ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ [:Β΄ Τιμ. 4,5-8] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ [:Β΄ Τιμ. 4,5-8]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

 

«Σὺ δὲ νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον(: εσύ όμως πρόσεχε άγρυπνα όλα όσα σου παρουσιάζει το ποιμαντικό σου έργο. Κοπίασε)»[Β΄Τιμ.4,5].Βλέπεις ότι γι' αυτό τα προλέγει αυτά; Γιατί και ο Χριστός έλεγε προς το τέλος ότι «ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς(:διότι θα εμφανιστούν ψευδομεσσίες και ψευδοπροφήτες και θα δείξουν σημάδια μεγάλα και έργα καταπληκτικά, ώστε να παραπλανήσουν, εάν είναι δυνατόν, ακόμη και αυτούς τους εκλεκτούς)»[Ματθ.24,24]· έτσι και αυτός όταν επρόκειτο να φύγει για την άλλη ζωή έλεγε αυτά· «Σύ δέ νῆφε ἐν πᾶσι (:εσύ όμως πρόσεχε άγρυπνα όλα όσα σου παρουσιάζει το ποιμαντικό σου έργο)»[Β΄Τιμ.4,5]. «Κακοπάθησον (:Κακοπάθησε)»· δηλαδή «κοπίασε, πρόλαβε προτού έλθει εκείνη η καταστροφή, κατάστησε τα πρόβατα σε ασφάλεια ώσπου να έρθουν οι λύκοι, κακοπάθησε παντού». 

Νά φέρουμε τόν γιατρό, Ἀλέξανδρε; – Ὄχι! τόν παπά νά φέρετε... 3 Ιανουαρίου 1911, οι τελευταίες του ώρες

κυρ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ 

Οι τελευταίες του ώρες... (1851-1911).

 

Ήταν 3 Ιανουαρίου 1911.

Ὁ ἐξάδελφος τοῦ Παπαδιαμάντη διηγηματογράφος Ἀλέξανδρος Μωραϊτίδης διηγεῖται τίς τελευταῖες του ὧρες:

«Ὑπέφερε πολύ. Εἶχε καί παλμούς…

Τήν παραμονή τοῦ ἁγίου Βασιλείου κατέβηκε στήν ἀγορά τοῦ νησιοῦ

καί ἀγόρασε λίγα μπαρμπούνια, ἀπό ἐκεῖνα τά περίφημα μπαρμπούνια πού βγάζουν τά νερά μας.

Τοῦ ἄρεσαν πολύ τά ψάρια.

Γέρων Κλεόπας Ηλιέ: Λόγος περί εξομολογήσεως

Ο όσιος Παΐσιος ο Μέγας λέγει ότι: «Η εξομολόγησις των λογισμών στον Πνευματικό είναι το θεμέλιο της πνευματικής ζωής και η ελπίς της σωτηρίας για όλους τους πιστούς»

Πατέρες και αδελφοί,

Ένα από τα μεγαλύτερα πνευματικά καθήκοντα των μοναχών αλλά και των λαϊκών χριστιανών, είναι η εξομολόγησις των αμαρτιών. Γι αυτό, όσα πρόκειται να είπω παρακάτω, θα έχουν σχέσι με αυτό το Μυστήριο.

Κατ’ αρχάς πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν μας ότι όλοι οι άνθρωποι είμεθα αμαρτωλοί ενώπιον του Θεού, άλλοι περισσότερο και άλλοι ολιγώτερο.

Το ένδυμα του φτωχού ένδυμα του Χριστού

Στη Μεγάλη Αντιόχεια της Συρίας υπάρχουν διάφορες διακονίες, (1) και σε μία από αυτές ήταν υπεύθυνος κάποιος φιλόχριστος. Αυτός συνήθιζε να δίνει τακτικά στους φτωχούς ό,τι καθένας είχε ανάγκη. Αγόραζε λοιπόν τα απαραίτητα, και ανάμεσα σ’ αυτά προμηθευόταν από τα φθηνά λινά που εισάγονταν από την Αίγυπτο και έντυνε με αυτά τους φτωχούς σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου που λέει: «Ήμουν γυμνός και με ντύσατε» (Ματθ. 25:36).

Κάποτε που γινόταν, όπως είπαμε, η διανομή των ιματίων, ήρθε κάποιος αδελφός και πήρε ύφασμα όχι μόνο μια φορά, αλλά και δεύτερη και τρίτη. Ο φιλόχριστος εκείνος άνθρωπος, βλέποντάς τον να περνάει για δεύτερη και τρίτη φορά, θεώρησε καλό να μην του πει τίποτε. Όταν όμως ήρθε για τέταρτη φορά, θύμωσε, από ενδιαφέρον τάχα για τους υπόλοιπους φτωχούς, και του λέει: «Να, και τρίτη φορά και τέταρτη πήρες και δεν σου είπα τίποτε· μην το κάνεις άλλη φορά, επειδή είναι και άλλοι το ίδιο πονεμένοι που έχουν ανάγκη».

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Ὁ Προφήτης Μαλαχίας

Ὁ κλῆσιν αὐχῶν Ἀγγέλου Μαλαχίας,

Αὐχεῖ μάλιστα τὴν μετ' Ἀγγέλων στάσιν.

Ἐκ ῥεθέων Μαλαχίου ἀπέπτατο ἐν τρίτῃ ἦτορ.

Ὁ προφήτης Μαλαχίας καταγόταν ἀπὸ τὴ φυλὴ Λευΐ καὶ ἐγεννήθηκε στὸ Σοφερὸ μετὰ τὴν ἐπιστροφὴ τῶν Ἰουδαίων ἀπὸ τὴ Βαβυλώνια αἰχμαλωσία. Ἔζησε περὶς τὸν 5ο π.Χ. αἰώνα, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Νεεμία, καὶ ἐργάσθηκε στὴν Ἱερουσαλὴμ μετὰ τὸν Προφήτη Ἀγγαῖο καὶ τὸν Ζαχαρία. Αὐτό συνάγεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἀνοικοδόμηση τοῦ ναοῦ εἶχε πλέον ἀποπερατωθεῖ καὶ εἶχαν ἀρχίσει οἱ προσφερόμενες θυσίες.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ - Ἕνας ἁγιασμένος Στάρετς τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Μεγάλη μερίδα τοῦ ἁγιολογίου τῆς Ἐκκλησίας μας ἀνήκει στὴ ρωσικὴ Ὀρθοδοξία, ἡ ὁποία ἀποτέλεσε καὶ ἀποτελεῖ μιὰ ἀκένωτη πηγὴ ἀνάδειξης ἁγίων. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ, ὁ μεγάλος ἀσκητὴς καὶ στάρετς.
 

