Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης
"Τῶν ἁγίων Πατέρων ὁ χορός, ἐκ τῶν τῆς οἰκουμένης περάτων συνδραμών, ...... τὸ μυστήριον τῆς θεολογίας, τρανῶς παρέδωκε τῇ Ἐκκλησίᾳ· ......". (Δοξαστικὸ τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων).
Ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης συνῆλθαν οἱ ἅγιοι καὶ μᾶς παρέδωσαν τὸ μυστήριο τῆς θεολογίας "τρανῶς", δηλαδὴ στὴν πιὸ ὑψηλή, κορυφαία, ὀρθή, ἑνιαία, ἀπλανῆ καὶ μεγαλειώδη ἔκφρασή του, ὥστε νὰ μποροῦμε μὲ τὶς λίγες πνευματικὲς δυνάμεις ποὺ διαθέτουμε, νὰ τὸ προσεγγίσουμε ἐμεῖς οἱ ἀδύναμοι, νὰ τὸ κατανοήσουμε καὶ νὰ ἀγωνιστοῦμε ὀρθῶς καὶ ἀσφαλῶς γιὰ τὴν σωτηρία μας.
Καὶ ποιός ὁ λόγος ἄραγε αὐτῆς τῆς, "παρὰ καιρόν", εἰσαγωγῆς τοῦ ἀκολουθοῦντος κειμένου; Ποιός ἄλλος, παρὰ ἡ ἴδια ἡ, "ἐπὶ καιρόν", αἰτιάζουσα, τουτέστιν ἡ ἐπικαιρότης! Ὦ, τῆς ἀντιφάσεως! Ἀντίφασις, ἡ ὁποία ἐγείρεται καὶ ἐκδηλοῦται καὶ καταφαίνεται ἀπὸ «τὰ πρότυπα τῆς ἐν Ἀληθείᾳ συμφωνίας», δηλαδὴ τῶν ἰδίων τῶν ἐπισκόπων!