ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Θωμᾶς ὁ Ἀπόστολος

 
Ὁ χεῖρα πλευρᾷ σῇ βαλεῖν ζητῶν πάλαι,
Πλευρὰν ὑπὲρ σοῦ νύττεται Θωμᾶς Λόγε.
Δούρασιν οὐτάσθη Θωμᾶς μακροῖσιν ἐν ἕκτῃ.

Ἦταν μεταξὺ τῶν δώδεκα μαθητῶν τοῦ Κυρίου καὶ  ἀνῆκε σὲ οἰκογένεια ἁλιέων.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 7, 11-16] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου σχετικά μέ τήν εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς Γ΄ Λουκᾶ: «ΟΙ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» [6-10-1996] (Β 345)

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ[:Λουκᾶ 7, 11-16]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

σχετικὰ μὲ τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κυριακῆς Γ΄ Λουκᾶ μὲ θέμα:

«ΟΙ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 6-10-1996]

(Β 345)

Κάποια μέρα, ἀγαπητοί μου, θέλησε ὁ Ἰησοῦς νὰ ἐπισκεφτεῖ τὴν πόλιν Ναΐν. Τὸν ἀκολουθοῦσαν οἱ μαθηταί Του καὶ ὄχλος πολύς. Ὅταν ἔφθασαν εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως, γιατί ἦταν πόλις ὀχυρωμένη, τὴν ἴδια στιγμή, «ἐξεκομίζετο», ὅπως μᾶς σημειώνει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, «ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς». Κάποιος ποὺ εἶχε πεθάνει. Ἦταν νεκρὸ κάποιο παλληκάρι, νεανίσκος χαρακτηρίζεται καὶ μονογενὴς μιᾶς χήρας γυναίκας. Τὴν ὅλη ἐκφορὰ συνόδευε ἀρκετὸς κόσμος, ποὺ ἦλθαν βέβαια νὰ παρηγορήσουν αὐτὴν τὴν πενθοῦσα μάνα. Ἡ συνάντησις ἔγινε ἐκεῖ, στὴν πύλη τῆς πόλεως. Ὁ ὄχλος ποὺ ἠκολούθει καὶ οἱ μαθηταὶ τὸν Κύριον καὶ ὁ ὄχλος ποὺ ἠκολούθει τὴ νεκρώσιμη ἐκφορά.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 7,11-17] Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΤΗΣ ΝΑΪΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 7,11-17]

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΤΗΣ ΝΑΪΝ

«Ἐπορεύετο εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν» [Λουκ. 7,11]

Πρόσεχε ὅμως πῶς σὲ παράδοξα συνάπτει παράδοξα. Καὶ στὴν περίπτωση ὅμως τῆς θεραπείας τοῦ ἄρρωστου δούλου τοῦ ἐκατόνταρχου στὴν ὁποία ἀναφέρθηκε ἀμέσως προηγουμένως βέβαια ἀφοῦ Τὸν κάλεσαν νὰ βοηθήσει ἀπάντησε, ἐδῶ ὅμως, στὴν πόλη Ναΐν, ἂν καὶ δὲν καλεῖται γιὰ βοήθεια, πηγαίνει· γιατί κανένας δὲν Τὸν καλοῦσε σὲ ἀνάσταση νεκροῦ, ἀλλὰ πηγαίνει σὲ αὐτὴν ἀπὸ μόνος Του. Καὶ νομίζω μὲ πάρα πολλὴ σοφία, γιὰ νὰ συνδυάσει μὲ τὸ προηγούμενο θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ ἀσθενοῦς δούλου τοῦ πιστοῦ ἐκατόνταρχου καὶ αὐτό· δὲν ἦταν βέβαια καθόλου παράδοξο νὰ φανταστεῖ κανείς, ὅτι κάποιος θὰ μποροῦσε νὰ ἀντιδράσει πολεμῶντας τὴ δόξα τοῦ Σωτῆρα καὶ λέγοντας:

Λάμπρος Σκόντζος: Ἁγία Μεθοδία τῆς Κιμώλου ἡ θαυματουργός

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Οἱ ὅσιες γυναῖκες συναγωνίστηκαν ἐπάξια τοὺς ὁσίους ἄνδρες σὲ πνευματικοὺς ἀγῶνες καὶ ἁγιότητα. Ἡ Ἐκκλησίας μας ἔχει νὰ ἐπιδείξη μιὰ πλειάδα ὁσίων γυναικῶν, οἱ ὁποῖες λαμπρύνουν τὸ ἐκκλησιαστικὸ στερέωμα. Μιὰ ἀπὸ αὐτὲς ὑπῆρξε καὶ ἡ ἁγία Μεθοδία ἡ ἐν Κιμώλῳ. Μιὰ σύγχρονη ὁσιακὴ σημαντικὴ μορφή.
 

