Ἀριστείδης Δασκαλάκης: Ἡ κερκόπορτα τῶν Πρεσπῶν

Γράφει ὁ Ἀριστείδης Δασκαλάκης (20/10/24) 

Τελείωσε σήμερα ἕνα προσκύνημα στὰ ἅγια χώματα τῆς Μακεδονίας. Ἀφορμή, ἡ ἡμέρα τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνα ποὺ τιμᾶται κάθε χρόνο, τὴν πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὴν 13η Ὀκτωβρίου (ἡμερομηνία θανάτου τοῦ Παύλου Μελᾶ τὸ 1904). 

Συγκεκριμένα ἐκεῖ, στὶς παριφές τῆς Ἔδεσσας πρὸς τὴν Καρυδιά, ἕνα χωριὸ αἱματοβαμένο φωνάζει, μάχεται τὴν ἀδικία καὶ τὴν προδοσία. Μὰ δὲ βρίσκει εὐήκοα ὦτα. 

Σὲ ἕνα μνημεῖο πρὶν τὸ χωριό, ὅπου δύο ἀνδριάντες κοσμοῦν τὴν περιοχή. Δύο γίγαντες τῆς ἱστορίας τοῦ Μακεδονικοῦ ἀγῶνα, ρίχνουν ἴσκιο βαρὺ στὴ ψεύτικη λάμψη τῆς πολιτικῆς, σκηνῆς, τῆς showbiz καὶ τῶν τηλεαστέρων. 

Σοφία Μπεκρῆ: Ἡ μεγάλη καὶ ἡ μικρὴ θυγατέρα

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

 

Ὄχι ἕνα ἀλλὰ δύο θαύματα πίστεως μᾶς παρουσιάζονται στὸ Εὐαγγέλιο τὴν Κυριακὴ Ζ’ Λουκᾶ (η’ 41-56). Δυὸ πονεμένες ὑπάρξεις, ἕνας ἀρχισυνάγωγο καὶ μιὰ γυνὴ αἱμοῤῥοοῦσα, προσδοκοῦν τὸν Κύριο (ὅ. π. 41) καὶ ἀναζητοῦν παρηγορία καὶ ἀνάπαυση στὴν θλίψη των. Καὶ οἱ δύο εἶχαν «ἀπαγορευτικό» ἀπὸ τὸν νόμο νὰ τὸν πλησιάσουν, ὁ ἕνας διότι ὡς ἀρχισυνάγωγος θά «μολυνόταν» ἀπὸ τὸ κήρυγμά του, ἡ ἄλλη, διότι, λόγῳ τῆς ἀσθενείας της, ἦταν, σύμφωνα μὲ τὶς διατάξεις τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου, ἡ ἴδια ἀκάθαρτη καὶ μολυσμένη. 

Ἀπὸ τὴν μία, ὁ σημαίνων ἀρχισυνάγωγος καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ ἁπλῆ γυναῖκα τοῦ λαοῦ ἀποτελοῦν ἔνδειξη ὅτι πάντες, ἀνεξαρτήτως φύλου, ἡλικίας, κοινωνικῆς τάξεως, καταγωγῆς, προσδοκοῦσαν τὸν Κύριο, τὸν θεραπευτὴ ψυχῶν τε καὶ σωμάτων, γιὰ νὰ εὕρουν τὴν ὑγειά των. Ἔχοντες λοιπόν, ἀπόλυτη πεποίθηση ὅτι μόνον κοντά Του μποροῦν νὰ παρηγορηθοῦν καὶ νὰ θεραπευθοῦν, παρακάμπτουν τοὺς κανόνες καὶ προσέρχονται σὲ Ἐκεῖνον μὲ πίστη καὶ ἐλπίδα, ὁ ἀρχισυνάγωγος φανερὰ καὶ ἡ αἱμοῤῥοοῦσα κρυφά. 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [: Λουκᾶ 8,41-56] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Θεός ἐγγίζων ἐγώ εἰμι» [Ἰερεμ. 23,23] [9-11-1986] (Β167)

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [: Λουκᾶ 8,41-56]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«Θεὸς ἐγγίζων ἐγὼ εἰμί» [Ἰερεμ. 23,23]

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 9-11-1986]

(Β167)

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, ἀγαπητοί μου, μᾶς διηγεῖται πῶς ὁ Κύριος ἀνέστησε τὴν θυγατέρα τοῦ Ἰαείρου. Ἐνῶ ὅμως ὁ Κύριος πήγαινε πρὸς τὸ σπίτι τοῦ Ἰαείρου, συνέβῃ ἕνα ἄλλο θαυμαστὸ περιστατικό, ποὺ ἦταν ἡ θεραπεία μιᾶς αἱμορροούσης γυναικός.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 8,41-56] ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 8,41-56]

