Ἀριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Ἔλασσον σχόλιο σέ Μεῖζον ὀλίσθημα» (Βίντεο) - (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ)

 

«Καὶ ἰδοὺ γυνή, αἱμοῤῥοοῦσα δώδεκα ἔτη, προσελθοῦσα 

ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ......» 

(Ματθ. 9,20)

 

Ὅτι γνωρίζαμε ἢ μᾶλλον ὅτι νομίζαμε ἐδῶ καὶ χρόνια ἔχει τελειώσει. Κόποι ἐτῶν πολλῶν, ὑφαρπάχθηκαν ἀπὸ ἐπιτήδειους νεοταξικοὺς χαρτογιακάδες.
Γιὰ νὰ σωθοῦν τράπεζες, οἱ ἀνεύθυνοι (γιὰ τὸ οἰκονομικὸ χάλι) πολῖτες, ἔδωσαν αἷμα. Κι ἀντὶ εὐγνωμοσύνης εἰσέπραξαν κατασχέσεις περιουσιακῶν στοιχείων, μιᾶς καὶ δὲν μπόρεσαν νὰ εἶναι συνεπεῖς ὡς πρὸς τὰ δάνειά τους, μὲ εἰσόδημα πλέον ροκανισμένο, λόγῳ ἀνεργίας ἀλλὰ καὶ ἀφόρητης φορολογίας.
 

Ἡ ἱεραρχία ἀντέδρασε μόνο ὅταν κινδύνευσαν οἱ μισθοὶ τῶν κληρικῶν καὶ τὰ περιουσιακὰ στοιχεῖα τῆς ἐκκλησίας.
Ἐξωγενεῖς παράγοντες, βρῆκαν πρόσφορο ἔδαφος καὶ ἕνεκα διπλωματίας ὁδήγησαν τὴν διοικοῦσα ἐκκλησία σὲ μιὰ ἄνομη καὶ μιαρὴ σύναξη περιορισμένων συμμετοχῶν ἐπισκόπων (Κολυμπάρι), ὅπου καὶ καταλύθηκε τὸ συνοδικὸ σύστημα μὲ ἕνα πατριαρχικὸ πραξικόπημα κι ἐπιτεύχθηκε ὁ στόχος.
 

Ἡ ἀναγνώριση Μυστηρίων στοὺς ἀνίερους χώρους τῶν αἱρετικῶν, τῶν ὑβριστῶν τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Παραδοχὴ ὅτι ὁ Κύριος μοίρασε ἀπὸ λίγη ἀλήθεια στὴν Ὀρθοδοξία ἀλλὰ καὶ στὰ θρησκευτικὰ ἀνθρώπινα κατασκευάσματα τῆς Δύσης, γκροτέσκες μορφὲς θρησκευτικότητας, γελοιογραφικὲς ἐκδοχὲς τῆς πρώτης Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.
 

Μᾶς μίλησαν οἱ «ἐπαΐοντες γιὰ ἀγάπη». Εἶναι ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ. Ἀπὸ ἀγάπη ξεπούλα τὸ δόγμα, τὴν Ἀλήθεια. Τὸ πᾶν. Μὴν σώζεις τὸν αἱρετικό. Πνίξου μαζί του.
Τὸ «ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου· αὕτη πρώτη ἐντολή»
(Ματθ. 22,37-38) πάει περίπατο.
 

Τὸ «καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾿ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω.» (Γαλ. 1,8)  διαγράφεται.
Τὸ «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος. Καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος»( (Ματθ. 10,37) παραλείπεται.
 