Καταγόταν ἀπὸ τὴ νῆσο Κίμωλο καὶ γεννήθηκε τὴν 10η Νοεμβρίου 1865 ἀπὸ γονεῖς θεοσεβούμενους καὶ ἐνάρετους. Ὁ πατέρας της ὀνομαζόταν Ἰάκωβος καὶ ἡ μητέρα της Μαρία, τὸ δὲ ἐπίθετό της ἦταν Σάρδη. Στὴν οἰκογένεια ὑπῆρχαν τρεῖς γιοὶ καὶ πέντε θυγατέρες. Ἡ δεύτερη ἀπὸ αὐτὲς ἦταν ἡ Εἰρήνη, ἡ ὁποία μετονομάστηκε ἀργότερα σὲ Μεθοδία. Ἀπὸ μικρὸ κορίτσι διακρίνονταν γιὰ τὴ σεμνότητά της, τὴν πίστη της στὸ Θεὸ καὶ τὴν ὑπακοή της. Ἦταν στολισμένη μὲ ἀρετὲς καὶ καλωσύνη καὶ γιὰ γι᾿ αὐτὸ ξεχώριζε ἀπὸ τὰ ἄλλα κορίτσια τῆς οἰκογένειας καὶ τῆς περιοχῆς. Οἱ φτωχοὶ καὶ ἀγράμματοι γονεῖς της φρόντισαν νὰ τὴ μεγαλώσουν μὲ παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου. Τῆς ἐμφύτευσαν βαθειὰ στὴν ψυχή της τὴν ἀγάπη στὸ Χριστὸ καὶ τὴν ἀφοσίωση στὴν Ἐκκλησία.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Ἡ Ἁγία Χαριτίνη

 
Ὅπερ δι' εὐχῆς εἶχε, σαρκὸς τὴν λύσιν,
Ἰδοὺ δι' εὐχῆς λαμβάνει Χαριτίνη.
Πέμπτην Χαριτίνη εἰσέδραμεν ἄστυ Θεοῖο.

Ἔζησε στὰ χρόνια του Διοκλητιανοῦ (284 – 305).

Ἦταν χριστιανὴ καὶ δούλη ἑνὸς πλουσίου Ρωμαίου, τοῦ Κλαυδίου. Ὅταν ὁ κόμης Δομέτιος ἔμαθε τὴν πίστη τῆς Χαριτίνης ζήτησε ἀπὸ τὸν Κλαύδιο νὰ τοῦ τὴν στείλει γιὰ νὰ τὴν ἐξετάσει ὁ ἴδιος.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 7, 11-17] ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΣΤΗ ΝΑΪΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκά 7,11-17]

           ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

       ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΣΤΗ ΝΑΪΝ

        Ο μέγας Παύλος, αποδεικνύοντας το θείο και κοινωφελές της πίστεως και εξαγγέλλοντας τα έργα της και τα κατορθώματα και τους καρπούς και την δύναμή της, αρχίζει από τους αιώνες, από τους οποίους δεν υπάρχει τίποτε αρχαιότερο. Λέει ότι «Πίστει νοοῦμεν κατηρτίσθαι τοὺς αἰῶνας ῥήματι Θεοῦ, εἰς τὸ μὴ ἐκ φαινομένων τὰ βλεπόμενα γεγονέναι(:Με την πίστη και όχι με τις εξωτερικές μας αισθήσεις κατανοούμε και γνωρίζουμε ότι ο ορατός κόσμος, που έγινε μέσα στον χρόνο, δημιουργήθηκε άρτιος και αρμονικός με τον λόγο και το πρόσταγμα του Θεού. Και συνεπώς όσα κτίσματα βλέπουμε τώρα, έχουν γίνει ενώ δεν υπήρχαν πριν και δεν φαίνονταν με τις σωματικές αισθήσεις)»[Εβρ.11,3], και τελειώνει με την μελλοντική παγκόσμια ανάσταση και την τελείωση των αγίων που θα πραγματοποιηθεί κατά τη διάρκειά της και που τίποτα δεν είναι τελειότερο από αυτήν[ βλ. Εβρ.11,39-40:

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ [:Β΄ Κορ. 4,6-15] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

 ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΛΟΥΚΑ [:Β΄Κορ.4,6-15]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

   «Ὁ Θεὸς ὁ εἰπών, ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν(:Και κηρύττουμε αποκλειστικά και μόνο για τη δόξα του Χριστού, διότι ο Θεός, ο οποίος στη δημιουργία του κόσμου διέταξε από το σκοτάδι να λάμψει το φως, Αυτός και τώρα έλαμψε στις καρδιές μας)»[Β΄Κορ.4,6].