Γεννήθηκε στὰ 1759 στὴν πόλη Κοὺρκ καὶ τὸ βαπτιστικό του ὄνομα ἦταν Πρόχορος. Οἱ φτωχοὶ ἀλλὰ εὐσεβεῖς γονεῖς του τοῦ ἐνέπνευσαν τὴν εὐσέβεια. Ἔμεινε στὸν τόπο του ὡς τὰ δεκαεννιά του χρόνια καὶ κατόπιν πῆρε τὴν ἀπόφαση νὰ γίνει μοναχὸς καὶ ἀποσύρθηκε στὴ Μονὴ τοῦ Σάρωφ. Ἐνῶ ἀκόμη ἦταν δόκιμος ἀρρώστησε βαριὰ ἀπὸ ὑδρωπικία καὶ θεραπεύτηκε θαυματουργικὰ ἀπὸ τὴ Θεοτόκο. Τὸ 1786 ἐκάρῃ μοναχὸς καὶ ἔλαβε τὸ ὄνομα Σεραφείμ. Τὴν ἴδια χρονιὰ χειροτονήθηκε διάκονος καὶ μετὰ ἀπὸ ἑπτὰ χρόνια πρεσβύτερος. Ἡ ἄσκηση, ἡ προσευχὴ καὶ ἡ κάθαρση τὸν ἀξίωσαν νὰ βλέπει τὴν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας θαυμαστὰ ὁράματα, νὰ πετᾷ στὰ οὐράνια καὶ νὰ ἀκούει ἀγγελικὲς μελωδίες.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 2 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Ὁ Ἅγιος Σιλβέστρος Πάπας Ρώμης

Ζωοῖ νεκρὸν βοῦν, αἰσχύνων Ζαμβρὴν Μάγον,

Ὁ καὶ νεκρὸς ζῶν, Σίλβεστρος Ῥώμης Πάπας.

Θυμὸν ἀποπνείει Σίλβεστρος δευτέρῃ ἠοῖ.

Ὁ Ἅγιος Σιλβέστρος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ρώμη. Ἐπειδὴ μὲ τὸν πνευματικό του ἀγῶνα ἔφθασε στὸ ἄκρο τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς εὐσέβειας, χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος τῆς Πρεσβυτέρας (Παλαιᾶς) Ρώμης, ὕστερα ἀπὸ τὸν θάνατο τοῦ Ἐπισκόπου Μιλτιάδη, ὁ ὁποῖος κοιμήθηκε στὶς 11 Ἰανουαρίου τοῦ ἔτους 314 μ.Χ.

Λάμπρος Σκόντζος: Ὁ Ἅγιος Βασίλειος τοῦ μύθου καὶ τῆς ἱστορίας

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

(Ἀναφορὰ στὸ ὁμώνυμο ξωτικό - καρικατούρα τῶν ἑορτῶν)

 

Οἱ ἑορτὲς τοῦ δωδεκαημέρου, ὅπως ὀνομάζονται οἱ ἡμέρες τῶν ἑορτῶν τῶν Χριστουγέννων ἕως καὶ τῶν Θεοφανίων, ἀποτελοῦν ἕνα σημαντικὸ ἑορτολογικὸ σταθμὸ στὴ συνείδηση τῶν ὀρθοδόξων νεοελλήνων. Γιὰ τοὺς πιστοὺς αὐτὴ ἡ ἁγία περίοδος εἶναι εὐκαιρία γιὰ πνευματικὴ ἀνάταση καὶ περισυλλογή. Γιὰ τὴ συντριπτικὴ ὅμως πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων ὅμως εἶναι εὐκαιρία γιὰ ἐφήμερες κοσμικὲς καὶ φτηνὲς ἐνασχολήσεις. Ὑπὸ τὴν ἐπίδραση τῆς δυτικοευρωπαϊκῆς κοσμικῆς καὶ ὑλιστικῆς κουλτούρας παραμερίστηκε τὸ πνευματικὸ νόημα τῶν ἁγίων αὐτῶν ἑορτῶν καὶ δόθηκε προτεραιότητα σὲ κάθε εἴδους καταναλωτισμοῦ καὶ ὑλικῶν ἀπολαύσεων. Τὰ Χριστούγεννα εἶναι γι᾿ αὐτοὺς συνώνυμα πιὰ μὲ τὸ ἐμπόριο καὶ τὴν ψυχαγωγία. Ὄχι βέβαια πὼς καὶ αὐτὰ δὲν εἶναι μέρος τῆς ζωῆς μας καὶ θὰ πρέπει νὰ ἐξοβελιστοῦν ἀπὸ αὐτή, ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ ἀσκοῦνται μὲ μέτρο καὶ νὰ δίδεται προτεραιότητα στὴν οὐσία ποὺ εἶναι ὁ ἑορτασμὸς τοῦ πιὸ σπουδαίου γεγονότος τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου, ὡς ὑπέρτατη δωρεὰ τοῦ θείου ἐλέους γιὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος καὶ ὁλόκληρη τὴ δημιουργία.

Σοφία Μπεκρῆ: Ἔλαμψε τὸ τῆς χάριτος ἔαρ

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

Τὴν κατὰ σάρκα Γέννηση τοῦ Κυρίου μας ἀκολουθεῖ ἡ Περιτομή, ποὺ κατὰ τὸ ἔθος τῶν Ἑβραίων γινόταν τὴν ὀγδόη ἡμέρα ἀπὸ τῆς Γεννήσεως ἄρρενος τέκνου.

