Τὴν ψυχήν μου Παρθένε τὴν ταπεινήν, ἀπὸ βρέφους μολύνας ὁ
μιαρός,
καὶ λόγοις καὶ πράξεσιν, ἐμαυτὸν κατερρύπωσα,
καὶ οὐκ ἔχω τι πρᾶξαι, οὐδὲ καταφύγιον,
ἀλλ᾿ ουδ᾿ ἄλλην ἐλπίδα, πλήν σου Κόρη ἐπίσταμαι.
Φεῦ μοι τῷ ἀχρείῳ! Διὰ τοῦτο ἱκέτης, πρὸς σὲ τὴν Πανάχραντον,
νῦν προστρέχω καὶ δέομαι, ὁμολογῶν σοι τὸ Ἥμαρτον.
Πρέσβευε τῷ σῷ Υἱῷ καὶ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δοθῆναί μοι·
εἰς σὲ γὰρ πᾶσαν ἐλπίδα, ἀνέθηκα Δέσποινα.
(Θεοτοκίον κάθισμα ἐκ τῶν μηναίων)
Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
«Ἐν τῷ Ἅδη οὐκ ἐστὶ μετάνοια». Τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου μία φράση μὲ περιεχόμενο παραινετικό, συμβουλευτικὸ καὶ ἐπουδενὶ λόγῳ ἀπειλητικό...
Καιρὸς τοῦ μετανοεῖν ὁ χρόνος τῆς παρούσας ζωῆς! Μιὰ μετάνοια διαρκής, αὐτοθέλητη καὶ κυρίως εἰλικρινής! Οὐ μυκτηρίζεται ὁ Θεός! Δὲν ξεγελιέται ὁ Δίκαιος Κριτής! Γιατί αὐτὸ τὸ αὐτοθέλητο, αὐτὴ ἡ ἑκούσια καὶ θεληματικὴ κατάσταση, ποὺ ἡ ψυχὴ καὶ μόνο ὑπαγορεύει καὶ κανένα ὑστερόβουλο κίνητρο ἡ μία προσποιητὴ φαρισαϊκὴ εἰκόνα τοῦ καλοῦ καὶ μετανοοῦτος Χριστιανοῦ, θὰ μᾶς συνοδεύῃ ὡς τὴν στερνή μας πνοὴ καὶ θὰ μᾶς συντροφεύῃ αἰωνίως! Ἡ θεληματικὴ μετάνοια ὅμως ἔχει ἕναν θανάσιμο γιὰ τὴν ψυχὴ ἐχθρό, τὴν θεληματικὴ ἁμαρτία! Ὅταν δηλαδὴ κάποιος γνωρίζει τί εἶναι αὐτὸ ποὺ τὸν ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τὶς κρίσεις τὰ δικαιώματα καὶ τὶς ἐντολὲς Του καὶ παρ᾿ ὅλη τὴ γνώση ἀποστατεῖ, περιφρονῶντας Τὴν Ἀλήθεια ἀρχικὰ καὶ στὴ συνέχεια θλιβερὰ αὐτοδικαιούμενος διαστρεβλώνοντάς την... Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιὰ τούτη τὴν διαστρέβλωση, ποὺ τόσο γνώριμη τῶν ἡμερῶν μας εἶναι:
Γιὰ ἕναν ποὺ σκέφτεται σωστά, πνευματικά, λύνονται ὅλα τὰ προβλήματα μέσα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὰ Πατερικὰ βιβλία. Τὰ βλέπει μέσα ἐκεῖ ξεκάθαρα.
Ἕναν ὅμως ποὺ δὲν κάνει ἐργασία πνευματικὴ καὶ ἡ ψυχή του δὲν εἶναι ἐξαγνισμένη, δὲν τὸν βοηθάει οὔτε ἡ Ἁγία Γραφή, γιατί ὅλα τὰ ἑρμηνεύει... ἀνάποδα.