Ὑπακοή. Σὲ πνευματικό, σὲ δεσπότη. Στὸν Πάπα. Στὸν ἔξω ἀπὸ δῶ. Ἀρκεῖ νὰ μὴν ταράζεις τὰ νερά. Μὴν ἐνοχλεῖς τοὺς ταγούς.
Ὁ ἅγιος Πορφύριος ἔλεγε κάποτε σὲ μιὰ ψυχή:
«Γι᾿ αὐτὸ σᾶς λέω νὰ προσέχετε σὲ τί πνευματικοὺς πηγαίνετε γιὰ νὰ ἐξομολογεῖσθε ......» καὶ ἀλλοῦ  «Ὅταν εἶσαι μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, λέει σὲ ἕναν ἀδελφό, καὶ δὲν μπορεῖς νὰ ἔρχεσαι τόσο τακτικὰ ἐδῶ, νὰ ψάχνεις ἐκεῖ νὰ βρίσκεις ἕναν πολὺ καλὸ πνευματικὸ γιὰ νὰ ἐξομολογεῖσαι τὶς ἁμαρτίες σου. Καὶ ὅ,τι ἄλλο σὲ ἀπασχολεῖ σχετικὰ μὲ νοερὴ προσευχὴ ἢ λογισμοὺς νὰ μήν τοὺς τὰ ἀναφέρεις, γιατί μερικοὶ δὲν τὰ γνωρίζουν ὅλα καὶ μπορεῖ νὰ σὲ μπερδέψουν. Νὰ ἔρχεσαι ἐδῶ νὰ μοῦ λὲς τὰ ἄλλα».
 

Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ἔλεγε περὶ ὑπακοῆς : «Ὑπάκουε σὲ ὅλους τοὺς πατέρες καὶ ἀδελφούς, σὲ ὅτι σοῦ ζητοῦν, σὲ ὅτι δὲν εἶναι ἀντίθετο στὸν νόμο τοῦ Θεοῦ.... Μὰ μὴν ὑπακούεις μὲ κανένα τρόπο σὲ ὅ,τι εἶναι κακό, ἔστω καὶ ἂν θὰ ἔχεις νὰ ἀντιμετωπίσεις ἐξ᾿ αἰτίας τῆς σταθερότητάς σου καὶ τῆς μὴ ἀνθρωπαρεσκείας σου ταραχὴ καὶ πόνο.»
 

Κι ἐμεῖς ἐδῶ οἱ ἀκατήχητοι βρήκαμε τὴν καραμέλα τῆς ὑπακοῆς καὶ τῆς ἀγάπης γιὰ νὰ βαυκαλιζόμαστε. Βολεύει νὰ μὴν ξεβολευόμαστε ἀπ᾿ τὸν «πνευματικὸ καναπὲ» ποὺ ἔχουμε αὐτάρεσκα «ἀράξει».
Ἑπόμενο ἡ διοικοῦσα ἐκκλησία - γιὰ νὰ ἱκανοποιήσει τὰ γεωστρατηγικὰ παιχνίδια ξένων παραγόντων, ἤδη ἁρπαγμένη σὲ μιὰ τροχιὰ δορυφόρου, ἀλλότριων καὶ σκοτεινῶν δυνάμεων- ἦταν νὰ ἀναγνωρίσει αὐτοχειροτόνητους ἐπισκόπους καὶ σχισματικοὺς προκαλῶντας ἡ ἴδια σχίσματα στοὺς κόλπους της.
 

Ἐπίσης στὰ ἐθνικὰ θέματα προσπαθεῖ ἐναγωνίως νὰ ὑπνωτίσει τὸν Ἕλληνα, νὰ τὸν ἀποτρέψει ἀπὸ ἀντιδράσεις ἐνάντια στὸ ξεπούλημα τῆς ἱστορίας καὶ τοῦ αἵματος τῶν προγόνων μας. Τῶν Μακεδόνων καὶ ὄχι μόνο.
Τὰ ἴδια ἀφεντικὰ εἶναι πάλι, ποὺ καθοδηγοῦν θρησκευτικοὺς ταγούς. 

Τοὺς βλέπουμε πλημμυρισμένοι ἀπ᾿ τὴν «ἀγάπη», τὴ γεμάτη ἀνθρωπαρέσκεια, νὰ κρύβουν ἐγκόλπια, νὰ μοιράζουν κοράνια σὲ ἀλλόθρησκους, νὰ φλερτάρουν μὲ τὸ Ἰσλὰμ κ.ὅ.κ.
Καὶ ὅταν χτύπησε ὁ ἰός, ἡ ἐπιδημία, τότε ἔπεσαν τελείως οἱ «μάσκες». Καὶ  μετὰ φορέθηκαν γιὰ τὰ καλά.
 

