Καὶ αὐτὸ ἔχει ὡς ἄμεση συνέπεια τὸ νὰ ὑπάρχει κατάρρευση καὶ βύθισμα στὴν ἀπελπισία, ὅταν κυκλώσουν τὰ πρῶτα τρικυμισμένα κύματα τοῦ πόνου καὶ τῆς δοκιμασίας.
Γιὰ ποιόν εὐεργέτη πόνο καὶ γιὰ ποιόν Κύριο Καθηγητὴ νὰ μιλήσει τότε κανείς;
Μὰ ὁ πανευμήχανος Κύριος πάντοτε βρίσκει τὸν τρόπο νὰ θέσει Νοῦ καὶ νὰ διδάξει!
Νὰ σμιλεύσει ψυχὲς καὶ νὰ τίς μαλακώσει! Καὶ βρίσκει τρόπους τότε νὰ προειδοποιήσει τίς ψυχὲς πὼς ἔφτασε πλέον ἡ ἑνδεκάτη ὥρα ποὺ μπορεῖ νὰ πολλαπλασιαστεῖ καὶ νὰ γίνει αἰώνιο... μὲ ἕνα βιβλίο γραμμένο ἀπὸ ἀνθρώπους μὲ χιλιοτρυπημένα ἀπὸ τίς θεραπεῖες καὶ τοὺς ὀροὺς χέρια.