ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 6 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024

Ὁ Ὅσιος Ἱλαρίων ὁ Νέος

Ἱλαρὸς ὢν πνεύματι σὺ Ἱλαρίων,

Ἱλαρὸς ἐν σώματι ἦς καὶ καρδίᾳ.

Βῆ δ' ἐς ὄλυμπον Ἱλαρίωνος κέαρ ἁγνὸν ἐν ἕκτῃ.

Ὁ Ὅσιος Ἱλαρίων, ὁ Νέος, ἐγεννήθηκε τὸ 775 μ.Χ., στὴν Καππαδοκία, ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ ἐνάρετους, τὸν Πέτρο, προμηθευτὴ τοῦ ἄρτου τῶν ἀνακτόρων, καὶ τὴν Θεοδοσία, παρὰ τῶν ὁποίων ἔτυχεν ἐπιμελοῦς καὶ θεσεβοῦς μορφώσεως. Σὲ ἡλικία εἴκοσι ἐτῶν, ὑπὸ θείου ζήλου κινούμενος, ἐγκατέλειψε τὰ ἐγκόσμια, μεταβὰς δὲ στὴ μονὴ τοῦ Ξηροκαμπίου τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἐκάρη μοναχός. Στὴ συνέχεια μετέβη στὴ μονὴ τῶν Δαλμάτων, ὅπου ἔγινε μεγαλόσχημος καὶ ἀργότερα ἐχειροτονήθηκε πρεσβύτερος, ἐκτιμώμενος καὶ ἀγαπώμενος ἀπὸ ὅλους τοὺς συμμοναστές του γιὰ τὶς μεγάλες ἀρετές του. Μετὰ τὸ θάνατο τοῦ ἡγουμένου τῆς μονῆς, ὁ Ἱλαρίων ἐγκατέλειψε κρυφὰ αὐτὴν καὶ κατέφυγε στὴ μονὴ τῶν Καθαρῶν, γενόμενος δεκτὸς μὲ μεγάλο σεβασμὸ ἀπὸ τοὺς μοναχούς.

Αββάς Μάρκος: Η ταπεινή μελέτη της αγίας Γραφής

Εκείνος που είναι ταπεινόφρων και έχει εργασία πνευματική, όταν διαβάζει τις άγιες Γραφές, όλα τα κατανοεί σε σχέση με τον εαυτό του και όχι με τον άλλον.

Όσα λέγονται στη Γραφή, έχουν λεχθεί όχι μόνο για να τα εννοήσουμε, αλλά και για να τα κάνουμε. Μερικοί όμως νόμισαν ότι αυτά είναι απλά νοήματα και γι’ αυτό απέκτησαν βιβλία, κατανόησαν τα κείμενά τους, και χωρίς να κάνουν τίποτε από αυτά, φουσκώνουν πάρα πολύ για την απλή γνώση των νοημάτων και προβάλλουν τον εαυτό τους με λόγια και συζητήσεις. Έτσι αυτοί, χωρίς, όπως είπαμε, να αρχίσουν να τα πράττουν με φιλοπονία και χωρίς καθόλου να μυηθούν σε αυτό το έργο, επαινούνται πολύ από εκείνους που είναι άπειροι της κατά Θεόν φιλοσοφίας. Από τον Θεό όμως και από τους φιλόπονους και ευσεβείς ανθρώπους αποδοκιμάζονται πολύ, επειδή, με το να χρησιμοποιήσουν την εισαγωγική γνώση των Γραφών όχι ως αφορμή έργου αλλά για επίδειξη, στερήθηκαν τη γνώση που είναι αποτέλεσμα της ενέργειας του αγίου Πνεύματος. Αυτοί καυχιούνται γι’ αυτό που φαίνονται εξωτερικά και όχι για ό,τι είναι στην καρδιά, όπως λέει η Γραφή (Β’ Κορ. 5:12), η οποία και δίκαια τους κόβει την καύχηση λέγοντας: «Να στηρίζεσαι με όλη σου την καρδιά στον Κύριο και να μην υπερηφανεύεσαι για τη δική σου σοφία» (Παροιμ. 3:5).

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 5 ΙΟΥΝΙΟΥ 2023

 

Ὁ Ἅγιος Δωρόθεος ὁ Ἱερομάρτυρας Ἐπίσκοπος Τύρου

 

Ὁ Δωρόθεος, κἂν φραγγέλλωμαι λέγει,

Λείπουσι πολλὰ πρὸς τὰ Χριστοῦ μου πάθη.