Πάλι ἡ ταλαίπωρη ἀγάπη, στὸ προσκήνιο.
Χάρη τῆς ἀγάπης, ἔπρεπε νὰ βάλουμε μάσκες, ἀκόμα καὶ στὸν ὕπνο.
Ἀκόμα καὶ στὰ μικρὰ παιδιά, ποὺ βίωσαν τὸν ψυχολογικὸ βιασμό.
Ἡ διοικοῦσα ἐκκλησία ἀποῦσα.
Χάριν τῆς ἀγάπης, μᾶς ἐπέβαλαν τὶς μάσκες μὲς στοὺς ἱεροὺς ναούς.
Χάριν τῆς ἀγάπης, καγκελόφραξαν ἅγια λείψανα καὶ εἰκόνες.
Χάριν τῆς ἀγάπης μᾶς μίλησαν γιὰ λαβίδες μιᾶς χρήσης, γιὰ ἀπόθεση τοῦ σώματος κι αἵματος τοῦ Σωτήρος σὲ χαρτοπετσέτες, γιὰ ἀποχὴ καὶ ἀποστροφὴ τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.
Χάριν τῆς ἀγάπης γυρίσαμε τὴν πλάτη στοὺς πολλοὺς πρεσβευτὲς ἁγίους μας τὸ μῆνα Δεκέμβριο. 

Χάριν τῆς ἀγάπης διαγράψαμε τὸ Θεὸ καὶ χρήσαμε Θεὸ τὴν ἐπιστήμη. Καὶ ἱερουργούς του, τοὺς ἐπιστήμονες.
 

Ἡ συγκομιδή;
Ἀδελφέ, ἀφοῦ τόσα χρόνια οἱ δυνάστες σὲ ξεψάχνισαν οἰκονομικὰ γιὰ νὰ κερδίσουν τὰ ἀφεντικά τους, χαρακτηρίζοντάς σε καὶ τεμπέλη, σοῦ πετᾶνε ἕνα ξεροκόμματο ἂν πλήττεσαι εἰσοδηματικὰ (κάτι ἀποζημιώσεις κι ἔναντι) ποὺ δὲν ἐπαρκοῦν γιὰ τὴν ἐπιβίωση, ξεπουλᾶν πατρίδα καὶ ἐθνικὴ κυριαρχία, σὲ περιορίζουν μὲς στὸ σπίτι σου καὶ ἀλλάζουν ἐπὶ τὰ χείρω τὴ ζωή σου χωρὶς νὰ ἔχεις εὐθύνη, σοῦ κουνᾶν τὸ δάχτυλο καὶ σὲ θεωροῦν ὑπεύθυνο γιὰ τὸν μολυσμὸ τῆς κοινωνίας καὶ τὴν ἐξάπλωση τῆς ἐπιδημίας, σὲ προτρέπουν νὰ μὴν πλησιάζεις τὰ παιδιά σου γιὰ νὰ μὴν τὰ μολύνεις καὶ σοῦ μεταβιβάζουν τὶς εὐθύνες γιὰ τὶς δικές τους ἐπιστημονικὲς ἐλλείψεις καὶ ἀνεπαρκεῖς ὑποδομές, ἀλλὰ καὶ ἔλλειψη ἤθους, χαρακτηρίζοντάς σε  ἀδιάφορο ἐχθρὸ τῆς κοινωνίας, ποὺ πῆγες νὰ δεῖς γονεῖς ἢ ἀναγκεμένους συγγενεῖς, ποὺ ἔβγαλες τὸ παιδί σου μιὰ βόλτα παραπάνω κ.λ.π.
 

Καὶ τέλος σοῦ ἀπαγορεύουν τὰ Ἅγια Μυστήρια θεωρῶντας τα καὶ αὐτὰ μολυσματικά.
Ἱεροὶ ναοί, ἅγια λείψανα, εἰκόνες, λαβίδα, Ἅγιο Ποτήριο ὅλα μολυσματικά. Καὶ πάνω ἀπ᾿ ὅλα ὁ μετουσιωμένος οἶνος καὶ ἄρτος. Ὁ Χριστός.
Ἐχθρὸς τῆς κοινωνίας ὁ Χριστός, ἐχθρὸς καὶ ἡ εἰκόνα Του ὁ ἄνθρωπος.
Καὶ σοῦ λὲν ἐπιδεικτικὰ ὅτι θὰ ἐμβολιαστεῖς μὲ ὅτι ἔτσι θέλω, ἀφοῦ ὑπογράψεις μὲ δική σου εὐθύνη (πὼς στέκει αὐτό;) ἀλλιῶς δὲν θὰ μπορέσεις νὰ ζήσεις.
Ἡ μάσκα εἶναι τὸ ἐμβόλιο πρὶν τὸ ἐμβόλιο (μιὰ μάσκα ποὺ ἀποτελεῖ μιὰ ἐπιτυχῆ ἄσκηση, ἕνα κοινωνικὸ πείραμα πειθαρχίας καὶ ὑπακοῆς).
 

