Δίκαιος καὶ εὐλαβὴς ἀποκαλεῖται ὁ Συμεὼν στὴν διήγηση τοῦ Εὐαγγελιστοῦ γιὰ τὴν Ὑπαπαντή (Λουκ. β’ 22-40). Ἦταν μάλιστα τόση ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ εὐσέβειά του, -ἡ διακιοσύνη ἐδῶ μὲ τὴν ἔννοια τῆς συνέπειας στὴν τήρηση τῶν παραδόσεων-, ὥστε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα «ἦν ἐπ’ αὐτόν» καὶ τοῦ εἶχε ἀποκαλύψει ὅτι θὰ γίνῃ ἡ συνάντηση αὐτή, «πρὶν ἢ ἰδεῖν θάνατον». Βεβαίως, ἡ πίστη του Συμεών εἶχε δοκιμαστῆ πρῶτα, ὅταν, κατὰ τὴν παράδοση, ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς ἑβδομήκοντα ἑρμηνευτὲς καὶ μεταφραστὲς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, εἶχε δυσπιστήσει ὅτι ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ θὰ γεννηθῇ ἐκ Παρθένου, γιὰ τὸ ὁποῖο ἔλαβε τὴν ἐξ οὐρανοῦ διαβεβαίωση ὅτι δὲν θὰ πεθάνῃ, πρὶν νὰ δῇ μὲ τὰ μάτια του τὴν ἐκπλήρωση αὐτῆς τῆς προφητείας. Ἔτσι, μὲ βεβαία πλέον τὴν πίστη «προσδεχόταν (=προσδοκοῦσε) τὴν παράκλησιν (=παρηγορία) τοῦ Ἰσραήλ».
Ὁ ὑμνογράφος, βεβαίως, στὸ Ἀπολυτίκιο δὲν κάνει λόγο μόνον γιὰ «παράκληση τοῦ Ἰσραήλ», ἀλλὰ μιλάει γιὰ ἕναν «ἐλευθερωτὴ τῶν ψυχῶν ἡμῶν», ποὺ δὲν θὰ σώσῃ μόνον τὸ Ἰσραὴλ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς του ἀλλὰ θὰ ἐλευθερώσῃ καὶ τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων -ὅλων τῶν ἀνθρώπων- ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ θὰ τοὺς ἀναστήσῃ ἀπὸ τὸν θάνατο, χαρίζοντάς των τὴν ἀνάσταση: «Εὐφραίνου καὶ σύ, πρεσβῦτα δίκαιε, δεξάμενος ἐν ἀγκάλαις τὸν ἐλευθερωτὴν τῶν ψυχῶν ἡμῶν, χαριζόμενον ἡμῖν καὶ τὴν Ἀνάστασιν.»
Ἕνας τέτοιος καθολικὸς Σωτήρας ὑπῆρξε ὁ Χριστός μας, ὅπως ὁμολογεῖ στὴν συνέχεια ὁ Συμεών, ὅταν δέχεται στὶς ἀγκάλες του ὡς βρέφος τὸν Θεό: «…ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου (=εἶδα μὲ τὰ μάτια μου τὴν σωτηρία), φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ». Ὁ Συμεών, ἔχοντας ἀσφαλῶς τὴν φώτιση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δὲν προτάσσει τὴν δόξα τοῦ λαοῦ τοῦ Ἰσραήλ, ἀπὸ τὸν ὁποῖον προῆλθε ὁ Σωτήρας Χριστός, ἀλλὰ τονίζει τὴν ἀποκάλυψη τοῦ σωτηρίου φωτὸς σὲ ὅλα τὰ ἔθνη, ποὺ ἕως τότε βρίσκονταν στὸ σκότος καὶ στὴν σκιὰ τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἁμαρτίας, καθ’ ὅτι ὁ Χριστός μας ὑπῆρξε ἡ «προσδοκία τῶν ἐθνῶν» (Γέν., 49, 10).
Παραδείγματα, λοιπόν, ἀποτελοῦν γιὰ μᾶς ὁ Συμεὼν καὶ ἡ Ἄννα. Ἐκεῖνος, ὁ δίκαιος Συμεών, μὲ τὴν εὐλαβικὴ προσμονὴ τῆς ἐκπληρώσεως τῆς πρὸς αὐτὸν προφητείας τοῦ Κυρίου, ἐκείνη, ἡ Ἄννα, μὲ τὴν προσευχή, τὴν νηστεία καὶ τὴν ἐξ ὁλοκλήρου ἀφιέρωσή της στὸν ναὸ τοῦ Κυρίου, μᾶς δείχνουν τὸν δρόμο γιὰ τὴν δική μας προετοιμασία πρὸς συνάντησή Του.