Πέμπτῃ Δωροθέοιο δέμας πληγῇσι δαμάσθη.

Εἶναι ἄγνωστο ἀπὸ ποῦ καταγόταν ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Δωρόθεος. Ἄθλησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (360 – 362 μ.Χ.). Σοφώτατος καὶ ἐγκρατέστατος Ἱεράρχης, διακρινόταν γιὰ τὴ βαθιὰ θεολογικὴ του μόρφωση καὶ τὴν πλήρη γνώση τῶν Γραφῶν. Κατὰ τοὺς ἐπὶ Μαξιμιανοῦ καὶ Λικινίου (286 – 323 μ.Χ.) ἐναντίων τῶν Χριστιανῶν κινηθέντες διωγμούς, μετὰ ἀπὸ παράκληση τοῦ ποιμνίου του, ἀναγκάσθηκε νὰ καταφύγει στὴ Δυσσόπολη τῆς Θράκης, ὅπου παρέμεινε ἰδιωτεύων μέχρι τοῦ θανάτου αὐτῶν.

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†): Οι προσδοκίες των γονέων και η αληθινή αγάπη

Ο γάμος, όπως μας λέει και ο απόστολος Παύλος, είναι μέγα μυστήριο (Εφ. 5:32). Αυτό φαίνεται ακόμη από τα πρώτα βήματα, από τις πρώτες ημέρες του ανθρώπου. Στην αρχή της Αγίας Γραφής λέγεται σαφώς: «Ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού…» (Γέν. 2:24). Δηλαδή, τη στιγμή κατά την οποία ο άνθρωπος αποφασίζει να γίνει συνδημιουργός με τον Θεό, φθάνει μέχρι του σημείου να εγκαταλείψει τον πατέρα του και τη μητέρα και να βρει τη γυναίκα του και να δημιουργήσει έτσι οικογένεια. Προ της πτώσεως, αν δηλαδή δεν είχε πέσει ο άνθρωπος, δεν γνωρίζουμε πώς θα ήταν τα πράγματα· όμως, μετά την πτώση έτσι έχουν. Και έρχεται ο Κύριος και ευλογεί με ειδικό μυστήριο τον γάμο, όσο πεζός κι αν είναι σε ορισμένες πτυχές του και σε ορισμένες εκδηλώσεις του.

Τα πνευματικά διαμάντια του Μεγαλόσχημου Ιωάννη (Μάσλοβ)

Περί αγάπης, ταπεινοφροσύνης, σωτηρίας, μετάνοιάς.

"Ας είμαστε το φλεγόμενο κερί, που, τουλάχιστον, θα ζεστάνει κάποιον...". Aυτήν τη συμβουλή/οδηγία έδινε στα πνευματικά του παιδιά ο Μεγαλόσχημος Αρχιμανδρίτης Ιωάννης (Μάσλοβ). Η υλοποίηση στην πράξη αυτής της συμβουλής αποτέλεσε ακέραιο κομμάτι ολόκληρου του βίου του ίδιου του ιερέα, ενός εξαίρετου θεολόγου του 20ού αιώνα, ενός έμπειρου εξομολογητή και Γέροντα της Τριαδικής Λαύρας του Αγίου Σεργίου. Η μνήμη του εορτάζεται στις 29 Ιουλίου.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΡΙΤΗ 4 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024

 

Ὁ Ἅγιος Μητροφάνης Α’ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Γῆς μητρὸς ἐκστάς, Μητρόφανες παμμάκαρ,

Ἐκεῖ μετῆρας, οὗ Πατὴρ πάντων μέγας.

Μητροφάνης δὲ τετάρτῃ ἔδυ χθόνα βωτιάνειραν.

Ὁ Ἅγιος Μητροφάνης ἦταν υἱὸς τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ αὐτοκράτορος Πρόβου Δομετίου (276 – 282 μ.Χ.) καὶ ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου (306 – 337 μ.Χ.). Προσῆλθε στὸ Χριστιανισμὸ καὶ ἐπατριάρχευσε κατὰ τὰ ἔτη 306 – 314 μ.Χ. Ὅταν ὁ Μέγας Κωνσταντίνος κατέστησε τὴν Κωνσταντινούπολη πρωτεύουσα τοῦ Ἀνατολικοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους, ὁ Ἅγιος ἦταν ἐπίσκοπος αὐτῆς. Ἐπὶ τῆς ἀρχιερατείας του, ἡ Ἐκκλησία, διὰ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, καθησύχασε ἀπὸ τοὺς διωγμοὺς καὶ ἔτυχε πάσης προστασίας.

