Β΄ ΠΑΗΣΙΑ
Στὰ χρόνια τὰ παλιὰ (ἀλλὰ καὶ σήμερα!) ἀνθοφοροῦσε κρίνα ψυχῶν ἡ ἔρημος ἡ ἄγρια καὶ ἀφιλόξενη. Ἡ ἱερὴ καρδιὰ τῶν παιδιῶν της φλέγονταν ἀπὸ τῇ θείᾳ καὶ πύρινη ἀγάπη. Γιὰ ὅλους. Ἰδιαίτερα ὅμως γιὰ τὴν Παησία. Ἁγνὴ ψυχὴ ἡ Παησία.
Στὰ χρόνια τὰ παλιὰ (ἀλλὰ καὶ σήμερα!) ἀνθοφοροῦσε κρίνα ψυχῶν ἡ ἔρημος ἡ ἄγρια καὶ ἀφιλόξενη. Ἡ ἱερὴ καρδιὰ τῶν παιδιῶν της φλέγονταν ἀπὸ τῇ θείᾳ καὶ πύρινη ἀγάπη. Γιὰ ὅλους. Ἰδιαίτερα ὅμως γιὰ τὴν Παησία. Ἁγνὴ ψυχὴ ἡ Παησία.
Ἀπὸ μικρὴ παιδούλα ἔβλεπε σεβάσμιους γέροντες ἐρημῖτες νὰ
περνοῦν ἀπὸ τὸ σπιτικό της, ὅπου τοὺς δέχονταν τὰ γονικά της μὲ σέβαση
καὶ ἀγάπη πολλή, ὅπως ἄλλωστε καὶ τοὺς ἔπρεπε. Καὶ ἐνιωθε κι αὐτὴ τὸ
ἴδιο ὅπως καὶ οἱ γονεῖς της γιὰ τοὺς ἁγίους ἐκείνους Γέροντες.