Τὸ ἀποτέλεσμα; Ἄνθρωποι κρυμμένοι στὶς φωλιές τους μὲ μόνο μέλημα τὴν ἡμερήσια ἐνημέρωση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν θυμάτων καὶ πῶς νὰ ἐξασφαλίσουν τὰ κατάλληλα γιὰ νὰ γεμίσουν τὴ γαστέρα. Τί κατάντια Θεέ μου. Ἀδελφὸς δὲν πλησιάζει ἀδελφό.
Ὁ αὐτάρκης δὲν πλησιάζει τὸν ἀναγκεμένο. Ἱδρύματα κινδυνεύουν νὰ κλείσουν. Τὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο δὲν ὑφίσταται πλέον. Ἄνθρωποι φοβισμένοι σὲ ἀποφεύγουν μήν τοὺς μολύνεις. Ἱερεῖς κρύβουν τὰ χέρια τους ἐναγωνίως μὴν προλάβεις νὰ τὰ φιλήσεις καὶ μαζεύουν τὸ πετραχήλι ὅπως ὅπως νὰ μὴν τὸ μολύνεις. Τὰ παιδιὰ ἐντέλλονται νὰ μὴν δανείζουν πράγματα στοὺς συμμαθητές τους. Καταδότες καταγγέλλουν ἱερεῖς καὶ ἐκκλησιαζόμενους γιὰ μετοχὴ σὲ «παράνομες» ἀλλὰ ὄχι ἄνομες Ἱερὲς Ἀκολουθίες.
 

Καὶ μέσα σὲ ὅλα αὐτὰ οἱ παρανομοῦντες δογματικῶς κι ἐκκλησιολογικῶς, παρότι ψέλλιζαν τοὐλάχιστον -κι ἂς μὴν τὸ πίστευαν πολλοί- γιὰ ἐλπίδα σωτηρίας καὶ καταφυγὴ στὸν Κύριό μας καὶ Θεό μας ἔρχεται τὸ τελειωτικὸ χτύπημα.
Ἐκεῖ, ποὺ τὸ μόνο πού σοῦ μένει σὲ μιὰ τέτοια δαιμονικὴ κοινωνία, εἶναι ἡ ἐλπίδα πρὸς τὸν Ἰατρὸ τῶν πάντων, τὸν Δημιουργό, τὸν Κυρίαρχο καὶ ἐμπνευστὴ τῶν φυσικῶν νόμων, ἀκοῦς κάποιον Ὀρθόδοξο κληρικό, ἱερομόναχο, Ἁγιορείτη γέροντα, νὰ στὴν ἀφαιρεῖ καὶ αὐτὴ τὴν ἐλπίδα.

Προκύπτει νέα θεολογία μὲ δηλώσεις γεροντάδων ἁγιορειτῶν. Ἡ πλάνη τῆς γεροντολατρείας (κάποιοι θεωροῦν ὅτι ἀφοῦ ἔχουν «καλὸ» πνευματικὸ μὲ «σύμβαση ἀορίστου» ὅτι ποτὲ δὲν θὰ πλανηθεῖ ἢ «ἅγιο γέροντα», δὲν χρειάζεται νὰ μελετοῦν τὶς Γραφές, τοὺς Πατέρες καὶ τὴν Παράδοση τῆς ἐκκλησίας. Θὰ τοὺς δίνει εὔκολη καὶ μασημένη τροφὴ ὁ «γέροντας»).

 

Ἀνάγονται οἱ ἰατροὶ σὲ «Μάγους ἀπὸ τὴν Περσίαν τὰ δῶρα φέρουσι» καὶ τὸ ἐμβόλιο στὸ θύτη σωτηρίας ψυχῶν καὶ σωμάτων.