Γέροντας Πετρώνιος Προδρομίτης (†): Τα μοναστήρια, πύργοι της αγάπης

Τα μοναστήρια, και ιδιαίτερα το Άγιον Όρος, έμειναν ακόμη «οι πύργοι της αγάπης».

Η αναλλοίωτη διατήρηση της αγίας Ορθοδόξου Παραδόσεως, η υπεράσπιση της Ορθοδοξίας από τις παραχαράξεις και τους συμβιβασμούς, η αδιάλειπτη προσευχή για τον κόσμο και καθετί που κάνουν οι Αθωνίτες μέσα στη λατρεία του Θεού και για τη σωτηρία του κόσμου, είναι πράγματα μεγάλα και αξιοτίμητα. Αυτά όμως αποκορυφώνονται στην πραγματοποίηση της αληθινής εικόνας της πνευματικής αγάπης που είναι το πιο σπουδαίο που μπορεί να προσφέρει ο Άθως στο σημερινό κόσμο.

Η μοναχική ζωή πραγματοποίησε πάντοτε με την φιλοξενία μια κεφαλαιώδη αρετή πιο μεγάλη κι από την προσευχή και την άσκηση.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024

Άγιος Λουκιλλιανός, Παύλη και τα νήπια Κλαύδιος, Υπάτιος, Παύλος και Διονύσιος

Λουκιλλιανὸς σύν τε Παῦλα νηπίοις,

Αἵματι ὠνήσαντο Μαρτύρων στέφη.

Σταυρῷ ἀμφὶ τρίτην Λουκιλλιανὸς τετάνυστο.

Eις τον Λουκιλλιανόν.

Λουκιλλιανώ πήγνυται σταυρός κάτω,

Oυχ’ ως ο Xριστού και τίτλον φέρων άνω.

Eις τα παιδία.

Tους παιδαρίσκους ων αριθμός δις δύω,

Θεού Πατρός τίθησιν υιούς η σπάθη.

Eις την Παύλαν.

Oυκ άξια προς μέλλον, ως Παύλος, κλέος,

Tα νυν πάθη φάσκουσα, τέμνεται Παύλα.

Σταυρώ αμφί τρίτην Λουκιλλιανός τετάνυστο.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ [:Ιω. 4,5-42] Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου «Η ΓΝΩΣΙΣ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΘΕΟΥ» [9-5-1999] (Β397)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[:Ιω.4,5-42]

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                 με θέμα:

                      «Η ΓΝΩΣΙΣ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΘΕΟΥ»

                                [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 9-5-1999] 

(Β397)                                     

     Το πρώτο σύμπτωμα της πτώσεως των Πρωτοπλάστων, αγαπητοί μου, ήταν η απώλεια της γνώσεως του αληθινού Θεού. Κάποιες βέβαια λίγες γενεές μετά από τον Αδάμ, εκράτησαν αυτήν την πίστιν. Κατά παραδοσιακόν φυσικά τρόπον, την στιγμή που ο Αδάμ και η Εύα είπαν στα παιδιά τους, στα εγγόνια τους παρακάτω, πώς ήσαν εις τον Παράδεισον, πώς εγνώρισαν τον αληθινόν Θεόν κ.λπ. Αλλά όσο οι άνθρωποι εξηπλούντο επάνω εις την Γην, αλλά και απεμακρύνετο η μία ομάδα ανθρώπων από την άλλη, επάνω εις την τότε αχανή Γη, στρεφόμενοι προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντος, που ήτο το θέλημα του Θεού αυτό, το έχομε από πολλές μαρτυρίες και μάλιστα ο πύργος της Βαβέλ είναι ένα από αυτά τα χαρακτηριστικά απομακρύνσεως των ανθρώπων, όπως και στην Καινή Διαθήκη που έγινε διωγμός εις τα Ιεροσόλυμα, μόνο και μόνο για να φύγουν οι Απόστολοι. Για να πάνε πιο πέρα. Γιατί δεν έφευγαν πιο πέρα. Έμεναν εκεί συγκεντρωμένοι.