Ἔτσι καὶ «ὁ πάντων ποιητὴς καὶ Δεσπότης» Κύριος ἀνεδείχθη «τοῦ νόμου πληρωτὴς ὡς οὐκ ἀντίθεος ὑπάρχων». Ὑπέστη, λοιπόν, τὴν κατὰ τὸν νόμον περιτομή, «ὅπως παύσῃ τὰ σκιώδη καὶ περιέλῃ τὸ κάλυμμα τῶν παθῶν ἡμῶν», γιὰ νὰ δώσῃ τέλος στὴν σκιὰ τοῦ νόμου καὶ στὶς προφητεῖες καὶ νὰ ξεσκεπάσῃ τὶς ἁμαρτίες μας (Ἀπολυτίκιο ἑορτῆς).

Καὶ ἡ Περιτομή, ἑπομένως, ὅπως ἐξ ἄλλου καὶ ὅλα τὰ γεγονότα στὴν Ἐκκλησία μας, ἀποσκοπεῖ στὴν ἐκπλήρωση τοῦ σχεδίου τῆς θείας οἰκονομίας, ποὺ εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ἀκόμη καὶ τὸ ὄνομα Ἰησοῦς, ποὺ ἔλαβε ὁ Χριστὸς κατὰ τὴν Περιτομή, σημαίνει «Σωτήρ». «Συγκαταβὰς ὁ Σωτὴρ τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων κατεδέξατο σπαργάνων περιβολήν, οὐκ ἐβδελύξατο σαρκὸς περιτομήν» (Στιχηρό Ἰδιόμελο τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς). 

ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΤΑΦΙΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟ

                                ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

    ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΤΑΦΙΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

                         ΣΤΟΝ ΜΕΓΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟ

     Η πολύτροπη φιλανθρωπία του Θεού και η οικονομία Του για τον άνθρωπο, αφού έκανε τον Βασίλειο γνωστό με πολλά περιστατικά που μεσολάβησαν και τον ανέδειξαν όλο και λαμπρότερο, τον προβάλλει ως φάρο της Εκκλησίας περίοπτο και περιλάλητο, αφού τον συγκατέλεξε στην ιερή τάξη των πρεσβυτέρων και από μία πόλη, την Καισάρεια, τον έκανε πυρσό όλης της οικουμένης. Με ποιον τρόπο; Δεν έφτιαξε εκ του προχείρου το αξίωμα, ούτε την ίδια ώρα τον έλουσε και τον έκανε σοφό, όπως γίνεται σήμερα με τους πολλούς που επιθυμούν τις πρωτοστασίες· τον έκανε άξιο της τιμής με την τάξη και τον νόμο της πνευματικής προόδου.

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῡ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου « Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ» [1-1-2002]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 1-1-2002]

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί μου, ἄγει τρεῖς γιορτές. Τὴν ὀκταήμερο περιτομὴ τοῦ Χριστοῦ, τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Βασιλείου καὶ τὴν πρωτοχρονιά. Ἀφοῦ ἡ ἔννοια τοῦ χρόνου ἀπασχολεῖ τὸν Χριστιανὸ καὶ εἶναι πολύτιμη γιὰ τὴ σωτηρία του. Θὰ μείνουμε ὅμως νὰ δοῦμε τὴ θαυμαστὴ προσωπικότητα τοῦ ἐν ἁγίοις Μεγάλου Βασιλείου.

Τό Εὐαγγέλιο καί ὁ Ἀπόστολος τῆς Τετάρτης (Ἡ κατά σάρκα Περιτομή τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ) 25 Δεκεμβρίου 2023

Εὐαγγέλιον

 

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Β´ 20 - 21

²⁰ καὶ ὑπέστρεψαν οἱ ποιμένες δοξάζοντες καὶ αἰνοῦντες τὸν Θεὸν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἤκουσαν καὶ εἶδον καθὼς ἐλαλήθη πρὸς αὐτούς. ²¹ Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν ἡμέραι ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν τό παιδίον, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς, τὸ κληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦ συλληφθῆναι αὐτὸν ἐν τῇ κοιλίᾳ.

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Β´ 40 - 52

⁴⁰ Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας, καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπ’ αὐτό. ⁴¹ Καὶ ἐπορεύοντο οἱ γονεῖς αὐτοῦ κατ’ ἔτος εἰς Ἱερουσαλὴμ τῇ ἑορτῇ τοῦ πάσχα. ⁴² καὶ ὅτε ἐγένετο ἐτῶν δώδεκα, ἀναβάντων αὐτῶν εἰς Ἱεροσόλυμα κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἑορτῆς ⁴³ καὶ τελειωσάντων τὰς ἡμέρας, ἐν τῷ ὑποστρέφειν αὐτοὺς ὑπέμεινεν Ἰησοῦς ὁ παῖς ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ οὐκ ἔγνω Ἰωσὴφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ. ⁴⁴ νομίσαντες δὲ αὐτὸν ἐν τῇ συνοδίᾳ εἶναι ἦλθον ἡμέρας ὁδὸν καὶ ἀνεζήτουν αὐτὸν ἐν τοῖς συγγενέσι καὶ τοῖς γνωστοῖς· ⁴⁵ καὶ μὴ εὑρόντες αὐτόν ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλὴμ ζητοῦντες αὐτόν. ⁴⁶ καὶ ἐγένετο μεθ’ ἡμέρας τρεῖς εὗρον αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ καθεζόμενον ἐν μέσῳ τῶν διδασκάλων καὶ ἀκούοντα αὐτῶν καὶ ἐπερωτῶντα αὐτούς· ⁴⁷ ἐξίσταντο δὲ πάντες οἱ ἀκούοντες αὐτοῦ ἐπὶ τῇ συνέσει καὶ ταῖς ἀποκρίσεσιν αὐτοῦ. ⁴⁸ καὶ ἰδόντες αὐτὸν ἐξεπλάγησαν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ αὐτοῦ εἶπε· Τέκνον, τί ἐποίησας ἡμῖν οὕτως; ἰδοὺ ὁ πατήρ σου κἀγὼ ὀδυνώμενοι ἐζητοῦμέν σε. ⁴⁹ καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς· Τί ὅτι ἐζητεῖτέ με; οὐκ ᾔδειτε ὅτι ἐν τοῖς τοῦ πατρός μου δεῖ εἶναί με; ⁵⁰ καὶ αὐτοὶ οὐ συνῆκαν τὸ ῥῆμα ὃ ἐλάλησεν αὐτοῖς. ⁵¹ καὶ κατέβη μετ’ αὐτῶν καὶ ἦλθεν εἰς Ναζαρέτ, καὶ ἦν ὑποτασσόμενος αὐτοῖς. καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ διετήρει πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς. ⁵² Καὶ Ἰησοῦς προέκοπτε σοφίᾳ καὶ ἡλικίᾳ καὶ χάριτι παρὰ Θεῷ καὶ ἀνθρώποις. 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΑ 1 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Περιτομὴ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

Χριστοῦ περιτμηθέντος, ἐτμήθη Νόμος.

