τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ἱστορίας
Ὅσα ἔγιναν τὴν προηγούμενη ἑβδομάδα στὸ ΒΑ Αἰγαῖο ἦταν συγκλονιστικά. Καὶ εἶναι ξεκάθαρο πὼς ὅλη ἡ ἀκόμα λεύτερη Ἑλλάδα εἶχε στραμμένο ἐκεῖνο τὶς 3 ἡμέρες τὸ βλέμμα της ἐπάνω στοὺς ἐλεύθερους πολιορκημένους Ἕλληνες τῆς Χίου καὶ τῆς Μυτιλήνης.
Μὲ πίστη, μὲ συγκίνηση, μὲ ἐλπίδα. Αὐτοὶ βρέθηκαν σ᾿ ἐκεῖνο τὸ χρονικὸ σημεῖο νὰ μάχονται, στὴ δίνη τῶν Καιρῶν, βάζοντας τὰ κορμιά τους ἀπέναντι στὶς πραιτωριανὲς δυνάμεις καταστολῆς τοῦ ξενόδουλου καθεστῶτος, αὐθεντικὸς κρίκος στὴν ἁλυσίδα τῆς ἀντίστασης ἀπέναντι στὸν φασισμὸ καὶ τὴ βαρβαρότητα.
Μιὰ ἁλυσίδα ποὺ τόσο τὴν ἐμπλούτισαν ὅσοι πάλεψαν τὰ προηγούμενα ἀπέναντι στὰ ρόπαλα καὶ τὰ χημικὰ τοῦ καθεστῶτος γιὰ τὴν προδομένη Μακεδονία καὶ ποὺ πλέον ἔλαχε σὲ ἄλλους ὁ κλῆρος νὰ τὴ συνεχίσουν.