Χαράλαμπος Μηνάογλου: Ἐπαρχιώτικος διεθνισμός... ἀλλιῶς: Τσιόδρας ἢ Ιωαννίδης

Κακὰ τὰ ψέμματα.... 

Ἡ ἐπίκληση στὴν ἐπιστημονικὴ αὐθεντία καὶ μάλιστα τὴν διεθνῆ εἶναι ἕνα ἰσχυρὸ ὅπλο προπαγάνδας στὸν νεωτερικὸ κόσμο. Στὴν χώρα μας δὲ ἀκόμη ἰσχυρότερο ἀπὸ ὅ,τι στὶς περισσότερες ἄλλες χῶρες τῆς Εὐρώπης. 

Αὐτὸ ἔχει νὰ κάνει μὲ τὶς καταβολὲς τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος καὶ τὴν ἔμφυτη συμπάθεια τοῦ Ἕλληνα γιὰ τὴν γνώση. Ὅποιος, λοιπόν, εἶναι καθηγητὴς πανεπιστημίου στὴν Ἑλλάδα ἔχει ἕνα κῦρος ἀδιαμφισβήτητο. 

Καί, ὅταν, ὅπως ὁ κ. Τσιόδρας βγαίνει νὰ μιλήσει γιὰ κάτι τόσο σοβαρό, ὅσο εἶναι ὁ ἐγκλεισμὸς καὶ τὸ σταμάτημα τῆς οἰκονομίας λόγῳ κορωνοϊοῦ, αὐτὸ τὸ κῦρος εἶναι ἀπαραίτητο. 

Τὸ πρόβλημα ξεκινάει ὅταν κάποιοι ἄλλοι ἐπιστήμονες μὲ πολὺ μεγαλύτερο ἐπιστημονικὸ κῦρος, μὲ πολὺ μεγαλύτερη ἀποδοχὴ στὴν διεθνῆ βιβλιογραφία (αὐτὸ εἶναι ἴσως τὸ πιὸ ἀντικειμενικὸ κριτήριο γιὰ τὸ ἐπίπεδο ἑνὸς ἐπιστήμονα, δηλαδὴ πόσοι ἄλλοι ἐπιστήμονες στὸν τομέα του παραπέμπουν σὲ αὐτόν, χρησιμοποιοῦν τὶς δημοσιεύσεις του στὶς δικές τους δημοσιεύσεις) διαφωνοῦν μὲ τὴν ἀντίληψη τοῦ κ. Τσιόδρα γιὰ τὴν κατάσταση, διαφωνοῦν γιὰ τὰ μέτρα ποὺ χρειάζονταν καὶ χρειάζονται καὶ τέλος ἐκτιμοῦν τελείως διαφορετικὰ τὴν ὅλη ὑπόθεση τοῦ κορωνοϊοῦ. 

Τότε τί βλέπουμε; Βλέπουμε μιὰ ἐνορχηστρωμένη ἐπίθεση ἀπὸ τὰ ἀνθελληνικὰ ΜΜΕ στὸν διεθνῶς καταξιωμένο ἐπιστήμονα, ὥστε νὰ πληγεῖ τὸ κῦρος του στοὺς πολλούς, ποὺ δὲν γνωρίζουν καὶ οὔτε μποροῦν νὰ κρίνουν ἢ ἔστω ὑποψιάζονται τί σημαίνει νὰ ἔχει κανεὶς κάποιες ἑκατοντάδες ἢ καὶ χιλιάδες ἑτεροαναφορὲς περισσότερες ἀπὸ κάποιον ἄλλον. 

Τὸ ἄσπρο γίνεται μαῦρο ἀπὸ τὰ ΜΜΕ καὶ ὁ καθηγητὴς τοῦ ΕΚΠΑ γίνεται ὁ παντογνώστης, ἐνῶ ἐκεῖνος μὲ τὴν διεθνῆ καταξίωση εἶναι ὁ ἀνίδεος, ὁ συνωμοσιολόγος καὶ ὁ ἐπικίνδυνος.

Καὶ μὴν νομίζετε ὅτι αὐτὸ ἰσχύει μόνο στὸν χῶρο τῆς ἰατρικῆς.... Σὲ ὅλους τοὺς ἐπιστημονικοὺς κλάδους συμβαίνει... 

Ἐπιστήμονες μὲ μηδενικὲς ἀναφορὲς στὸ ἔργο τους στὴν διεθνῆ βιβλιογραφία γίνονται καθηγητὲς πρώτης βαθμίδας στὰ ἑλληνικὰ ΑΕΙ, ἐνῶ ἄλλοι μὲ ἑκατοντάδες ἢ χιλιάδες τέτοιες ἀναφορὲς ἀποκλείονται συστηματικὰ ἀπὸ τὰ ἑλληνικὰ πανεπιστήμια, τὰ ὁποῖα προτιμοῦν στὴν θέση τους συνήθως ἐπιστημονικὰ ἀνύπαρκτους... 

