ἀπὸ γὰρ τῶν κριμάτων σου ἐφοβήθην….
(Ψαλμ.118, 120)
Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
Κάθε λέξη τοῦ ἀμώμου ψαλμοῦ, συγκλονίζει, προειδοποιεῖ καὶ ἐλέγχει. Φωνὴ Φιλανθρωποτάτου Κυρίου ποὺ «πασχίζει νὰ τοὺς σώσει ὅλους, ποὺ ἀναζητᾶ συνεχῶς ψήγματα καὶ ρανίδες ἐλαφρυντικῶν ἀφορμῶν μετανοίας γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὸ πλάσμα του, ὡς τῶν Ἐφετῶν Ἡ ἀκρότης! Καὶ ἐμεῖς οἱ ἀγνώμονες καὶ ἀχάριστοι εὐεργετηθέντες, ἁμαρτάνουμε τόσο, σὰν δὲν τὸν ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μας, σὰν δὲν τὸν ἀναζητᾶ ὡς τὸ ἄκρως Ἐφετόν... Καὶ σὰν νὰ μὴν ἔφτανε αὐτό, ἐξακολουθοῦμε φρενοβλαβῶς τὴν ἡδονοθηρία μας, ἀγνοῶντας καὶ διστρεβλώνοντας τὰ κρίματα τὰ δικαιώματα καὶ τὶς ἐντολές του, μὴ ἔχοντας ἐλάχιστο φόβο Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ σπαρακτικὴ φωνὴ τοῦ ψαλμωδοῦ, ἂν κατάφερνε νὰ παρεισδύσῃ στὰ ἀπονεκρωμένα ἐσώτερά μας... Καθήλωσον ἐκ τοῦ φόβου σου τὰς σάρκας μου... Τότε θὰ ζούσαμε ἀπὸ ἐδῶ τὸν Παράδεισο καὶ δὲν θὰ τὸ κουνάγαμε ἐλάχιστα μὴ καὶ χάσουμε το Φῶς τὸ αἰώνιο. Θέλει πνευματικὴ βία τὸ πρᾶγμα! Ἔχει συνάφεια καὶ μὲ ἐκείνη τὴν ποιμενικὴ παροιμία, αὐτὸ τὸ καθήλωσον... Ὁ φόβος φυλάει τὰ ἕρμα... Λίγο πιὸ πάνω στὸν ἄμωμο, ξανὰ μιὰ κραυγὴ ἀγωνίας καὶ σωσμοῦ... Ἀνακάλεσέ μὲ Σωτὴρ καὶ σῶσον με... Τὸ ἀπολωλὸς πρόβατο, ποὺ ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὴν σωστική σου ποίμνη εἶμαι ἐγώ...
Οὔφ καημένε... θὰ μοῦ ξαναπῇς... Μιὰ ζωὴ πρόβατο θὰ μείνῃς, φοβισμένος καὶ δειλός, ὑποταγμένος στὸν Ἀφέντη σου...
-Μὰ ἤμουν χαμένος καὶ αἰχμάλωτος καὶ ὁ Ἀφέντης Χριστὸς ἔδωσε λύτρα γιὰ νὰ μὲ ἐλευθερώσῃ...
-Στρατιωτικὴ πειθαρχία λοιπόν... Ἄς εἶναι... ἐγὼ Δὲν θέλω νὰ τὸν φοβᾶμαι... Τέτοιον Θεὸ σατράπη καὶ καθηλωτικὸ δὲν τὸν θέλω...
Θυμηθήκαμε καὶ ἀνακαλέσαμε ἕνα κείμενό μας γραμμένο πρὶν ἀπὸ ἀρκετὰ χρόνια... Ἄς ξαναακουστεῖ λοιπὸν καὶ στὴν σημερινὴ ἐκπομπή, ποὺ κάνει τὴν διαδρομὴ ἀπὸ τὸν φόβο Του μέχρι της Ἀγάπη Του...
