Η εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» στοχοποιεί το αντίδωρο.

Είδαμε την φωτογραφία και το σχόλιο στο makpress, εδώ, και δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε.

 

Κι όμως, μια μεγάλη, ιστορική εφημερίδα της Θεσσαλονίκης, η «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», στοχοποίησε το «αντίδωρο»!

Γέροντας Ἰωαννίκιος Κοτσώνης: Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ

Ἀφήσαμε τήν Ἑλληνορθόδοξη Παράδοσή μας ἀθωράκιστη.

Ἔτσι σύν τῷ χρόνῳ ἐπῆλθε ἰσχυρή ἀλλοτρίωση τῆς ταυτότητάς μας. Ἐξ αὐτῆς ἡ ἐπακολουθοῦσα κρίση καί φθορά. Ἀπό τό Κοινοβούλιο καί τήν οἰκογένεια ἕως τό σχολειό καί τήν ἀγορά.

Ἡ Ἑλληνορθόδοξη Παράδοσή μας εἶναι ἡ σπονδυλική στήλη τοῦ Ἔθνους. Προσβάλλοντας αὐτήν ἀσθενεῖ, καταρρέει, παραλύει τό Ἔθνος.

Ἡ Παράδοση γιά μᾶς τούς Ρωμηούς εἶναι ἡ δεύτερη πηγή τῆς Πίστεώς μας, εἶναι ἡ Ρωμηοσύνη ἐπάνω στήν ὁποία ἑνώνονται ἀδιάσπαστα Ἑλληνισμός καί Ὀρθοδοξία. Καί γιά τόν λόγο αὐτό ἡ Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση καλύπτει ὅλες τίς φάσεις καί τίς ἐκφράσεις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καί ἐθνικοῦ μας βίου.

Σοφία Μπεκρῆ: Οἱ προϋποθέσεις τῆς συναντήσεως

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

 

Εἶναι πολλὰ καὶ ποικίλα τὰ μηνύματα τῆς μεγάλης καὶ κοσμοσωτηρίου ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου μας καὶ δὲν εἶναι, ἀσφαλῶς, εὔκολο νὰ ἀναλυθοῦν ὅλα σὲ ἕνα σύντομο ἄρθρο. Γι’ αὐτό, μὲ ἀφορμὴ τὴν συνάντηση καὶ μάλιστα προϋπάντηση τοῦ σαρκωθέντος Κυρίου ἀπὸ τὸν Συμεῶνα καὶ τὴν Ἄννα, θὰ ἀναφερθοῦμε στὶς προϋποθέσεις τῆς δικῆς μας συναντήσεως μὲ τὸν Κύριο.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Δίκαιος ὁ Θεοδόχος

 

Ἤγγειλε νεκροῖς Πρέσβυς, ὡς Θεὸς Λόγος,

Ἄνθρωπος ὀφθείς, μέχρι καὶ τούτων φθάσει.

Ὁ Συμεὼν ἦταν ἄνθρωπος δίκαιος καὶ εὐλαβής, «προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ». Ἦταν ἄνθρωπος κατὰ τὴν φύση, ἀλλὰ στὴν ἀρετὴ ἄγγελος, ἄνθρωπος συναναστρεφόμενος μὲ ἀνθρώπους, ἀλλὰ συμπολιτευόμενος μὲ ἀγγέλους. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τοῦ εἶχε ἀποκαλύψει ὅτι δὲν θὰ πεθάνει προτοῦ ἀξιωθεῖ νὰ δεῖ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ Τὸν κρατήσει στὴν ἀγκαλιά του.

Ἱερός Χρυσόστομος - Ἀγαπητοί γονεῖς

 

Ἀγαπητοὶ γονεῖς, καθένας ἀπὸ ἐσᾶς τοὺς πατέρες καὶ τὶς μητέρες, σὰν νὰ εἶστε ἀγαλματοποιοί, νὰ ἀφιερώνετε ὅλο τὸν χρόνο σας γιὰ νὰ κάνετε τὰ παιδιά σας θαυμαστὰ ἀγάλματα, ποὺ νὰ μοιάζουν μὲ τὸν Θεό, ἀφαιρῶντας τὸ περιττὸ καὶ προσθέτοντας τὸ ἀναγκαῖο καὶ χρήσιμο. Καὶ κάθε μέρα νὰ παρακολουθεῖτε ποιό φυσικὸ προσὸν ἔχουν, ὥστε νὰ τὸ αὐξήσετε, καὶ ποιό φυσικὸ ἐλάττωμα, ὥστε νὰ τὸ ἐξαλείψετε.

Ἂς διδάσκουμε στὰ παιδιά μας νὰ προτιμοῦν ἀπ’ ὅλα τὴν ἀρετή, καὶ νὰ θεωροῦν τὴν χρηματικὴ περιουσία σὰν ἕνα μηδενικό.

Ελευθέριος Ανδρώνης: Εκτρώσεις: Φρίκη με τον ρατσισμό των πάνελ για τα αγέννητα ΑμΕΑ – «Να αφήνουμε τα μωρά με σύνδρομο Down και αυτισμό να γεννιούνται;»

Δεν χωράει ανθρώπινος νους τις αθλιότητες που ακούστηκαν σε εκπομπή του Alpha - Τύφλα να 'χει η ευγονική των Ναζί!

 

Γράφει ο  Ελευθέριος Ανδρώνης

 

Θεώρησα απαραίτητο να γραφτεί ένα συμπληρωματικό άρθρο για τις αμβλώσεις, όταν άκουσα μια φρικιαστική κουβέντα σε πάνελ «πρωινάδικου» που αυτές τις μέρες είχε αναλάβει την υπεράσπιση της θανάτωσης των αγέννητων παιδιών.

Στα πλαίσια του γενικότερου «δαιμονισμού» τους για όσα ορθότατα είπε ο Άρης Σερβετάλης, ακούστηκε μια «πανελίστρια» να λέει το εξής απίστευτο:

«Άρα να μην κάνουμε και προγεννητικό έλεγχο, να μην κάνουμε αμνιοπαρακέντηση και να αφήνουμε όλα τα μωρά με σύνδρομο Down και αυτισμό να γεννιούνται, εντάξει τι να πούμε…»

Νώντας Σκοπετέας: Μέ ψυχή Ὑπαπαντή...

«Ἰδοὺ ἡ Παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν

καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουὴλ» (Ἠσαΐας, ζ 14)

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

Κοιτῶντας τὴν ἁγιογραφία τῆς Ὑπαπαντῆς, στὸν περικαλλῆ Ἅγιο Νικόλαο Ἀχαρνῶν καὶ στὴν περίβλεπτη καὶ πολυπροσκυνημένη Παναγία τὴν Καπνικαρέα στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας, θὰ παρατηρήσουμε ὅτι ἐν ἀντιθέσει μὲ τὶς πλεῖστες εἰκονογραφήσεις τῆς Μεγάλης Ἑορτῆς, ὁ μακαριστὸς κυρ Φώτης ὁ Κόντογλου, ἀναπαριστᾶ τὸν Ἅγιο Συμεὼν τὸν Θεοδόχο, νὰ ὑποδέχεται τὸν Κύριο σκύβοντας σύγκορμα. 

Σοφία Μπεκρῆ: Ὑπαπαντή, ἡ ἑορτὴ ὅλης τῆς οἰκογενείας

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος 

 

«Δεῦτε, οὖν, καὶ ἡμεῖς Χριστῷ συναντηθῶμεν…», μᾶς προτρέπει ὁ θεῖος ὑμνογράφος σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ τροπάρια τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς. Καὶ ὄχι μόνον «συναντηθῶμεν», ἀλλὰ καί «δεξώμεθα αὐτόν, οὗ τὸ σωτήριον ὁ Συμεὼν ἑώρακεν.»

Ὑπάρχει, ἄραγε, ὡραιότερη προτροπὴ ἀπὸ αὐτήν, ἀγαπητοί μου; Ὄχι μόνον νὰ συναντηθοῦμε μὲ τὸν Κύριο, ἀλλὰ καὶ νὰ τὸν δεχθοῦμε, νὰ δεχθοῦμε δηλαδή «τὸ σωτήριον», τὴν σωτηρία μας, ποὺ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Νὰ δεχθοῦμε Αὐτὸν ποὺ εἶδε μὲ τὰ μάτια του καὶ δέχθηκε στὶς ἀγκάλες του ὁ θεοδόχος Συμεών, γιὰ νὰ τὸν εὐλογήσῃ καὶ νὰ εὐλογηθῆ ἀπὸ Ἐκεῖνον, «ὡς ἔπρεπε», σύμφωνα μὲ τὸ ὑπέροχο Κοντάκιο.

Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ: Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου από την ερμηνεία του στο Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφ. Β΄, εδάφια 22-26

Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

     Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

     από την ερμηνεία του στο Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφ.Β΄,εδάφια 22-26

   «Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμον Μωϋσέως, ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ». «Όταν επληρώθησαν –δεύτερη πράξις τώρα- το πρώτο ἐπλήσθησαν  αναφέρεται εις τις οκτώ ημέρες. Τώρα έχομε ένα δεύτερο ἐπλήσθησαν - δηλαδή συνεπληρώθησαν- τι; Οι σαράντα ημέρες του καθαρισμού. Τώρα, αυτός ο καθαρισμός αναφέρεται εις την μητέρα. Όχι εις το παιδί πλέον. Η μητέρα θεωρείται ακάθαρτος έως την τεσσαρακοστήν ημέραν, εφόσον το παιδί που θα γεννούσε θα ήτο αγόρι. Εάν ήτο κορίτσι, ο καθαρισμός της επληρούτο την ογδοηκοστήν ημέραν. Δηλαδή σε ογδόντα ημέρες. Διπλάσια απ’ ό,τι εις το αγόρι. Στις ογδόντα μέρες έπαιρνε η γυναίκα τον καθαρισμό της.

Τό Εὐαγγέλιο καί ὁ Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς (Ἡ Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου) 2 Φεβρουαρίου 2025

Εὐαγγέλιον

 

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Β´ 22 - 40

²² Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμον Μωϋσέως, ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ, ²³ καθὼς γέγραπται ἐν νόμῳ Κυρίου ὅτι πᾶν ἄρσεν διανοῖγον μήτραν ἅγιον τῷ Κυρίῳ κληθήσεται, ²⁴ καὶ τοῦ δοῦναι θυσίαν κατὰ τὸ εἰρημένον ἐν τῷ νόμῳ Κυρίου, ζεῦγος τρυγόνων ἢ δύο νεοσσοὺς περιστερῶν. ²⁵ Καὶ ἰδοὺ ἦν ἄνθρωπος ἐν Ἰερουσολύμοις ᾧ ὄνομα Συμεών, καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καὶ εὐλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ Πνεῦμα ἦν ἅγιον ἐπ’ αὐτόν· ²⁶ καὶ ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον πρὶν ἢ ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου. ²⁷ καὶ ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν· καὶ ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν τοὺς γονεῖς τὸ παιδίον Ἰησοῦν τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺς κατὰ τὸ εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶ αὐτοῦ ²⁸ καὶ αὐτὸς ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας αὐτοῦ καὶ εὐλόγησε τὸν Θεὸν καὶ εἶπε· ²⁹ Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ³⁰ ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ³¹ ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν. ³² φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ. ³³ καὶ ἦν Ἰωσὴφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ θαυμάζοντες ἐπὶ τοῖς λαλουμένοις περὶ αὐτοῦ. ³⁴ καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶ εἶπεν πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ· Ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. ³⁵ καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ῥομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί. ³⁶ Καὶ ἦν Ἅννα προφῆτις, θυγάτηρ Φανουήλ, ἐκ φυλῆς Ἀσήρ· αὕτη προβεβηκυῖα ἐν ἡμέραις πολλαῖς, ζήσασα μετὰ ἀνδρὸς ἔτη ἑπτὰ ἀπὸ τῆς παρθενίας αὐτῆς, ³⁷ καὶ αὐτὴ χήρα ἕως ἐτῶν ὀγδοήκοντα τεσσάρων, ἣ οὐκ ἀφίστατο ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ νηστείαις καὶ δεήσεσι λατρεύουσα νύκτα καὶ ἡμέραν· ³⁸ καὶ αὕτη αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐπιστᾶσα ἀνθωμολογεῖτο τῷ Κυρίῳ καὶ ἐλάλει περὶ αὐτοῦ πᾶσι τοῖς προσδεχομένοις λύτρωσιν ἐν Ἱερουσαλήμ. ³⁹ Καὶ ὡς ἐτέλεσαν πάντα τὰ κατὰ τὸν νόμον Κυρίου, ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἰς πόλιν ἑαυτῶν Ναζαρέτ. ⁴⁰ Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας, καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπ’ αὐτό. 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Ἡ Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Κόλπους Πατρὸς τυποῦσι τοῦ σοῦ, Χριστέ μου,
Τοῦ Συμεὼν αἱ χεῖρες, αἱ φέρουσί σε.
Δέξατο δευτερίῃ Χριστὸν Συμεὼν παρὰ Νηῷ.

Τὸ γεγονὸς τῆς Ὑπαπαντῆς, ποὺ ἐξιστορεῖ ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὸ β’ κεφάλαιο τὸ Εὐαγγελίου του, συνέβη σαράντα ἡμέρες μετὰ τὴν γέννηση τοῦ Ἰησοῦ. Σύμφωνα μὲ τὸν Μωσαϊκὸ Νόμο, ἂν τὸ πρῶτο παιδὶ τῆς οἰκογένειας ἦταν ἀγόρι, ἀφιερωνόταν στὸν Θεὸ καὶ συγχρόνως προσφερόταν γιὰ θυσία ἕνας ἀμνὸς ἢ ἕνα ζευγάρι τρυγόνια ἢ δυὸ μικρὰ περιστέρια.

Νώντας Σκοπετέας: Ἀπὸ τὸν φόβο Του ὡς τὴν ἀγάπη Του...

«…καθήλωσον ἐκ τοῦ φόβου σου τὰς σάρκας μου·

ἀπὸ γὰρ τῶν κριμάτων σου ἐφοβήθην….

(Ψαλμ.118, 120)

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας 

Κάθε λέξη τοῦ ἀμώμου ψαλμοῦ, συγκλονίζει, προειδοποιεῖ καὶ ἐλέγχει. Φωνὴ Φιλανθρωποτάτου Κυρίου ποὺ «πασχίζει νὰ τοὺς σώσει ὅλους, ποὺ ἀναζητᾶ συνεχῶς ψήγματα καὶ ρανίδες ἐλαφρυντικῶν ἀφορμῶν μετανοίας γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὸ πλάσμα του, ὡς τῶν Ἐφετῶν Ἡ ἀκρότης! Καὶ ἐμεῖς οἱ ἀγνώμονες καὶ ἀχάριστοι εὐεργετηθέντες, ἁμαρτάνουμε τόσο, σὰν δὲν τὸν ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μας, σὰν δὲν τὸν ἀναζητᾶ ὡς τὸ ἄκρως Ἐφετόν... Καὶ σὰν νὰ μὴν ἔφτανε αὐτό, ἐξακολουθοῦμε φρενοβλαβῶς τὴν ἡδονοθηρία μας, ἀγνοῶντας καὶ διστρεβλώνοντας τὰ κρίματα τὰ δικαιώματα καὶ τὶς ἐντολές του, μὴ ἔχοντας ἐλάχιστο φόβο Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ σπαρακτικὴ φωνὴ τοῦ ψαλμωδοῦ, ἂν κατάφερνε νὰ παρεισδύσῃ στὰ ἀπονεκρωμένα ἐσώτερά μας... Καθήλωσον ἐκ τοῦ φόβου σου τὰς σάρκας μου... Τότε θὰ ζούσαμε ἀπὸ ἐδῶ τὸν Παράδεισο καὶ δὲν θὰ τὸ κουνάγαμε ἐλάχιστα μὴ καὶ χάσουμε το Φῶς τὸ αἰώνιο. Θέλει πνευματικὴ βία τὸ πρᾶγμα! Ἔχει συνάφεια καὶ μὲ ἐκείνη τὴν ποιμενικὴ παροιμία, αὐτὸ τὸ καθήλωσον... Ὁ φόβος φυλάει τὰ ἕρμα... Λίγο πιὸ πάνω στὸν ἄμωμο, ξανὰ μιὰ κραυγὴ ἀγωνίας καὶ σωσμοῦ... Ἀνακάλεσέ μὲ Σωτὴρ καὶ σῶσον με... Τὸ ἀπολωλὸς πρόβατο, ποὺ ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὴν σωστική σου ποίμνη εἶμαι ἐγώ...

Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [:Λουκ. 2,22-40] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ[:Λουκ. 2,22-40]

          ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

          ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

   «Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν ἡμέραι ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν τὸ παιδίον, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς, τὸ κληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦ συλληφθῆναι αὐτὸν ἐν τῇ κοιλία.καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμον Μωϋσέως, ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ, καθὼς γέγραπται ἐν νόμῳ Κυρίου ὅτι πᾶν ἄρσεν διανοῖγον μήτραν ἅγιον τῷ Κυρίῳ κληθήσεται (:Και όταν συμπληρώθηκαν οι οκτώ ημέρες για να γίνει στο παιδί η περιτομή, του έκαναν περιτομή, για να επιβεβαιωθεί και με την πράξη αυτή ότι ήταν γνήσιος απόγονος του Αβραάμ. Και Του δόθηκε το όνομα Ιησούς, όπως δηλαδή το είχε ονομάσει ο άγγελος προτού ακόμα συλληφθεί το παιδί στην κοιλιά της μητέρας του. Και η παρουσίαση και η αφιέρωση αυτή γινόταν σύμφωνα με εκείνο που είχε γραφεί στο νόμο του Κυρίου, ότι κάθε αρσενικό παιδί που για πρώτη φορά ανοίγει τη μήτρα της μητέρας του και γεννιέται, δηλαδή κάθε πρωτότοκο και πρωτογενές, πρέπει να θεωρείται και να ονομάζεται αφιερωμένο στον Κύριο)»[Λουκ.2,22-23].

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: Ἡ ‘Υπαπαντή τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ πατρός Θεοδώρου Ζήση, ἐπιτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

Ὑπαπαντή σημαίνει ὑποδοχή (ὑπαντῶ =ὑποδέχομαι).
 

Μᾶς λέγει ὁ Εὐαγγειστής Λουκᾶς, ὅτι ἀφοῦ συμπληρώθηκαν 40 ἡμέρες ἀπό τήν γέννηση τοῦ Κυρίου μας, ἔφεραν τόν Χριστό ὁ Ἰωσήφ καί ἡ Παναγία εἰς τά Ἱεροσόλυμα. Γιά ποιό λόγο; «Παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ». Γιά νά Τόν παρουσιάσουν στόν Κύριο. Καί γιά ποιόν ἄλλο λόγο; Ἐπίσης γιά νά προσφέρουν θυσία, νά εὐχαριστήσουν.

Αὐτή ἡ πράξη ἦταν διδακτική γιά ὅλους ἐμᾶς, ἔγινε γιά ‘μᾶς, γιά νά γνωρίζουμε εἰς τούς αἱῶνας τῶν αἰώνων ὅτι εἴμαστε δημιουργήματα καί πλάσματα τοῦ Θεοῦ καί ἑπομἐνως ὅλη ἡ ὕπαρξή μας πρέπει νά παρατίθεται, νά προσφέρεται, νά παρουσιάζεται στό Θεό.

Θαυμαστή επέμβαση του Αγ.Τρύφωνος στην Μονή Ξενοφώντος

Ἡ παρουσία τῆς τιμίας Κάρας τοῦ πανενδόξου καὶ μακαρίου θείου Τρύφωνος τοῦ Μεγαλομάρτυρος στην ἁγία Μονή Ξενοφώντος, προσδίδει ἐξαίρετη εὐλογία καὶ τιμὴ σ᾿ Αὐτήν καὶ ἀποτελεῖ πηγὴ θείων δωρεῶν καὶ χαρισμάτων, ἀλλὰ καὶ φυγαδεύει τις ἀσθένειες τῶν ἀγρῶν καὶ κήπων.

Ἐπίσης, στην Μοναστηριακὴ περιοχὴ διασώζεται ἱερὸ Κελλίο ἀφιερωμένο στον μεγάλαθλο Ἅγιο Τρύφωνα τον Ἀνάργυρο, στὸ ὁποῖο ἐφησυχάζουν τρεῖς πατέρες, αἰνοῦντες καὶ εὐλογοῦντες τον Θεὸ καὶ τον θεράποντα Αὐτοῦ ἀξιομακάριστο θεῖο Τρύφωνα.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Τρύφων ὁ Μάρτυρας

Σὺ δὲ Τρύφων τὶ; τὸ ξίφος θνῄσκω φθάσας.

Καιρὸς δὲ τίς σου τοῦ τέλους; Νουμηνία.

Ἐν Φεβρουαρίοιο Τρύφων πρὸ τομῆς θάνε πρώτῃ.

Τρύφων ἀληθοῦς ἀξίωσον τρυφῆς με,

Γεράσιμον μέλψαντα σὰς ἀριστείας.

Ὁ Ἅγιος Τρύφων καταγόταν ἀπὸ τὴ Λάμψακο τῆς ἐπαρχίας Φρυγίας καὶ ἔζησε στὰ χρόνια τῶν αὐτοκρατόρων Γορδιανοῦ Γ’ (238 – 244 μ.Χ.), Φιλίππου (244 – 249 μ.Χ.) καὶ Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.). Προερχόταν ἀπὸ πτωχὴ οἰκογένεια καὶ στὴν παιδική του ἡλικία, ἔβοσκε χῆνες γιὰ νὰ ζήσει. Συγχρόνως ὅμως μελετοῦσε μὲ ζῆλο τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἦταν πολὺ φιλακόλουθος.

Θεοφάνης Μαλκίδης: Ίμια- Δωδεκάνησα- Αιγαίον- Ελληνισμός: Παναγιώτης Βλαχάκος, Χριστόδουλος Καραθανάσης, Έκτορας Γιαλοψός.

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

 

Ο πρώτος μετά την μεταπολίτευση (προσωρινός) πρόεδρος της Δημοκρατίας Μιχαήλ Στασινόπουλος ήταν παρών στην επίσημη ένωση των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα την   7^η Μαρτίου 1948, τελετή η οποία έγινε  στη Ρόδο. Εκεί βρέθηκε  ως πολιτικός σύμβουλος  του αντιναυάρχου Περικλή Ιωαννίδη ο οποίος παρέλαβε απ’ τον Άγγλο ταξίαρχο A.S.Parker τη διοίκηση της αγγλοκρατούμενης απ’ το 1945 Δωδεκανήσου, όλων δηλαδή  των νησιών, νησίδων και βραχονησίδων (και των Ιμίων….) του νοτιοανατολικού Αιγαίου με την Ελλάδα.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

                       

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ            

    Δεν φορεί μόνο σάρκα ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, αλλά και περιτέμνεται σύμφωνα με τον μωσαϊκό νόμο, για να μην έχει πρόφαση η απιστία των Ιουδαίων· γιατί έρχεται προς τον νόμο για χάρη του ίδιου του νόμου, για να ελευθερώσει τους μαθητές Του μέσω της πίστεως που βασιζόταν στον νόμο. Και παίρνει σάρκα και περιτέμνεται και Αυτός μαζί με τους Ιουδαίους. Πήρε το ίδιο με αυτούς σώμα, πήρε και την ίδια περιτομή. Έκανε αναντίρρητη την συγγένειά Του με αυτούς, ώστε να μη Τον αρνηθούν, Αυτόν, ο οποίος ήταν ο Χριστός που έρχεται από τη γενιά του Δαυίδ, και που αυτοί προσδοκούσαν. Έδειξε το γνώρισμα της συγγενείας Του με αυτούς. Γιατί, αν ακόμη και μετά την περιτομή Του «ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυΐδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυΐδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι᾿ αὐτόν(:άλλοι έλεγαν: “Αυτός είναι ο Μεσσίας Χριστός”· άλλοι έλεγαν: “Δεν είναι δυνατόν να είναι ο Μεσσίας˙ διότι μήπως ο Μεσσίας είναι να έρθει από τη Γαλιλαία; Δεν είπε η Αγία Γραφή ότι ο Μεσσίας Χριστός θα προέρχεται από το γένος του Δαβίδ και από το χωριό της Βηθλεέμ, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Δαβίδ;”.Προκλήθηκε λοιπόν διαίρεση και διαφωνία μεταξύ του λαού γι’ Aυτόν)»[πρβλ. Ιωάν. 7, 41-43], εάν δεν είχε περιτμηθεί κατά σάρκα, η άρνησή τους θα είχε κάποια εύλογη πρόφαση.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Όταν η «Αλβανική» εκκλησία του Αναστάσιου, ΑΡΝΙΟΤΑΝ να κάνει το ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ στον ΗΡΩΑ εθνομάρτυρα Αριστοτέλη Γκούμα.

Τώρα που τελείωσε η «θεατρική παράσταση»

με τους κάθε είδους πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες στην κηδεία ...
οφείλουμε να αποκαλύψουμε μερικές ακόμη αλήθειες.

Προηγουμένως οφείλουμε μια απάντηση 

σε όσους μας κατηγόρησαν ότι δεν περιμέναμε πρώτα να ενταφιαστεί και μετά να αποκαλύψουμε την σχέση του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου με την αίρεση του Οικουμενισμού.
Εξηγήσαμε ότι το κάναμε για να προλάβουμε τις «ιαχές» για την αγιοποίησή του!

Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [:Εβρ.7,7-17] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ[:Εβρ.7,7-17]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

    «Ὃ δὲ μὴ γενεαλογούμενος ἐξ αὐτῶν δεδεκάτωκε τὸν Ἀβραάμ(:Ο Μελχισεδέκ όμως, ο οποίος δεν γενεαλογείται και δεν κατάγεται από τη γενεά του Λευί, έχει πάρει το ένα δέκατο από τον Αβραάμ)»[Εβρ.7,6].Στη συνέχεια δεν το προσπέρασε έτσι απλά, αλλά και πρόσθεσε: «καὶ τὸν ἔχοντα τὰς ἐπαγγελίας εὐλόγηκε (: και έχει ευλογήσει αυτός τον Αβραάμ που είχε δεχθεί τις θείες επαγγελίες)». Επειδή αυτό ήταν παντού το καύχημα των Ιουδαίων, δείχνει και από την κοινή κρίση όλων ότι ο Μελχισεδέκ ήταν σπουδαιότερος από τον Αβραάμ.

Ο άγιος Πορφύριος για τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος

Σε μία από τις επισκέψεις μου στην Ελλάδα – διηγείται ο Αρχιεπίσκοπος Σιναίου κ. Δαμιανός – που πήγα να εξομολογηθώ στον γέροντα Πορφύριο, κρατούσε το βιβλίο του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος – τότε είχε βγη η έκδοση του βιβλίου από την Ι. Μ. Παρακλήτου που είχε την ερμηνεία και το κείμενο – και μου λέει:

– Βρε, παιδί μου, αυτό δεν μπορεί… εγώ το έχω δει ποιος άγγελος είχε πιάσει το χέρι του και έγραφε.

– Τι έγραφε, Γέροντα;

Και προσπαθούσε να βρη ο Γέροντας ένα κομμάτι που τον είχε ιδιαίτερα εντυπωσιάσει, αλλά κάτι εκείνη την στιγμή μας διέκοψε και δυστυχώς δεν το επισημάναμε εκείνο το σημείο και μας διέφυγε εκείνη η λεπτομέρεια. Μετά καταλάβαμε ότι αυτό το σημείο της “Κλίμακος” τον είχε εντυπωσιάσει, διότι είχε δει ότι Άγγελος Κυρίου κατεύθυνε το χέρι του αγίου Ιωάννου.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Οἱ Ἅγιοι Κύρος καὶ Ἰωάννης οἱ Θαυματουργοί Ἀνάργυροι καὶ οἱ σὺν αὐτοῖς Ἀθανασία, Θεοδότη, Θεοκτίστη καὶ Εὐδοξία οἱ Μάρτυρες

Εις τον Κύρον και Ιωάννην

Κύρῳ συναθλῶν Ἰωάννης πρὸς ξίφος,

Συνθαυματουργεῖ καὶ μετὰ ξίφος Κύρῳ.

Εις την Αθανασίαν, Θεοδότην, Θεοκτίστηω και Ευδοξίαν

Μήτηρ ἀρίστη, καὶ τριὰς θυγατέρων,

Πόθῳ Πατρὸς θνῄσκουσι τοῦ πάντων ξίφει.

Κῦρον Ἰωάννην τε τάμον πρώτῃ τριακοστῇ.

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Κύρος καὶ Ἰωάννης ἄθλησαν κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.). Ὁ Ἅγιος Κύρος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια, ἐνῶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἔδεσσα τῆς Μεσοποταμίας.

Μυργιώτης Παναγιώτης: Τρεῖς Ἱεράρχες, τρεῖς στυλοβάτες τῆς Ὀρθοδοξίας. Προστάτες τῶν γραμμάτων. Μέγιστοι φωστῆρες τῆς Χριστιανοσύνης

Γράφει ὁ Παναγιώτης Μυργιώτης

 

Τοὺς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας τῆς τρισηλίου θεότητος γιορτάζει καὶ πανηγυρίζει τὴν 30ὴ Ἰανουαρίου κάθε χρόνο ἡ Ὀρθοδοξία. Τὴν ἡμέρα αὐτὴ τιμῶνται τὰ γράμματα, οἱ ἐπιστῆμες καὶ ὁ ἑλληνισμός. Οἱ μέγιστοι φωστῆρες ποὺ προαναφέραμε εἶναι οἱ ἅγιοι τῆς ἐκκλησίας Μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνὸς καὶ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Ἡ γραφὴ τῶν ὀνομάτων εἶναι τυχαία καὶ προφανῶς δὲν ἐνέχει ἀξιολόγηση. Μὴ γένοιτο. Εἶναι ὁ καθένας μὲ τὰ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικὰ ἰσάξιοι. Ἀποτελοῦν, ἢ θὰ ἔπρεπε νὰ ἀποτελοῦν, τὰ πρότυπα τῆς σοφίας, τῆς ταπεινότητας καὶ τῆς ἀνιδιοτελοῦς προσφορᾶς γιὰ κάθε ἄνθρωπο σὲ κάθε ἐποχὴ καί, κυρίως, γιὰ μᾶς τοὺς ἐκπαιδευτικούς. Τὴ ζωή των καὶ τὸ πλουσιότατο ἔργο των μᾶς δείχνει τοὺς δρόμους ποὺ θὰ πρέπει καὶ ἐμεῖς ὡς ἐκείνων μιμηταὶ νὰ ἀκολουθήσουμε.

Η ανεξικακία και η πραότητα ενός γέροντα

Ο μακάριος Ζωσιμάς διηγήθηκε για κάποιον γέροντα τα εξής: «Όταν ήμουν ακόμη στο μοναστήρι στην Τύρο μας επισκέφτηκε ένας γέροντας ενάρετος. Κάποια ώρα που διαβάζαμε τα Αποφθέγματα των Γερόντων – γιατί αυτά συνηθίζαμε να διαβάζουμε σχεδόν πάντοτε – φτάσαμε και στη διήγηση για τον γέροντα εκείνον, στον οποίο πήγαν ληστές, πήραν όλα του τα πράγματα και έφυγαν, αφήνοντας ένα ταγάρι. Και ο γέροντας, λέει, το πήρε και έτρεξε από πίσω τους φωνάζοντας· “Παιδιά, πάρτε και αυτό που ξεχάσατε στο κελλί μου”. Εκείνοι, κατάπληκτοι από την ανεξικακία του γέροντα, έβαλαν πάλι στο κελλί του όλα όσα πήραν από αυτό.

» Μόλις διαβάσαμε λοιπόν αυτή τη διήγηση, μου είπε ο γέροντας που μας επισκέφτηκε· “Αυτό το απόφθεγμα με έχει ωφελήσει πάρα πολύ”. Τον παρακάλεσα να μου πει ποια ωφέλεια βρήκε από αυτό, και μου διηγήθηκε· “Κάποτε που έμενα στην περιοχή του Ιορδάνη, διάβασα και εγώ αυτή τη διήγηση και, θαυμάζοντας τον γέροντα για την ανεξικακία και την πραότητά του, έλεγα στον Θεό· ‘Κύριε, εσύ που με αξίωσες να λάβω το σχήμα αυτών των αγίων γερόντων, αξίωσέ με να ακολουθήσω τα ίχνη τους και να βαδίσω τον ίδιο δρόμο που βάδισαν και αυτοί, καθώς οδηγούνταν από τη χάρη σου’. 

Σοφία Μπεκρῆ: Ἐραστές ἀλλά καί ποιητές

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

 

Τοὺς «τρεῖς μεγίστους φωστῆρας» τῆς τρισηλίου Θεότητος, τὶς «κιθάρες τοῦ Πνεύματος», τὰ «εὔλαλα στόματα τῆς ἀληθείας» τιμάει ἡ Ἐκκλησία μας στὶς 30 Ἰανουαρίου: τὸν σοφὸ Βασίλειο, τὸν θεολόγο Γρηγόριο καὶ τὸν κλεινό Ἰωάννη, «τῶν Ἱεραρχῶν τὴν Τριάδα», ἡ ὁποία «κατήρδευσε» (πότισε) μὲ τὰ νάματα τῆς θεογνωσίας ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη. 

Στὴν προσωπικότητα, μάλιστα, τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν συνδυάζονται παράλληλα καὶ ἁρμονικὰ ἡ δύναμη τοῦ πνεύματος, ἡ παρρησία τοῦ λόγου καὶ ἡ προσφορὰ ὅλης τῆς ὑπάρξεώς των πρὸς τὸν συνάνθρωπο, ἐξ οὗ καὶ ὁ κοινός των ἑορτασμός.