Καὶ γιατί γίνεται αὐτό; Μὰ γιατί εἴπαμε ἡ θέση τοῦ καθηγητῆ ΑΕΙ ἔχει κῦρος.... Κῦρος ἀπαραίτητο γιὰ τὴν ἐπικράτηση τῆς ἀνθελληνικῆς προπαγάνδας κάθε εἴδους... 

Γιὰ παράδειγμα ἕνας καταξιωμένος στὴν διεθνῆ βιβλιογραφία ἱστορικός, ποὺ δὲν γράφει ὅμως διεθνιστικὰ παραμύθια, εἶναι διττῶς ἐπικίνδυνος....

Πρῶτα γιατί εἶναι καταξιωμένος καὶ ἄρα εἶναι πολὺ δυσκολότερο νὰ πειθαρχεῖ πρὸς τὰς ὑποδείξεις καὶ δεύτερον γιατί δὲν γράφει ὅ,τι θέλει ἡ παγκοσμιοποιητικὴ ἐλίτ, ἀλλὰ αὐτὰ ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὶς ἱστορικὲς πηγές. 

Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ ὁ κ. Τσιόδρας ἐπελέγη γιὰ αὐτὴν τὴν κρίσιμη θέση, ἐπειδὴ καὶ συμμορφούμενος πρὸς τὰς ὑποδείξεις φαίνεται καὶ τὸ γενικὸ κλείσιμο τῆς χώρας βρῆκε ὡς λύση (ἴσως αὐτὸ πράγματι νὰ ἦταν τὸ καλύτερο ποὺ μποροῦσε νὰ σκεφθεῖ ὁ ἄνθρωπος, δὲν εἶναι ὑποχρεωτικὸ νὰ ὑπάρχει κάποιος δόλος σὲ αὐτό). 

Οἱ ἐπιστήμονες ὑποστηρικτὲς τῆς παγκοσμιοποίησης ὁποιασδήποτε εἰδικότητας καὶ ἂν εἶναι, ἔχουν ἐπίσης ἕνα ἄλλο κοινὸ χαρακτηριστικό... τὸν ἐπαρχιώτικο διεθνισμό... ὅσο λιγότερο γνωστοὶ εἶναι στὴν διεθνῆ βιβλιογραφία, τόσο περισσότερο τὴν ἐπικαλοῦνται... καὶ ἀπὸ αὐτὴν βέβαια μνημονεύουν μόνο τὶς ἀπόψεις ὅσων ἐπιστημόνων ὑποστηρίζουν τὶς ντιρεκτίβες τοῦ Γκαίητς, τοῦ Σόρος καὶ τῶν ὑπολοίπων παγκοσμιοποιητῶν ποὺ πληρώνουν καλὰ γιὰ νὰ κάνουν τὸν κόσμο ὁλόκληρο περιουσιακό τους στοιχεῖο (ὅπως ὁ κ. Τσιόδρας, ὁ ὁποῖος ὡς ἐκπρόσωπος τύπου τῶν Δημοκρατικῶν στὶς ΗΠΑ ἔσπευσε τὴν ἡμέρα ποὺ ὁ Τράμπ μίλησε γιὰ κατασκευασμένο ἰό, νὰ χαρακτηρίσει αὐτὴν τὴν ἄποψη συνωμοσιολογία....τί κι ἂν τὸ ἴδιο μέ τον Τράμπ ὑποστηρίζουν καταξιωμένοι ἐπιστήμονες σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο μὲ σπουδαιότερο ἴσως τὸν Γάλλο ποὺ ἀνακάλυψε τὸν ἰὸ τοῦ Ἔϊτζ). 

Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ καταξιωμένοι διεθνῶς ἐπιστήμονες, ὅπως ὁ Ἰωαννίδης στὴν ἰατρικὴ ἢ ὁ Βρυώνης στὴν ἱστορία δὲν ἔχουν τὸ ἄγχος νὰ ἐπικαλοῦνται συνεχῶς στὶς τοποθετήσεις τους τὴν διεθνῆ βιβλιογραφία.... τους ἐπικαλεῖται αὐτή.... 

Ἀκόμη περισσότερο, ὅμως, καταλήγουν σὲ συμπεράσματα στὰ ὁποῖα οἱ ἐπιστημονικὲς μέθοδοι, ποὺ χρησιμοποιοῦν, τοὺς ὁδηγοῦν.... καὶ ὄχι τὰ συμφέροντα τοῦ ἑνὸς ἢ τοῦ ἄλλου ὀλιγάρχη.

«Πᾶνος»