Γέροντα Φίλιππε ἀπ᾿ τοὺς Θωμᾶδες τοῦ Ἁγίου Ὄρους, καταλάβατε τί εἴπατε;
Μήπως παρασυρθήκατε ἀπ᾿ τὸν ἐνθουσιασμὸ τῶν ἡμερῶν; Μήπως ἐπηρεάζεστε ἀπὸ ἐπικίνδυνους ἰατροὺς πνευματικοπαίδια σας;  Μήπως πιέζεστε ἄνωθεν;

Ἤ ἁπλῶς βιαστήκατε;

Ἐξηγεῖστε μας πῶς μπορεῖ ἕνα ἀνθρώπινο κατασκεύασμα (στὴν προκειμένη περίπτωση ἕνα ἀμφιβόλου δράσεως - ὡς πρὸς τὴν ὑγεία ἀλλὰ καὶ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς- καὶ συστάσεως ἐμβόλιο ) νὰ ἀποκτᾶ τὸν ρόλο τοῦ Κυρίου;
Γέροντα, κάποιοι ἀκατήχητοι κληρικοὶ καὶ μή, μᾶς μίλησαν γιὰ κατ᾿ οἶκον ἐκκλησία προσπαθῶντας νὰ μᾶς συγκρατήσουν μακριὰ ἀπὸ ναούς.
 

Δὲν ἔλαβαν ὑπόψη τους οὔτε Πράξεις Ἀποστόλων, οὔτε ἐπιστολὲς τοῦ Ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν Παύλου γιὰ νὰ κατανοήσουν ὅτι κατ᾿ οἶκον ἐκκλησία σημαίνει καὶ τέλεση τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας («ἦσαν δὲ προσκαρτεροῦντες τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων καὶ τῇ κοινωνίᾳ καὶ τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καὶ ταῖς προσευχαῖς» (Πραξ. 2,42) & «Μὲ ἐπιμονὴν καὶ ζῆλον μεγάλον ἤκουαν τὴν διδασκαλίαν τῶν Ἀποστόλων, ἐπικοινωνοῦσαν μὲ ἀγάπην μεταξύ των, μετελάμβαναν στὸ μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας καὶ προσηύχοντο.» (Πραξ. 2,42)).
Ἢ τὸ γνώριζαν ἀλλὰ βασιζόμενοι στὴν ἄγνοια τοῦ πληρώματος καὶ πονηρὰ ἐνεργούμενοι, προσπάθησαν νὰ πλανήσουν.
 

Κάποιοι ἄλλοι εἶπαν πὼς δὲν εἶναι δογματικὸ τὸ θέμα τῆς μίας λαβίδος, γιὰ νὰ δώσουν ἐρείσματα στὴν ὕβρη τῆς θεωρίας τῆς «μολυσματικότητας» τῆς λαβίδας καὶ τοῦ κοινοῦ Ποτηρίου καὶ νὰ δικαιολογήσουν τὴν φοβικὴ ὑποταγή τους. Ἄλλοι πάλι  εἶπαν πὼς οἱ ναοὶ μολύνουν, εἶναι ἑστίες διαδόσεως ἰῶν καὶ ἐπιδημιῶν. Βάλαν κορδελάκια, ἀπαγορευτικὰ καὶ πορτιέρηδες σὲ εἰσόδους. Ἢ μοίρασαν ἀντὶ κεριῶν καὶ λαμπάδων, μάσκες καὶ φίμωτρα.
Ὅλα αὐτὰ ἀπὸ «ἀγάπη» καὶ ἑορτινὴ «ἀλληλεγγύη».
 