Καὶ τοῦ Νόμου τμηθέντος, εἰσήχθη Χάρις.

Ἡ κατὰ σάρκα περιτομὴ καὶ ὀνοματοδοσία τοῦ Ἰησοὺ Χριστοῦ, κατὰ τὴν ὄγδοη ἡμέρα ἀπὸ τὴν γέννησή Του, ἀποτελεῖ τὴν βεβαίωση τῆς σαρκώσεως καὶ τῆς προσλήψεως ἀπὸ τὸν Θεὸ Λόγο τῆς τέλειας ἀνθρώπινης φύσεως ἀναλλοιώτως καὶ τῆς εἰσόδου Του στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ.

Ὅταν μιλᾶμε γιὰ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου, ὡς μυστήριο πρέπει νὰ τὴν ἀντιλαμβανόμαστε καὶ ὡς μυστήριο πρέπει νὰ τὴν προσεγγίζουμε, γιατί ὅλα τὰ γεγονότα τῆς ἐνανθρωπίσεως, τῆς σαρκώσεως τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἔγιναν μὲ θαυμαστὸ τρόπο ποὺ ξεπερνᾶ τὸ νοῦ ἀνθρώπου.

Ἐπὶ τῷ νέῳ ἔτει: Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ» [1-1-2001]

Ἐπὶ τῷ νέῳ ἔτει

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 1-1-2001]

Καὶ πάλι πρώτη τοῦ ἔτους, ἀγαπητοί μου. Ἤδη εὑρισκόμεθα στὸ πρῶτο σκαλοπάτι τοῦ ἐτησίου ἡμερολογιακοῦ οἰκοδομήματος. Τὴν ἴδια ἡμέρα γιορτάζομε καὶ τὴν ὀκταήμερο Περιτομὴ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γιορτάζουμε ἀκόμη καὶ τὴ σεπτὴ μνήμη τοῦ μεγάλου πατρὸς τῆς Ἐκκλησίας μας, Βασιλείου τοῦ Οὐρανοφάντορος· ποὺ σημαίνει «οὗ (:τοῦ ὁποίου) ἡ λαμπρότης εἰς ὕψος φαίνεται», ὅπως λέγει ὁ Σουήδας· ἤ: «αὐτὸς ποὺ λάμπει μέχρι τὸν οὐρανό· αὐτὸς ποὺ ἀποκαλύπτει τὰ οὐράνια μυστήρια».

Σήμερα ὅμως θὰ μᾶς ἀπασχολήσει ἡ ἔννοια τοῦ χρόνου ποὺ πρέπει πάντοτε νὰ ἀποτελεῖ στίγμα πλεύσεως γιὰ τὸν κάθε πιστό. Ὁ χρόνος εἶναι βασικὸ στοιχεῖο, ὄχι μόνο γιατί συνδέεται μὲ τὸν χῶρο καὶ ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο μέρος του -δὲν νοεῖται τὸ ἕνα χωρὶς τὸ ἄλλο, οὔτε ὁ χῶρος χωρὶς τὸν χρόνο, οὔτε ὁ χρόνος χωρὶς τὸν χῶρο- ἀλλὰ καὶ γιατί ἀποτελεῖ στοιχεῖο τῆς ἀνθρωπίνης παρουσίας τοῦ Θεοῦ στὴ γῆ καὶ συνεπῶς καὶ τῆς δικῆς μας σωτηρίας.

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

             ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ:

Ο Χριστός με την περιτομή Του κατασκεύασε α) ένα φάρμακο θεραπευτικό της ασθένειας των ανθρώπων β) ένα φάρμακο ανακουφιστικό των πόνων τους και γ) ένα φάρμακο διαφυλακτικό της υγείας τους.

             α) Ένα φάρμακο θεραπευτικό της ασθένειας των ανθρώπων

   Σκέψου ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθε στον κόσμο, για να γιατρέψει τις ψυχές μας και αμέσως στην περιτομή Του, σαν ένας καλός γιατρός, ετοιμάζει ένα φάρμακο θεραπευτικό της ασθένειάς μας, ένα φάρμακο ανακουφιστικό των πόνων μας και ένα φάρμακο διαφυλακτικό της υγείας μας. Επειδή, λοιπόν, η προπατορική αμαρτία του Αδάμ προξένησε δύο μεγάλες ασθένειες σε όλο το γένος των ανθρώπων και στην μεν ψυχή και τον νου προξένησε την υπερηφάνεια και την άγνοια και όλους τους εμπαθείς λογισμούς, οι οποίοι είναι ενωμένοι μαζί με το γεννημένο σώμα και σκεπάζουν σαν ένα σύννεφο και παραπέτασμα τις ταλαίπωρες ψυχές των ανθρώπων, ενώ στο σώμα προξένησε μία κλίση προς τις ηδονές.

Χριστός Ανέστη να φωνάξει η Πρωτοχρονιά – Να σταματήσουν να φεύγουν ψυχές στις αποχετεύσεις των ιατρείων

Η μέρα του Αγέννητου παιδιού πέρασε -έτσι απλά, όπως για τον άνθρωπο πέρασε «αδιάφορα» και το 2024. Η Πρωτοχρονιά που πρέπει να βροντοφωνάξει Χριστός Ανέστη… 

 

Γράφει ο  Ιορδάνης Απτόσογλου*

Η μέρα του αγέννητου παιδιού ήρθε και έφυγε περνώντας απαρατήρητη, το 2024 ολόκληρο είχε μια ανάλογη φευγαλέα περασιά για τον αμετανόητο άνθρωπο… Με άλλα λόγια, το Χριστός Ανέστη πρέπει να το πούμε από την πρώτη κιόλας μέρα του 2025…

Το 2024 φεύγει, το 2025 έρχεται και οι Έλληνες χορεύουν με το ένα πόδι στην αμετανοησία και το άλλο στην ανταρσία. Ακόμα και το πιο δυνατό όπλο του πλανήτη, το πολύ-πολύ, να φτάσει κάποιον έως τον θάνατο. Το όπλο όμως που κερδίζει ακόμα και τους νόμους της φύσης, ονομάζεται Σταυρός, ο οποίος μπορεί να αναστήσει ακόμα και κάτι που πέθανε.

Οι καθιερωμένες ευχές, υγείας, ειρήνης, χαράς και ευτυχίας, όταν δεν έχουν στόχο, είναι σαν αδέσποτες σφαίρες. Ματαιοπονεί κάποιος χωρίς στόχο και ένα μεγάλο κενό φωλιάζει μέσα στην ψυχή του. Ο στόχος βέβαια, εξαρτάται από τις ευαισθησίες και το κατά πόσο καλοπροαίρετος είναι ένας άνθρωπος.

Σε μια εποχή χωρίς οχυρά, χωρίς ηθική, ή μάλλον καλύτερα σε μια εποχή κατά την οποία έχουν διαστρεβλωθεί τα οχυρά και η ηθική, δεν μπορεί να είναι κάποιος σε θέση ούτε να στοχεύει, ούτε να εύχεται. Θα παρασυρθούν οι νέες γενιές εκτός τροχιάς και δεν έχει κανένας το δικαίωμα να το κάνει αυτό.

Αγέννητο παιδί : Φεύγουν ψυχές στις αποχετεύσεις των ιατρείων

Πολλώ δε μάλλον από μια γενιά κατοικούντων επί της γης που αισθάνεται δικαίωμα της να αποφασίζει για μια άλλη αγέννητη ψυχή ότι είναι ανεπιθύμητη, ενώ είναι κυοφορούμενη ζωή και ενώ ανήκει στη δημιουργία του Θεού. Τα αποτελέσματα γνωστά. Φεύγουν ψυχές στις αποχετεύσεις των ιατρείων. Σκληρότητα μέχρι σημείου διαστροφής, του φυσικού ενστίκτου της στοργής.

Όπως λέει η Γραφή. Το αίμα του Άβελ έσειε τη γη. Έσειε τον Κάιν το αίμα του αδερφού του και βοούσε και έτρεμε επί της γης. Έτσι και σήμερα, το αίμα εκατομμυρίων βρεφών που χάθηκαν τα τελευταία χρόνια βοά και η βοή σείει τη γη.

Χωρίς έννοια Θεού…

Ο σημερινός άνθρωπος στην πατρίδα μας, ζει χωρίς έννοια Θεού. Ζωώδης και κτηνώδης σαν να μην είναι λογικό όν, σαν να μην ευεργετείται από Τον Θεό. Τρώει, πίνει, διασκεδάζει, ζει λόγω των συγχρόνων μέσων και των ανέσεων πολύ καλύτερα και από αρχαίους βασιλιάδες. Αυτό το στόμα που ανοίγει και καταβροχθίζει τα αγαθά Του Θεού, το ίδιο στόμα ανοίγει φαρδύ πλατύ και λέει δεν υπάρχει Θεός. Αυτά είναι παραμύθια των παπάδων. Γιατί παραμύθια; Η Αγία Γραφή πάνω στην οποία στηρίζεται η πίστη ελέγχει σκληρά και πιο σκληρά από όλους ελέγχει το ιερατείο.

Ο σταυρικός θάνατος Του Χριστού έχει ιδιαίτερη σημασία. Αν σταυρώθηκε ένας Θεός, δε σταυρώθηκε για αυτή τη ζωή, ούτε άξιζε να σταυρωθεί για αυτή τη ζωή που δεν παύει και μετά τη Σταύρωση να είναι γεμάτη από αδικίες, βάσανα, μαρτύρια και απαίσια πράγματα. Σταυρώθηκε για να εξασφαλίσει στον άνθρωπο τη μετάνοια και την ατελείωτη αιωνιότητα.

Ο Χριστός έφτιαξε το επίγειο οικοδόμημά Του, με το ίδιο Του το αίμα. Δικό Του είναι το οικοδόμημα και δημιουργώντας το, κάλεσε τον άνθρωπο για μια μεγάλη αποστολή. Πορευθέντες φώναξε ο Ιησούς, μαθητεύσατε όλα τα έθνη. Πως; Βαπτίζοντες και διδάσκοντας αυτούς στο όνομα της Αγίας Τριάδος.

Σήμερα όμως επικρατεί ξεβάπτισμα και αμορφωσιά. Δίνεται έδαφος σε κάθε είδος δικαιώματος. Συμβαίνει κάτι ανησυχητικό. Δεν συμβαίνει απλώς μια αμαρτία. Πέφτει ένας άνθρωπος, βγαίνει εκτός στόχου. Εντάξει. Μπορεί να μετανοήσει και να δει έλεος. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι δεν σταματάει εκεί το κακό. Προχωρά στην θεωρητική δικαίωση, κατοχύρωση, θεσμοθέτηση και νομιμοποίηση της αμαρτίας.

Στην εποχή μας η αρετή είναι κακό και η αμαρτία είναι κανονικό και καλό πράγμα.

Αυτό είναι διαστροφή, πώρωση, αναλγησία, αμετανοησία. Αυτό είναι σατανισμός. Πλησίασε, άγγιξε ο άνθρωπος του εικοστού πρώτου αιώνα του απατεώνα, τον ίδιο το διάβολο που θεωρεί το καλό κακό και το κακό καλό. Στρογγυλοκάθισε ο εγωισμός με όλες τις μορφές του σε μια εκτροχιασμένη κοινωνία.

Ο ειδικός έγινε Θεός και ο ανειδίκευτος παντογνώστης. Ο Θεός παντογνώστης πήρε μια θέση στο κάδρο της γενικότητας. Ένας Θεός αόριστος, όπως βολεύεται ο κάθε ένας και η θύμηση του, σε στιγμές folklore, έτσι για το γούρι.

Δεν αναφέρουν ούτε το όνομα του Χριστού…

Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις προς Το Θεό είναι οι κυβερνώντες. Δεν τους εμποδίζει τίποτα μπροστά στα αξιώματα. Έρχονται γιορτές μέσα σε ένα χριστιανικό έθνος και δεν αναφέρουν καν το όνομα Του Χριστού, ενώ αντιθέτως προάγουν ότι είναι βλάσφημο και το παρουσιάζουν ως τέχνη.