   Είδες ότι πάλι δείχνει ο Παύλος σε εκείνους που ζητούσαν να δουν τη δόξα εκείνη την υπερβολική, εννοώ του θεόπτη Μωυσή, να αστράπτει υπερβολικά; «Όπως ακριβώς στο πρόσωπο του Μωυσή, έτσι», λέγει, «έλαμψε και στις δικές σας καρδιές». Και προηγουμένως υπενθυμίζει εκείνα που έγιναν στην αρχή της δημιουργίας, για να δείξει ότι αυτή η δημιουργία[:η πνευματική μας αναγέννηση] είναι μεγαλύτερη. Και πότε είπε «Γενηθήτω φῶς(:Να γίνει φως επί της γης)»; Στην αρχή και στο προοίμιο της δημιουργίας· γιατί λέγει: «Σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου, καὶ πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος. καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς(: Σκοτάδι απλωνόταν επάνω από τα ύδατα που τη σκέπαζαν, ενώ το ζωοποιό Πανάγιο Πνεύμα φερόταν επάνω από τα ύδατα και την περιέβαλλε. Και είπε ο Θεός: ’’Να γίνει φως επί της γης’’· και έγινε φως)»[Γέν.1,2-3]. Αλλά τότε βέβαια είπε: «να γίνει φως και έγινε», ενώ τώρα δεν είπε, αλλά ο Ίδιος έγινε Φως σε εμάς· γιατί δεν είπε ότι και τώρα είπε, αλλά ότι ο Ίδιος έλαμψε. Γι' αυτό δεν βλέπουμε αισθητά πράγματα ενώ λάμπει αυτό το φως, αλλά τον ίδιο τον Θεό μέσω του Χριστού.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Ἱερόθεος

 
Ἱερόθεος ἱερώθη σοι πάλαι,
Νῦν δ' αὖ μεταστάς, καὶ συνήφθη σοι Λόγε.
Ἠοῖ σῆμα καάλυψε τετάρτῃ Ἱερόθειον.

Ο Άγιος Ιερόθεος ήταν πλατωνικός φιλόσοφος και ένας από τα εννέα μέλη του Συμβουλίου της Γερουσίας του Αρείου Πάγου. Αφού δέχθηκε και διδάχθηκε την πίστη του Χριστού από τον Απόστολο Παύλο, χειροτονήθηκε πρώτος επίσκοπος Αθηνών. Μαθητής του υπήρξε ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης (βλέπε 3 Οκτωβρίου), ο οποίος στα συγγράμματά του πλέκει εγκώμια για τον δάσκαλό του.

Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης (†): Πώς θα επιστρέψουν τα νειάτα στην εξομολόγηση

Ο εκκλησιολογικός και ευχαριστιακός επαναπροσανατολισμός της ενορίας θα βοηθήσει τα νειάτα να γυρίσουν στην Εκκλησία και να συνδεθούν με το μυστήριο της εξομολογήσεως.

Πού θα μπορούσαμε να βασισθούμε, ποια σημεία επαφής να βρούμε για να βοηθήσουμε τους νέους να προσεγγίσουν το μυστήριο της Μετανοίας; Νομίζω στην επίκληση των οδυνηρών υπαρξιακών προβλημάτων των νέων. Οι νέοι σήμερα από μικρή ηλικία δεν ζουν παραδοσιακή ζωή, εκτός εξαιρέσεων· ζουν την εκκοσμίκευση και έχουν προχωρημένες εμπειρίες απογοητεύσεως. Μετά από πολλές αναζητήσεις, δοκιμές και απογοητεύσεις έχουν μία πίκρα μέσα τους. Εκείνη την ώρα λοιπόν που αρχίζουν να βιώνουν αυτή την πίκρα, μπορεί να τους συναντήσει ο θεολόγος ή ο ιερεύς ή ο πιστός χριστιανός και να τους πει: «Κοίταξε, αδελφέ, όλα αυτά που δοκίμασες είναι μία απελπισία, μία αποτυχία, όμως υπάρχει κάτι που δεν το δοκίμασες και αυτό μπορεί να σου δώσει την όντως, την αληθινή, χαρά».

Θεοφάνης Μαλκίδης: 3 Οκτωβρίου 1922: Το έγκλημα εναντίον του Ελληνισμού στις Κυδωνιές (Αϊβαλί) και το μαρτύριο του Μητροπολίτη Γρηγορίου (1922)

Πρόσφυγες απο το Αϊβαλί. Μυτιλήνη, 1922.

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης * 

Η Γενοκτονία που υπέστη ο Ελληνισμός από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς από το 1908 έως το 1922, αποτελεί μαζί με τη Γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, δύο από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που γνώρισε η ανθρωπότητα. Δυστυχώς , τα εγκλήματα αυτά έμειναν ατιμώρητα και αποτέλεσαν το «παράδειγμα» και για τις αντίστοιχες μαζικές δολοφονίες τα επόμενα χρόνια. Μέσα στη Γενοκτονία εναντίον των Ελληνίδων και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, υπάρχουν επιμέρους εγκληματικές πράξεις που αποκαλύπτουν το μέγεθος και τη βαρβαρότητα,  τη στόχευση, το οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης.  Μία τέτοια περίπτωση είναι  στις Κυδωνιές (Αϊβαλί), όταν  η Γενοκτονία είχε στόχο την ολοκληρωτική εξαφάνιση του Ελληνισμού, αλλά και το στιγματισμό, τη διαπόμπευση, την ύβρη εναντίον των ηγετών του.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἁγία Δάμαρις - Ἡ πρώτη Ἀθηναία Χριστιαννή

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ὁ ἱερὸς συγγραφέας τοῦ βιβλίου τῶν πράξεων τῶν Ἀποστόλων, εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ἐξιστορῶντας τὰ γεγονότα τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στὴν Ἀθήνατο 51 μ.Χ. στὸ δέκατο ἕβδομο κεφάλαιο, ἀναφέρεται στὰ ἐλάχιστα πρόσωπα τὰ ὁποῖα πίστεψαν στὸ κήρυγμα τοῦ Ἀποστόλου καὶ ἀποτέλεσαν τὸν πρῶτο πυρῆνα τῆς τοπικῆς ἐκκλησίας τῶν Ἀθηνῶν. Μεταξύ αὐτῶν ἀναφέρεται καὶ μία γυναῖκα ὀνόματι Δάμαρις. Ἀναφέρει τὸ ἱερὸ κείμενο: «Τινὲς δὲ ἄνδρες κολληθέντες αὐτῷ ἐπίστευσαν, ἐν οἷς καὶ Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης καὶ γυνὴ ὀνόματι Δάμαρις καὶ ἕτεροι σὺν αὐτοῖς» (Πράξ. 17,34). 

Ελευθέριος Ανδρώνης: Έκρηξη νεανικής βίας: Αντί να παραδεχτεί την αποτυχία του, ο πρωθυπουργός τη χρησιμοποιεί ως «πάτημα» για να υποσκάψει τον ρόλο του γονέα

Αδιαφορώντας για τα πραγματικά αίτια που εξαγριώνονται οι νέοι, ο πρωθυπουργός έβαλε στο στόχαστρο τις οικογένειες που ο ίδιος καταστρέφει

Γράφει ο  Ελευθέριος Ανδρώνης   

Τον περασμένο Απρίλιο, ο πρωθυπουργός είχε στήσει μια επικοινωνιακή φανφάρα σε Γυμνάσιο της Πολίχνης, όπου βρέθηκε (με συνοδεία… δεκάδων αυτοκινήτων) για να κηρύξει τον… ανένδοτο αγώνα του ενάντια στα φαινόμενα σχολικής βίας. Εκεί είχε παρουσιάσει ένα σχέδιο με ξαναζεσταμένα μέτρα, όπως η απαγόρευση του κινητού, ο περιορισμός των αδικαιολόγητων απουσιών, η επαναφορά της πενταήμερης αποβολής κ.λπ. Παρέα με αυτά τα ρηχά μέτρα, πλασαρίστηκαν τα ψηφιακά πειράματα του Πιερρακάκη στα σχολεία.

Σοφία Μπεκρῆ: Συνάντηση Ἑλληνισμοῦ - Χριστιανισμοῦ στήν Ἀθήνα τοῦ 1ου μ.Χ. αἰ.

