Γράφει ὁ
Πύρινος Λόγιος
Μιά πού (ἐν ὄψει Πάσχα) ἄρχισαν νά «αὐξάνονται» πάλι τά…κρούσματα καί νά πληθαίνουν καί οἱ φωνές τῶν…εἰδικῶν γιά τήν «ἀναγκαιότητα» τῆς τέταρτης δόσης: ἄλλοι ζοῦμε καθημερινά τόν κυκεώνα τῶν ἀποκαλύψεων καί τήν κατάρρευση τοῦ ἐμβολιαστικοῦ ψευδαφηγήματος καί ἄλλοι συνεχίζουν τήν ἐξύμνηση τῆς ἀπάτης, ζώντας πάντοτε σέ κάποιο παράλληλο σύμπαν.
Ἐπίσης, ἄλλοι ἔχουμε στά σπίτια μας εἰκονίσματα, ἀντίδωρο καί Ἁγιασμό, ἐνῶ ἄλλοι κρατᾶνε (καί μάλιστα μέσα σέ λάρνακες - λές καί εἶναι λείψανα Ἁγίων) τίς σύριγγες τῶν ἐμβολίων τους! Ὁ καθείς μέ τήν πίστη του καί τόν Θεό του δηλαδή, μέσα στή δαιμονική διαστροφή τοῦ ἀνάποδου κόσμου.
Ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ἐμακάρισε τοὺς «μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες»[41]. Καὶ διετύπωσε τὴν λύπη Του γιὰ κείνους ποὺ δὲν τοὺς ἱκανοποιοῦσε ὁ λόγος Του καὶ γύρευαν θαύματα. «Ἐὰν μὴ σημεῖα καὶ τέρατα ἴδητε (εἶπε στὸν βασιλικὸ ἀξιωματοῦχο τῆς Καπερναοὺμ) οὐ μὴ πιστεύσητε»[42]. Καὶ πράγματι. Ὅσοι ἀφήνουν το λόγο τοῦ Θεοῦ, καὶ γιὰ νὰ πεισθοῦν ζητοῦν θαύματα, εἶναι νὰ τοὺς λυπᾷται κανείς!
Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος - θεολόγος
«Ὀρθοδοξίας φωστῆρα», «Ἐκκλησίας στήριγμα», ἀποκαλεῖ ὁ ὑμνογράφος τὸν Γρηγόριο Παλαμᾶ, τὸν Ἅγιο ποὺ τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας τὴν Β’ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, ὄχι γιὰ τὰ ὀνομαστήριά του, αὐτὴν τὴν φορά, ἀλλὰ γιὰ τὴν προσφορά του στὴν στήριξη τῆς ὀρθοδόξου πίστεως ἔναντι τῶν κακοδοξιῶν τῆς Δύσεως.
Πράγματι, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος κατάφερε νὰ συνενώσῃ στὴν σκέψη καὶ στὸ ἔργο του ὅλη τὴν προηγούμενη πατερικὴ παράδοση, τῶν 14 αἰώνων τῆς Ὀρθοδοξίας μας, καὶ νὰ καταστῆ «πράξεως ὄργανον» καὶ «θεωρίας ἀκρότης». Ἄλλωστε, κατὰ τὴν ἔκφραση ἑνὸς ἄλλου Γρηγορίου (Θεολόγου), «Πρᾶξις ἐπίβασις θεωρίας», δηλαδὴ ἡ πρακτικὴ ἄσκηση ἀποτελεῖ τὴν βάση γιὰ τὴν θεωρία, τὴν ἐμπειρία καὶ τὴν γνώση τοῦ Θεοῦ.
Το ντοκιμαντέρ "Ukraine: The Everlasting Present" αναλύει τις βασικές γεωπολιτικές και οικονομικές τάσεις στη σύγχρονη ιστορία της Ουκρανίας προσπαθώντας να βρει απαντήσεις στα πιο πιεστικά ερωτήματα της σημερινής Ουκρανίας - πώς έγινε ένα κράτος με ένα άλλοτε τεράστιο βιομηχανικό δυναμικό σήμερα να μετατραπεί στο φτωχότερο έθνος της Ευρώπης, πώς έγινε η πολιτική ελίτ της Ουκρανίας να μην οραματίζεται το μέλλον της στην Ουκρανία και να αντιμετωπίζει τη χώρα ως μια πλατφόρμα για να βγάλει χρήματα και να λεηλατήσει τους πόρους της, και πώς κατέληξε στο ότι δύο επαναστάσεις και ένας ατελείωτος αριθμός ενεργειών διαμαρτυρίας πολιτών προκάλεσαν " κοινωνικές εξάρσεις" που έφεραν στην κορυφή της εξουσίας όχι πολιτικούς άνδρες με την κατάλληλη εκπαίδευση και εμπειρία για τη διαμόρφωση και επίλυση στρατηγικών πανευρωπαϊκών ζητημάτων, αλλά μικροκομματικούς καιροσκόπους που άφησαν σταδιακά τη χώρα να χάσει την υπευθυνότητα της και να βυθιστεί στο κοινωνικό χάος, καθώς παρέδωσαν την οικονομία της στους παγκόσμιους παίκτες.