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν ότι η ύβρις και η καταφρόνηση στο Θεό είναι ύψιστο αμάρτημα. Το ιερό ευαγγέλιο λέει ότι αν δεν έχεις μέσα σου Άγιο Πνεύμα δεν μπορείς να επικαλεστείς Τον Χριστό. Οι καταφρονητές άρχοντες, δε θέλουν να φανούν «καθυστερημένοι». Αυτοί είναι ευφυείς άνθρωποι, ιδιοφυείς, μεγαλοφυείς, ανώτεροι από Τον Θεό. Αυτοί έφτιαξαν τη γη, αυτοί τα ζώα, αυτοί τα φυτά, αυτοί τα άστρα, αυτοί τους γαλαξίες, αυτοί κυβερνούν τα σύμπαντα. Το δικό τους κύρος ανώτερο, του Χριστού το κύρος δεν έχει σημασία. Δεν συγκινούνται με αυτά. Θα συγκινηθούν όμως αν ειπωθεί μια αισχρή λέξη εναντίον τους ή αν προσβάλει κάποιος την ατζέντα που υπηρετούν.

Στην σημερινή εποχή, πρέπει να είναι ήρωας κάποιος για να ομολογήσει Τον Χριστό.

Σίγουρα οι αδικίες δε θα εξαφανιστούν από αυτή τη ζωή. Ευχή για το 2025 είναι να προλάβει πριν τον βιολογικό θάνατο, να θανατωθεί η αμαρτία και να έρθει η Ανάσταση. Όπως Ανέστη Ο Χριστός, να αναστηθεί κάθε πεσμένος άνθρωπος. Να σκύψει ταπεινά στο πετραχήλι, να μπει το φως της Χάριτος, να μετανοήσει και να γίνει η μεγάλη επανάσταση. Όποιος πιστεύει στην αιωνιότητα αξίζει να κάνει επανάσταση για ένα καλύτερο αύριο διότι απλά η ζωή στον οίκο Του Ναζωραίου, στην Εκκλησία, δεν τελειώνει ποτέ. Όποιος πιστεύει ότι η ζωή τελειώνει στο φτυάρι του νεκροθάφτη, ματαιοπονεί. Αν τα πάντα χάνονται και σβήνουν, δεν υπάρχει λόγος να γίνεις καλύτερος και δίκαιος.

Καλή χρονιά σε όλο τον κόσμο και καλό αγώνα σε όλες τις ψυχές που προσδοκούν ανάσταση νεκρών για το καλό όσων ήρθαν, πέρασαν, θα έρθουν, θα περάσουν.

 *Ο Ιορδάνης Απτόσογλου είναι εν ενεργεία διεθνής βοηθός διαιτητής και αρθρογραφεί στο Sportime... (και ομολογεί...)

 

πηγή

 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΡΙΤΗ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ἀπόδοσις ἑορτῆς τῆς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως

 

Ἀπόδοση τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Ὀρθοδοξίας μας.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὁ χρόνων ἐπέκεινα, καὶ τῶν αἰώνων Θεός, τὴν δέησιν πρόσδεξαι, τῇ συμπληρώσει Χριστέ, τοῦ ἔτους δεόμεθα, θείαν ἰσχύν δὲ δίδου, ἐν εἰρήνῃ τελέσαι, ἅμα καὶ εὐσεβείᾳ τὸ ἀρχόμενον ἔτος, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Εἰς τὸ τέλος φθάσαντες, τοῦ χρόνου μόνε Οἰκτίρμον, τὴν σὴν ἀτελεύτητον, ὑμνοῦμεν χάριν ἀπαύστως· πάντας γὰρ, ἐκ πάσης βλάβης θᾶττον ἐρρύσω, δίδου δέ, καὶ τὰ ἐλέη σου δυσωποῦμεν, τῷ ἐνιαυτῷ τῷ νέῳ, τοῖς προσκυνοῦσι τὴν δυναστείαν σου.

Μεγαλυνάριον.
Τῇ τοῦ χρόνου λήξει Χριστὲ Σητήρ, διάρρηξον Λόγε, τῶν ἀμέτρων ἁμαρτιῶν, ἡμῶν τὸ δελτίον, καὶ χάριτος ἁγίας, ἡμῶν τὰς διανοίας πλήρωσον Κύριε.

Τό ἀμέτρητο ἔλεος τοῦ Θεοῦ

Ἄν θέλουμε τήν θεραπεία μας γενικῶς ἀπό τά πάθη τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, εἶναι ἀνάγκη νά ἀκολουθοῦμε πιστά τούς θεόπνευστους λόγους καί τίς θεόπνευστες ἀλλά καί ἐμπειρικές συνταγές πού μᾶς δίδουν οἱ ἅγιοι Πατέρες, ὡς ἀπλανεῖς καί διακριτικοί ὁδηγοί καί ἰατροί τῆς πνευματικῆς ζωῆς.

Κατ’ ἀρχήν ὅποιος θέλει νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τήν κακή ἐπιθυμία ἤ σαρκική ἐπιθυμία ἤ πορνική ἐπιθυμία πρέπει νά γίνει ἀνώτερος ἀπό φαγητά καί χρήματα καί δόξες κοσμικές καί ἀνθρώπινες.

Οἱ λεγόμενες πρακτικές ἀρετές, δηλαδή οἱ νηστεῖες, οἱ ἀγρυπνίες, ἡ σκληραγωγία, ἡ κακοπάθεια ἀποτελοῦν ἄριστα θεραπευτικά φάρμακα μέ τά ὁποῖα πολεμεῖται ἡ κακή ἐπιθυμία. 

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

«Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν ἡμέραι ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν τὸ παιδίον, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς, τὸ κληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦ συλληφθῆναι αὐτὸν ἐν τῇ κοιλία (:Καὶ ὅταν συμπληρώθηκαν οἱ ὀκτὼ ἡμέρες γιὰ νὰ γίνει στὸ παιδὶ ἡ περιτομή, τοῦ ἔκαναν περιτομή, γιὰ νὰ ἐπιβεβαιωθεῖ καὶ μὲ τὴν πράξη αὐτὴ ὅτι ἦταν γνήσιος ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ. Καὶ τοῦ δόθηκε τὸ ὄνομα Ἰησοῦς, ὅπως δηλαδὴ τὸ εἶχε ὀνομάσει ὁ ἄγγελος προτοῦ ἀκόμα συλληφθεῖ τὸ παιδὶ στὴν κοιλιὰ τῆς μητέρας του)» [Λουκ. 2,21].

