Το τελευταίο διάστημα όλο και πιο πολλοί εκφράζουν την άποψη πως, για
το γεγονός ότι παρόλο που έχουμε βαπτιστεί Ορθόδοξοι Χριστιανοί είμαστε
ακατήχητοι και δεν ξέρουμε την πίστη μας, ευθύνεται η Εκκλησία και οι παπάδες. Είναι όμως έτσι τα πράγματα ; Στην πραγματικότητα τα αίτια είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις:
Από τη μια η Εκκλησία οφείλει να διδαχτεί από την ποιμαντική και την
κατήχηση του παρελθόντος. Συχνά όσον αφορά στα Ιερά Μυστήρια δίνεται
περισσότερη προσοχή στη συγκέντρωση των απαραίτητων εγγράφων, παρά στις
ψυχές των ανθρώπων. Οφείλει λοιπόν η εκκλησία, να θεσμοθετήσει την
κατήχηση και να μην είναι αυτό κάτι που εξαρτάται από την αγαπητική
ευχέρεια του εκάστοτε ιερέως.
Η άλλη όψη του νομίσματος είναι η προσωπική ευθύνη. Καθόμαστε με τον
φρέντο στον καναπέ και κατηγορούμε την Εκκλησία και τους παπάδες
θεωρώντας τους εαυτούς μας θεοφόρους, αλλά αμφιβάλλω αν από τους 10
Ορθοδόξους οι 2 έχουν διαβάσει τουλάχιστον μια φορά την Καινή Διαθήκη.
Περιμένουμε δηλαδή την Εκκλησία να μας πάρει από το χεράκι για να μας
βάλει τη γνώση της πίστεως μέσα μας.