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης: Έχομε ανάγκη από Χριστό και ψυχή

«Να κάνης μεγάλη υπομονή και να μην στενοχωριέσαι, διότι είσαι άνθρωπος ευαίσθητος και γι’ αυτό έχετε προβλήματα υγείας. Να κάνης την καρδιά σου βράχο για να ανθέξης. Ο Θεός δεν θα σ’ αφήση, θα σε ενισχύση και θα σ’ ευλογή. Χαίρομαι που σκέπτεσαι για την ψυχή σου και μεριμνάς για την αιώνιον ζωήν. Ό,τι δύναμαι κάνω για σας και την οικογένειά σου, δεήσεις, θείας Λειτουργίας και προσευχάς». (Απόσπασμα επιστολής του).

✶✶✶

«Ο Θεός δίνει και δοκιμασίες. Η αγάπη του Χριστού δοκιμάζει τους ανθρώπους».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ [:Πράξεις 11, 19-30] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΤΗΧΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» [12-5-1996] (Β335β)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[:Πράξεις 11, 19-30]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΤΗΧΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 12-5-1996]

(Β335β)

Μᾶς περιγράφει, ἀγαπητοί μου, ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, τίς πρῶτες ἡμέρες τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, μετὰ τὴν Πεντηκοστή. Καὶ γράφει, ὅπως ἀκούσαμε εἰς τὸ σημερινὸν ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα ποὺ εἶναι ἀπὸ τίς Πράξεις: «Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας». Δηλαδὴ μετὰ ἀπὸ τὸν λιθοβολισμὸν τοῦ Στεφάνου, ἔπεσε ἕνας φόβος εἰς τὴν πόλιν τῆς Ἱερουσαλήμ. Ἔφυγαν πολλοί. Ὄχι οἱ Ἀπόστολοι. Ἔφυγαν πολλοί, διεσπάρησαν, λέγει. Καὶ ἄρχισαν νὰ κηρύσσουν Χριστὸν εἰς τὴν ὕπαιθρον. Κι ἐδῶ βλέπομε ὅτι ἤδη τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου ἔφθασε εἰς τὴν Φοινίκην, ἔφθασε εἰς τὴν Κύπρον καὶ εἰς τὴν Ἀντιόχειαν. Καὶ τότε ἀντελήφθησαν ὅτι ἤδη τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου εἶχε φθάσει εἰς τὴν Κύπρο καί τὴν Ἀντιόχεια, ἀντελήφθησαν οἱ Ἀπόστολοι, ποὺ εἶχαν μείνει μέσα εἰς τὴν πόλιν καὶ βέβαια ἐν συνέχεια ἐνήργησαν σχετικά.

Τό Εὐαγγέλιο καί ὁ Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς (Τῆς Σαμαρείτιδος) 2 Ἰουνίου 2024

Ἑωθινόν

 

Ἦχος δ´ - Ἑωθινόν Ζ´
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ´ 1 - 10

¹ Τῇ δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ἔρχεται πρωῒ σκοτίας ἔτι οὔσης εἰς τὸ μνημεῖον, καὶ βλέπει τὸν λίθον ἠρμένον ἐκ τοῦ μνημείου. ² τρέχει οὖν καὶ ἔρχεται πρὸς Σίμωνα Πέτρον καὶ πρὸς τὸν ἄλλον μαθητὴν ὃν ἐφίλει ὁ Ἰησοῦς, καὶ λέγει αὐτοῖς· Ἦραν τὸν Κύριον ἐκ τοῦ μνημείου, καὶ οὐκ οἴδαμεν ποῦ ἔθηκαν αὐτόν. ³ ἐξῆλθεν οὖν ὁ Πέτρος καὶ ὁ ἄλλος μαθητής καὶ ἤρχοντο εἰς τὸ μνημεῖον. ⁴ ἔτρεχον δὲ οἱ δύο ὁμοῦ· καὶ ὁ ἄλλος μαθητὴς προέδραμε τάχιον τοῦ Πέτρου καὶ ἦλθε πρῶτος εἰς τὸ μνημεῖον, ⁵ καὶ παρακύψας βλέπει κείμενα τὰ ὀθόνια, οὐ μέντοι εἰσῆλθεν. ⁶ ἔρχεται οὖν Σίμων Πέτρος ἀκολουθῶν αὐτῷ, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ μνημεῖον καὶ θεωρεῖ τὰ ὀθόνια κείμενα, ⁷ καὶ τὸ σουδάριον, ὃ ἦν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ, οὐ μετὰ τῶν ὀθονίων κείμενον, ἀλλὰ χωρὶς ἐντετυλιγμένον εἰς ἕνα τόπον. ⁸ τότε οὖν εἰσῆλθε καὶ ὁ ἄλλος μαθητὴς ὁ ἐλθὼν πρῶτος εἰς τὸ μνημεῖον, καὶ εἶδε καὶ ἐπίστευσεν· ⁹ οὐδέπω γὰρ ᾔδεισαν τὴν γραφὴν ὅτι δεῖ αὐτὸν ἐκ νεκρῶν ἀναστῆναι. ¹⁰ ἀπῆλθον οὖν πάλιν πρὸς ἑαυτοὺς οἱ μαθηταί.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024