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

Καθοριστικῆς σημασίας εἶναι ὁρισμένα γεγονότα στὴν πορεία τῆς ζωῆς κάθε ἀνθρώπου. Ἕνα τέτοιο γεγονὸς ὑπῆρξε, γιὰ τὸν Διονύσιο Ἀρεοπαγίτη, ἡ συνάντησή του μὲ τὸν Ἀπόστολο τῶν ἐθνῶν Παῦλο. Συγκεκριμένα, ὅταν ὁ τελευταῖος κατῆλθε ἀπὸ τὴν Μακεδονία στὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν, «τὴν κατείδωλον οὖσαν», βρῆκε πρόσφορο ἔδαφος γιὰ συζήτηση μὲ διαφόρους φιλοσόφους, στωϊκοὺς καὶ ἐπικουρείους, ποὺ ἐνδιαφέρονταν νὰ μάθουν «τίς ἡ καινὴ αὕτη ἡ ὑπ’ αὐτοῦ λαλουμένη διδαχή». 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 3 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης

 
Τέμνῃ κεφαλήν· καὶ τὸ λοιπὸν ὡς μέγα!
Ἄρας γὰρ αὐτήν, Διονύσιε τρέχεις.
Τμηθεὶς Διονύσιε τρίτῃ κεφαλὴν θέες αἴρων.


Ἔρωτι φλεγόμενος τοῦ σοῦ Δεσπότου,
τῇ φλογὶ παρέδωκας σαὐτὸν ἡδέως.
Τρίτη Ὀκτωβρίοιο θάνε Διονύσιος.

Νεκτάριος Δαπέργολας: Μέση Ἀνατολή: ποιοί κρύβονται πίσω ἀπό τήν φρίκη καί ποιοί ἐπωφελοῦνται

Γράφει ὁ Νεκτάριος Δαπέργολας

 

Κλιμακώνεται λοιπόν ἡ φρίκη στήν Μέση Ἀνατολή, μέ τήν ἀποκλειστική εὐθύνη - ἐννοεῖται - τοῦ συστηματικοῦ ἀρχιτρομοκράτη τῆς περιοχῆς (καί φυσικά τοῦ ὑπερατλαντικοῦ συγκοινωνοῦντος δοχείου του). Καί βέβαια, γιά ὅσους μποροῦν νά δοῦν λίγο πιό πέρα ἀπό κοντόφθαλμες καί στεγνές γεωπολιτικές ἐκτιμήσεις, τά πράγματα εἶναι πολύ ἁπλά: ἐδῶ καί ἀρκετές δεκαετίες τό παγκόσμιο σιωνιστικό Κτῆνος ἐπεκτείνει ὑπογείως τήν κυριαρχία του σέ ὅλον τόν πλανήτη, ἐλέγχοντας πλέον ὁλοκληρωτικά τήν σαπισμένη Δύση καί θέτοντας ἐκποδῶν ὅλα τά ὑπόλοιπα ὑπαρκτά ἤ δυνητικά ἐμπόδια: ἐκεῖ ὅπου μποροῦν, διεισδύοντας καί ἐξαγοράζοντας (σύντομα βεβαίως θά ἐξακριβωθεῖ πλήρως καί τί ἀκριβῶς «παίζει» μέ τό Ἰράν), ἐνῷ ἐκεῖ ὅπου ἀκόμη δέν μποροῦν (π.χ. Ρωσία), στήνοντας πολέμους, σπέρνοντας χάος καί ἐπιδιώκοντας τήν καταστροφή. Ὁ μόνος ἀπώτατος σκοπός εἶναι ἡ ἐξαθλίωση καί ἰσοπεδωτική ἑνοποίηση τοῦ πλανήτη καί ἡ ἀπόλυτη πολιτικοοικονομική καί κυρίως πνευματική ὑποταγή του, ἐν ὄψει τῆς ἔλευσης τοῦ διαβολοαφέντη Ψευτομεσσία πού περιμένουν.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Κυπριανός - Ὁ Οἰκουμενικός διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ 

 

Ἀνάμεσα στοὺς μεγάλους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ξεχωρίζουν κάποιοι, οἱ ὁποῖοι χαρακτηρίζονται ὡς οἰκουμενικοὶ διδάσκαλοι, διότι μὲ τὸ ἔργο τους σφράγισαν τὴν πορεία τῆς Ἐκκλησίας καὶ καθόρισαν τὰ ὅρια τῆς πίστεως σὲ ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι ὁ ἅγιος Κυπριανός, ἐπίσκοπος Καρχηδόνος. 

Γεννήθηκε περὶ τὸ 200 μ. Χ. στὴν πόλη τῆς Καρχηδόνας τῆς Βόρειας Ἀφρικῆς. Καταγόταν ἀπὸ ἀριστοκρατικὴ εἰδωλολατρικὴ οἰκογένεια, ἡ ὁποία τοῦ ἔδωσε λαμπρὴ ἐκπαίδευση. Σπούδασε ρητορικὴ καὶ φιλοσοφία καὶ νωρὶς ἄσκησε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ δικανικοῦ ρήτορα στὴν πατρίδα του. 

Η πίστη είναι διπλή

Σημείωσε ότι η πίστη, σύμφωνα με τα θεοπαράδοτα λόγια, είναι διπλή.

Η μία είναι η γενική πίστη όλων των ορθοδόξων Χριστιανών, στην οποία από την αρχή βαπτιστήκαμε και στην οποία είθε να πεθάνουμε. Την άλλη πίστη την έχουν σπάνιοι, εκείνοι δηλαδή που με την εκπλήρωση όλων των θεοποιών εντολών επανήλθαν στο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση κι έτσι απέκτησαν με το φως της θείας χάρης το να στηρίξουν όλη τους την ελπίδα στον Κύριο· και μάλιστα τόσο πολύ, ώστε – τι μεγαλείο! – να μην αμφιβάλλουν διόλου τον καιρό της προσευχής στα αιτήματά τους προς το Θεό, αλλά να ζητούν με πίστη και να λαμβάνουν έτσι αμέσως ό,τι είναι συμφέρον, σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου (Ματθ. 21:21). Έτσι οι μακάριοι αυτοί με έργα καθαρά απέκτησαν τη βέβαιη πίστη, επειδή απέρριψαν κάθε γνώση και διάκριση και αμφισβήτηση και δισταγμό και καταβυθίστηκαν εξ ολοκλήρου μέσα στη θεία μέθη της πίστεως και της ελπίδας και της αγάπης στο Θεό και υπέστησαν τη θεία και μακάρια αλλοίωση που είναι, κατά τον μακάριο Δαβίδ, έργο της δεξιάς του Υψίστου (Ψαλμ. 76:11).

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 2 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Οἱ Ἅγιοι Κυπριανὸς καὶ Ἰουστίνη

 
Ἀλγεῖ Σατανᾶς, τὸν πάλαι φίλον βλέπων,
Ξίφει φιλοῦντα συνθανεῖν Ἰουστίνῃ.
Τμήθη δευτερίῃ σὺν Ἰουστίνῃ Κυπριανός.

Ὁ Ἅγιος Κυπριανὸς ἔζησε καὶ μαρτύρησε ἐπὶ αὐτοκρατορίας Δεκίου.

Γεννήθηκε στὴν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας ἀπὸ ἐπιφανὴ καὶ πλούσια οἰκογένεια, ἡ ὁποία τοῦ εἶχε προσφέρει ἀξιόλογη μόρφωση.

Χρυσόστομος Σμύρνης: Ο Εθνομάρτυς του Μικρασιατικού Ελληνισμού (του Δημητρίου Δασκαλάκη)

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

Κι ύστερα ένας καπνός και κάτι φλόγες πελώριες

εθνικές νεκρολαμπάδες!

Καίεται η Σμύρνη, η Ιωνική Νεράιδα

με τους πολύβουούς της μαχαλάδες!

Και σα συμπλήρωμα άγριο της ολέθριας

της ζωγραφιάς, στη μέση εκεί του δρόμου,

χοντζάδες ξεσαρίκωτοι που οργιάζουν

στο πτώμα εμπρός το ιερό του Χρυσοστόμου.

Σωτήρης Σκίπης: «Μικρασιατική Ραψωδία»

(Από την Ποιητική Συλλογή, Προσφυγικοί Καημοί»,

Αθήνα 1924, σελ. 84-85)

Κάθε χρόνο, στις αρχές του φθινοπώρου αναβιώνουν στην σκέψη μας τα συγκλονιστικά και συνάμα τραγικά γεγονότα της Μικρασιατικής Καταστροφής, που συντάραξε συθέμελα ολόκληρο το οικοδόμημα του Ελληνισμού, αφήνοντας ανεξίτηλο το αποτύπωμά της στην ιστορική μνήμη του Ελληνικού λαού.

Ο ξεριζωμός του Ελληνισμού από τις προαιώνιες, πατρογονικές του εστίες, την Ιωνία, την Ανατολική Θράκη, τον Πόντο εξακολουθεί εκατόν δύο χρόνια μετά από την ανείπωτη εθνική τραγωδία να συγκινεί τις αγαθές και ευαίσθητες καρδιές των Ελλήνων, που αναπολούν νοσταλγικά τις λησμονημένες πατρίδες, στις οποίες επί τρεις σχεδόν χιλιετίες ήκμασε το μεγαλείο του αθάνατου ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού.

Παναγία Γοργοϋπήκοος - Ιστορικό και θαύματα.

