην ἄνδρας ἀγακλεέας κυδαίνω.

Για τους Αποστόλους αυτούς μας πληροφορεί το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο στο δέκατο κεφάλαιο. Τους εξέλεξε ο Χριστός ύστερα από τους Δώδεκα για να βοηθούν το έργο Του, πηγαίνοντας αυτοί πρωτύτερα σε κάθε πόλη και τόπο, όπου θα πήγαινε κατόπιν ο Ίδιος. Στον αγώνα αυτό, έπρεπε να καταβάλουν όλη τους τη δραστηριότητα, χωρίς να χάνουν ούτε στιγμή.