Κυριακή της Σαμαρείτιδος

Ὕδωρ λαβεῖν ἐλθοῦσα τὸ φθαρτὸν γύναι,
Τὸ ζῶν ἀπαντλεῖς, ᾧ ῥύπους ψυχῆς πλύνεις.

Έρχεται ο Κύριος σε μια πόλη της Σαμάρειας που λέγεται Σιχάρ. (Σαμάρεια ονομάσθηκε η πόλη που έκτισε το 880 π.Χ. ο βασιλιάς του Ισραήλ, Αμβρί, έπειτα το όρος Σομόρ που ήταν η ακρόπολή της και τέλος όλο το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ, που καταλύθηκε από τους Ασσυρίους το 721 π.Χ. και ο ηγεμόνας τους εγκατέστησε εκεί εθνικούς από πολλά μέρη).

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ [:Ιω. 4,5-42] Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου «ΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΘΕΟΥ» [17-5-1998] (Β375) Β΄ έκδοσις

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[:Ιω.4,5-42]]

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                 με θέμα:

                « ΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΘΕΟΥ»

                                [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 17-5-1998] 

(Β375)                                                                                                    Β΄έκδοσις

     Σε όλους μας είναι γνωστός, αγαπητοί μου, ο θαυμάσιος εκείνος διάλογος που διημείφθη ανάμεσα εις τον Κύριον και την Σαμαρείτιδα γυναίκα, όπως ακούσαμε σήμερα στην ευαγγελική περικοπή, Κυριακή της Σαμαρείτιδος.

     Ο διάλογος αυτός ανοίχθηκε πλάι στο πηγάδι του Ιακώβ, του προγόνου Ιακώβ, όταν ο Κύριος εκάθισε κουρασμένος από το ταξίδι του από την Ιουδαία στην Γαλιλαία. Αλλά έπρεπε, για λόγους συντομίας οδού, να περάσει από την Σαμάρεια. Ήταν Ιουδαία-Σαμάρεια-Γαλιλαία. Όπως θα λέγαμε, Πελοπόννησος-Θεσσαλία-Μακεδονία. Για να πάρομε, έτσι, μία εικόνα. Η Γαλιλαία ήταν βορεία επαρχία.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ [: Ιω. 4, 5-42] Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[: Ιω. 4, 5-42]

                       Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

 ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ

     «Ὡς οὖν ἔγνω ὁ Κύριος ὅτι ἤκουσαν οἱ Φαρισαῖοι ὅτι Ἰησοῦς πλείονας μαθητὰς ποιεῖ καὶ βαπτίζει ἢ Ἰωάννης- καίτοιγε Ἰησοῦς αὐτὸς οὐκ ἐβάπτιζεν, ἀλλ᾿ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ-ἀφῆκε τὴν Ἰουδαίαν καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν(:όταν λοιπόν έμαθε ο Κύριος ότι οι Φαρισαίοι άκουσαν ότι ο Ιησούς προσελκύει και βαπτίζει περισσότερους μαθητές παρά ο Ιωάννης – αν και ο ίδιος ο Ιησούς δεν βάπτιζε, αλλά βάπτιζαν οι μαθητές Tου – για να μην ερεθίζει τον φθόνο των εχθρών Tου άφησε την Ιουδαία και αναχώρησε πάλι για τη Γαλιλαία, όπου δεν υπήρχαν πολλοί αντίζηλοί Tου)»[Ιω.4,1-3].

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς 

 

Ἰουστῖνος ὕπνωσεν Σέρβος ὁ μέγας,
Θεολόγων σύνεδρος, Ἁγίων φίλος.
Θεανθρώπῳ ἥνωται ὑπνώσας λέων Ὀρθοδοξίας.