Ένα από τα πολλά ονόματα που προσδίδουμε στην Παναγία μας είναι Γοργοϋπήκοος και η ομώνυμη θαυματουργή εικόνα της βρίσκεται στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους από το 1646. Εκεί, όπως αναφέρεται στο ιστορικό της Μονής, "λάμπει ως πολύφωτος σελήνη, σαν άριστος κυβερνήτης και σοφός οικονόμος το διακυβερνά", φυλάσσοντας από κάθε προσβολή και επήρρεια τους ασκομένους σε αυτό οσίους πατέρες, αλλά και όσους προστρέχουν σ' εκείνη με πίστη, ζητώντας την βοήθεια της. Και γενικά διαφυλάττει και γοργώς και προθύμως υπακούει και ελεεί όλους, όσοι την ευλαβούμαστε και την επικαλούμαστε με πίστη. 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΡΙΤΗ 1 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Ἀνανίας ὁ Ἀπόστολος

 
Λίθοις νέμειν θέλοντα μηδαμῶς σέβας,
Ἀνανίαν βάλλουσι δυσσεβεῖς λίθοις.
Λεύσθη Ἀνανίας Ὀκτωβρίου ἥματι πρώτῳ.

Ὑπακούετε «ἐκ καρδίας εἰς ὂν παρεδόθητε τύπον διδαχῆς». Κάνετε ὑπακοὴ μὲ ὅλη τὴν καρδιά σας στὸν ἀκριβὴ κανόνα τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας.

Τέτοιος ἄνθρωπος ὑπακοῆς στὸν Θεὸ ἦταν καὶ ὁ ἀπόστολος Ἀνανίας. Διότι, ὅταν ὁ Θεὸς τοῦ εἶπε μὲ ὅραμα νὰ συναντήσει τὸ Σαῦλο, ποὺ ἦταν ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῶν χριστιανῶν, ἔκανε ὑπακοὴ στὰ λόγια τοῦ Κυρίου. Ἀμέσως πῆγε στὴν Εὐθεῖα ὁδὸ καὶ ἀναζήτησε τὸ σπίτι τοῦ Ἰούδα, ὅπου ἦταν ὁ Σαῦλος. Τὸν θεράπευσε, τὸν βάπτισε χριστιανό, καὶ ἔπειτα αὐτός, μὲ τὸ ὄνομα Παῦλος, ἔγινε ὁ μέγας Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν.

Η Ιερά Σύνοδος ελέγχεται υπό του Σεβ. πρώην Καλαβρύτων Αμβροσίου περί μη αποδοχής έγγραφης διαμαρτυρίας.

Ο Σεβασμιώτατος πρώην Μητροπολίτης Καλαβρύτων & Αιγιαλείας Αμβρόσιος απέστειλε στις 16 Σεπτεμβρίου 2024 ελεγκτική επιστολή προς την Δ.Ι.Σ. η οποία  αφορούσε την άρνηση της Αρχιγραμματείας της Δ.Ι.Σ. να παραλάβει επιστολή διαμαρτυρίας την οποία κατέθεσε μέλος της «Συντονιστικής Επιτροπής πιστών της Ι. Μ. Περιστερίου για την αποκατάσταση του Εσταυρωμένου».

 

Συγκεκριμένα, την Παρασκευή 6/9/2024 ο θεολόγος κ. Παναγιώτης Καραθανασόπουλος μετέβη στα γραφεία της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας και θέλησε να καταθέσει εκ μέρους της «Συντονιστικής Επιτροπής πιστών της Ι. Μ. Περιστερίου» επιστολή διαμαρτυρίας με αίτημα των ευλαβών πιστών της Μητροπόλεως για την αποκατάσταση του Εσταυρωμένου στην Μητρόπολη. (1)

 

Το απόλυτα αυτονόητο όμως για ένα πολίτη της κατάθεσης μια επιστολής προς το Δημόσιο, δεν σημαίνει οτι θα είχε και την ίδια τύχη και ως προς την στάση της ΔΙΣ. 

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Φωτιστής τῆς Ἀρμενίας

 

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ 

 

Ἡ Ἀρμενία ὑπῆρξε σημαντικὴ κοιτίδα τοῦ Χριστιανισμοῦ κατὰ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς αἰῶνες. Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, οἱ πρῶτοι ποὺ ἔφεραν τὸ χριστιανικὸ μήνυμα στὶς χῶρες του Καυκάσου, ἦταν οἱ ἀπόστολοι Θαδδαῖος καὶ Βαρθολομαῖος. Ἀλλὰ οἱ διωγμοὶ ἐκ μέρους τῶν εἰδωλολατρῶν ἡγεμόνων τῆς περιοχῆς δὲν ἐπέτρεψαν νὰ ἀναπτυχθοῦν ἰδιαίτερα οἱ ἐκεῖ χριστιανικὲς κοινότητες. Αὐτὰ μέχρι τὴν ἐμφάνιση τοῦ ἁγίου Γρηγορίου, ὁ ὁποῖος ἔλαβε τὴν προσωνυμία τοῦ Φωτιστῆ τῆς Ἀρμενίας.
 

