Τι
γίνεται αν παραμελείται η διαπαιδαγώγηση των παιδιών είτε εξαιτίας
αδιαφορίας, για να μη κουρασθεί ο γονιός, είτε εξαιτίας κακώς νοουμένης
αγάπης και ανοχής; Και ένα βήμα πιο κάτω στον λόγο και πιο βαθιά στην
άβυσσο. Τι γίνεται αν συντελείται αρνητική παιδεία θελητά ή αθέλητα;
«Όποιος
φείδεται το ραβδί του, μισεί τον γιο του, εκείνος δε που [τον] αγαπάει
[πραγματικά] τον παιδεύει επιμελώς», τονίζει μια Παροιμία της Παλαιάς
Διαθήκης, παροιμία πάντοτε νέα, διαχρονική (13.24).
Παράλληλα
η Πατερική πείρα παρορμά προληπτικά-αποτρεπτικά: (Εκ)παιδεύστε τα
παιδιά, αδελφοί, για να μη σας παιδέψουν αυτά» (Μέγα Γεροντικό
Πανοράματος, Γ’ σελ. 224). «Ερωταποκρίνεται» ταυτόχρονα ο αββάς Ισαάκ ο
Σύρος: