Όταν οι άλλοι θα σε χειροκροτούν, εσύ θα βάλεις το κεφάλι κάτω και θα πεις: «Θεέ μου, σκέπασέ με αυτήν την ώρα...».
Και όταν οι άλλοι θα σου λένε «Μπράβο!», εσύ να νοιώθεις ότι κλέβεις τον Θεό, διότι ο Θεός είναι Εκείνος που σου έδωσε ό,τι σου έδωσε, ώστε να σε χειροκροτούν και να σου λένε οι άλλοι «Μπράβ
Μην αφήσεις τον νου σου ποτέ και πεις, ότι είσαι άξιος για κάτι. Πάντα να νιώθεις ότι είσαι ανάξιος. Έστω κι αν είσαι άξιος.
Ποιον κοινό παρανομαστή έχει το μάθημα άφυλης κοινωνίας που έκανε σε Δημοτικό σχολείο τον περασμένο Δεκέμβριο η ΠτΔ Κατερίνα Σακελλαροπούλου, με την ανάγνωση παραμυθιών σε παιδιά από «Drag Queens», στη Θεσσαλονίκη πριν από λίγες μέρες;
Τον συστηματικό εκμαυλισμό των παιδιών που παίρνει όλο και χειρότερες διαστάσεις, και μάλιστα δια της θεσμικής οδού. Όταν η ίδια η Πρόεδρος της Δημοκρατίας «δασκάλευε» τα παιδιά πως ο αγαπημένος της παιδικός ήρωας είναι ο «Winnie the Pooh» επειδή «έχει αρσενικό και θηλυκό όνομα», ποιος θα εμποδίσει τον δήμο Θεσσαλονίκης να συνεργαστεί σε πρωτοβουλία όπου παρενδυτικοί έκαναν επίδειξη απαξίωσης του βιολογικού φύλου, μπροστά στα απονήρευτα μάτια των παιδιών;
«Ο γέροντας Πορφύριος», τόνισε η κ. Σιδέρη, «μιλούσε πάντα με δέος για την αγάπη του Θεού. Μου έλεγε το εξής: ότι θα εκπλαγούμε όταν βρεθούμε στην ουράνιο Βασιλεία.
Δεν θα μπορέσει ανθρώπινος νους, όλα τα μυαλά του κόσμου, να αποδώσουν το εύρος της αγάπης του Θεού. Είναι τόσο μεγάλη η αγάπη Του, που δεν μπορούμε να καταλάβουμε οι άνθρωποι την αξία αυτής της αγάπης. Και κάνουμε ένα τεράστιο λάθος. Ότι ζητούμε πάντα να γίνεται το θέλημά μας.
Ενώ ο ίδιος ο Κύριος στην Κυριακή προσευχή μάς λέει να ζητάμε να γίνει το θέλημά Του. Αυτό κρύβει το κατ’ ευδοκίαν θέλημα του Κυρίου μας. Ενώ εμείς βιώνουμε το κατά παραχώρησιν θέλημά Του. Για αυτό και πονάμε.
Σε μία πρωτοφανή πρωτοβουλία προχώρησε ο Δήμος Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο του Θεσσαλονίκη Pride όπου Drag Queens, διάβασαν παραμύθια σε μικρά παιδιά!
Στην πιο ευαίσθητη ηλικία επιχειρούν να περάσουν στα παιδιά το μήνυμα ότι η ο χώρος της ομοφυλοφιλίας είναι πιο «κανονικός» από τις παραδοσιακές αξίες και σχέσεις.
Διδάκτορος Βυζαντινῆς Ἱστορίας
Πάγια ἡ τακτική του νά θολώνει τά νερά μέ μακροσκελεῖς γλυκανάλατες ἀργοκενολογίες καί ἐπαμφοτερίζοντα μπερδευτικά ἤξεις ἀφήξεις, πού σέ συνδυασμό μέ τό ἐπιμελῶς μειλίχιο ὕφος του ξεγελοῦσαν πολύ κόσμο καί μόνο σέ πιό ἐξασκημένα μάτια ἄφηναν νά φανοῦν οἱ πλάνες καί οἱ κακοδοξίες του. Τά τελευταῖα χρόνια ὅμως ὁ πανδαμάτωρ κορωνοϊός (πανδαμάτωρ ὅχι φυσικά ἀπό ὑγειονομικῆς πλευρᾶς, ἀλλά ὡς καθοριστικός παράγων…ξεβρακώματος) ἔριξε τίς μάσκες καί γι’ αὐτόν.
Θυμίζουμε πώς ἧταν ὁ πρῶτος πού κολόβωσε, μέ δική του πρωτοβουλία, τίς ἱερές ἀκολουθίες στή μητρόπολή του τόν Φεβρουάριο τοῦ 2020, πρός διευκόλυνσιν δῆθεν τῶν ὑγειονομικῶν συνθηκῶν, προλειαίνοντας τόν δρόμο στό ἀντίχριστο κράτος γιά νά κλείσει ἐντελῶς τούς ναούς λίγο ἀργότερα. Ἡ στάση του παρέμεινε ἐφεξῆς ὄχι κραυγαλέα (δέν ἦταν ἄλλωστε ποτέ τοῦ στύλ του), ἀλλά ὑπογείως συναινετική πρός τό καθεστώς (χωρίς νά λείπουν καί κατά καιρούς καθησυχαστικές δηλώσεις γιά τά ἐμβόλια) καί ἐπομένως σταθερά ὕποπτη. Ἐπειδή ὅμως δέν μπορεῖς νά κρύβεσαι ἐπ’ ἄπειρον στό ἡμίφως καί στά μουλωχτά (καί ἐπειδή ἐπίσης τό «μωραίνει Κύριος ὅν βούλεται ἀπολέσαι» ἰσχύει μᾶλλον γιά ὅλους), ἧρθε ἡ ὥρα γιά τά ἀπόλυτα ἀποκαλυπτήρια καί τοῦ συγκεκριμένου.
Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος 15-01-2020
Στό παρόν κείμενο θά ἐπιχειρήσουμε νά παραθέσουμε κάποιες λίαν ἀξιοπρόσεκτες καί ἀξιοσημείωτες ἁγιοπατερικές θέσεις καί ἀπαντήσεις σέ θέματα, πού ἀπασχολοῦν τήν ἐκκλησιαστική ἐπικαιρότητα, ὅπως ἡ κοινωνία μέ ἀκοινωνήτους, ἡ σημασία τῆς μνημονεύσεως, ἡ μνημόνευση αἱρετικῶν καί οἱ συνέπειές της, ἡ οἰκονομία καί ὁ 15ος Ἱερός Κανών τῆς ΑΒ΄ Συνόδου. Ὡς κύρια πηγή θά χρησιμοποιήσουμε τό βιβλίο «Archives de l’orient chretien 16, Dossier Grec de l’union de Lyon (1273-1277) par V. Laurent et J. Darrouzes, Institut Français d’etudes Byzantines, Paris 1976», δηλ. «Ἀρχεία τῆς χριστιανικῆς Ἀνατολῆς 16, Ἑλληνικό ἀρχεῖο τῆς ἕνωσης τῆς Λυών (1273-1277) ἀπό τούς V. Laurent καί J. Darrouzes, Γαλλικό Ἰνστιτούτο Βυζαντινῶν Σπουδῶν, Παρίσι 1976» καί ἰδίως τήν ἐπιστολή τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων ἐπί αὐτοκράτορος Μιχαήλ Η΄ τοῦ Παλαιολόγου καί Πατριάρχου Ἰωάννου ΙΑ΄ Βέκκου τῶν λατινοφρόνων.
Γι’ αυτό και η τακτική των δήθεν επιδομάτων γενικεύεται - γιατί στήθηκε για να εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο την εξουσία τους και όχι βέβαια για να ανακουφίζει τη ζωή του πολίτη αφού:
1- αποπροσανατολίζει και αποσπά την προσοχή από τον οικονομικό δολοφόνο δηλαδή το καθεστώς που από την εποχή των μνημονίων έχει αφαιρέσει παράνομα από τον κάθε πολίτη δεκάδες χιλιάδες ευρώ.
2- εξιλεώνει και παρουσιάζει ως «φιλάνθρωπο» το μαφιόζικο καθεστώς (που πετά ψίχουλα από τα κλεμμένα) αντί αυτό ως υπαίτιο της καταστροφής να βρίσκεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου και υπόλογο
3- χρησιμοποιείται για να διαμορφώσει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά: αυτή της συμμόρφωσης, όπου το άτομο μετατρέπεται σε ορντινάτσα που χωρίς δεύτερη σκέψη εφαρμόζει κάθε παρανοϊκή και αντισυνταγματική άνωθεν εντολή. Με άλλα λόγια, μας προγραμματίζει στον ολοκληρωτισμό του συστήματος κοινωνικής πίστωσης της Κίνας.
Ψυχῆς ποὺ ἀπ’ ὅλους καὶ ὅλα εἰσέπραξε τὴν ἀπόρριψη. Οἱ θλίψεις καὶ δοκιμασίες τῆς ζωῆς σὰν κύματα ἀλλεπάλληλα τὴ βύθισαν στὸ πέλαγος τῆς ἀπογνώσεως, καὶ ἄλλη πιὰ βοήθεια δὲν ἔχει νὰ ἀναμένει ἀπὸ πουθενὰ παρὰ μόνο ἀπὸ Ἐκεῖνον.
Ψυχῆς ποὺ ἀνατείνεται ὁρμητικὰ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ μὲ πόθο ἰσχυρὸ καὶ ἀπαντοχὴ τελεία καρφώνει τὸ βλέμμα της ἐπάνω του.Ψυχῆς ποὺ βοᾶ, κραυγάζει πρὸς τὸν Θεό!
–Κύριε, μὴν ἀργήσεις…
Σὰν τὴ φωνὴ νεαρῆς κόρης πρὸς τὸν σύζυγο ποὺ ξενιτεύεται, σὰν τὴ φωνὴ
παιδιῶν πρὸς τὸν πατέρα ποὺ μπαρκάρει, σὰν τὴ φωνὴ ἀσθενοῦς πρὸς τὸν
γιατρὸ ποὺ φεύγει ἀπὸ κοντά του, ἔτσι ἡ φωνὴ τοῦ Ψαλμωδοῦ τῆς Παλαιᾶς
Διαθήκης καὶ μαζί της καὶ ὅλες ἀνὰ τοὺς αἰῶνες οἱ φωνὲς ἐκείνων ποὺ Τὸν
ἀναζητοῦν∙ τὸν Πατέρα, τὸν Νυμφίο, τὸν Ἰατρό. Ἐκεῖνον!
Καὶ τὰ μάτια τους ἐκεῖ,κολλημένα, ἀκίνητα, ἀπαρασάλευτα.
Οταν ἐκδηλώθηκε ἡ ἐπίθεση στό παγκόσμιο κέντρο ἐμπορίου τήν 11η Σεπτεμβρίου, ἡ Ἀμερική κήρυξε τόν «παγκόσμιο πόλεμο» κατά τοῦ «ἀόρατου ἐχθροῦ», δίνοντας αὐτό τό παρατσούκλι σέ μιά τρομοκρατική ὀργάνωση, τό κανονικό ὄνομα τῆς ὁποίας ἦταν «Ἀλ Κάιντα».
Τά «πολεμικά» μέτρα πού ἐλήφθησαν τότε ἐπέφεραν πρωτοφανῆ πλήγματα στόν νομικό μας πολιτισμό, περιορίζοντας τά θεμελιώδη δικαιώματα τοῦ πολίτη καί νοθεύοντας τόν νωτιαῖο μυελό τῆς κοινωνίας, δηλ. τήν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου.
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ. 4, 18-22]
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Περιπατῶν δὲ παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς. καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων. οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ (:Ἐνῶ λοιπὸν περπατοῦσε κοντὰ στὴ θάλασσα τῆς Γαλιλαίας, εἶδε δυὸ ἀδελφούς· τὸν Σίμωνα, τὸν ὁποῖο κατόπιν ὀνόμασε Πέτρο, καὶ τὸν Ἀνδρέα τὸν ἀδελφό του, οἱ ὁποῖοι ἔριχναν δίχτυα στὴ θάλασσα, διότι ἦταν ψαρᾶδες. Καὶ τοὺς λέει: ''Ἀκολουθῆστε με καὶ θὰ σᾶς κάνω ἱκανοὺς νὰ ἁλιεύετε ἀντὶ γιὰ ψάρια ἀνθρώπους· αὐτοὺς θὰ τοὺς ἑλκύετε στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν μὲ τὰ πνευματικὰ δίχτυα τοῦ κηρύγματος''. Καὶ αὐτοὶ ἀμέσως ἄφησαν τὰ δίχτυα τους καὶ Τὸν ἀκολούθησαν)» [Ματθ.4,18-20].
Ρίχνοντας μια ματιά στο τελευταίο «πόθεν έσχες» που δόθηκε στην δημοσιότητα, το κεντρικό συμπέρασμα για το πολιτικό σύστημα της χώρας δεν είναι άλλο παρά το ότι μας κυβερνά μια πάμπλουτη και συνάμα μια καταχρεωμένη πολιτική «ελίτ», που απολαμβάνει εξαιρετικά προνομιακές μεταχειρίσεις από τις τράπεζες.
Ακόμα συμπεραίνει κανείς πως έχει επικρατήσει μια άτυπη πολιτική «νομιμοποίηση» ώστε να μπορεί να βγαίνει στην επιφάνεια μόνο το «έσχες», χωρίς να μαθαίνεται ποτέ το «πόθεν». Μόνο το ύψος των δανείων γίνεται γνωστό, χωρίς όμως να παρουσιάζονται τα έγγραφα των ρυθμίσεων.
KYΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [Ρωμ. 2, 10-16]
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῷ ἐργαζομένῳ τὸ ἀγαθόν, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἓλληνι (:Δόξα καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη θὰ ἀποδοθεῖ σὲ κάθε ἄνθρωπο ποὺ ἐργάζεται τὸ καλό, στὸν Ἰουδαῖο πρῶτα καὶ στὸν εἰδωλολάτρη Ἕλληνα)» [Ρωμ.2,10].
Ποιόν «Ἰουδαῖο» ἐννοεῖ ἐδῶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἢ γιὰ ποιούς «Ἕλληνες» μιλάει; Γιὰ αὐτοὺς ποὺ ἔζησαν πρὶν ἀπὸ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ· γιατί ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου δὲν ἔφθασε ἀκόμη στὰ χρόνια τῆς χάριτος, ἀλλὰ μένει ἀκόμη στὰ προηγούμενα χρόνια, προκαθορίζοντας ἀπὸ μακριὰ καὶ ἐξαφανίζοντας τὴ διαφορὰ τοῦ εἰδωλολάτρη καὶ τοῦ Ἰουδαίου, ὥστε, ὅταν τὸ κάνει αὐτὸ στὸν καιρὸ τῆς χάριτος, νὰ μὴ φανεῖ πιὰ ὅτι ἐπινοεῖ κάτι τὸ νέο καὶ ἐνοχλητικό. Ἐὰν λοιπὸν στὰ προηγούμενα χρόνια, ὅταν δὲν ἔλαμψε ἀκόμη ἡ τόσο μεγάλη χάρη, ὅταν τὰ πράγματα τῶν Ἰουδαίων ἦταν σὲ ὅλους σεβαστὰ καὶ ξακουστὰ καὶ λαμπερά, δὲν ὑπῆρχε καμία διαφορά, ποιό λόγο θὰ μποροῦσε νὰ πεῖ στὴ συνέχεια ὕστερα ἀπὸ τὴν τόσο μεγάλη φανέρωση τῆς χάρης; Γι᾿ αὐτὸ ἀκριβῶς καὶ μὲ πολλὴ φροντίδα τὸ ἑτοιμάζει αὐτό· γιατί πραγματικὰ ὁ ἀκροατής, ἀφοῦ μάθει ὅτι αὐτὸ ἐπικρατοῦσε στὰ προηγούμενα χρόνια, θὰ τὸ παραδεχτεῖ αὐτὸ πολὺ περισσότερο μετὰ τὴν πίστη.
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ[: Ματθ. 4,18-23]
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«ΕΞΑΡΤΗΣΙΣ ΚΑΙ ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 28-6-1992]
(Β263)
Καθώς, ἀγαπητοί μου, ἀνοίγει ἡ ἐκκλησιαστικὴ περίοδος τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, ἡ Ἐκκλησία μας, παρουσιάζει τὴν ὡραία ἐκείνη εἰκόνα ποὺ ὁ Κύριος ἀναζητᾷ τοὺς πρώτους Του μαθητὰς παρὰ τὴν λίμνην τῆς Τιβεριάδος. Ἐκεῖ βρῆκε τὰ πρῶτα δύο ζεύγη ἀδελφῶν, ποὺ τοὺς κάλεσε κοντά Του. Ἦταν ὁ Πέτρος καὶ ὁ Ἀνδρέας, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης. Ἦταν ἕνα ὄμορφο πρωινὸ στὴν ἀκρολιμνιά. Ἐκεῖ, στὰ ἥσυχα νερὰ τῆς λίμνης, εἶδε τὸ πρῶτο ζεῦγος, «βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς». Ρίχνοντας τὸ δίχτυ τους στὴ θάλασσα· γιατί ἦσαν ἁλιεῖς. Καὶ τοὺς λέγει: «Δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων». Καὶ ἐκεῖνοι «εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ». Κι ἐκεῖνοι ἀμέσως, ἀφοῦ ἄφησαν τὰ δίχτυα τους, τὸν ἠκολούθησαν. Καὶ ἀφοῦ προχώρησε λίγο πιὸ πέρα ὁ Κύριος, εἶδε τὸ δεύτερο ζεῦγος ἀδελφῶν. Τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη. Λέγει τότε καὶ σ᾿ αὐτοὺς νὰ Τὸν ἀκολουθήσουν. «Οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ». Ἐκεῖνοι δὲ ἀμέσως, ἀφοῦ ἄφησαν τὸ πλοῖο καὶ τὸν πατέρα τους, Τὸν ἠκολούθησαν.
v
Ήταν χρόνια πολλά καλόγερος στο ευλογημένο αυτό μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Ο Γέροντας και οι άλλοι μοναχοί προσέβλεπαν σε αυτόν σαν σε πρότυπο. Ήταν το… καμάρι του μοναστηριού! Πρώτος στις ακολουθίες, πρώτος σε όλα τα διακονήματα, πρώτος στην υπακοή. Ο λόγος του πάντοτε σεμνός και ταπεινός, «άλατι ηρτυμένος» που λέει και ο απόστολος. Κουβέντα άσχημη ή πειρακτική δεν είχαν ποτέ ακούσει να βγαίνει από το στόμα του. Το μόνο που τους προβλημάτιζε, και ιδίως τον Γέροντα, ήταν τα μάτια του! Απέπνεαν μόνιμα σχεδόν μία ελαφρά μελαγχολία. Σαν να σκιάζονταν πάντοτε από κάποια θλίψη.