Ἔζησε στὰ χρόνια ποὺ αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Διοκλητιανὸς (284-305), ὁ πλέον φανατικὸς καὶ θρησκομανὴς ρωμαῖος αὐτοκράτορας, ὁ μεγαλύτερος διώκτης τῶν Χριστιανῶν. Ἦταν Πάρθος στὴν καταγωγὴ καὶ γόνος ἐπιφανοῦς οἰκογένειας. Ὁ πατέρας του ὀνομάζονταν Ἀνὰκ καὶ ἦταν συγγενὴς τοῦ βασιλιᾶ τῆς Ἀρμενίας Κουσαρώ, ἑνὸς φανατικοῦ εἰδωλολάτρη καὶ σφοδροῦ διώκτη τῶν Χριστιανῶν. Χιλιάδες Χριστιανοὶ συνελήφθησαν, βασανίστηκαν καὶ βρῆκαν τραγικὸ θάνατο ἀπὸ τοὺς δημίους του.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΑ 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Άγιος Γρηγόριος ο Ιερομάρτυρας επίσκοπος της Μεγάλης Αρμενίας

 
Εἰδὼς τό, Γρηγορεῖτε, τοῦ Θεοῦ Λόγου,
Θεοῦ καλοῦντος, γρηγορῶν ὤφθης Πάτερ,
Ἀρμενίης μεγάλης θάνε Γρηγόριος τριακοστή.

Ο Άγιος Γρηγόριος ήταν γιος του Ανάκ, που ήταν συγγενής του βασιλιά της Μεγάλης Αρμενίας, Κουσαρώ (290 μ.Χ.). Ο Ανάκ, λοιπόν, σε συνεργασία με το βασιλιά των Περσών Αρτασείρα, σκότωσε τον Κουσαρώ. Αλλά οι σατράπες της Αρμενίας εκδικήθηκαν το φόνο του, σκοτώνοντας τον Ανάκ και όλη του την οικογένεια. Διασώθηκαν μόνο δύο παιδιά του, που ένας ήταν ο Γρηγόριος.

Σοφία Μπεκρῆ: Ὁ καινός κανόνας

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος 

Μετὰ ἀπὸ τὴν κλήση τῶν πρώτων μαθητῶν Του ὁ Κύριος ξεκινάει τὴν ἐπίγεια δράση Του, θέτοντας τὶς βάσεις τῆς διδασκαλίας Του στὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλία, μέρος τῆς ὁποίας ἀποτελεῖ τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Β’ Κυριακῆς τοῦ Λουκᾶ. Προκειμένου νὰ προσεγγίσῃ τὰ πλήθη ποὺ διψοῦν νὰ ἀκούσουν τὸν λόγο Του καὶ νὰ θεραπευτοῦν ἀπὸ Αὐτὸν σωματικὰ καὶ ψυχικά, «ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος καὶ ἐδίδασκεν αὐτούς» (Ματθ., ε’ 1-2), ἤ, ὅπως ἀναφέρει ὁ Λουκᾶς, «ἔστη ἐπὶ τόπου πεδινοῦ…καὶ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ … ἔλεγε» (Λουκ., στ’ 17-20). 

Ὁ λόγος Του εἶναι παρηγορητικός, στάζει σὰν βάλσαμο στὶς καρδιὲς τῶν πτωχῶν, ὑλικὰ καὶ πνευματικά, τῶν πεινώντων, τῶν κλαιόντων, τῶν ὀνειδιζομένων καὶ διωκομένων ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός Του. Εἶναι, ὅμως, καὶ ἀνατρεπτικὸς ὁ λόγος τοῦ Κυρίου. Καλεῖ ὅλους τοὺς ἀδικημένους ὄχι νὰ ἐκδικηθοῦν αὐτοὺς ποὺ τοὺς ἀδικοῦν, οὔτε ἁπλῶς νὰ ἀμυνθοῦν, ἐπιλέγοντες τὴν παθητικὴ στάση, ἂν καὶ αὐτὴ ἐνδείκνυται σὲ κάποιες περιπτώσεις, ἀλλὰ νὰ γίνουν ἐπιθετικοί.