Δὲν ὑπάρχει, ἄλλωστε, πιὸ εὐλογημένη στιγμὴ ἀπὸ αὐτήν, κατὰ τὴν ὁποία ὁ Κύριος μεταβαίνει στὸν οἶκο Του καὶ συναντάει ἐκεῖ ἀνθρώπους ποὺ περιμένουν σὰν ἕτοιμοι ἀπὸ καιρὸ νὰ Τὸν ὑποδεχθοῦν. Πράγματι, ὅσοι ἔχουν κάνει τὴν κατάλληλη προετοιμασία, ὅπως ὁ Συμεὼν καὶ ἡ Ἄννα, λαμβάνουν ἐγκαίρως τὸ μήνυμα ἐξ οὐρανοῦ γιὰ τὸν τόπο καὶ τὸν χρόνο τῆς μοναδικῆς αὐτῆς συναντήσεως καὶ σπεύδουν μὲ χαρὰ νὰ Τὸν προϋπαντήσουν.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὁ Κύριος δὲν ἀπογοητεύει ποτὲ ἐκείνους ποὺ τόν «προσδέχονται», ἀλλὰ ἀργὰ ἢ γρήγορα προσέρχεται σὲ συνάντησή των. Μπορεῖ, βεβαίως, ἡ προσμονὴ νὰ διαρκέσῃ μιὰ ὁλόκληρη ζωή, ὅπως στὴν περίπτωση τοῦ Συμεῶνος καὶ τῆς Ἄννης, ὅσο διαρκεῖ ἐξ ἄλλου τὶς περισσότερες φορές καὶ ἡ προετοιμασία, ὥστε νὰ εἶναι μᾶλλον πιὸ γλυκειὰ ἡ παρηγορία τῶν προσδεχομένων, ὅταν ἔρθῃ ἡ εὐλογημένη αὐτὴ ὥρα τῆς συναντήσεως μὲ τὸν ἀγαπημένο Κύριο.
Ἐν ὄψει, μάλιστα, τῆς εἰσόδου μας στὴν εὐλογημένη περίοδο τοῦ Τριῳδίου χρειάζεται νὰ κάνωμε, καὶ πάλι, ἐφέτος, τὶς ἀπαραίτητες προετοιμασίες, ὄχι ἀσφαλῶς μόνον ἐξωτερικές ἀλλὰ κυρίως βαθύτερες, πνευματικές, γιὰ νὰ ὑποδεχθοῦμε τὸν Κύριο στὸν οἶκο τῆς ψυχῆς μας. Χρειάζεται, λοιπόν, νὰ εὐαρεστήσωμε καὶ ἐμεῖς στὸν Κύριο, μὲ τὴν πίστη καὶ τὰ δίκαια ἔργα, ὅπως ὁ πρεσβύτης Συμεών, ὥστε νὰ μᾶς κάνῃ καὶ Ἐκεῖνος, μὲ τὴν σειρά του, τὴν χάρη, -διότι γιὰ χάρη πρόκειται- νὰ δεχθῆ νὰ κατοικήσῃ μέσα μας καί, στὴν συνέχεια, νὰ μᾶς καταστήσῃ δοχεῖα τῆς πλουσίας χάριτός Του. Χρειάζεται, ἀπὸ τὴν ἄλλη, νὰ μιμηθοῦμε τὴν γηραιὰ Ἄννα στὸν σώφρονα καὶ ἀσκητικό της βίο, ἀλλὰ κυρίως στὴν ὑπομονὴ καὶ ἐπιμονή της, γιὰ τὰ ὁποῖα ἀξιώθηκε ἀπὸ τὸν Κύριο ὄχι μόνον νὰ φτάσῃ καὶ αὐτὴ τὴν κατάλληλη στιγμή, γιὰ νὰ τὸν συναντήσῃ, ἀλλὰ καὶ νὰ γίνῃ κήρυκας τοῦ Λόγου «πᾶσιν τοῖς προσδεχομένοις λύτρωσιν ἐν Ἱερουσαλήμ.» (Λουκ., β’ 37-38).
Ἂς προετοιμαζώμαστε ἐμεῖς καταλλήλως, μὲ εὐσέβεια, σωφροσύνη, δικαιοσύνη καὶ ἀγάπη, ὅπως ὁ Συμεὼν καὶ ἡ Ἄννα ἀλλὰ καὶ οἱ δίκαιοι καὶ οἱ ἅγιοι ὅλων τῶν ἐποχῶν, καὶ Ἐκεῖνος, ἀργὰ ἢ γρήγορα, θὰ προσέλθῃ σίγουρα πρὸς συνάντησή μας.
«Μακροθύμησον, Κύριε, ἐπὶ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν» καί «ἐλέησον ἡμᾶς» τοὺς προσδεχομένους ἐξ ἅπαντος τὴν σωτηρία σου! Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου