Το τελευταίο διάστημα όλο και πιο πολλοί εκφράζουν την άποψη πως, για
το γεγονός ότι παρόλο που έχουμε βαπτιστεί Ορθόδοξοι Χριστιανοί είμαστε
ακατήχητοι και δεν ξέρουμε την πίστη μας, ευθύνεται η Εκκλησία και οι παπάδες. Είναι όμως έτσι τα πράγματα ; Στην πραγματικότητα τα αίτια είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις:
Από τη μια η Εκκλησία οφείλει να διδαχτεί από την ποιμαντική και την
κατήχηση του παρελθόντος. Συχνά όσον αφορά στα Ιερά Μυστήρια δίνεται
περισσότερη προσοχή στη συγκέντρωση των απαραίτητων εγγράφων, παρά στις
ψυχές των ανθρώπων. Οφείλει λοιπόν η εκκλησία, να θεσμοθετήσει την
κατήχηση και να μην είναι αυτό κάτι που εξαρτάται από την αγαπητική
ευχέρεια του εκάστοτε ιερέως.
Η άλλη όψη του νομίσματος είναι η προσωπική ευθύνη. Καθόμαστε με τον
φρέντο στον καναπέ και κατηγορούμε την Εκκλησία και τους παπάδες
θεωρώντας τους εαυτούς μας θεοφόρους, αλλά αμφιβάλλω αν από τους 10
Ορθοδόξους οι 2 έχουν διαβάσει τουλάχιστον μια φορά την Καινή Διαθήκη.
Περιμένουμε δηλαδή την Εκκλησία να μας πάρει από το χεράκι για να μας
βάλει τη γνώση της πίστεως μέσα μας.
Αν θέλλουμε να είμαστε πραγματικά ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν οφείλουμε
να μελετάμε την πίστη μας, τι λέει η Αγία Γραφή , η Ιερά Παράδοση, η
λατρεία των Ιερών Μυστηρίων; Καθίσαμε ποτέ να δούμε τι λέει το Σύμβολο
της Πίστεως που βλέπουμε τους αναδόχους να το συλλαβίζουνε; Παίρνουμε
από την Ορθοδοξία ότι μας βολεύει και από την άλλη έχουμε και λόγο.
Η γνώση της πίστεως αδερφοί μου δεν επιτυγχάνεται μόνο από το
ενδιαφέρον της Εκκλησίας προς τα μέλη της. Κι εμείς οφείλουμε μέσα από
την ελευθερία και την προσωπική ευθύνη να κάνουμε τον αγώνα μας.
Είμαστε τελικά ακατήχητοι διότι είμαστε αδιάφοροι. Πριν 30 χρόνια θα
πει κάποιος υπήρχαν και πρακτικές δικαιολογίες. Τώρα όμως ; Υπάρχει
πληθώρα πνευματικών βιβλίων , ομιλιών στο διαδίκτυο, καταρτισμένοι
Ιερείς, ηλεκτρονικά βιβλία, εφαρμογές στο κινητό, ό,τι μπορεί να
φανταστεί κανείς.
Πλέον την Πατρολογία την έχουμε στο τσεπάκι μας, μέσα
στο κινητό όπως και την Αγία Γραφή. Από την άλλη δεν ξέρουμε πως και
γιατί κάνουμε τον σταυρό μας , ποιες είναι οι νηστείες της Εκκλησίας ή
τι είπε ο Χριστός. Μας αφορά όμως πότε έχουμε μέρες αργίας μέσα στις
θρησκευτικές εορτές ή που θα πάμε να σουβλίσουμε το αρνί το Πάσχα.
Άρα δεν ξέρουμε τι μας γίνεται που λέει και ο σοφός λαός διότι
φταίμε. Η προσωπική μας ευθύνη είναι τεράστια και κληρικών και λαικών.
Ας αφήσουμε λοιπόν την καραμέλα «Είμαστε ακατήχητοι». Ναι είμαστε
ακατήχητοι διότι είμαστε αδιάφοροι. Ας μελετούμε λοιπόν την πίστη μας
όπως η Εκκλησία μας έχει διδάξει και ας κινηθούμε μέσα από την προσευχή
και τη γνώση ώστε να γίνουμε μέλη της Εκκλησίας ουσιαστικά και όχι
επιφανειακά. Καλό αγώνα.
π. Σπυρίδων Σκουτής
Πηγή:https://agioskonstantinoschalkida.gr/
«Πᾶνος»
Είναι αδιανόητο χριστιανός και να είναι ακατήχητος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ζητούμενο είναι από πού να κατηχηθούμε;
Τα σημερινά βιβλία θρησκευτικών του σχολείου μόνο για Ορθοδοξία δεν μιλάνε.
Και ειδικά στη θεολογική σχολή, πλέον δεσπόζει η μεταπατερική θεολογία
Πλέον οι Θεοφόροι Πατέρες είναι ξεπερασμένοι. (Τώρα έχουμε τον οικουμενισμό).
Για αυτό κατήχηση μόνο από Αγίους Γέροντες, και σύγχρονους Αγίους, που οικονόμησε ο Θεός να σωθούν οι ομιλίες τους.
Και συναξάρια Αγίων πού είναι το Ευαγγέλιο στην πράξη.
Ο Μακαριστός γέροντας Γρηγόριος της μονής Δοχειαρίου έλεγε:
Από την γιαγιά να πάρετε μετάνοια. Πιο καλή είναι η γιαγιά που πιστεύει, από έναν θεολόγο ή καθηγητή Πανεπιστημίου ή έναν Πατριάρχη που φιλάει την παντούφλα του Πάπα.
Για αυτό σήμερα φτάσαμε εδώ που φτάσαμε μας έφαγε η εκκοσμίκευση.
Βλέπουμε στη Γεωργία και σε όλα τα κράτη τα Ορθόδοξα πώς είναι ντυμένες οι γυναίκες, και τη ευλάβεια έχουν όλοι.
Άς τους ομοιάσουμε ποτέ δεν είναι αργά.
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός αυτό περιμένει από μας την μετάνοια.