Ἐδῶ λοιπὸν μὲ αὐτὰ ποὺ ἀναγνώσαμε πρὶν λίγο, βλέπουμε ὅτι ὑποτασσόταν στοὺς νόμους τοῦ Μωυσῆ ἢ μᾶλλον βλέπουμε ὁ ἴδιος ὁ νομοθέτης καὶ Θεὸς νὰ ὑποτάσσεται ὡς ἄνθρωπος στοὺς δικούς Του νόμους. Καὶ γιὰ ποιό λόγο τὸ κάνει αὐτό, θά μᾶς τὸ διδάξει ὁ σοφότατος Παῦλος: «Οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν (:Ἔτσι κι ἐμεῖς, οἱ Χριστιανοί, ὅταν ἤμασταν σὲ νηπιώδη πνευματικὴ κατάσταση, ἤμασταν ὑποδουλωμένοι κάτω ἀπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου (δηλαδὴ κάτω ἀπὸ τὴ στοιχειώδη καὶ ἀνεπαρκῆ θρησκευτικὴ γνώση ποὺ ἔχει ὁ κόσμος τῶν ἀτελῶν καὶ παχυλῶν ἀνθρώπων). Ὅταν ὅμως ἦρθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου ποὺ εἶχε ὁρίσει ἡ πανσοφία τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς ἐξαπέστειλε τὸν Υἱό Του, ποὺ γεννήθηκε ἀπὸ γυναῖκα καὶ ἔζησε σύμφωνα μὲ τίς διατάξεις τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου,  γιὰ νὰ ἐξαγοράσει αὐτοὺς ποὺ βρίσκονταν κάτω ἀπὸ τὴν ἐξουσία τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου, ὥστε νὰ λάβουμε τὴν υἱοθεσία, ποὺ ὁ Θεός μας εἶχε ὑποσχεθεῖ)» [Γαλ. 4,3-4]. Ὁ Χριστὸς λοιπὸν ἐξαγόρασε ἀπὸ τὴν κατάρα τοῦ νόμου ἐκείνους ποὺ ἦταν κάτω ἀπὸ τὴν ἐξουσία τοῦ νόμου, ἀλλὰ ὅμως δὲν τὸν εἶχαν ἀκόμη τηρήσει. Καὶ τοὺς ἐξαγόρασε μὲ ποιόν τρόπο; Ἐκπληρώνοντάς τον.

Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ [:Κολ. 2,8-12] EΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ [Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Κολ. 2,6-15]

Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ [:Κολ.2,8-12]

EΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ  ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Κολ. 2,6-15]

«Ὡς οὖν παρελάβετε τὸν Χριστὸν ᾿Ιησοῦν τὸν Κύριον, ἐν αὐτῷ περιπατεῖτε,  ἐρριζωμένοι καὶ ἐποικοδομούμενοι ἐν αὐτῷ καὶ βεβαιούμενοι ἐν τῇ πίστει καθὼς ἐδιδάχθητε, περισσεύοντες ἐν αὐτῇ ἐν εὐχαριστίᾳ (:Ὅπως λοιπόν σᾶς τὸ δίδαξε ὁ Ἐπαφρὰς καὶ ἐσεῖς τὸ ἀποδεχθήκατε ὅτι ὁ ἀληθινὸς Χριστὸς εἶναι ὁ Ἰησοῦς ὁ Κύριος, ἔτσι ἀκριβῶς νὰ ἐξακολουθεῖτε νὰ ζεῖτε καὶ νὰ πορεύεστε. Νὰ ἐξακολουθεῖτε νὰ μένετε στερεὰ ριζωμένοι καὶ νὰ οἰκοδομεῖστε πάνω στὸν Χριστό, ἀποκτῶντας μεγαλύτερη βεβαιότητα γιὰ τὴν πίστη, ὅπως ἀκριβῶς τὴ διδαχθήκατε. Καὶ ἔτσι νὰ προοδεύετε περισσότερο στὴν πίστη καὶ νὰ εὐχαριστεῖτε τὸν Θεὸ ποὺ σᾶς χάρισε τὸν φωτισμὸ της)» [Κολ. 2,6-7].

Σάββας Ἠλιάδης: Ἡ ἀρετὴ τῶν γονέων ὠφελεῖ τὰ παιδιά τους

Εὐγενίου Βούλγαρη (1716-1806) – «ΑΔΟΛΕΣΧΙΑ ΦΙΛΟΘΕΟΣ»
(Ἀπόδοση: Θεοδόσης Σπεράντσας)

 

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης 

 

Ἐπίκαιρος ὅσο ποτὲ ἄλλοτε ὁ Διδάσκαλος τοῦ Γένους Εὐγένιος Βούλγαρης. Μὲ τὸ κείμενο αὐτὸ στοὺς σημερινοὺς χαλεπέστατους καιρούς, σὰν νὰ ζῇ τὸ σήμερα, ἂν καὶ ἔζησε τὸν 18ο αἰῶνα, ἀπευθυνόμενος στοὺς γονεῖς, διδάσκει διὰ τῆς Ἁγίας Γραφῆς, παρηγορεῖ καὶ τρέφει μὲ ἐλπίδα συνάμα τὶς ψυχὲς ποὺ ἀγωνιοῦν γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν τους. Μπαίνει στὸ κλίμα τῆς ἐποχῆς καὶ μὲ διάκριση ἀρίστου διδασκάλου συμβουλεύει, δίχως ἀκρότητες, παρακινῶντας τὸ φιλότιμο τοῦ Ρωμιοῦ, ὥστε νὰ παλέψει, νὰ γίνῃ τὸ παράδειγμα, γιὰ νὰ μεταδώσῃ στοὺς ἐπιγόνους του τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς ζωῆς. Μιὰ καλὴ εὐκαιρία, γιὰ τοὺς γονεῖς καὶ τὶς νέες ἀποφάσεις γιὰ ἀνανέωση, τώρα μὲ τὴν ἔναρξη τῆς νέας χρονιᾶς:
 