Ο Όσιος και θεοφόρος πατήρ Ιουστίνος γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου του 1894 μ.Χ., ξημερώματα του Ευαγγελισμού στην πόλη Βράνιε της νοτίου Σερβίας. Ο πατέρας του ονομαζόταν Σπυρίδων και η μητέρα του Αναστασία. Κατά την βάπτιση έλαβε το όνομα Ευάγγελος. Η οικογένεια του πατέρα του ήταν εκ παραδόσεως ιερατική και είχε δώσει στην ορθόδοξη Εκκλησία τουλάχιστον επτά ιερωμένους. Αυτό εξάλλου φανερώνει και το επώνυμο Πόποβιτς (Παπαδόπουλος). Από μικρό παιδάκι ακόμα, συχνά επισκεπτόταν με τούς γονείς του τον Άγιο Πρόχορο τον Θαυματουργό στην κοντινή Μονή Πτσίνσκι όπου και είδε με τα μάτια του την θεραπεία της μητέρας του από βαριά ασθένεια.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ [:Πράξ. 11,19-30] Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ [Ὑπομνηματισμός τῶν ἐδαφίων Πράξ. 11, 19-30]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[:Πράξ.11,19-30]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ

ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Πράξ. 11, 19-30]

«Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας, μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις(:ἀλλὰ προτοῦ συμβοῦν αὐτὰ μὲ τὸν Κορνήλιο, στοὺς Χριστιανοὺς τῶν Ἱεροσολύμων ἐπικρατοῦσε ἡ προκατάληψη ὅτι οἱ ἐθνικοὶ δὲν εἶχαν τὰ ἴδια δικαιώματα μὲ τοὺς Ἰουδαίους στὴ σωτηρία ποὺ χαρίζει ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἐκεῖνοι λοιπὸν ποὺ εἶχαν φύγει ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ εἶχαν διασκορπιστεῖ λόγῳ τοῦ διωγμοῦ ποὺ εἶχε γίνει ἐξαιτίας τοῦ Στεφάνου, ἔφθασαν μέχρι τὴ Φοινίκη καὶ τὴν Κύπρο καί τὴν Ἀντιόχεια. Καὶ σὲ κανέναν ἄλλο δὲν κήρυτταν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ παρὰ μόνο στοὺς Ἰουδαίους)»[Πράξ. 11,19]. Δὲν τὸ ἔκαναν αὐτὸ φοβούμενοι τοὺς ἀνθρώπους, διότι τὸν φόβο δὲν τὸν σκέφτονταν καθόλου, ἀλλὰ τὸ ἔκαναν τηρῶντας τὸν νόμο καὶ δείχνοντας ἀκόμη ἀνοχὴ σὲ αὐτούς.

Ο χαρισματούχος γέροντας π. Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης

Ενώ έπεφταν βόμβες στο σιμωνοπετρίτικο μετόχι της Θείας Αναλήψεως το 1944, ο πνευματικός παπα-Ιερώνυμος έψαλλε ατάραχος τους χαιρετισμούς του Σταυρού και της Παναγίας. Στον ανήσυχο κόσμο επαναλάμβανε: «Σιωπή, σιωπή».

Την ημέρα εκείνη, παρότι του ζήτησαν να μη λειτουργήσει, εκείνος δεν δέχθηκε και στο κοινωνικό είπε από την ωραία πύλη: «Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, προσέλθετε».

Γράφει σχετικά η καθηγουμένη Aγνή:

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΜΑΪΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Ἑρμείας ὁ Μάρτυρας

Βάπτεις σεαυτὸν κογχύλῃ σῶν αἱμάτων,

Ἑρμεία, τμηθεὶς· ὢ βαφῆς ἀνεκπλύτου!

Ἑρμείαν τριακοστῇ ἄορ κατέκτανε πρώτῃ.

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἑρμείας καταγόταν ἀπὸ τὰ Κόμανα τῆς Καππαδοκίας καὶ ἄθλησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Μάρκου Αὐρηλίου τοῦ Ἀντωνίνου (138 – 161 μ.Χ.). Ὑπηρετώντας ὡς στρατιώτης στὶς Ρωμαϊκὲς λεγεῶνες, κατὰ τὸ διωγμὸ ποὺ κινήθηκε τότε ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, διεβλήθη καὶ αὐτὸς ὡς Χριστιανός, συνελήφθη δὲ καὶ ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ δούκα Σεβαστιανοῦ, ἐξαναγκαζόμενος νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα. Ὁ Ἑρμείας ἀρνήθηκε νὰ ὑπακούσει καὶ ἐξ αἰτίας αὐτοῦ τοῦ συνέτριψαν τὶς σιαγόνες, τοῦ ἔγδαραν τὸ δέρμα τοῦ προσώπου, τοῦ ἔσπασαν τοὺς ὀδόντες καὶ τὸν ἔριξαν σὲ ἀναμμένο καμίνι.