Καὶ τώρα γέροντα ἔρχεστε καὶ μᾶς λέτε ὅτι τὸ ἐμβόλιο εἶναι πρὸς σωτηρία ψυχῶν καὶ σωμάτων. Μᾶς προτρέπετε ἀνερυθρίαστα νὰ δεχτοῦμε τὰ δῶρα τῶν μάγων- ἰατρῶν -ἐπιστημόνων, ποὺ εἶναι τὸ πολυ-ἀμφισβητούμενο ἐμβόλιο.
Ἤξερα ὅτι κάποιοι ἅγιοι, μᾶς εἶχαν προειδοποιήσει ὅτι κάποιο ἐμβόλιο, θὰ μᾶς στοιχίσει τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς. Θὰ ἄρει τὸ σφράγισμα τοῦ βαπτίσματος.
Δὲν γνώριζα ὅμως ὅτι γιὰ νὰ σωθῶ (ἀφοῦ ὁ Κύριος τελικὰ δὲν σώζει- θὰ ἔλεγε κάποιος συμπερασματικά, ἀπ᾿ τὴν προτροπή σας αὐτὴ) θὰ χρειαστεῖ νὰ κάνω τὸ πολυπόθητο γιὰ ἐσᾶς καὶ πολλοὺς ἱεράρχες ἐμβόλιο.
Πρῶτα μᾶς μίλησαν γιὰ σωτηρία σώματος. Γιὰ ἴαση. Κάποιοι κακόπιστοι ἢ καλόπιστοι, εἶπαν ἐὰν εἶναι νὰ μοῦ στοιχίσει  τὴν ψυχὴ μου ἂς μὴν ἰαθῶ.
Τώρα ἐξοβελίζεται κι αὐτὸ τὸ ἐπιχείρημα.
Ὑποστηρίζετε ὅτι μὲ τὸν ἐμβολιασμὸ κερδίζουμε θέση στὸν Παράδεισο.

 

Ὁ ἰὸς κερδίζει συνεχῶς ἔδαφος. Μπῆκε στὸ σῶμα μας καὶ τώρα μπαίνει σιγά - σιγά καὶ στὴν καρδιά μας.
Πάτερ βλέπω ὅτι ἐνῶ διαφωνεῖτε μὲ τὸν ἐπίσκοπο Μόρφου, συμφωνεῖτε μὲ τὸν ἐπίσκοπο Ἰωνίας καὶ Νέας Φιλαδελφείας.
Θεωρεῖ τὸ ἐμβόλιο εὐλογία. Ἐσεῖς τὸ «ἀνεβάσατε» ἀκόμα παραπάνω.
«Πρὸς σωτηρία ψυχῶν καὶ σωμάτων.»
Ξέραμε ἀπ᾿ τὸν 102ο Ψαλμό («Εὐλόγει ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον») ὅτι  ὁ Θεὸς θεωρεῖται «ὁ ἰώμενος πάσας τὰς νόσους». Τώρα ἀνακαλύπτουμε ὅτι τὸ κτιστό, ὑπερέχει τοῦ ἀκτίστου.
 

Τί θὰ ἀπαντοῦσε ἡ ἁγία αἱμορροούσα στὸν κάθε δύσπιστο ὅτι μόνο ὁ Χριστὸς λυτρώνει;
Ἄς δοῦμε τὴ συνέχεια τοῦ προοιμίου:
«ἔλεγε γὰρ ἐν ἑαυτῇ, ἐὰν μόνον ἅψωμαι τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, σωθήσομαι.»
Καὶ ὁ Κύριος τὴ συμπληρώνει:
«ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐπιστραφεὶς καὶ ἰδὼν αὐτὴν εἶπε· θάρσει, θύγατερ· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· καὶ ἐσώθη ἡ γυνὴ ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.»

Γέροντα ἀπαντῆστε. Κάποιοι σᾶς ἀκοῦν καὶ πλανῶνται. Ἦταν παράπτωμα ἢ ἀδυναμία ἔκφρασης τὰ λόγια σας; Ἄλλα θέλατε νὰ πεῖτε καὶ ἄλλα εἴπατε;
Αὐτὴ πλέον εἶναι ἡ πρόταση τῆς ἁγιορείτικης θεολογίας; Ἢ τῆς διοικούσας ἐκκλησίας στὴν πλειοψηφία της; Δύσκολο καὶ συνάμα τρομακτικὸ νὰ τὸ πιστέψω.
Εἶναι προσωπική σας ἄποψη; Ἢ μιὰ νέα τάση μὲ ἄρωμα πανθρησκείας καὶ οἰκουμενισμοῦ; Mὲ τὴ δυσωδία τοῦ μετ-ἀνθρωπισμοῦ;
 