Ἡ θεία Γραφὴ διαλαλεῖ θαυμάσια τὴν δικαιοσύνη τοῦ Νῶε: «ὁ Νῶε ἦταν ἄνθρωπος δίκαιος καὶ τέλειος... ὁ Νῶε εἶχε τὴν συμπάθεια τοῦ Θεοῦ... ὁ Θεὸς ἦταν εὐχαριστημένος ἀπὸ τὸν Νῶε...». Γιὰ τὰ παιδιά του ὅμως, ποὺ τ᾿ ἀναφέρει τὸ καθένα μὲ τ᾿ ὄνομά του καὶ γιὰ τὴν γυναῖκα του καὶ τὶς νύφες του, ποὺ δὲν τὶς ὀνοματίζει (Γέν. ε΄ 10,18 η΄ 16,18) τίποτε δὲν λέει ὁ θεῖος λόγος, οὔτε γιὰ τὴν ἀρετή τους οὔτε καὶ γιὰ τὴν δικαιοσύνη τους. 

Μνήμη οσιονεομάρτυρος Γεδεών [:30ή Δεκεμβρίου] Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου «ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ» [30-12-1999]

Μνήμη οσιονεομάρτυρος Γεδεών[:30ή Δεκεμβρίου]

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                 με θέμα:

        «ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ»

                               [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 30-12-1999]

   Σήμερα η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, και όλως ιδιαιτέρως η δευτέρα πόλις της μητροπολιτικής μας περιφερείας, ο Τύρναβος, εορτάζουν την μνήμην του οσιονεομάρτυρος Γεδεών. Είναι ο πολιούχος του Τυρνάβου, γιατί σ’ αυτήν την πόλη έδωσε τη χριστιανική του μαρτυρία ο άγιος. Τα δε λείψανά του είναι το ωραιότερο στολίδι της πόλεως, αλλά και το μεγαλύτερο καύχημά της. Είναι, ακόμη, πηγή πολλής πνευματικής δυνάμεως αλλά και ελέγχου ότι σε κάθε εποχή βιούται το ευαγγέλιο και δίδεται η μαρτυρία του πιστού.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023

Ἡ Ἁγία Ἀνυσία ἡ Ὁσιομάρτυς

 Eις δεξιάν νύττουσι πλευράν καιρίως,
Πλευράς Aδάμ κύημα την Aνυσίαν.
Πλευρήν Aνυσίης τριακοστή έγχος ένυξεν.

Ἡ Ἁγία Ἀνυσία, ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (298 μ.Χ.). Καταγόταν ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη καὶ ἦταν θυγατέρα γονέων εὐσεβῶν καὶ πολὺ πλουσίων. Ὅταν πέθαναν οἱ γονεῖς της, ἡ Ἀνυσία στάθηκε κυρία τοῦ ἐαυτοῦ της. Οὔτε τὰ πλούτη ποὺ κληρονόμησε τὴν μέθυσαν, οὔτε ἡ ὀρφάνια της τὴν παρέσυρε. Ἀλλὰ μὲ φρόνηση καὶ ἐγκράτεια, προσπαθοῦσε πάντα νὰ μαθαίνει «τί ἐστὶν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ». Τί δηλαδή, εἶναι εὐχάριστο καὶ εὐπρόσδεκτο στὸν Κύριο.

Σοφία Μπεκρῆ: Νὰ δείξουμε ἐμπιστοσύνη στὸ θέλημά Του

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

«Χριστὸς ἐτέχθη» καὶ ἡ Ἐκκλησία μας, βιώνοντας πραγματικὰ τὸ κοσμοσωτήριο αὐτὸ γεγονός, συνεχίζει νὰ ἑορτάζῃ καὶ νὰ πανηγυρίζῃ, τιμῶντας τὰ πρόσωπα ἐκεῖνα ποὺ «ἔζησαν» τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ μας. Ἔτσι, λοιπόν, στὰ μεθέορτα, τιμοῦμε τὸν Δαβίδ τὸν Προφητάνακτα, ποὺ τὸν «εἶδε» ὡς ἄσαρκο Λόγο, καὶ προεφήτευσε τὴν γέννησή Του αἰῶνες πρίν, τὸν Ἰωσὴφ τὸν Μνήστορα καὶ τὸν Ἰάκωβο τὸν Ἀδελφόθεο, ποὺ τὸν εἶδαν ὡς ἔνσαρκο Λόγο, τὸν μὲν Ἰωσήφ, ὡς προστάτη τῆς Παναγίας καὶ τοῦ θείου βρέφους, τὸν δὲ Ἰάκωβο, διότι, κατὰ τὴν παράδοση, ἔγινε μάρτυρας τῆς γεννήσεως τοῦ θείου βρέφους, τῆς φυγῆς τῆς ἁγίας οἰκογενείας στὴν Αἴγυπτο καὶ ἄλλων τέτοιων μεγάλων καὶ θαυμαστῶν γεγονότων, καὶ τελικὰ μαρτύρησε ὡς πρῶτος ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων.

π. Γεώργιος Καψάνης: Ἑορτάσωμεν πιστοί ἑορτήν πνευματική

 

 

Πῶς νά μή χαίρεσαι μέ ἀνεκλάλητη χαρά, ὅταν σκέπτεσαι ὅτι ὁ ἄπειρος καί ἄκτιστος Θεός λαμβάνει μορφήν πεπερασμένου καί κτιστοῦ ἀνθρώπου, μορφήν δούλου, γιά νά κάνῃ τόν ἄνθρωπο Θεό, καί ὅτι ὁ τέλειος Θεός γίνεται τέλειος ἄνθρωπος λόγῳ τῆς ἑνώσεως τῶν δύο φύσεων στό πρόσωπο-ὑπόστασι τοῦ Θεοῦ Λόγου;

Οἱ ἅγιοι Πατέρες μᾶς διδάσκουν ὅτι ἑορτή γιά τόν μοναχό καί τόν χριστιανό εἶναι νά τηρῇ τίς ἅγιες ἐντολές τοῦ Κυρίου. Καί ἀκόμη ὅτι σέ κάθε ἐντολή Του κρύπτεται ὁ Χριστός.