Ἡ πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, μᾶς δίνει μία ξεκάθαρη εἰκόνα γιὰ ἐκείνους ποὺ θεληματικὰ ἁμαρτάνουν: «...Ἑκουσίως γαρ ἁμαρτανόντων ἡμῶν μετὰ το λαβεῖν τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας, οὐκέτι περὶ ἁμαρτιῶν ἀπολείπεται θυσία, φοβερὰ δέ τις ἐκδοχὴ κρίσεως καὶ πυρὸς ζῆλος ἐσθίειν μέλλοντος τοὺς ὑπεναντίους. ἀθετήσας τις νόμον Μωϋσέως χωρὶς οἰκτιρμῶν ἐπὶ δυσὶν ἢ τρισὶ μάρτυσιν ἀποθνήσκει· πόσῳ δοκεῖτε χείρονος ἀξιωθήσεται τιμωρίας ὁ τον υἱὸν τοῦ Θεοῦ καταπατήσας καὶ τὸ αἷμα τῆς διαθήκης κοινὸν ἡγησάμενος, ἐν ᾧ ἡγιάσθη, καὶ τὸ Πνεῦμα τῆς χάριτος ἐνυβρίσας;...» (Ἑβρ. 10,26-29)
Πόσα Τριώδια ἀδελφέ μου, ταλαίπωρε ἑαυτέ μου, ἔχεις ἀξιωθῇ νὰ ζήσεις; Πόσες πύλες μετανοίας μπροστὰ στὰ μάτια σου ἔχουν ἀνοίξει, πόσες παραβολὲς Τελώνου καὶ Φαρισαίου, Ἀσώτου Υἱοῦ καὶ Σπλαχνικοῦ Πατέρα; Πόσες Κυριακὲς Κρίσεως, πόσες ἀναμνήσεις τῆς ἐξορίας τοῦ Ἀδάμ; Τὸ μετὰ τὸ λαβεῖν τήν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας, δὲν εἶναι γιὰ σένα καθρέφτης; Νομίζεις πὼς δὲν θὰ ἀξιωθῇς τιμωρίας ἐπειδὴ περιφρόνησες τὸ αἷμα τῆς νέας Διαθήκης, ἢ σοῦ φαίνεται πὼς ἐπειδὴ αὐτοδικαιώθηκες ὡς ἄλλος... Ὅσιος τελώνης, κατακρίνοντας συνεχῶς ὅλους τοὺς ὑπόλοιπους ὡς φαρισαίους, ἢ γιατί θυμήθηκες δακρυσμένος τὴν κάποτε δική σου ἐπιστροφὴ στὸ σπίτι ἀπὸ τὴν μακρινὴ χώρα, ἢ ἐπειδὴ σοῦ ἦρθε φίλαυτα στὴ μνήμη ἐκείνη ἡ δωρεά σου ἡ γενναία στὰ ὀρφανὰ τῆς γειτονιᾶς σου, ἢ τέλος ἐπειδὴ νήστεψες καὶ ἐσὺ ἕνα -δυὸ τριμεριά, ἀνήκεις στὴν κατηγορία ὅσων ἔμειναν στερεοὶ καὶ δὲν ἐβλασφήμησαν, δὲν ξανασταύρωσαν Τὸν Ἀναστάντα;
Καὶ πόσο ἐσένα τὸν ἴδιο κοροϊδεύεις ἀδελφέ μου, ταλαίπωρε ἑαυτέ μου, ἂν θαρρεῖς πὼς ἂν μετὰ ἀπὸ ὅλη αὐτὴ τὴν τωρινή σου ἀποστασία θὰ κατορθώσῃς λίαν εὐκόλως μὲ τήν... χάρη ποὺ φαντάζεσαι ὅτι σοῦ περισσεύει, νὰ ἀνακαινιστῇς εἰς μετάνοιαν! Ἡ γῆ σου, ἡ κάποτε εὔφορη, μόνο ἀγκάθια πλέον ξεβγάζει καὶ φωτιὰ θὰ τὰ περικυκλώσει νὰ τὰ ἀφανίσει! Πάλι στὴν πρὸς Ἑβραίους:
«...ἀδύνατον γὰρ τοὺς ἅπαξ φωτισθέντας γευσαμένους τε τῆς δωρεᾶς τῆς ἐπουρανίου καὶ μετόχους γενηθέντας Πνεύματος Ἁγίου καὶ καλὸν γευσαμένους Θεοῦ ῥῆμα δυνάμεις τε μέλλοντος αἰῶνος, καὶ παραπεσόντας, πάλιν ἀνακαινίζειν εἰς μετάνοιαν, ἀνασταυροῦντας ἑαυτοῖς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ παραδειγματίζοντας. γῆ γὰρ ἡ πιοῦσα τὸν ἐπ᾿ αὐτῆς πολλάκις ἐρχόμενον ὑετὸν καὶ τίκτουσα βοτάνην εὔθετον ἐκείνοις δι᾿ οὓς καὶ γεωργεῖται, μεταλαμβάνει εὐλογίας ἀπὸ τοῦ Θεοῦ· ἐκφέρουσα δὲ ἀκάνθας καὶ τριβόλους, ἀδόκιμος καὶ κατάρας ἐγγύς, ἧς τὸ τέλος εἰς καῦσιν....» (Ἑβρ. 6,4-8)
Ἀκόμα ἀνασαίνεις! Εἶναι ἐγγύηση μακροθυμίας καὶ Χρηστότητας κάθε σου ἀνάσα! Ἀνάστα! Ξέχνα τοὺς ρόλους ποὺ βολεύουν τὴν ἀνθρωπαρέσκεια καὶ τὴν αὐτοδικαίωσή σου! Χτύπα ξανὰ τὰ στήθη σου στὸ ταμεῖο σου! Ζῆτα τοὺς οἰκτιρμοὺς ἀπὸ τὸν προδομένο Πατέρα μὲ ταπείνωση καὶ συναίσθηση τῆς ἀποστασίας σου! Ἀναθεώρησε τὰ περὶ ἀρετῶν σου! Νιῶσε στὰ ἀλήθεια ὁ τελευταῖος ἁμαρτωλός! Ἕνα περίψημα! Κλάψε γιὰ τὴν δική σου ἐξορία στὶς παρυφὲς τοῦ σκότους... Αὐτομέμψου ἀδελφέ μου, ταλαίπωρε ἑαυτέ μου! Καὶ ἔπειτα, ἔλπισε στὸν Κύριο! Στὴ Ζωή, Στὸ Φῶς καὶ Στὴν Ἐλπίδα! Νὰ αὐτοκατακριθῇς! Μόνο ἔτσι θὰ νιώσῃς ὅτι τὸ αἷμα τοῦ μόνου Ἀναμάρτητου χύθηκε γιὰ τὴν Σωτηρία τῶν ἁμαρτωλῶν, ὤν πρῶτος εἰ ἐσύ! Τώρα! Καιρός τοῦ ποιῆσαι τῷ Κυρίω! Στὸν Ἅδη ἂν δὲν τὸ πράξεις ἐδῶ, δὲν θὰ μπορῇς! Μὰ οὔτε θὰ θέλεις! Ἀπὸ τοῦτο τὸ πρόσκαιρο ζοῦμε Τὸν Παράδεισο ἢ τὴν κόλασή μας! Στὸ ἐδῶ, ἐκεῖνο τὸ ΘΕΛΩ, εἴτε θὰ ὑποταχθῇ πανελεύθερα στὸν Θεὸ ἢ θὰ Τὸν παραμερίσῃ χωρισμένο ἀπὸ Ἐκεῖνον αἰώνια! Καὶ νὰ θυμόμαστε αὐτὸ ποὺ ἔλεγε ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος, πὼς ὅταν δὲν συνηθίζει ὁ ἄνθρωπος νὰ κατηγορῇ τὸν ἑαυτό του, δὲν θὰ ἀργήσῃ νὰ θεωρήσει αἴτιο τοῦ κακοῦ, ἀκόμα καὶ αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν Θεό...
Νώντας Σκοπετέας
Μὲ ἀποσπάσματα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή
Ἀρχὴ Τριωδίου 2022
______________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
.jpg)