Γέροντα θυσιάσατε ζωή, καριέρα, οἰκογένεια, ὕπνο καὶ κοσμικὲς διασκεδάσεις.
Ἀφιερώσατε χρόνο σὲ κομποσχοίνια, μετάνοιες, ἀγρυπνίες, ἀκολουθίες, προσευχὲς καὶ τὴν εὐχή. Καὶ ὅλα αὐτὰ  γιὰ νὰ μᾶς πεῖτε ὅτι τὸ ἐμβόλιο εἶναι «σωτηρία ψυχῶν καὶ σωμάτων; »
Ἕνας λαϊκὸς βρίσκεται σὲ δύσκολη θέση ὅταν καλεῖται νὰ ἐρωτήσει ἁγιορείτη γιὰ πιθανὰ παραπτώματα.
Ὁ οὐρανοβάμων Παῦλος ὅμως στὴν πρὸς Ἐφεσίους εἶπε:
«καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε·» (Ἐφ. 5,11)
Ἡ δήλωσή σας αὐτή, πιθανὸν νὰ παρασύρει κόσμο στὴν ἀπώλεια. Σώματος καὶ Ψυχῆς. Ἔχετε εὐθύνη καὶ σᾶς παρακαλῶ νὰ ἀνασκευάσετε, νὰ διορθώσετε ἢ τέλος πάντων νὰ ἐπιβεβαιώσετε τὰ λεχθέντα σας ἐκ νέου, ὥστε νὰ εἴμαστε σίγουροι ὅτι τὰ εἴπατε ἐν συνειδήσει.
 

Ἐγὼ γέροντά μου δὲν βλέπω σωτηρία  στὸ ἐμβόλιο. Βλέπω ἕνα «ψευδοπροφήτη» τὸν ἰὸ ποὺ προηγεῖται τοῦ «ἀντίχριστου» ἐμβολίου.
Οἱ περισσότεροι βλέπουν σωτηρία σχετικὰ μὲ τὸ ἐμβόλιο.
Ἄλλοι μὲ αὐτὸ καὶ ἄλλοι μακριὰ ἀπ᾿ αὐτό.
Νὰ μὲ συγχωρεῖτε ἐὰν κάτι δὲν κατάλαβα καλά.

Κι ἕνα μικρὸ ποίημα γιὰ τὶς ἡμέρες ποὺ πέρασαν κι αὐτὲς ποὺ ἔρχονται...

Τὸ ἀντιϊκό, Υἱός

Ποιός θὰ περίμενε νὰ ἔρθει ὁ ἰός
ἀγάπης θύτης, ἀνθρωπιᾶς ἀνίερος δεσμώτης
τὸν τρόμο σπέρνει στὸ λιβάδι τῆς καρδιᾶς
θὰ τὸν θερίσει μὲ ἐμβόλιο
τοῦ πόνου θιασώτης

μὰ κεῖνο τὸ βρέφος
ποὺ στὴ φάτνη θε νὰ ᾿ρθεῖ
μὲ τὴν ταπείνωση, τὸ ἔλεος, τὴ θυσία
θὲ νὰ πατάξει τὸν μιαρὸ τὸν θεριστή
τὸ ροῦ νὰ ἀλλάξει μὲς στὴν ἱστορία

κάθε ψυχὴ αὐτὸ τὸ βρέφος καρτερεῖ
νὰ ἀνασάνει, νὰ ἐλπίζει στὴν πορεία
μέσα στὴν ἔσχατη φουρτούνα νὰ ριχτεῖ
σὲ ἀνεμοσούρι ν᾿ ἀρμενίσει καὶ σὲ δίνες
μὰ σὲ απάγκιο πρὸς τὸ τέλος νὰ βρεθεῖ

Χριστὲ μου βρέφος σ᾿ ἀντικρύζω μὰ καὶ βλέπω
ἕνα σταυρὸ πίσω ἀπ᾿ τὴ φάτνη σκιερό
μὰ καὶ πιὸ πίσω ἕνα φῶς ποὺ μὲ τυφλώνει
καὶ μία μάνα ποὺ ὁ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμός τὴ λιώνει
μὰ κι ἕνα μνῆμα σφραγισμένο κι ἀδειανό

Ἀφήνω στὰ πόδια Σου τὰ πάθη σὰν τὰ δῶρα
σὲ Σένα προσβλέπω, στὸ ἔλεός σου, στὸ σταυρό
καὶ καταφύγιο ζητῶ ἀπὸ τὴν μπόρα
εἶν᾿ ἡ μετάνοια, τὸ πιὸ ὡραῖο ἀπ᾿ τὰ δῶρα
ποὺ μοῦ τὸ χάρισες, Ἐσύ, χωρὶς φειδώ


Καλὰ κι εὐλογημένα Χριστούγεννα
Καλὴ μετάνοια!

«Πᾶνος»