«Η Ελλάδα είναι έτοιμη να ξαναχτίσει το μαιευτήριο στη Μαριούπολη, το κέντρο της ελληνικής μειονότητας στην Ουκρανία, μιας πόλης που είναι μέσα στην καρδιά μας και σύμβολο της βαρβαρότητας του πολέμου» έγραψε με περίσσιο καμάρι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σα να επρόκειτο για πρωτοβουλία δικής του επινόησης.
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος
Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ,
Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΑΥΤΗΣ»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 22-3-1981]
1. «Οι άνθρωποι σήμερα, έλεγε ο Γέροντας Φιλόθεος, είναι ακράτητοι. Λαός και κλήρος, σαν αχαλίνωτα αλόγα, τρέχουν στην αμαρτία.
Δεν συλλογίζονται το Θεό, το θάνατο, την κρίση, την ανταπόδοση, τίποτα – τίποτα, μόνο για την ύλη ενδιαφέρονται, για το σώμα για τις ηδονές, για τις τιμές. Πολύ λίγοι είναι εκείνοι πού έχουν αληθινά ενδιαφέροντα και ίσως για χάρη αυτών των λίγων κρατάει ο Θεός τον κόσμο».
2. Ο Γέροντας Παΐσιος έλεγε: «Όσοι αναπαύονται μέσα στον υλικό κόσμο και δεν ανησυχούν για τη σωτηρία της ψυχής τους, μοιάζουν με τα ανόητα πουλάκια πού δεν θορυβούν μέσα στο αυγό, για να σπάσουν το τσόφλι, να βγουν έξω να χαρούν τον ήλιο — το ουράνιο πέταγμα στην παραδεισένια ζωή – αλλά παραμένουν ακίνητα και πεθαίνουν μέσα στο τσόφλι του αυγού».
Ὁ ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ὁ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ
«Καὶ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον διεπέρασε, καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. Καὶ ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον. Καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν, εἶπε τῷ παραλυτικῷ· ''Θάρσει, τέκνον, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι''(: Καὶ ἀφοῦ μπῆκε σὲ ἕνα πλοῖο, πέρασε στὴν ἀπέναντι ὄχθη τῆς λίμνης, καὶ ἦλθε στὴ δικὴ Του πόλη, τὴν Καπερναούμ. Τότε Τοῦ ἔφεραν ἕναν παράλυτο, ποὺ τὸν εἶχαν βάλει πάνω σ᾿ ἕνα κρεβάτι. Καὶ καθὼς ὁ Ἰησοῦς εἶδε τὴν πίστη ποὺ εἶχε καὶ ὁ παράλυτος κι ἐκεῖνοι ποὺ τὸν μετέφεραν, εἶπε στὸν παράλυτο, ὁ ὁποῖος ἀνησυχοῦσε καὶ φοβόταν μήπως οἱ ἁμαρτίες του γίνουν ἐμπόδιο στὴ θεραπεία του: ''Ἔχε θάρρος, παιδὶ μου˙ ἔχουν συγχωρηθεῖ οἱ ἁμαρτίες σου'')»[Ματθ.9,1-2]
Τα μαθηματικά της απάτης ή αλλιώς και καθεστωτικά μαθηματικά είναι μια πληθώρα σκόπιμων σφαλμάτων λογικής (σύγκριση ανόμοιων πραγμάτων, υπεραπλούστευση, γενίκευση, διαστρέβλωση της μαθηματικής σκέψης και ακύρωση της μαθηματικής λογικής) προκειμένου να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα και να επιβληθούν δυσβάσταχτα μέτρα με μοναδικό σκοπό να μας πιέζουν συνεχώς προς την εξαθλίωση και να μας κρατούν εξαρτημένους από τις δήθεν παροχές ενός καθεστώτος που λειτουργεί με τον μαφιόζικο τρόπο ενός οικονομικού δολοφόνου.
Από την…απαγόρευση των μπαλέτων Μπολσόι με πρωτοβουλία της Υπουργού Πολιτισμού, Λίνας Μενδώνη μέχρι ακόμα και τον αποκλεισμό ρωσικών αθλητικών συλλόγων σε παγκόσμιο επίπεδο, δίχως καμία απολύτως λογική, βάλλεται και ο τελευταίος Ρώσος πολίτης.
Η ρωσοφοβία που για χρόνια ολόκληρα ήταν υποβόσκουσα στη Δύση τις τελευταίες εβδομάδες, με το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, προκαλώντας ακόμα και πογκρόμ κατά ρωσικών οντοτήτων.
Στις 26/02/2020 η Ελλάδα μπήκε στη λίστα των χωρών με το πρώτο επιβεβαιωμένο κρούσμα κορωνοϊού.
Στις 18/01/2022 τα σχολεία δε θεωρούνται πλέον εκπαιδευτικά κέντρα για μόρφωση και έκφραση συναισθημάτων. Ως κοινωνικά όντα, οι εκφράσεις του προσώπου είναι ένα κρίσιμο μέρος της μάθησης και της κατανόησης ειδικά κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Τα σχολεία μετατρέπονται σε “διαγνωστικά κέντρα” κρουσμάτων και ψυχολογικής κούρασης. Τα παιδιά και οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν πλέον να αναγνωρίσουν τα συναισθήματα των άλλων και να επικοινωνήσουν επαρκώς με τους άλλους.