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

«Καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; (: Τότε λοιπὸν κάποια γυναῖκα ποὺ ὑπέφερε ἀπὸ αἱμορραγία ἐδῶ καὶ δώδεκα χρόνια, ἡ ὁποία μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα βάσανα τῆς ἀρρώστιας της εἶχε ξοδέψει καὶ ὅλη τὴν περιουσία της σὲ γιατροὺς καὶ δὲν μπόρεσε νὰ θεραπευθεῖ ἀπὸ κανέναν, ἀφοῦ πλησίασε τὸν Ἰησοῦ ἀπὸ πίσω, ὥστε νὰ μὴν τὴν ἀντιληφθεῖ κανείς, ἐπειδὴ ντρεπόταν νὰ γίνει φανερὴ ἡ ἀρρώστιά της, ἄγγιξε τὴν ἄκρη τοῦ ἐξωτερικοῦ ἐνδύματός του κι ἀμέσως σταμάτησε ἡ αἱμορραγία της. Καὶ εἶπε ὁ Ἰησοῦς: "Ποιός εἶναι αὐτὸς ποὺ μὲ ἄγγιξε;")» [Λουκ. 8, 43-45].

Τό Εὐαγγέλιο καί ὁ Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς 27 Ὀκτωβρίου 2024

Ἑωθινόν

 

Ἦχος α´ - Ἑωθινόν Ζ´
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ´ 1 - 10

¹ Τῇ δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ἔρχεται πρωῒ σκοτίας ἔτι οὔσης εἰς τὸ μνημεῖον, καὶ βλέπει τὸν λίθον ἠρμένον ἐκ τοῦ μνημείου. ² τρέχει οὖν καὶ ἔρχεται πρὸς Σίμωνα Πέτρον καὶ πρὸς τὸν ἄλλον μαθητὴν ὃν ἐφίλει ὁ Ἰησοῦς, καὶ λέγει αὐτοῖς· Ἦραν τὸν Κύριον ἐκ τοῦ μνημείου, καὶ οὐκ οἴδαμεν ποῦ ἔθηκαν αὐτόν. ³ ἐξῆλθεν οὖν ὁ Πέτρος καὶ ὁ ἄλλος μαθητής καὶ ἤρχοντο εἰς τὸ μνημεῖον. ⁴ ἔτρεχον δὲ οἱ δύο ὁμοῦ· καὶ ὁ ἄλλος μαθητὴς προέδραμε τάχιον τοῦ Πέτρου καὶ ἦλθε πρῶτος εἰς τὸ μνημεῖον, ⁵ καὶ παρακύψας βλέπει κείμενα τὰ ὀθόνια, οὐ μέντοι εἰσῆλθεν. ⁶ ἔρχεται οὖν Σίμων Πέτρος ἀκολουθῶν αὐτῷ, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ μνημεῖον καὶ θεωρεῖ τὰ ὀθόνια κείμενα, ⁷ καὶ τὸ σουδάριον, ὃ ἦν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ, οὐ μετὰ τῶν ὀθονίων κείμενον, ἀλλὰ χωρὶς ἐντετυλιγμένον εἰς ἕνα τόπον. ⁸ τότε οὖν εἰσῆλθε καὶ ὁ ἄλλος μαθητὴς ὁ ἐλθὼν πρῶτος εἰς τὸ μνημεῖον, καὶ εἶδε καὶ ἐπίστευσεν· ⁹ οὐδέπω γὰρ ᾔδεισαν τὴν γραφὴν ὅτι δεῖ αὐτὸν ἐκ νεκρῶν ἀναστῆναι. ¹⁰ ἀπῆλθον οὖν πάλιν πρὸς ἑαυτοὺς οἱ μαθηταί.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Νέστωρ ὁ Μάρτυρας

 
Ὁμοῦ Λυαῖον καὶ λύμην τὴν τῆς πλάνης,
Κτείνας ὁ Νέστωρ, τέμνεται διὰ ξίφους.
Εἰκάδι ἑβδομάτῃ ἀποκέρσαν Νέστορα κεδνόν.

Ὁ Νέστορας ἦταν πολὺ νέος στὴν ἡλικία, ὡραῖος στὴν ὄψη καὶ γνώριμός του Ἁγίου καὶ ἐνδόξου Δημητρίου.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 8, 40-56] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΣ» [7-11-1993] (Β 287)

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 8, 40-56]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΣ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 7-11-1993]

(Β 287)

Ἐκπληκτικὸ θαῦμα, ἀγαπητοί μου, ἡ ἀνάστασις τῆς θυγατρὸς τοῦ Ἰαείρου. Καὶ μάλιστα, διπλοῦν θαῦμα! Γιατί ὅταν ὁ Κύριος κατευθύνετο πρὸς τὸ σπίτι τοῦ ἀρχισυναγώγου Ἰαείρου, ἕνα ἄλλο θαῦμα ἔλαβε χώρα. Ἦταν τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τῆς αἱμορροούσης ἐκείνης γυναικός. Καὶ ὅσα ἐκεῖ ἐλέχθησαν μὲ τὴν αἱμορροοῦσα γυναῖκα, ἔχουν βάθος πίστεως καὶ βάθος θεολογίας.

Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης (†): Ο άγιος Δημήτριος μιμητής του Χριστού

Στον εγκωμιαστικό λόγο του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά στον άγιο Μεγαλομάρτυρα Δημήτριο, που ακούσαμε, αναφέρεται πως ο άγιος Δημήτριος είχε γίνει κατά πάντα μιμητής του Δεσπότου Χριστού με τις άγιες αρετές που τον κοσμούσαν: Την αγάπη, την ταπείνωση, την πραότητα, την αγνότητα, την παρθενία του σώματος και της ψυχής. Ο άγιος Δημήτριος αγάπησε πολύ τον Θεό και τον άνθρωπο, γιατί προσφέρθηκε ολοκληρωτικά στον Θεό. Ακόμη και το μαρτύριο του αγίου Δημητρίου δια της λογχευθείσης του πλευράς τον κάνει μιμητή και σ’ αυτό του Πάθους του Κυρίου μας. Και έτσι δια των παθημάτων του αναπληρώνει «τα υστερήματα των θλίψεων του Χριστού» (Κολ. 1:24), όπως λέγει ο απόστολος Παύλος.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 8,41-56] Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΑΙΜΟΡΡΟΟΥΣΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΙΑΕΙΡΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 8,41-56]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΑΙΜΟΡΡΟΟΥΣΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΣ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΙΑΕΙΡΟΥ

«Ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος αὐτοῖς ἰδοὺ ἄρχων εἷς προσελθὼν προσεκύνει αὐτῷ λέγων ὅτι ἡ θυγάτηρ μου ἄρτι ἐτελεύτησεν· ἀλλὰ ἐλθὼν ἐπίθες τὴν χεῖρα σου ἐπ᾿ αὐτὴν καὶ ζήσεται (:Κι ἐνῶ τοὺς ἔλεγε αὐτὰ ὁ Ἰησοῦς, τὴν ὥρα ἐκείνη κάποιος ἄρχοντας τῆς συναγωγῆς Τὸν πλησίασε καὶ Τὸν προσκύνησε λέγοντας ὅτι "ἡ κόρη μου πρὶν ἀπὸ λίγο πέθανε. Ἔλα ὅμως καὶ βάλε τὸ χέρι σου πάνω της καὶ θὰ ζήσει")» [Ματθ. 9,18].

Τὰ λόγια τὰ πρόφτασαν τὰ ἔργα, ὥστε ἀκόμη περισσότερο νὰ ἀποστομωθοῦν οἱ Φαρισαῖοι· διότι αὐτὸς ποὺ ἦρθε ἦταν ἀρχισυνάγωγος καὶ τὸ πένθος του ἦταν βαρύ· ἐπειδὴ τὸ εἶχε μονάκριβο τὸ παιδὶ καὶ εἶχε γίνει δώδεκα χρονῶν, δηλαδὴ αὐτὸ βρισκόταν στὸ ἄνθος τῆς ἡλικίας του· αὐτὸ λοιπὸν τὸ ἀνέστησε εὐθέως ὁ Κύριος. Ἐὰν ὅμως ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς λέει ὅτι ἀπεσταλμένοι ἀπὸ τὴν οἰκία τοῦ ἀρχισυναγώγου ἦλθαν λέγοντας «Μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου (:Πέθανε ἡ κόρη σου˙ μὴν κουράζεις ἄλλο καὶ μὴν ἐνοχλεῖς πιὰ τὸν διδάσκαλο)» [Λουκ. 8,49], ἑρμηνεύουμε ὡς ἑξῆς, ὅτι ἡ φράση «ἡ θυγάτηρ μου ἄρτι ἐτελεύτησεν (:ἡ κόρη μου πρὶν λίγο πέθανε)» [Ματθ. 9,18] ποὺ εἶπε ὁ Ἰάειρος, ὅπως μᾶς ἀναφέρει ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, προῆλθε ἀπὸ τίς σκέψεις ποὺ ἔκανε ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἐνῶ βάδιζε πρὸς τὸν Ἰησοῦ ἢ ὅτι Τοῦ τὸ εἶπε γιὰ νὰ παρουσιάσει μὲ δραματικότερο τρόπο τὴν συμφορά του· διότι εἶναι συνήθεια σὲ ἐκείνους ποὺ παρακαλοῦν καὶ ζητοῦν κάτι, νὰ μεγαλοποιοῦν μὲ τὰ λόγια τὰ βάσανά τους καὶ νὰ λένε κάτι παραπάνω ἀπὸ τὴν πραγματική τους κατάσταση, μὲ σκοπὸ νὰ ἀποσπάσουν μεγαλύτερη τὴν συμπάθεια ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἱκετεύουν.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [:Β΄ Κορ. 9,6-11] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [:Β΄ Κορ. 9,6-11]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Τοῦτο δέ, ὁ σπείρων φειδομένως, φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἐπ᾿ εὐλογίαις, ἐπ᾿ εὐλογίαις καὶ θερίσει (:Καὶ πρέπει νὰ γνωρίζετε καὶ αὐτό, ὅτι ἐκεῖνος ποὺ στὸ χωράφι του σπέρνει μὲ τσιγκουνιὰ λιγοστὸ σπόρο, θὰ θερίσει καὶ λίγο σιτάρι, ἐνῶ ἐκεῖνος ποὺ σπέρνει ἄφθονο σπόρο, ἄφθονα καὶ θὰ θερίσει)» [Β΄ Κορ. 9,6].

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, μιλῶντας στὸ σημεῖο αὐτὸ γιὰ τοὺς καρποὺς τῆς ἐλεημοσύνης δὲν χρησιμοποίησε γιὰ ἐκεῖνον ποὺ διστάζει νὰ δώσει ἁπλόχερα σὲ ὅσους ἔχουν ἀνάγκη, τὴ φράση: «Ἐκεῖνος ποὺ μὲ μικροπρέπεια σπέρνει στὸ χωράφι του λιγοστὸ σπόρο», ἀλλὰ χρησιμοποίησε ἐντονότερη καὶ ἠχηρότερη ἔκφραση, ἀναφέροντας τὴ φράση: «Ἐκεῖνος ποὺ μὲ τσιγκουνιὰ σπέρνει στὸ χωράφι του λιγοστὸ σπόρο». Καὶ ὀνόμασε «σπόρο» τὴν πράξη τῆς ἐλεημοσύνης, γιὰ νὰ πάει ἀμέσως ὁ νοῦς σου στὴν ἀνταπόδοση καὶ ἀφοῦ κατανοήσεις τὸ ποιά εἶναι ἡ συγκομιδή, θὰ μάθεις ὅτι παίρνεις περισσότερα ἀπὸ ὅσα δίνεις. Γι᾿ αὐτὸ δὲν εἶπε «ἐκεῖνος ποὺ δίνει», ἀλλὰ «ἐκεῖνος ποὺ σπέρνει» καὶ δὲν εἶπε «ἐσεῖς ἂν σπείρετε», ἀλλὰ χρησιμοποιεῖ λόγο ποὺ ἀναφέρεται σὲ ὅλους γενικὰ ποὺ «σπέρνουν» μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο. Καὶ δὲν εἶπε ὅτι θὰ λάβει «μὲ ἀφθονία», ἀλλὰ «σὰν εὐλογία» ποὺ εἶναι πολὺ μεγαλύτερο ἀπὸ αὐτό.

Λάμπρος Σκόντζος: Ὁ Ἅγιος Δημήτριος - Ὁ ἡρωικὸς Μεγαλομάρτυρος τοῦ Χριστοῦ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Οἱ Μάρτυρες κατέχουν τὴν πρωτοπορία στὴ χορεία τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι ἔδωσαν τὴ μαρτυρία τους γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ τὴν ἐπισφράγισαν μὲ τὸ μαρτύριό τους. Ἀντάλλαξαν τὴ ζωή τους μὲ τὴν πίστη στὸν ἀληθινὸ Θεό, δίνοντας ἔμπρακτα τὸ παράδειγμα τοῦ πιὸ μεγάλου ἡρωισμοῦ στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου, ἀψηφῶντας τοὺς φρικτοὺς διωγμοὺς τῶν εἰδωλολατρῶν.
 

Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ Μεγαλομάρτυς ἅγιος Δημήτριος. Γεννήθηκε καὶ ἔζησε στὴ Θεσσαλονίκη στὰ χρόνια τῶν αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ (284-304) καὶ Μαξιμιανοῦ (286-305), σὲ μιὰ ἐποχὴ ἐξαιρετικὰ δύσκολη γιὰ τὴν Ἐκκλησία, διότι στὰ χρόνια αὐτὰ εἶχαν ξεσπάσει οἱ φοβερότεροι διωγμοὶ κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ὅπου ὁλόκληρα νέφη μαρτύρων ἔχυσαν τὸ αἷμα τους γιὰ τὴν πίστη τους στὸ Χριστό.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης

 

Δημήτριον νύττουσι λόγχαι Χριστέ μου,
Ζηλοῦντα πλευρᾶς λογχονύκτου σῆς πάθος.
Εἰκοστῇ μελίαι Δημήτριον ἕκτῃ ἀνεῖλον. 

 

Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 - 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 μ.Χ. ή το 305 μ.Χ. ή (το πιο πιθανό) το 306 μ.Χ.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 8, 40-56] Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου «ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ» [9-11-1997] (Β 365)

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 8, 40-56]

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                 με θέμα:

               «ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»

                                 [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 9-11-1997]

(Β 365)

     Ο Κύριος, αγαπητοί μου, επιστρέφει από την Γαλιλαία στην Ιουδαία. Και ο λαός Τον υποδέχεται με ενθουσιασμό, γιατί «ἦσαν», όπως σημειώνει ο ευαγγελιστής Λουκάς, « ἦσαν πάντες προσδοκῶντες αὐτόν». Τον περίμεναν με χαρά -το «προσδοκῶ», επί αγαθών πραγμάτων. Τον περίμεναν με χαρά. Τα πλήθη είχαν αναγνωρίσει την αξία της παρουσίας του Χριστού, έστω κι αν ακόμη δεν εγνώριζαν του Ποιος ήταν ο Ιησούς ως ο Ενανθρωπήσας Θεός Λόγος.

Εὐαγγελία Λάππα: Παῦλος Μελᾶς, ὁ «ἥλιος» τῆς Μακεδονίας [1870 – †13 Ὀκτωβρίου 1904]

Παῦλος Μελᾶς – Πηγή: greekreporter.com

Εὐαγγελία Κ. Λάππα,
10 Σεπτεμβρίου 2024

Ὁ Παῦλος Μελᾶς, θὰ μποροῦσε νὰ χαρακτηριστῇ ὡς ὁ ἥλιος τῆς Μακεδονίας μας, καθὼς ὅπως ὁ ἥλιος φωτίζει καὶ ἀφυπνίζει τὴ φύση, ἔτσι καὶ αὐτός, ἐπέδρασε καταλυτικά, στὶς ψυχὲς τῶν Μακεδόνων, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν Ἑλλήνων, τὸν πόθο τῆς ἐπανένωσης, ὅλων τῶν ἁγιασμένων βορείων τμημάτων μας, μὲ τὴν μητέρα Ἑλλάδα.

Ὁ Παῦλος Μελᾶς, γεννήθηκε στὴν Μασσαλία τῆς Γαλλίας στὶς 19 Μαρτίου 1870. Ἦταν τὸ τρίτο ἀπὸ τὰ ἑπτὰ παιδιὰ τοῦ πλούσιου ἐμπόρου Μιχαὴλ Μελᾶ καὶ τῆς Κεφαλλονίτισσας Ἑλένης Βουτσινά. Ἡ οἰκογένεια τῶν Μελάδων εἶχε ρίζες, ποὺ ἔφθαναν μέχρι τὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου, ἐπὶ Ρωμανίας, τὰ μέλη της ἦταν ἀνώτεροι ἀξιωματοῦχοι^[1]. Τὸ ἀρχικὸ ἐπώνυμο τῆς οἰκογένειας λέγεται ὅτι ἦταν «Στρατηγόπουλος»^[2], τὸ ὁποῖο ἄλλαξε σὲ «Μέλας»^[3] καὶ κατόπιν σὲ «Μελανιᾶς»^[4] γιὰ νὰ καταλήξῃ σὲ «Μελάς»^[5]. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας, οἱ Μελάδες ἔμεναν στὸ Κάστρο τῶν Ἰωαννίνων, ἀλλά, μετὰ τὴν καταστολὴ τῆς ἐπανάστασης τοῦ Διονυσίου τοῦ Φιλοσόφου, διασκορπίστηκαν στὴν Ρωσία, στὴν δυτικὴ Εὐρώπη καὶ σὲ ἄλλες περιοχὲς τῆς τότε Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας.

Μνήμη ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου: Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΗΣ» [26-10-2001] Β΄ ἔκδοσις

Μνήμη ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΗΣ

[ἐκφωνήθηκε στὶς 26-10-2001]

Β΄ ἔκδοσις

Ἀγαπητοί, χαίρει ὁ οὐρανός, χαίρει καὶ ἡ γῆ, ὅταν ἑορτάζεται ἡ μνήμη ἑνὸς Ἁγίου. Χαίρει ὁ οὐρανός, διότι ἐκέρδισε ἀπὸ τὴν γῆν ἕναν ἅγιον· χαίρει καὶ ἡ γῆ, διότι ἔδωσε στὸν οὐρανὸν ἕνα παιδί της. Καὶ οἱ ἅγιοι ἄγγελοι χαίρουν καὶ αὐτοί, γιατί κάνουν συνόμιλόν τους ἕναν ἄνθρωπον. Καὶ οἱ ἄνθρωποι χαίρουν, γιατί ἀνοίγεται ἡ δυνατότητα τοῦ οὐρανίου ἁγιασμοῦ των. Κι ὁ ἅγιος Δημήτριος, ἐστάθῃ ἕνας μέγας μάρτυς τοῦ Χριστοῦ, ποὺ μὲ τὸ μαρτύριό του ἐδόξασε τὸν Κύριον· καὶ ἔδωσε τὸ καλὸ παράδειγμα πίστεως καὶ ἀγάπης στὸν Χριστὸν σὲ μυριάδες πιστοὺς μέσα εἰς τὴν ἱστορία.

ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ: ΣΤΟΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ ΚΑΙ ΜΥΡΟΒΛΗΤΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟ

ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

                 ΣΤΟΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ

           ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ ΚΑΙ ΜΥΡΟΒΛΗΤΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟ

 

«Ἐμοὶ δὲ λίαν ἐτιμήθησαν οἱ φίλοι σου, ὁ Θεός, λίαν ἐκραταιώθησαν αἱ ἀρχαὶ αὐτῶν(:Από εμένα με μεγαλοπρέπεια τιμήθηκαν οι φίλοι Σου, Θεέ μου, και οι αρχές της καταβολής και της ύπαρξής τους και εν γένει η δύναμη και επιρροή τους κάτω από το προστατευτικό Σου χέρι υπήρξαν εξόχως ισχυρές και αδιάσειστες)»[Ψαλμ.138,14], λέγει εκείνος ο Δαβίδ, ο πιο θεόπνευστος από τους ψαλμωδούς που υπήρξαν ποτέ. Αρχές του χορού των Αποστόλων είναι οι κορυφαίοι, του καταλόγου των προφητών όσοι κατονομάστηκαν ότι είχαν αξιωθεί την θεοπτία, των δε ιερών διδασκάλων και όλης της ομηγύρεως των οσίων όσοι ονομάστηκαν μεγάλοι σύμφωνα με την υπόσχεση του κοινού Σωτήρος όλων μας[ βλ. Ματθ.5,19: «Ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν(: Αφού λοιπόν οι εντολές έχουν κύρος και ισχύ ακατάλυτη, οποιοσδήποτε παραβεί μία κι από εκείνες ακόμη τις εντολές μου που φαίνονται πολύ μικρές και διδάξει έτσι τους ανθρώπους, να τις θεωρούν δηλαδή μικρές κι ασήμαντες, θα κηρυχθεί ελάχιστος και τελευταίος στην Βασιλεία των ουρανών. Εκείνος όμως που θα εφαρμόσει όλες ανεξαιρέτως τις εντολές και θα διδάξει και τους άλλους να τις τηρούν, αυτός θα ανακηρυχθεί μεγάλος στην Βασιλεία των ουρανών. Κι αυτές λοιπόν τις εντολές που οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι παραμερίζουν με τις ανθρώπινες παραδόσεις τους, πρέπει να τις προσέχετε και να τις εφαρμόζετε)»], όπως και των μαρτύρων του Χριστού οπωσδήποτε οι μεγαλομάρτυρες.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἁγία Ταβιθᾶ - Ἡ φιλάνθρωπος κόρη τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

Ἡ ἀγάπη καὶ ἡ φιλανθρωπία εἶναι συνώνυμα μὲ τὸν Χριστιανισμό. Ἡ βάση τοῦ χριστιανικοῦ κηρύγματος εἶναι ἡ ἀγάπη πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὶς ὅποιες ἰδιαιτερότητές τους. Τίποτε δὲ μπορεῖ νὰ μπεῖ ἐμπόδιο στὴν ἄσκηση τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης, οὔτε τὸ φῦλο τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, οὔτε ἡ φυλή, οὔτε ἡ κοινωνικὴ καὶ οἰκονομική του κατάσταση. 

 

Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ὄχι μόνο δίδαξε τὴν ἀγάπη πρὸς ὅλους, ἀλλὰ καὶ ἔθεσε ὡς προϋπόθεση τὴν ἄσκηση τῆς ἀγάπης, σὲ ὅσους ἤθελαν καὶ θέλουν νὰ εἶναι δικοὶ Του, «ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν ἶνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. Ἕν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ἰωάν.13,34-35). 

 

Ἐπίσης ἔδωσε ὁ Ἴδιος τὸ παράδειγμα τῆς ἀλληλοδιακονίας, πλένοντας τὰ πόδια τῶν μαθητῶν Του, πρὶν τὸ Μυστικὸ Δεῖπνο, συμβουλεύοντας τοὺς μαθητές Του «εἰ οὖν εγὼ ἔνιψα ὑμῶν τοὺς πόδας, ὁ Κύριος καὶ ὁ Διδάσκαλος, καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν τοὺς πόδας. ὑπόδειγμα γὰρ δέδωκα ὑμῖν, ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε» (Ἰωάν.13,13-15). Μάλιστα ἡ ἀγάπη αὐτὴ ἐκτείνεται καὶ στοὺς ἐχθρούς μας, «ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες» (Λουκ.16,35).

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Οἱ Ἅγιοι Μαρκιανὸς καὶ Μαρτύριος οἱ νοτάριοι 

 

Χριστοῦ καλάμους τοὺς Νοταρίους νόει,
Εἰς αἷμα τὸ σφῶν ἐκ ξίφους βεβαμμένους.
Πέμπτῃ Μαρκιανὸν τάμον εἰκάδι Μαρτύριόν τε.

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ ἦταν νοτάριοι καὶ γραμματικοί του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Παύλου τοῦ Ὁμολογητοῦ, στὰ χρόνια τοῦ Ἀρειανοῦ βασιλέως Κωνσταντίου (337 – 349). Ἄριστα σπουδαγμένοι καὶ οἱ δύο, ὑπῆρξαν συνήγοροι θαρραλέοι της ὀρθόδοξης ἀλήθειας.

Νώντας Σκοπετέας: Σημαδεμένοι ἀπ’ τὴν ἀγάπη Του... (Ἐκεῖ ποὺ κάνεις τὶς μετάνοιες...)

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

Κάθε Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος εἶναι σημαδεμένος! Ἔχει σημαδευτῇ στὸ πρόσωπο, στὰ αὐτιά, στὸ στόμα, στὸ στῆθος, στὰ πόδια, στὰ χέρια... Σημαδεμένος καὶ θωρακισμένος μὲ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καὶ τὴν πανοπλία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ νεοσύλλεκτος, μυρωμένος στὸ μεγάλο μυστήριο τοῦ Χρίσματος. Μόνο ποὺ αὐτὰ τὰ σημάδια δὲν φαίνονται διὰ τῶν σωματικῶν μας ὀφθαλμῶν...

 

Μόνο ἡ πνευματικὴ ὅραση κάποιων διαλεχτῶν τοῦ Κυρίου, μπορεῖ νὰ τὰ ἐντοπίσῃ ἐναργῆ καὶ νὰ θαυμάσῃ τὸ μεγάλο μυστήριο τῆς Φιλανθρωπίας Του... Εἶναι βέβαια καὶ κάποια ἄλλα σημάδια ποὺ σπάνια συναντᾶς, ἀλλὰ καὶ ποὺ αὐτὰ πολλὲς φορὲς μαρτυροῦν καί...προδίδουν ἀκάματους πολεμιστὲς τοῦ Χριστοῦ... Σημαδεμένες γροθιὲς ἀνθρώπων ταπεινῶν... Δὲν χτύπησαν ποτὲ κανέναν γιὰ νὰ σημαδευτοῦν... 

Σάββας Ἠλιάδης: Ποιά ἡ ὁμοιότητα τῶν σημερινῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσμου μέ αὐτούς τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ, οἱ ὁποῖοι ἐγκατέλειψαν τόν Ἰούδα, ἐκστομίζοντας τό φοβερό: «»;

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης

 

«Τότε ἰδὼν Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν ὅτι κατεκρίθη, μεταμεληθεὶς ἀπέστρεψε τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ τοῖς πρεσβυτέροις λέγων· ἥμαρτον παραδοὺς αἷμα ἀθῷον. Οἱ δὲ εἶπον· τί πρὸς ἡμᾶς; Σὺ ὄψει. Καὶ ρίψας τὰ ἀργύρια ἐν τῷ ναῷ ἀνεχώρησε, καὶ ἀπελθὼν ἀπήγξατο». (Ματθ. 27,3-5) 

Καμία συμπάθεια δὲν ἔδειξαν πρὸς τὸν Ἰούδα οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι. Ἀγάπησαν τὴν προδοσία ἀλλὰ ὄχι τὸν προδότη! 

Εἶναι ἀμέτρητα τὰ γεγονότα ἀλλὰ καὶ τὰ πρόσωπα, τὰ ὁποῖα μᾶς δίνουν τὴν ἀφορμή, γιὰ ἀναφορὰ σ᾿ αὐτὸ τὸ θέμα. Ἕνα θέμα, γιὰ τὸ ὁποῖο αἰωρεῖται σκληρὸ καὶ ἀπειλητικὸ τὸ ἐρώτημα: Πῶς ἀντέχει τὴν πράξη τῆς προδοσίας καὶ τὸν εὐτελισμὸ τῆς ἀξιοπρέπειάς του ἕνας ἐπίσκοπος, ὅταν κολακεύει, ἐπαινεῖ εὐτελῶς, «γλείφει» κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενο καὶ βραβεύει δίχως αἰδῶ καὶ συστολὴ τοὺς ἐχθροὺς τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας τέθηκε διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁδηγὸς καὶ φύλακας; 

Άγγελος Καραγεώργος: Δημοσιογράφος Yuri Rosca - H KOINH ATZENTA TΩΝ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ στο ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ 2024 (ΒΙΝΤΕΟ)

Άγγελος Καραγεώργος

 

Στο διαδικτυακό Διεπιστημονικό Συνέδριο 18, 19 και 20 Οκτωβρίου 2024 που διοργάνωσαν η Ομάδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ και το Κίνημα World Freedom Alliance όπου παρευρέθησαν Έλληνες και ξένοι καθηγητές, ιατροί, δημοσιογράφοι, δικηγόροι και αναλυτές μας έκανε την τιμή να μιλήσει την πρώτη μέρα ο Ανεξάρτητος Χριστιανός Δημοσιογράφος από τη Μολδαβία Iurie Rosca κι έκανα την διερμηνεία.

Όλες οι ομιλίες μεταδώθηκαν στα ακόλουθα κανάλια:

Υοutube: https://www.youtube.com/@mariaglarentzou1984/streams

Rumble: https://rumble.com/user/AlithinesKouventes

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΟΥΡΙ:

Λάμπρος Σκόντζος: Ἄγιος Μεγαλομάρτυς Ἀρέθας καί οἱ σύν αὐτῷ Μάρτυρες

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ 

 

Ἡ σημερινὴ ἀραβικὴ χερσόνησος, πρὶν κατακτηθεῖ ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους, ἦταν γεμάτη ἀπὸ ἀκμάζουσες χριστιανικὲς κοινότητες. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ἀπέναντι ἀφρικανικὴ χώρα τῆς Αἰθιοπίας, ἡ ὁποία παραμένει ὡς τὰ σήμερα, ἡ μόνη χριστιανικὴ χώρα τῆς ἀφρικανικῆς ἠπείρου.
 

Στὰ χρόνια ποὺ βασίλευε στὸ Βυζάντιο ὁ αὐτοκράτορας Ἰουστῖνος Α' (518-527), ἦταν βασιλιᾶς τῆς Αἰθιοπίας ἕνας εὐσεβὴς ἡγεμόνας ὁ Ἐλεσβαάν. Ἀντίθετα στὴν ἀντίπερα Ὑεμένη, στὸ ἀρχαῖο βασίλειο τῆς Σαβᾶ, βασίλευε ἕνας τυραννικός, κακοῦργος καὶ αἱμοδιψὴς βασιλιᾶς, ὁ Δοῦ-Νοουάς. Εἶχε ἀσπασθεῖ τὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ εἶχε ἀλλάξει τὸ ὄνομά του σὲ Γιουσούφ. Μὲ τὴ βία καὶ τὸ δόλο κατόρθωσε νὰ ἐπιβληθῇ στὴν εὐρύτερη, λεγόμενη, Εὐδαίμων Ἀραβία καὶ νὰ σχηματίσῃ ἰσχυρὸ στρατό, ἐκστρατεύοντας κατὰ γειτονικῶν χριστιανικῶν πόλεων καὶ κοινοτήτων. Μισοῦσε θανάσιμα τοὺς Χριστιανοὺς καὶ εἶχε βάλει ὡς στόχο του νὰ ἐξαφανίσῃ τὴν χριστιανικὴ πίστη ἀπὸ τὸ βασίλειό του.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 24 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Ἀρέθας ὁ Μεγαλομάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ

 
Τμηθείς, Θεῷ προσῆξε Μάρτυς Ἀρέθας,
Πολλοὺς ὁμοίως Μάρτυρας τετμημένους.
Ἀρέθα εἰκάδι σὺν γνωστοῖσι τετάρτῃ τμήθης.

Ἔζησε τὸν 6ο αἰώνα μ.Χ. καὶ ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς προύχοντες τῆς πόλης Νέγρας στὴν Αἰθιοπία. Ὅταν ἀσπάσθηκε τὸ χριστιανισμό, διακρινόταν γιὰ τὴν εὐσέβεια καὶ τὶς πολλές του ἀγαθοεργίες. Κοντά του μαζεύτηκε ἕνας ὅμιλος ἀπὸ ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ποὺ καθημερινό τους ἔργο εἶχαν τὴν διδασκαλία τοῦ θείου λόγου.

Δημήτρης Δασκαλάκης: Χριστόφορος Παπουλάκος - Τ’ άθεα γράμματα υφαίνουν το σάβανο του Γένους

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

Mε ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση υποδεχθήκαμε την ανακοίνωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως για την επίσημη αγιοκατάταξη μιας ευλογημένης και αγιασμένης μορφής του Ορθόδοξου Μοναχισμού, δηλαδή του οσίου και θεοφόρου πατρός Χριστοφόρου, του επονομαζόμενου Παπουλάκου (κατά κόσμον Χρήστου Παναγιωτόπουλου), που υπήρξε ένας φλογερός ιεραπόστολος και διδάσκαλος του Γένους κατά τον 19ο αιώνα, αναπτύσσοντας πλούσια διδακτική και κηρυκτική δράση στην περιοχή κυρίως της Πελοποννήσου.  Με ομόφωνη απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου ορίστηκε να τιμάται η αγία μνήμη του στις 18 Ιανουαρίου εκάστου έτους, ημέρα της οσιακής κοιμήσεώς του.

Ἡ ἀν-ὀρθόδοξη κατήχηση τῆς προκλήσεως ἀπό τόν π. Εὐάγγελο Παπανικολάου

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΙΣΤΩΝ  Ι.Μ. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

«Δημοφιλῆ ἱεροκήρυκα» προσκάλεσε ὁ μητροπολίτης Περιστερίου Γρηγόριος γιά νά διδάσκει τόν λαό «ὀρθοδοξία» κάθε Τρίτη στό ἐπισκοπεῖο… Οἱ ὁμιλίες του ἔχουν λίγο ἀπ’ ὅλα: λίγο ἀλήθεια, λίγο ψέμα, λίγο κατάκριση, λίγο φαντασία, λίγο μυθοπλασία, λίγο ἀνακρίβειες, λίγο συκοφαντίες, λίγο θέατρο, λίγο «πικάντικα»… καί φυσικά ἀρκετό γέλιο…Ἕνα πλούσιο πότ πουρί – δοκιμασμένη συνταγή ἐπιτυχίας – ὅ,τι πρέπει γιά νά παραμείνει ὁ λαός νωθρός, ὑπνωμένος καί ἀνυποψίαστος γιά τόν συντελούμενο πόλεμο κατά τῆς Πίστης.

Γιά τόν Ἐσταυρωμένο Κύριο μας, ὁ π. Εὐάγγελος Παπανικολάου πῆρε θέση ὑπέρ τῆς βλάσφημης ἀποβολῆς Του[1], συντασσόμενος μέ τόν «δεσπότη», ἀποκαλώντας τό σύνολο τοῦ πιστοῦ λαοῦ πού ἀντιδρᾶ, «θεούσους», «φανατικούς» καί ἐπιστρατεύοντας δυστυχῶς ψευδεῖς πληροφορίες, ὅπως αὐτή ὅτι στό Ἅγιον Ὄρος δέν ὑπάρχει πουθενά Ἐσταυρωμένος ! Καί ὅτι ἐκεῖ, ὁ Σταυρός βρίσκεται στόν Νάρθηκα, ἐνῶ μέσα στό Ἱερό εἶναι «σκέτη» ἡ Ἁγία Τράπεζα.