«Το μέλλον για μας μπορεί και να μην έρθει»: Μια προειδοποίηση του γέροντα Ιωάννη Κρεστιάνκιν

Παραθέτουμε ορισμένα από τα αποφθέγματα του Αρχιμανδρίτη Ιωάννη Κρεστιάνκιν, στα οποία ο γέροντας μιλάει για το πώς να διαφυλάξουμε την ψυχή μας ζωντανή σε μια εποχή που η ανθρωποσύνη μας δοκιμάζεται πολύ σκληρά.

 

Αφήστε τις συζητήσεις για το αν επιτρέπεται ή όχι να σκοτώνουν εκατομμύρια ανθρώπους: γυναίκες, παιδιά και γέρους. Προσπαθήστε να εκφράσετε το ηθικό σας συναίσθημα με μικρά πράγματα: μην δολοφονείτε την προσωπικότητα του πλησίον σας ούτε μια φορά, είτε με λόγια, είτε με υπονοούμενα, είτε με χειρονομίες. Αφού καλοσύνη σημαίνει και το να συγκρατείς τον εαυτό σου από το κακό… Και εδώ, με τα μικρά αυτά πράγματα, μπορείς εύκολα, απαρατήρητα και άνετα για σένα να κάνεις πολλά.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2024

Ὁ Ὅσιος Ἰσαάκιος ὁ Ὁμολογητής

Ψήφῳ Θεοῦ πρὸς θεῖον ἤρθη χωρίον,

Γῆς, Ἰσαάκιος ἐκλιπὼν τὸ χωρίον.

Θεῖον Ἰσαάκιον μόρος εἷλεν ἑνὶ τριακοστῇ.

Ψήφω Θεού προς θείον ήρθη χωρίον,

Γης Iσάκιος εκλιπών το χωρίον.

Γην λίπεν Iσακίου τριακοστή κυδάλιμον κηρ.

Ὁ Ὅσιος Ἰσαάκιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Συρία καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ ἀρειανοῦ αὐτοκράτορος Οὐάλεντος (364 – 378 μ.Χ.). Μοναχὸς στὴν πατρίδα του, μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἐγκαταστάθηκε σὲ κάποια ἀπὸ τὶς μονὲς αὐτῆς. Διακρινόταν γιὰ τὴ φλογερὴ πίστη καὶ τὴ μαχητικότητά του ἐναντίον καθενὸς ποὺ ἐπιβουλευόταν αὐτήν, ἰδιαίτερα δὲ κατὰ τῶν ἐπικρατούντων αἱρετικῶν Ἀρειανῶν. 

Γέροντας Γρηγόριος Παπασωτηρίου (†): Με τον αγώνα σου αποδεικνύεις ότι πιστεύεις

Αυτός, ο οποίος θα πιστέψει ή θα θελήσει να πιστέψει και να προχωρήσει στην πίστη, αυτό, το οποίο θα προσέξει πολύ, είναι η καθημερινή του ζωή, η ηθική και η πνευματική τελείωσή του. Και αυτός, ο οποίος πιστεύει πραγματικά, αγωνίζεται.

Δεν μπορεί να λέγει κανείς ότι πιστεύει και από την άλλη πλευρά να μην αγωνίζεται. Γιατί τέλειος κανείς δεν είναι. Ξεκινάμε από μία αρχή, κάνουμε κάποιο ξεκίνημα, η πίστη μας είναι αναιμική, αλλά με τον αγώνα όλο και προχωρούμε. Με τον καθημερινό αγώνα, με την καθημερινή προσπάθεια αυξάνεται η πίστη μας. Η Αγία Γραφή λέγει ότι φτάνουμε «εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφεσ. 4:13). Θα φτάσει κανείς προοδευτικά. Με το να ξεκινήσει δεν φτάνει αμέσως με μια στο τέλος. Πρέπει να περάσουν χρόνια, να προηγηθεί αγώνας πολύς, για να προχωρήσει και να φτάσει, αν όχι να τελειωθεί, τουλάχιστον να φτάσει προς κάποιο τέρμα.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 29 ΜΑΪΟΥ 2024

Μεσοπεντηκοστή

 

Ἑστὼς διδάσκει τῆς ἑορτῆς ἐν μέσῳ,
Χριστὸς Μεσσίας τῶν διδασκάλων μέσον.

Την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου πανηγυρίζει η Εκκλησία μας μία μεγάλη δεσποτική εορτή, την εορτή της Μεσοπεντηκοστής. Τα βυζαντινά χρόνια, η εορτή της Μεσοπεντηκοστής ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συνέτρεχαν κατ’ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού. Δεν έχει κανείς παρά να ανοίξει την Έκθεση της Βασιλείου Τάξεως (Κεφ. 26) του Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου για να δει το επίσημο τυπικό του εορτασμού, όπως ετελείτο μέχρι την Μεσοπεντηκοστή του έτους 903 μ.Χ. στον ναό του Αγίου Μωκίου στην Κωνσταντινούπολη, μέχρι δηλαδή την ημέρα που έγινε η απόπειρα κατά της ζωής του αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ’ του Σοφού (11 Μαΐου 903 μ.Χ.). Εκεί υπάρχει μία λεπτομερής περιγραφή του λαμπρού πανηγυρισμού, που καταλαμβάνει ολόκληρες σελίδες και καθορίζει με την γνωστή παράξενη βυζαντινή ορολογία, πως ο αυτοκράτωρ το πρωί της εορτής με τα επίσημα βασιλικά του ενδύματα και την συνοδεία του ξεκινούσε από το ιερό παλάτι για να μεταβεί στον ναό του αγίου Μωκίου, όπου θα ετελείτο η θεία λειτουργία. Σε λίγο έφθανε η λιτανεία με επί κεφαλής τον πατριάρχη, και βασιλεύς και πατριάρχης εισήρχοντο επισήμως στον ναό. Η θεία λειτουργία ετελείτο με την συνήθη στις μεγάλες εορτές βυζαντινή μεγαλοπρέπεια. Μετά από αυτήν ο αυτοκράτωρ παρέθετε πρόγευμα, στο οποίο έπαιρνε μέρος και ο πατριάρχης. Και πάλι ο βασιλεύς υπό τις επευφημίες του πλήθους «Εἰς πολλούς καί ἀγαθούς χρόνους ὁ Θεός ἀγάγει τήν βασιλείαν ὑμῶν» και με πολλούς ενδιαμέσους σταθμούς επέστρεφε στο ιερό παλάτι.

Αγίου στάρετς Ανατολίου του Νεωτέρου της Όπτινα

Μια Προφητική Επιστολή του Αγίου στάρετς Ανατολίου του Νεωτέρου της Όπτινα ( +30 Ιουλίου 1922).

 

«… Όπως λέει ο Απόστολος (Β Τιμ. 3,1-6) λόγω της έλλειψης της ευσέβειας, στις Εκκλησίες θα εμφανιστούν αιρέσεις και σχίσματα, κι όπως προείπαν οι άγιοι Πατέρες, στους θρόνους των ιεραρχών και τα μοναστήρια θα υπάρχουν άνδρες αδόκιμοι και άπειροι στην πνευματική ζωή. Γι αυτό θα εξαπλωθούν παντού αιρέσεις και θα πλανήσουν πολλούς ανθρώπους.

Ο άγιος Πορφύριος μεταδίδει τη θεία Χάρη

Μαρτυρία ανωνύμου:

Ο άγιος Πορφύριος σου έδινε την εντύπωση ότι θα ζήση πολλά χρόνια ακόμα, διότι φύτευε δέντρα, ενδιαφερόταν για τα πάντα. Καθόταν μία μέρα όρθιος στο γιαπί χωρίς το σκουφί, καλοκαίρι, με τον κόκκινο μεγάλο παπαγάλο στα χέρια και τον πρόσεχε σαν να έχη κάποιο μωρό. Στα καταγάλανα μάτια του έβλεπες όλον τον ουρανό κι όλη την θάλασσα μέσα τους, ένα χρώμα σαν ανοιξιάτικο πρωινό· ήταν περίπου 9 η ώρα το πρωί. Έδινε οδηγίες από ψηλά στα παιδιά πού να φυτέψουν τα δέντρα.

Κάποτε πριν τα Χριστούγεννα του 1985, ο π. Φώτιος στα Καλίσσια μου είπε να διανυκτερεύσω στην Μονή Παρακλήτου. Κάνω υπακοή και όλη την νύχτα προσευχόμουνα στον Γέροντα, που θα πήγαινα την επομένη να με βοηθήση. Μετά την ακολουθία και τον καφέ πήγα με τα πόδια. Μόλις μπήκα στο κελλί του σαν να με περίμενε.