Ὁ Μέγας Ἀντώνιος εἶχε, μεταξὺ πολλῶν μαθητῶν, καὶ τὸν μακάριον Παῦλον, ὅστις δια τὴν ἀκακίαν τοῦ χαρακτήρός τοῦ ὠνομάσθη ‘'ἁπλούς''. Ὁ μαθητὴς αὐτὸς ἔλαβεν ἀπὸ τὸν Κύριο τὸ χάρισμα νὰ βλάπη τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων, ὅπως βλέπομεν ἡμεῖς τὰ σώματά των. Τὸ βλέμμα τοῦ ἁγίου τούτου ἀνθρώπου, καθαρισμένον ἀπὸ τὴν πνοὴν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἔβλεπε τὰ βάθη τῶν καρδιῶν. Δὲν ἦτο βέβαια καρδιογνώστης, διότι εἰς καὶ μόνον γνωρίζει καταλεπτὼς τὴν καρδίαν μας, ὁ Κύριος. Πάντως ὅμως ἔβλεπε καὶ διέκρινεν ἐν γενικαῖς γραμμαῖς τῶν ἀνθρώπων τὴν πνευματικὴν κατάστασιν.