Μιλοῦν πολλοὶ σὲ τούτους τους καιροὺς καὶ ὑπὸ τὸ περίβλημα μιᾶς ψευδώνυμης ἀγάπης, ἀκατασχέτως ἀγαπολογοῦν, ἀμνηστεύοντας κάθε εἶδος ἁμαρτίας, καθὼς ὅπως διατείνονται ὁ Κύριος εἶναι ...μόνο Κύριος καὶ Θεὸς τῆς ἀγάπης, τῆς συγγνώμης, τῆς ἀγκαλιᾶς, τῆς μὴ κατάκρισης. Εἶναι γιὰ ἐκείνους ἠθικοὶ τρομοκράτες ὅσοι φωνάζουν σπαρακτικὰ καὶ στεντορεία τὴ φωνὴ μὲ ζέση ἀληθινὴ καὶ ὄχι χλιαρὰ νανουριστικὰ καὶ νερόβραστα ὀρθοτομοῦν τὸν λόγο τῆς Ἀληθείας, κηρύττοντας ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἡ Ἀγάπη μὰ εἶναι καὶ ἡ Δικαιοσύνη. Μὴν ξεχνᾶμε φωνάζουν, τὰ δικαιώματα τὶς κρίσεις καὶ τὶς ἐντολές Του. Ἠθικοὶ τρομοκράτες λοιπὸν ὁ Καντιώτης, ὁ Παναγόπουλος, ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος ὁ ἀείμνηστος Σωτηρόπουλος καὶ ἄλλοι πολλοὶ ἀκόμα! Καὶ ἔχουν τὴν συνήθεια (Ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τὴ καρδία ...ἔτσι μᾶς ἀποκάλεσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας, ὅταν δὲν μποροῦμε νὰ ἀναγνωρίσουμε τὴν ἀλήθεια τῶν ρημάτων του) νὰ χρησιμοποιοῦν τοὺς λόγους ἑνὸς μεγάλου Ἁγίου τῶν ἡμερῶν μας, τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου. Ἕναν δὲ συγκεκριμένο κατὰ κόρον, τὸν ὁποῖον πολλὲς φορὲς ἔχουμε ἀναφέρει καὶ ἐμεῖς σὲ κείμενα καὶ ἐκπομπές. «Σᾶς ἔχω φίλους, βρέ, δὲν τὸ καταλαβαίνετε; Εἴμαστε ἀδέλφια. Βρὲ ἐγὼ δὲν εἶμαι ... δὲν βαστάω τὴν κόλαση στὸ χέρι, δὲν σᾶς φοβερίζω, σᾶς ἀγαπάω. Σᾶς θέλω νὰ χαίρεστε μαζί μου τὴ ζωή». Κατάλαβες; Ἔτσι εἶναι ὁ Χριστός.
Δὲν βαστᾶ τὴν κόλαση ὁ Χριστός, δὲν βαστᾶ μαστίγιο! Βέβαια ὀφείλουμε νὰ ποῦμε πὼς ὅταν ὁ Χριστὸς μᾶς χρειαστεῖ παίρνει μαστίγιο καὶ ρομφαία... Ἀλλὰ ἂς προσπαθήσουμε νὰ ἑρμηνεύσουμε τὸν συγκεκριμένο λόγο τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου. Εἶναι φίλος σας ὁ Χριστός, εἶναι ἡ ἀγάπη καὶ δὲν καιροφυλαχτεῖ γιὰ νὰ σὲ τιμωρήσῃ! Δηλαδή, δὲν λέει ὁ Ἅγιος, ἁμάρτανε παιδί μου καὶ μὴν σὲ νοιάζει, γιατί ἡ ἀγάπη τοῦ φίλου σου Χριστοῦ στὸ τέλος θὰ νικήσῃ καὶ θὰ σωθεῖς στὰ σίγουρα καὶ ἀπροϋπόθετα! Προτρέπει δὲ νὰ μὴν ἁμαρτάνουμε ὄχι ἀπὸ φόβο γιὰ νὰ μὴν τιμωρηθοῦμε καὶ κολαστοῦμε. Δὲν λέει ὁ Ἅγιος ὅτι δὲν ὑπάρχει κόλαση... Θὰ ἦταν σὰν νὰ ἀνέτρεπε μεταξὺ πολλῶν ἄλλων καὶ ἐκεῖνο τὸ χωρίο ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Φωτός... καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως... Νὰ μὴν ἁμαρτάνουμε γιατί ἔχουμε ἕναν Θεὸ Πατέρα ἀρχοντικὸ καὶ καρτερικό, ποὺ δὲν μᾶς περιμένει στὴν γωνία νὰ μᾶς συλλάβῃ σὰν ἀστυνόμος ποὺ μοιράζει κλήσεις καὶ βαριὰ πρόστιμα, ἀλλὰ ἐπειδὴ αὐτὸν τὸν Θεὸ Πατέρα καὶ φίλο μας, δὲν μποροῦμε ἀπὸ ἀγάπη καὶ ἄμετρη εὐγνωμοσύνη γιὰ τὶς τόσες εὐεργεσίες στὴν ζωή μας, νὰ πληγώσουμε ἀθετῶντας τὸ θέλημά Του!
Μὴν διαστρεβλώνουμε τὰ λόγια τοῦ μεγάλου μας Ἁγίου, τοῦ λατρεμένου Ἁγίου Πορφυρίου! Μὴν τὰ χρησιμοποιοῦμε γιὰ νὰ κομίσουμε προτεσταντικοῦ τύπου βολικὲς κακοδοξίες στὴν ἐλέγχουσα συνείδησή μας μὰ κυρίως σὲ ἀδαεῖς καὶ ἐμπεριστάτους ἀδελφούς μας ποὺ διψοῦν γιὰ τὸν Χριστό μας καὶ τὴν Ἀλήθεια Του.
Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου